Semua Bab คู่หมั้นหมอมาเฟีย : Bab 11 - Bab 20

" สวัสดีค่ะหมอมาย " มายพยักหน้าตอบรับด้วยรอยยิ้มเจื่อน ๆ แววตาที่เธอใช้มองหวานตอนนี้เปลี่ยนไปราวกับคนละคนซึ่งก่อนหน้านี้แววตาของมายอ่อนโยนปกติไม่มีอะไรมาวันนี้แววตาเธอกลับเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวขึ้น" มายไปก่อนนะธัน "" ครับ " ธันตอบรับมายด้วยรอยยิ้มบาง ๆ จากนั้นเธอก็ลุกเดินผ่านหน้าหวานไปโดยไม่มีคำลาใด ๆ แต่หวานก็ไม่ได้แปลกใจอะไรกับท่าทีเปลี่ยนไปของมาย" ขอโทษที่มาสาย " หลังจากมายเดินออกไปหวานจึงกล่าวขอโทษธันด้วยน้ำเสียงเรียบ ที่มาสายตั้งสิบนาที ธันก้มหน้าทำงานต่อเขาทำราวกับไม่ได้ยินคำขอโทษจากเธอ เมื่อเห็นว่าอีกคนไม่ตอบหรือไม่พูดอะไรเธอจึงเป็นฝ่ายถามก่อน" นายพร้อมหรือยัง? "" นี่นายได้ยินที่ฉันพูดไหมว่าพร้อมหรือยัง? " หวานถามอีกครั้งอย่างหงุดหงิดเมื่อเขาเอาแต่ก้มหน้าทำงานโดยไม่สนใจคำถามเธอทั้ง ๆ ที่เธอนั้นยืนหัวโด่อยู่ตรงหน้า" ถ้าบอกไม่พร้อมเธอจะทำยังไง? "" อย่ามายั่วโมโหได้ไหม! "" ไม่ได้ยั่วโมโหแต่ฉันถามเธอไงว่าจะทำยังไงถ้าฉันไม่พร้อม? "" เฮ้อออ! ก็รอไง " หวานถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ ก่อนจะกัดฟันตอบอย่างโมโห" งั้นก็รอเหมือนที่เธอมาสาย เอาแต่คุยกับผู้ชายก็อย่างเนี่ยแรดไปทั่ว! " ธันสาด

" ก็แค่ยาปลุกเซกส์ตัวใหม่ของกูไอ้ธันได้ใช้เป็นคนแรกเลยนะโว้ยย ภายในสามสิบนาทีเห็นผล "" มึงใช้ไอ้ธันเป็นหนูทดลองเหรอวะ? ไอ้สัสแม่งเลวฉิบหาย "" หึ กูยอมรับมึงไม่ต้องชมกูไอ้แพท "" แล้วน้องหวานจะเป็นยังไงวะ ไอ้ธันเวลามันเอาใครมันชอบใช้ความรุนแรงซะด้วยว่ะ ยิ่งถ้าขัดใจมันนะเจ็บตัวแน่สัส "" ขนาดนั้นเลย? '" เออสิวะไอ้พรีน พูดแล้วสงสารน้องหวานเลยว่ะ " แพททริคกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงหวั่นเกรง" หวานไปก่อนนะคะ " เมื่อธันมาถึงเธอจึงกล่าวลาพ่อกับแม่ของเธอด้วยน้ำเสียงเศร้า" จ้ะ ลูกหมอธันดูแลลูกแม่ด้วยนะลูก "" ครับ "" หนูขอกอดหน่อยนะคะแม่? " เมื่อพิมพ์พยักหน้าตอบรับหวานจึงโผล่เข้ากอดผู้เป็นแม่อย่างห่วงหาทันทีพิมพ์ลูบผมลูกสาว เบา ๆ อย่างปลอบประโลม" โตแล้วยังทำตัวเป็นเด็กอีกยัยหวานไม่อายหรือไง? "" หวานไม่อาย! " หวานผละกอดผู้เป็นแม่ก่อนจะตอบผู้เป็นพ่อเสียงแข็งด้วยใบหน้ามุ้ย" เถียงคำไม่ตกฟาก! "" พอแล้วคุณ ไปได้แล้วยัยหวาน "" ค่ะ "หลังจากจบสนทนาหวานและธันจึงก้าวขาขึ้นรถสปอร์ตหรูทันที จากนั้นธันจึงขับเคลื่อนรถออกจากบ้านหวานภายในรถมีแต่ความเงียบปกคลุม ระหว่างที่ธันขับรถอยู่เขาก็รู้สึกเหมือนร่างก

