Semua Bab พลาดรักคุณสามี: Bab 31 - Bab 40

103 Bab

บทที่ 31

พอรามิลหันกลับมาหวานใจก็เลยไม่กล้ากระดิกตัวไปไหน เดี๋ยวเขาคิดว่าเป็นเธอที่เปิดประตูนั้นทิ้งไว้ แต่ว่าใครจะมาเปิด เพราะเขาและเกศรินก็เพิ่งกลับเข้ามา จะว่าคุณแม่ก็ไม่ใช่แน่ คนที่น่าสงสัยที่สุดตอนนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากเธอปิดประตูไว้รามิลก็รีบกลับขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยที่ไม่ได้สนใจเธอที่ยืนอยู่ตรงนั้นเลย พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเขาก็รีบกลับลงไป เพราะจะเช็คดูว่าดอกไม้เป็นอะไรไหม และไม่รู้ว่าประตูนั้นเปิดไว้นานเท่าไรแล้ว"หวังว่าคุณคงไม่คิดว่าฉันเป็นคนทำหรอกนะ" พอเขากลับลงมาเธอก็เดินตามเข้าไปดูในโรงเรือนแต่ก็ไม่ได้ยินเขาตอบอะไรเลย เพราะเขาไม่มีเวลามาคุยกับเธอ ชายหนุ่มเดินดูดอกไม้แต่ละแปลง ว่าได้รับผลกระทบจากอากาศร้อนที่อยู่ข้างนอกมากไหมเขาคงจะห่วงความรู้สึกผู้หญิงคนนั้นมากเลยสินะ ที่หวานใจคิดแบบนี้เพราะเขากลัวว่าดอกไม้ของเกศรินจะเป็นอะไร และมันก็เป็นจริงๆ วันนั้นเธอเปิดประตูไว้แค่ไม่นาน ดอกไม้ยังได้รับผลกระทบ แต่วันนี้ดอกไม้เฉาลงเร็วมากนอกจากจะลดอุณหภูมิแอร์ให้เย็นมากกว่าเดิมรามิลก็เปิดน้ำเพื่อรดต้นไม้ เผื่อว่ามันจะช่วยได้"มีอะไรกัน" เกศรินอาบน้ำเสร็จคิดว่าจะมาดูเรือนดอกไม้สักหน่อย แ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-03-13
Baca selengkapnya

บทที่ 32

"ตกลงเรื่องที่เราคุยกันอยู่มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องหย่า" เพราะถ้าแค่เรื่องดอกไม้ตาย มันไม่น่าถึงกับหย่าได้เลย"เรื่องมันไม่มีอะไรเลยครับพ่อ เธอแค่งอนให้ผม""มีอะไรที่ยอมกันได้ก็ยอมๆ กันไป ชีวิตคู่ไม่ได้โรยด้วยดอกกุหลาบเสมอไป บางช่วงเวลาของชีวิตก็เจอขวากหนามบ้าง""หวานขอย้ายกลับไปอยู่บ้านค่ะ" ถ้าเธอยังดื้อดึงพูดเรื่องหย่าอยู่อีก เดี๋ยวท่านก็จะไม่ชอบใจเอา หญิงสาวก็เลยรอพูดกับเขาแค่สองคน แต่ระหว่างนี้เธอยังไม่อยากกลับไปบ้านหลังนั้น"พ่ออยากให้พวกเราแก้ปัญหากันเองก่อน ถ้าไปอยู่บ้าน เดี๋ยวก็ทำให้พ่อกับแม่ทางนั้นไม่สบายใจไปด้วย" รามสูรคิดว่าถ้าให้ทั้งสองแยกกันอยู่มันยิ่งจะบานปลายเที่ยงวันเดียวกัน..สมานเห็นว่าคุณหนูไม่ลงไปทานข้าว ก็เลยซื้อข้าวกล่องขึ้นมาให้"แล้วคุณลุงกินหรือยังคะ""ผมกินแล้วครับ""ขอบคุณมากนะคะ""คุณหนูมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าครับ" เรื่องที่เกิดขึ้นลุงสมานยังไม่รู้ พอตื่นนอนลุงก็ออกมาเตรียมรถ ก็เลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น"ไม่มีอะไรหรอกค่ะลุง" หวานใจไม่อยากให้ลุงต้องคิดมากด้วยอีกคน ก็เลยไม่พูดเรื่องนี้ให้ฟังแต่ดูจากสีหน้าของเจ้านายมันต้องมีอะไรแน่ ข้าวปลาก็ไม่ยอมลงไปกิ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-03-13
Baca selengkapnya

