All Chapters of คู่หมั้นหมอมาเฟีย : Chapter 1 - Chapter 10

" นั่นสิหวานเดี๋ยวพี่ช่วยหาเองอีกอย่างงานของเราคู่แข่งเยอะ ""มึงอยากรู้ภายในหนึ่งวัน หรือมึงจะรอ ไม่รู้ว่าจะได้วันไหนไอ้คนทำมันคงทิ้งข้อมูลให้ค้นหาได้ง่าย ๆ หรอกนะ "" ว่าไงหวาน? " มิ้มเพื่อนของเธอถามขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นสีหน้าลังเลของเธอ อือ งั้นเดี๋ยวให้คุณเทวินช่วยก็ได้ค่ะพี่กราฟ หวานกล่าวกับรุ่นพี่ด้วยสีหน้าเกรงใจเมื่อต้องปฏิเสธความช่วยเหลือ" งั้นพี่กราฟก็ช่วยมิ้มรวบรวมข้อมูลเอาผิดพวกนั้น "กราฟพยักหน้าตอบรับแค่นั้น ก่อนจะตวัดสายตาไม่พอใจที่ถูกขัดมองไปที่แทน แต่แทนเองก็ได้แต่แสยะยิ้มร้ายมุมปากอย่างสะใจ" หวานรู้จักคุณเทวินด้วยเหรอ? " แพรวเอ่ยถามอย่างสงสัยเมื่อเธอไม่คิดว่าหวานจะรู้จักกับนักธุระกิจใหญ่และมีอำนาจอย่างเทวินที่มีชื่อเสียงโด่งดังในแวดวงธุระกิจ" ค่ะ คุณเทวินเป็นสามีของเพื่อนหวานเองที่แต่งงานวันนี้ "" ว้าว ไม่คิดเลยว่าที่หวานไปงานแต่งวันนี้จะเป็นงานแต่งของคุณเทวิน " มิ้มโพล่งขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น หวานเธอก็ได้แต่ยิ้มบาง ๆ ให้เพื่อนเธอเท่านั้นก่อนจะเอ่ยขอบคุณทุกคน" ขอบคุณทุกคนมากนะคะ "" ไม่เป็นไรหวานยังไงเราก็ทำงานที่เดียวกัน " แพรวตอบรับด้วยรอยยิ้มพร้อมกับตบไหล่หว

โรงพยาบาล เคก๊อก ก๊อก ก๊อกระหว่างที่ธันกำลังนั่งทำงานอยู่เสียงเคาะประตูห้องตรวจของเขาก็ดังขึ้น ประตูถูกผลักเข้ามาพร้อมกับร่างบางของหมอมายเพื่อนหมอรุ่นเดียวกันที่ธันแอบปลื้มอยู่ เธอเอ่ยชวนชายหนุ่มเสียงหวาน" ธันไปทานข้าวกัน เที่ยงแล้ว "" ครับ " ธันตอบรับด้วยรอยยิ้มบาง ๆ คงมีเพียงเธอที่ได้เห็นรอยยิ้มของเขาส่วนมากธันมักจะไม่ค่อยยิ้มให้ใครง่าย ๆ เรียกว่าไม่ยิ้มเลยดีกว่าถ้าไม่จำเป็น" มายอยากให้ธันยิ้มบ่อย ๆ จัง "" ทำไม? "" เวลาธันยิ้มนะดูมีเสน่ห์มาก ๆ เลย " มายเอ่ยชมชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มหวานระหว่างที่เดินออกมาจากห้องตรวจพร้อมกัน" อือ อยากไปทานที่ไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า? " ธันตอบรับแค่นั้น ก่อนจะเอ่ยถามในประโยคต่อมาเสียงเรียบใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยความเย็นชาเหมือนเดิม" ไม่หรอกที่โรงอาหารเหมือนเดิมดีกว่า "" อือ " ธันตอบรับแค่นั้นเขาและเธอก็พากันเดินตรงไปที่โรงอาหารทันทีครืนนน ครืนนนระหว่างที่ทั้งคู่กำลังทานอาหารกันอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ของธันก็ดังขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าเสื้อกาวของตัวเองขึ้นมาดูเบอร์ที่โชว์บนหน้าเจอเป็นของอาจพ่อของเขาเอง เขาช่างใจอยู่นานไม่ยอมกดรับสายสักที" ไม่รับ

" ได้ข่าวว่าหนูเป็นเพื่อนของเมียตาเทวินเหรอลูก? " อาจเอ่ยถามย้ำกับว่าที่ลูกสะใภ้เพื่ออยากให้ตัวเองมั่นใจว่าหวานกับลูกชายของเขานั้นรู้จักกันมาก่อน" ค่ะคุณอา "" จริงเหรอเนี่ย งั้นหมอธันก็รู้จักยัยหวานมาก่อนแล้วสิ? " ชิตถาม" ครับ "" นาดีใจนะคะที่ลูกทั้งสองคนรู้จักกันมาก่อนแล้ว "" นั่นสิคะคุณนา ยัยหวานกับหมอธันจะได้เข้ากันได้ง่ายขึ้นเมื่อหมั้นกันไปแล้ว "" ไม่มีทาง! " หวานพึมพำเบา ๆ อย่างไม่เห็นด้วย ธันที่ได้ยินถึงกับตวัดสายตาดุมองเธอที่นั่งหน้ามุ้ยอยู่ ข้าง ๆ ทันทีก่อนจะโน้มตัวเข้าไปกระซิบกับเธอพอให้ได้ยินกันสองคนด้วยคำพูดร้ายกาจ" หมั้นกับฉันแล้วเตรียมตัวเป็นนางบำเรอฉันได้เลย "" ไอ้หน้านิ่ง! " เมื่อได้ยินอย่างนั้นเธอจึงโวยวายขึ้นเสียงดังทันทีอย่างนึกโมโหพร้อมกับตวัดสายตาไม่พอใจมองธันอย่างเอาเรื่อง เธอไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของผู้ใหญ่ที่นั่งร่วมโต๊ะ ธันที่เห็นอย่างนั้นจึงกระตุกยิ้มมุมปากอย่างสะใจ" ไปว่าให้พี่เขาอย่างนั้นทำไมลูก? " พิมพ์เอ่ยถามลูกสาวเสียงดุทันทีเมื่อเธอกำลังเสียมารยาท หวานที่ได้ยินอย่างนั้นจึงหันมายิ้มแห้งให้ผู้ใหญ่ที่มองมา" ขอโทษค่ะที่เสียมารยาทหวานไม

