Semua Bab พลาดรักคุณสามี: Bab 11 - Bab 20

"ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ ผู้หญิงคนนั้นเป็นพี่สาวแท้ๆ ของคุณไหม""ถามทำไม" ทีแรกก็ไม่ได้สนใจเธอหรอก แต่พอได้ยินคำถามนี้เขาถึงกับหันมองมา"คนเราจะมองกันด้วยสายตาแบบนั้นมีไม่กี่อย่างหรอก" เธอหมายถึงสายตาที่เขามองพี่สาวของเขาเอง"เราควรต้องคุยกันหน่อยแล้ว""คุยอะไรคะ""ห้ามยุ่งเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่าย""ฉันไม่ได้ยุ่งเรื่องส่วนตัวของคุณสักหน่อย แค่ฉันถาม""นี่แหละที่เขาเรียกว่ายุ่งเรื่องส่วนตัว" พอสิ้นคำพูดรามิลก็ออกจากห้องไป"แบบนี้มีพิรุธ ตกลงเขาเป็นชายรักชาย หรือว่า.." แล้วทำไมเราต้องนำมาใส่สมองของเราด้วย เขาจะเป็นยังไงก็ช่างปะไรคืนที่สองที่เข้าหอ..ห้องสวีทถึงแม้จะมีเตียงเดียวแต่ก็มีโซฟาให้นอนได้ คืนนี้รามิลใช้โซฟาในการนอนหวานใจเห็นว่าเขานอนขดตัวคงจะหนาว เธอก็เลยเสียสละผ้าห่มให้"...." ชายหนุ่มหันมองไปดูผู้หญิงที่ห่มผ้าให้เมื่อสักครู่แบบแปลกใจ "แล้วเธอไม่หนาวเหรอ""ฉันจะไปขอผ้าห่มผืนใหม่"แต่พอออกมาจากห้องนั้น ก็เห็นแม่ก่อนที่จะไปเจอแม่บ้านด้วยซ้ำ"มีอะไรเหรอลูก""คุณแม่ยังไม่เข้าห้องอีกเหรอคะ""แม่ว่าจะนั่งเล่นอยู่แถวนี้สักพักก่อน หนูออกมามีอะไรเหรอ""เปล่าหรอกค่ะ จะมาดูว่าแม่เข้านอนหรือ

"เป็นอะไร" เข้ามาถึงรามิลก็ได้ถามคนในห้อง แต่ตอนนี้เกศรินเอามือปิดใบหน้าในท่ากุมขมับ เหมือนคนมีความทุกข์หนัก"นายมาทำไม" ในขณะที่ถามดวงตาของเกศรินก็ได้มองไปที่ประตูเหมือนว่ากลัวใครจะเข้ามา"ฉันถามว่าเธอเป็นอะไร" ถึงแม้เขาจะอายุน้อยกว่าเกศรินปีกว่า แต่เขาก็ไม่เคยเรียกเธอว่าพี่ และไม่คิดจะเรียกด้วย"ฉันก็เป็นแบบนี้ของฉันมาตลอด""ไม่จริง ทำไมถึงโพสต์แบบนั้น" ใช่แล้วเพราะรามิลเห็นโพสใน Facebook ของเกศริน ก็เลยรีบมาที่บริษัท"แค่ฉันเหนื่อย จะโพสต์ไม่ได้เลยหรือไง" ที่จริงเกศรินไม่ได้โพสต์อะไรมากมายเพียงแค่มีอีโมจิรูปเศร้า ก็ทำให้คนที่ตั้งแจ้งเตือนในทุก Application เวลามีโพสต์ของเพื่อนคนนี้เด้งขึ้นมา รีบมาหาที่บริษัทอย่างเร็ว"มีอะไรจะคุยกับฉันไหม" ทั้งสองไม่ได้คุยกันนานมากแล้ว และรามิลคิดว่าที่เกศรินเศร้าเพราะเขาแต่งงานหรือเปล่า"ไม่มี"แกร็ก..แอดดด.. จังหวะที่รามิลเดินถอยหลังกำลังจะออกจากห้องนี้ ประตูห้องของเกศรินก็ถูกเปิดเข้ามาก่อน"อ้าว..พ่อไม่รู้ว่าเราอยู่นี่ด้วย""ผมกำลังจะกลับครับ""ไม่อยู่ต่อก่อนล่ะ เมียเราอยู่ห้องทำงานของพ่อ" แต่ดูเหมือนลูกชายไม่ได้สนใจเลยว่าพ่อพูดอะไร เขาเดินมาที่ป