บทที่ 33

หวานใจได้ยินคุณลุงถามก็ชักจะเอะใจ เธอลืมไปเลย คุณลุงอาจจะยังไม่รู้เรื่องนี้ หรือว่า.... "คุณลุงคะ ตามหวานมานี่" หญิงสาวรีบดึงแขนของคุณลุงให้ออกมาจากกลุ่มคนพวกนั้นก่อน"ชัดเลยค่ะ คุณผู้หญิงเห็นหรือยังคะ""กุล!""ทำไมคะ กุลพูดผิดตรงไหนดูแค่นี้ก็รู้แล้ว""ผิดตรงที่มันไม่น่าจะพูด หยุดได้หรือยัง" สโรชาไม่เคยต่อว่าให้คนในบ้าน จนทำให้แม่บ้านได้ใจกุลรีบเดินออกไปจากตรงนั้นแบบไม่พอใจ คิดว่าตัวเองทำไปเพื่อผลประโยชน์ของเจ้านาย แต่ที่จริงไม่ใช่เลย มันเพราะผลประโยชน์ของตัวเองล้วนๆ ที่กุลคิดแบบนั้นเพราะไม่อยากให้ใครมาแย่งความรักของเจ้านายไป เพราะตัวเองถือว่าเป็นคนโปรดของเจ้านายที่นี่หวานใจมองด้านหลังของตัวเองให้แน่ใจว่าไม่มีใครตามมา เธอถึงได้หันกลับมาถามลุง"เมื่อวานนี้คุณลุงได้เปิดประตูเรือนดอกไม้ไหมคะ""ใช่ครับ ผมเปิดเอง""คุณลุงไปเปิดของพวกเขาทำไมคะ" "ผมเข้าไปรดน้ำดอกไม้ให้ครับ" "แล้วทำไมคุณลุงไม่ปิดประตู" "ผมก็คิดว่าตัวเองปิดแล้ว" "คุณลุงเข้าไปเก็บของเถอะค่ะ" จะต่อว่าลุงไปก็คงไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว"คุณหนูจะไล่ผมออกหรือครับ""เปล่าค่ะ เราจะกลับไปอยู่บ้านกัน" ถึงแม้เธอไม่ได้ทำแต่คนของเธอเป็น
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-03-13
Baca selengkapnya