วันต่อมา “อือออ “เมื่อหวานรู้สึกตัวตื่นทำให้ความเจ็บนั้นหลั่งไหลเข้ามาตามร่างกายและน้องสาวของเธอทันทีร่างกายของเธอแทบขยับไม่ได้มันปวดร้าวไปหมดราวกับร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ เธอค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมาอย่างยากลำบากก่อนจะมองรอบ ๆ ห้องก็ไม่เจอกับคนเลวที่กระทำรุนแรงกับเธอ เขาทำอย่างเธอนั้นเป็นตุ๊กตายางสำหรับเขาที่ไม่มีความรู้สึกใด ๆ มันช่างน่าเจ็บใจ หวานพยายามพยุงตัวเองลงจากเตียง เรียกได้ว่าคลานลงเลยก็ว่าได้ตุบบ!!!" อึก! ไอ้คนเลว อึกกก เจ็บบ! " ระหว่างที่เธอพยายามคลานลงมาแต่เธอกับพลัดตกลงพื้นอย่างไม่แรงแต่ก็ทำให้ร่างกายเธอนั้นปวดสะท้านไปทั่วร่างกาย เธอก่นด่าคนเลวด้วยความเจ็บใจที่ขัดขืนเขาไม่ได้เนื่องจากธันนั้นแรงเยอะกว่าเธอเป็นสิบเท่าเธอพยายามเคลือบคลานอีกครั้งแต่รอบนี้เธอคงทนความเจ็บไม่ไหวจึงสลบไปโรงพยาบาล เคธันนั่งอยู่ในห้องตรวจเขาไม่มีกระจิตกระใจจะทำงานภาพของหวานที่นอนหมดสภาพเพราะฝีมือของเขานั้นมักจะลอยเข้ามาในสมองอยู่ตลอดทั้งที่พยายามบอกตัวเองว่าไม่ต้องสนใจก็ตามแต่สมองกลับไม่เชื่อฟัง ธันสะบัดความคิดเหล่านั้นทิ้งก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาทำงานอีกครั้ง" โถ่เว้ยยย น่ารำคาญชะมัด!!!! " ธันสบถออ

" บ้าเอ้ยย! " ธันลืมตาขึ้นกลับมานั่งตรง ๆ ก่อนจะสบถคำออกมาอย่างหัวเสียเมื่อเขาเอาแต่นึกถึงหวานที่เขาเป็นคนทำเธอเจ็บจนต้องเข้าโรงพยาบาลครืนนนนนนน ครืนนนนนนระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นธันจึงหยิบขึ้นมาดูเมื่อเห็นเป็นเบอร์โทรของพรีนจึงกดรับสายทันทีมึงโทรมาทำไมไอ้พรีน ? !!!(กูแค่โทรมาขอโทษที่เป็นต้นเหตุให้น้องนักเขียนเมียมึงต้องเข้าโรงพยาบาล)มึงพึ่งโทรมาขอโทษเหรอวะ ? ทั้งๆ ที่มึงเป็นคนวางยากู!!!!(ก็กูอยู่ที่ฮ่องกงไม่ได้ติดต่อใครเลยพึ่งรู้ตอนกลับมาเนี่ยแล้วก็รีบโทรมาหามึงเลย)แค่นี้ใช่ไหมที่มึงโทรมากูจะวางแล้ว(มึงไม่โกรธกูแล้วใช่ไหม)อือธันตอบแค่นั้นอย่างขอไปทีก่อนจะกดวางสายแล้วลุกขึ้นเดินออกไป ซึ่งเวลาขนาดนี้สี่ทุ่มกว่าแล้ว เขาเดินตรงมาที่ห้องของหวานเขาลังเลอยู่สักพักว่าจะเข้าไปดีไหมเมื่อตัดสินใจได้จึงค่อย ๆ แง้มบานประตูเข้าไปช้า ๆ เพื่อไม่ให้คนที่อยู่ในห้องรู้พร้อมกับชะเง้อมองเมื่อเห็นหวานนอนหลับอยู่คนเดียวเขาจึงเดินเข้าไปหาเธอ" ช่วยไม่ได้เธอปากดีเอง " ธันจ้องมองคนบนเตียงด้วยสายเย็นชาแต่ในตากับแฝงไปด้วยความห่วงใยก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเพราะกลัวว่าอีกคนจะตื่นขึ้น

" คุณพยาบาลคะแผนกสูตินารีไปทางไหนคะ? "" เดินจากตรงนี้ตรงไปเรื่อย ๆ เลยค่ะอยู่ซ้ายมือ "" ขอบคุณค่ะ " หวานกล่าวขอบคุณแค่นั้นเธอก็รีบวิ่งไปทันทีด้วยความกังวลใจ" สวัสดีค่ะมาตรวจอะไรคะ? " เมื่อมาถึงพยาบาลสาวที่อยู่หน้าห้องจึงเอ่ยถามทันที" อยากสอบถามเรื่องการตั้งครรภ์ค่ะ "" ตรวจด้วยไหมคะ? "" ก็ได้ค่ะ "" ขอบัตรประชาชนด้วยค่ะ " หวานจึงยื่นบัตรให้" นั่งรอก่อนนะคะ "" ค่ะ " หวานตอบรับแค่นั้นก่อนจะนั่งรอตามที่พยาบาลสาวบอกด้วยความกระวนกระวายใจเธอลืมไปได้ยังไงกันว่าต้องกินยาคุมเพราะตอนมีอะไรกับธันเขาปล่อยในตลอดแล้วเธอดันสลบไปตั้งสามวัน" เชิญคุณณัฐกาจน์ ค่ะ "" ค่ะ " หวานตอบรับพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องตรวจทันที" สวัสดีค่ะคุณหมอ "" ค่ะ "" คุณหมอคะฉันขอถามเรื่องการตั้งครรภ์หน่อยค่ะ "" ค่ะ " หมอสาวตอบรับด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร" คือสมมุติเรามีอะไรกับแฟนนะคะแล้วไม่ได้ป้องกันไม่ได้ยินยาคุมอะไรเลยค่ะประมาณกี่วันถึงจะท้องคะ? "" มันแล้วแต่การตกไข่ของแต่ละคนค่ะ การปฏิสนธิอาจจะสามวันหรือห้าวันหลังจากมีเพศสัมพันธ์ถ้าให้ชัดเจนเลยต้องรอประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงสองสัปดาห์ค่ะ "" เหรอคะ งั้นคุณหมอตรวจให