หวานใจนั่งรถมากับเขาแต่ก็เหมือนมาคนเดียว เพราะไม่มีคำสนทนาใดๆ จากคนทั้งสองเลย จนรถวิ่งเข้ามาจอดที่บริษัท"สวัสดีครับท่านรองประธาน" มีบางคนที่รู้จักรามิล แต่ถึงแม้ไม่รู้จักก็ต้องรีบทำความรู้จักไว้ เพราะเป็นถึงลูกชายคนโตของเจ้าของบริษัท พอรู้ว่ารามิลที่เพิ่งเข้ารับตำแหน่งรองประธานจะมาดูโรงงาน หลายคนก็รีบออกมาเอาหน้า"สวัสดีครับ" เขาไม่รู้หรอกว่าคนที่มารับชื่ออะไร..ตำแหน่งอะไร และเขาก็ยังไม่อยากจะรู้ตอนนี้ด้วย พอทักทายกันเสร็จ คนที่มาต้อนรับก็พาเดินเข้าไปในโรงงานหวานใจที่ติดรถมาด้วยก็เลยเดินตามหลังไป"ท่านประธานแจ้งมาว่าอยากให้ผมพาดูไลน์ผลิตสินค้าก่อนครับ" คนที่พาเดินก็คืออัมรินทร์ผู้จัดการโรงงาน"ตามนั้นครับ" เขาไม่ได้ขี้เกียจที่จะเข้ามารับตำแหน่งในบริษัทของพ่อเลย แต่ถ้ามาทำงานแล้วเจอหน้า.... ทุกๆ วัน เขากลัวใจตัวเอง เพราะเธอทำงานในบริษัท รามิลก็เลยตัดปัญหาไม่เข้ามาบริหารงาน คิดได้แบบนั้นชายหนุ่มก็เลยหยุดแล้วหันกลับไปมองดูผู้หญิงที่ก่อเรื่อง ถ้าไม่เพราะเธอเขาก็คงยังไม่เข้ามาทำงาน หรืออาจจะไม่ทำเลยก็ได้ เพราะถึงแม้บริษัทนี้ไม่มีเขาก็ยังคงมีทายาทคนอื่นอยู่หลายคนที่เดินตามมาเห็นว่ารองประ

"สวัสดีค่ะ ดิฉันขอพูดอะไรหน่อยได้ไหมคะ" คนที่มีตำแหน่งเล็กที่สุดในห้องประชุมนี้ ค่อยๆ ชูมือขึ้นแบบประหม่า"คุณชื่อนิศราใช่ไหม" อัมรินทร์ก็เคยดิวงานกับนิศรามาบ้าง ที่เอ่ยนามออกมาด้วยเพราะอยากให้ท่านผู้บริหารในห้องนี้รู้จักชื่อด้วย"ใช่ค่ะ ดิฉันเป็นรองหัวหน้าแผนกค่ะ" แผนกที่นิศราหมายถึงก็คือแผนกส่งออก"เรามีอะไรจะพูด เชิญได้เลย" รามสูรเป็นคนอนุญาต"ที่จริงแล้วคุณเขาไม่ได้ผิดอะไรเลยค่ะ ดิฉันเองต่างหากที่ขอความช่วยเหลือ แถมคุณลุงคนขับรถ.." นิศรามองไปที่ลุงคนขับรถ เพราะตอนนี้ก็นั่งอยู่ในห้องประชุมด้วย "คุณลุงบอกว่าหาเงินเลี้ยงหลานที่กำพร้า"พอรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นรามสูรก็มองมาที่ลูกสะใภ้ และไม่ได้มองแค่รามสูร ลูกชายของเขาก็มองมาด้วย"ผมต้องขออภัยมากเลยนะครับ ที่ไม่กล้าบอกความจริง" คนขับรถยกมือไหว้ขอโทษแถมยังไหว้ขอบคุณที่หวานใจยอมเสี่ยงช่วย"เอาเป็นว่าเรื่องนี้เราจะคุยกันอีกที ดูก่อนว่าสินค้าเสียหายมากน้อยแค่ไหน" รามสูรก็เลยสั่งปิดการประชุมก่อนหึ.. เหมือนกันเป๊ะเลย ลูกสะใภ้กับแม่ย่าทำไมเหมือนกันขนาดนี้ นี่คือความคิดของรามสูร เพราะตั้งแต่สมัยที่สโรชาเข้ามาทำงานในบริษัท เธอก็คอยช่วยเหลือคนใน

ทานข้าวเสร็จรามิลก็นั่งคุยกับพ่อของเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะขึ้นมาบนห้องแกร็ก.. เข้ามาในห้องที่แม่ของเธอบอกว่าเป็นห้องลูกสาว แต่พอเข้ามาก็ได้ยินเสียงคนใช้ห้องน้ำอยู่ ชายหนุ่มเดินไปนั่งลงบนเตียงแกร็ก!"?" ไม่คิดว่าเขาจะขึ้นมาเร็วขนาดนี้อุตส่าห์อาบน้ำให้เร็วแล้วนะ หญิงสาวที่มีแค่ผ้าเช็ดตัวพันรอบร่างกาย เดินออกมาหยิบชุดที่ตู้เสื้อผ้าแล้วกลับเข้าไปในห้องน้ำใหม่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเธอก็ออกมา.. ขณะที่นั่งหวีผมและทาครีมก่อนนอน เธอก็ไม่ได้พูดอะไร ส่วนเขาก็ไม่ถามอะไรเช่นกันหวานใจเดินอ้อมไปนอนอีกฝั่งหนึ่ง โดยไม่ได้สนใจและไม่ถามด้วยว่าเขาจะอาบน้ำไหมชายหนุ่มหยิบรีโมทมาปรับอุณหภูมิแอร์ให้เย็นขึ้นมาหน่อย เพราะเขาไม่ได้อาบน้ำก็เลยรู้สึกร้อน ส่วนคนที่เพิ่งอาบน้ำมาก็หนาวน่ะสิ เธอก็เลยดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้โดยที่ไม่พูดอะไรอีกนั่นแหละรามิลเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนดูได้ครู่หนึ่งแบตก็หมด "หมดอะไรตอนนี้" ที่ชาร์จก็ไม่ได้เอาติดรถมาด้วย "ยืมที่ชาร์จโทรศัพท์หน่อย"หวานใจหันกลับมามอง ถ้าไม่เพราะเรื่องโทรศัพท์เขาคงไม่คุยกับเธอสินะ "ไม่ได้เอามาด้วย""ถ้างั้นกลับไปนอนที่บ้านกัน""คุณอยากกลับก็กลับไปสิ""คิดหรือว่