บทที่ 34

ถึงแม้เขาจะขยับออกแต่ก็ไม่ปล่อยให้เธอลุกขึ้นจากเตียง เพราะรู้อยู่ว่าเธอกำลังจะไปหวานใจไม่คิดว่าจะต้องมาร้องไห้ให้กับผู้ชายที่ไม่ได้รักตัวเธอ มันเหมือนไม่ใช่เธอเลย ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เขาจะรักใครชอบใครเป็นห่วงใครมันก็เรื่องของเขาสิ เราเป็นคนขี้อิจฉาตั้งแต่เมื่อไร"อย่าร้องไห้เลยนะ" ผู้ชายไม่ค่อยรู้ถึงอารมณ์ของผู้หญิงมากนักหรอกหวานใจไม่ได้สนใจเลยว่าเขาจะคิดยังไง เธอยังคงร้องไห้ให้กับตัวเอง ที่ทำเรื่องบ้าๆ ถ้าไม่ดึงเขาเข้ามา เรื่องพวกนี้มันก็คงไม่เกิดขึ้น หรือมันอาจเป็นเวรกรรมของทั้งสอง ที่เคยทำร่วมกันมาแต่ชาติก่อน ถ้างั้นก็ให้มันจบลงแค่นี้เถอะ ในเมื่อชาตินี้เขามีหญิงคนรักอยู่แล้วทำไมต้องให้มาพบเจอกับเธอด้วยสโรชาให้แม่บ้านขึ้นมาตามทั้งสองลงไปทานข้าว แต่เขากับเธอไม่มีใครยอมออกจากห้อง คนที่รอทานข้าวอยู่ก็เลยเตรียมอาหารใหม่ไว้ให้ เผื่อว่าลูกชายจะพาภรรยาลงไปทาน และในเวลานี้ก็ค่ำมืดมากแล้ว"หิวข้าวไหม" เห็นเธอขยับตัวเล็กน้อยเขาก็เลยถามดูเผื่อว่าเธอตื่นแล้วแต่ก็ไม่ได้คำตอบใดๆ จากคนที่นอนอยู่ข้างๆ จนเวลาผ่านล่วงเลยมาถึงเช้าของวันใหม่"......" ไปไหนแล้ว รามิลรีบลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาข้
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-03-13
Baca selengkapnya

บทที่ 35

ดึกๆ คืนเดียวกันนั้น อ๊อยหิวจัง ..ข้าวเที่ยงก็กินเข้าไปแค่นิดเดียว ส่วนข้าวเย็นไม่ตกถึงท้องเลย คนตัวเล็กค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียง เพราะกลัวว่าคนที่นอนอยู่ข้างๆ จะรู้สึกตัวอึบ.. คนยิ่งระวังอยู่หวังว่าเขาคงไม่ตื่นนะ จังหวะที่เธอกำลังจะขยับลงจากเตียง ขาดันเกาะเข้ากับชายผ้าห่ม จนร่างของเธอล้มลง แต่พอมองไปก็เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังมองมาเช่นกัน"...." หวานใจก็เลยรีบทิ้งตัวลงนอนที่เดิม"จะเข้าห้องน้ำเหรอ"ด้านที่เธอนอนชิดผนังห้อง ถ้าจะลงก็ต้องขยับมาอีกฝั่งหนึ่งซึ่งเป็นฝั่งที่เขานอนอยู่ หรือไม่ก็ลงทางปลายเตียงแต่หวานใจไม่ได้ตอบ จนรามิลนอนตะแคงหันมามอง "เมื่อสักครู่จะไปไหน""เรื่องของฉัน""ถ้าจะเข้าห้องน้ำก็ไปเข้าสิ เดี๋ยวก็เรี่ยราดแถวนี้หรอก""ไม่ได้จะเข้าห้องน้ำสักหน่อย" ว่าแล้วเธอก็หันหลังพร้อมกับเอาผ้าห่มคลุมโปง"ไม่เข้าห้องน้ำ..หรือว่าที่ปลุกเพราะ...."หญิงสาวที่เอาผ้าห่มคลุมศีรษะอยู่รีบดึงมันออก ใครจะบ้าไปปลุกเขา พอลุกขึ้นได้หวานใจก็ขยับลงจากเตียง แล้วเดินมาที่ประตูโดยไม่พูดอะไรกับเขาสักคำรามิลรีบลุกขึ้นแล้วเดินตามเธอออกมา เพราะตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว เขาไม่รู้ว่าเธอจะไปไหนหวานใจที่กำลังค่อยๆ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-03-13
Baca selengkapnya