หลายชั่วโมงต่อมา ---" ปะหวานไปกันเถอะพี่นัดเพื่อนที่เป็นหมอไว้แล้ว "" ค่ะพี่แพรว "" ไปรถพี่นะ? "" ค่ะ " หวานตอบตกลงแค่นั้นเธอก็เตรียมของต่าง ๆ แล้วลงมาขึ้นรถไปที่โรงพยาบาลกับแพรวหัวหน้างานทันที เธอได้แต่อธิษฐานว่าขออย่าได้เจอกับธันเลย" เป็นอะไรหรือเปล่าหวานหน้าเครียดเชียว? " ขณะที่แพรวขับรถเธอสังเกตเห็นสีหน้าหวานดูกังวลจึงเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง" เปล่าค่ะ พี่แพรว " เธอแกล้งตอบปัด ๆ ไปแต่ภายในใจก็เอาแต่กังวลกลัวว่าจะเจอกับคนที่เธอไม่อยากเจอ" โอเค จ้ะ "โรงพยาบาล เคไม่นานรถยนต์หรูของแพรวก็ขับเคลื่อนเข้ามาจอดในโรงจอดรถของโรงพยาบาลก่อนจะพากันเปิดประตูรถแล้วเดินเข้าไปทันที" มาตรวจอะไรคะ? " พยาบาลสาวหน้าเคาน์เตอร์เอ่ยถามอย่างเป็นมิตร" ที่นัดมาเก็บข้อมูลจากสำนักพิมพ์ you and me จ้ะ " แพรวเป็นคนตอบ" เชิญที่ห้องคุณหมอธันเลยค่ะ ชั้น xxxx อยู่ซ้ายมือนะคะ " เมื่อพยาบาลสาวบอกชื่อหมอที่จะเป็นคนให้ข้อมูลมันทำให้เธอชะงักไปทันทีแต่ก็ยังไม่ยอมรับว่าใช่คนเดียวกันอาจจะเป็นคนชื่อคล้ายกันก็ได้" ขอบคุณค่ะ ปะหวาน "" ค่ะ " หวานตอบแค่นั้นเธอก็เดินตามแพรวไปทันที แต่ก็รู้สึกประหม่าไม่น้อยถ้าคนที่คิดคือ

" คนโกหกไหนบอกจะไม่คบกับใคร อึกกก ฮืออ หวานจะทิ้งให้หมดเลย " หวานตัดพ้อออกมาอย่างเสียใจก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพายตัวเองเดินออกไปจากห้องของธันทั้งที่ตัวเองยังเจ็บข้อเท้าอยู่แต่ก็พยายามเดินขา กระเพกไปอย่างนั้น" ธันเป็นอะไรหรือเปล่า? " มายเอ่ยถามธัน เมื่อสังเหตุเห็นสีหน้าเขาดูกังวลเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่" อ๋อเปล่า มายเดี๋ยวผมมา " ธันปฏิเสธก่อนจะกล่าวกับเธอแค่นั้นในประโยคสุดท้ายเขาก็ลุกไปทันทีด้วยท่าทางรีบร้อน" ธัน ไปไหน ธัน? " มายตะโกนถามตามหลัง แต่เขาก็ไม่แม้จะหันกลับมามันทำให้หัวใจเธอกระตุกวูบไปทันที เมื่อธันไม่เคยทิ้งเธอไว้อย่างนี้ไม่ว่าจะรีบ หรือ ไม่รีบเธอเลยวางช้อนลงอย่างหงุดหงิด ธันเดินกลับมาที่ห้องตรวจของตัวเองจากนั้นจึงเปิดประตูเข้าไปแต่ก็พบกับความว่างเปล่าไร้วี่แววของคนที่อยู่ในห้องก่อนหน้านี้" ไปไหน? " ธันขมวดคิ้วอย่างสงสัยก่อนจะเหลือบตาไปเห็นโทรศัพท์หวานที่ชาร์ทแบตทิ้งไว้เขาเดินเข้าไปหยิบมันขึ้นมาก่อนจะทำการเปิดเครื่องพอเปิดเครื่องเสียงข้อความก็แจ้งเตือนเข้ามาถี่ ๆแทน(หวานมึงอยู่ไหนว่ะ? ถ้าเห็นข่าวแล้วไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนมึงห้ามไปไหนรอกู ตอบกูด้วย) เมื่อเห็นข้อความยิ่งทำให้ธันข