บทที่ 36

ช่วงเย็นของวันเดียวกัน..หวานใจกลับมาที่บ้านของเขา โดยมีลุงสมานเป็นคนขับรถให้ ถ้าพ่อกับแม่เขาเดินทางพรุ่งนี้จริง เธอคงจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีก"ถึงแล้วครับคุณหนู" ลุงสมานมองผ่านกระจกรถเห็นสีหน้าของเจ้านายไม่ค่อยดี "คุณหนูไม่สบายหรือเปล่าครับ""เปล่าหรอกค่ะ คงเหนื่อยกับงานมาก"พอเจ้านายลงจากรถลุงสมานก็เลื่อนรถกลับมาเก็บที่โรงจอดหวานใจเดินเข้าไปในบ้านก็เห็นคนในบ้านกำลังเตรียมของ"แม่ฝากดูแลบ้านด้วยนะลูก" สโรชายิ้มให้กับลูกสะใภ้เล็กน้อย ที่จริงรามสูรคิดว่าจะเซอร์ไพรส์ภรรยา แต่พอเจอเธอเค้นถามก็เลยต้องบอกไปที่สโรชาถามสามีเพราะสงสัยตอนที่ลูกชายพูด และทุกคนดูเหมือนมีลับลมคมใน แต่แค่นี้มันก็ทำให้เธอเซอร์ไพรส์ได้มากแล้ว เพราะแทบจำไม่ได้ว่าสามีพาไปเที่ยวครั้งสุดท้ายเมื่อไร"เที่ยวให้สนุกนะคะคุณแม่" หวานใจไม่ได้รับปากว่าจะดูแลบ้านให้ เพราะถ้ารับปากไปก็คงต้องผิดคำพูด"แล้วเดี๋ยวแม่จะซื้อของฝากมาให้นะ""ขอบคุณค่ะ หวานขอตัวนะคะ" เห็นท่านเก็บของเธอก็ควรจะเก็บได้แล้วเหมือนกัน เพราะพรุ่งนี้ออกจากบ้านแล้วก็คงไม่กลับมาเวลาอาหารเย็น..ถ้าจะไม่ลงมาทานก็กลัวว่าดึกๆ จะหิวอีก เมื่อคืนนี้ขนาดกินไปแล้วยังหิว
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-03-13
Baca selengkapnya

บทที่ 37

"สวัสดีครับ ขอเล่นน้ำด้วยคนได้ไหมครับ"คนที่ถูกทักหันมองไปดูด้านหลังของตัวเองก็ไม่เห็นว่ามีใครอยู่ เธอก็เลยหันไปหาคนที่ทักเมื่อสักครู่"สระว่ายน้ำนี้เป็นของโรงแรมค่ะ คุณคงต้องไปขอเจ้าของโรงแรมแล้วล่ะ" พูดจบหญิงสาวที่กำลังจะลงน้ำก็เลยหันไปทำสิ่งที่เธอตั้งใจอยู่ก่อนหน้านั้น แต่พอเธอกระโดดลงไปคนที่ขอเล่นน้ำด้วยเมื่อสักครู่ก็กระโดดตาม"คุณว่ายน้ำเก่งจังเลย เป็นนักว่ายน้ำหรือเปล่าครับเนี่ย" เขายังคงว่ายตามกลับมา เพื่อจะคุยกับเธอ"คุณจะจีบฉันเหรอคะ""สุดจัด" ฝ่ายชายแทบไปต่อไม่เป็น เมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่เขาสนใจพูดตรงยิ่งกว่าไม้บรรทัด "แล้วถ้าผมบอกว่า..""ราชันย์" เสียงนี้ดังขึ้นก่อนที่ราชันย์จะพูดจบประโยค"ทำไมพี่มาถึงเร็วจังเลย" ราชันย์หันมองไปดูพี่ชายเล็กน้อยก่อนที่จะหันกลับมาหาเธอ และตอนนี้เธอก็ว่ายน้ำกลับไปจนถึงจะฝั่งทางนั้นอีกครั้งแล้ว"ก็พี่ออกจากบริษัทพอดี" พอน้องชายส่งโลเคชั่นไปให้ก็อยู่ใกล้มากแล้ว รามิลก็เลยให้ คนขับรถเลี้ยวเข้ามา"พี่รอผมอยู่นี่แป๊บหนึ่ง รู้ไหมว่าคนกำลังจะ.." มองตามหลังไป เธอคนเมื่อสักครู่กำลังขึ้นจากน้ำ ราชันย์ก็เลยรีบขึ้นจากน้ำเหมือนกัน"อะไรของนาย" คนเป็นพี่มองต
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-03-13
Baca selengkapnya

บทที่ 38

"คุณรามิล!" ยังไงวันนี้เธอก็ไม่ยอมเขาแน่ กว่าจะตัดใจออกจากบ้านหลังนั้นมาได้ ยังจะตามมาทำแบบนี้กับเธออีกเหรอ"มีแรงดิ้นก็ดิ้นไปสิ" แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยเช่นกัน ยิ่งเธอดิ้นเขาก็ยิ่งกอดรัดแน่นกว่าเดิม"คุณจะมาทำแบบนี้กับฉันอีกทำไม ในเมื่อฉันเปิดโอกาสให้แล้ว ทำไมคุณไม่รีบกลับไปทำกับคนรักของคุณล่ะ" ด้วยอารมณ์ที่โกรธ น้อยใจ สิ่งที่ไม่น่าพูดเธอก็ได้พูดออกมา"เธอว่าอะไร" ชายหนุ่มที่โอบร่างเธออยู่ จับร่างนั้นให้นอนหงาย แล้วก็ก้าวคร่อม..แต่เขาก็ไม่ได้ทิ้งแรงลงมาเลยแม้แต่น้อย"ไหนๆ ฉันก็ได้พูดแล้ว ขอพูดอีกหน่อยเถอะ ทำไมคุณไม่หย่าแล้วไปแต่งงานกับคนที่คุณรัก""อย่าบอกนะ ว่าเธอคิดว่าฉันมีอะไรกับพี่สาวตัวเอง""แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ""จะแท้หรือไม่แท้ เธอก็ไม่มีสิทธิ์มาคิดแทนคนอื่น""ใช่! ฉันมันไม่มีสิทธิ์ แม้แต่สิทธิ์การเป็นภรรยาของคุณยังไม่มีเลย เซ็นใบหย่าให้ฉันเถอะ ปล่อยฉันไปเจอผู้ชายที่รักฉัน""แบบนี้เองเหรอ ที่อยากจะหย่านัก""ใช่ค่ะ ฉันก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง ต้องการความรักจากสามี ไม่ใช่วันๆ ต้องมานั่งทุกข์ใจคิดว่าสามีไม่ได้รัก""ก็ได้..ต่อจากนี้ไปผมจะรักคุณ""หึหึ อึกอึก" แบบนี้เองเหรอที่เข
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-03-13
Baca selengkapnya

บทที่ 39

เช้าวันต่อมา.."กี่โมงแล้วเนี่ย" หญิงสาวตื่นขึ้นมาก็ดูเหมือนว่าสายมากแล้ว "คุณรามิลตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ" มองไปที่นาฬิกา ถึงไปตอนนี้ยังไงก็ไม่ทันแน่ แต่ก็ต้องรีบปลุกเขาก่อนชายหนุ่มที่โอบร่างเธออยู่ ค่อยๆ พลิกกายหันหลังให้"รู้ไหมว่าตอนนี้สายมากแล้ว คุณเป็นประธานบริษัทนะ ตื่นสิ!" มือเรียวเขย่าร่างของคนที่หันหลังอยู่ จนเขาหันกลับมาแล้วก็ดึงเธอเข้ามากอดอีกครั้ง "นี่!""ถ้ายังไม่เงียบ เจอซ้ำแน่" ตาก็จะลืมไม่ขึ้นอยู่แล้วยังกล้าไปขู่คนอื่นอีก"จะนอนก็เรื่องของคุณเลย บริษัทพ่อคุณไม่ใช่บริษัทพ่อฉัน" หวานใจก็เลยขยับมือของเขาออก แต่พอมันหลุด เขาก็โอบเธอเข้ามากอดใหม่10 : 35 น. ที่บริษัท"นายมาทำอะไรที่นี่" รามิลมาถึงสักพักแล้ว เขาลุกจากที่นอนตั้งแต่เธอบอกว่าไม่ใช่บริษัทพ่อของเธอแล้ว"พี่ถามจนผมสำนึกไม่ทันเลยนะ พูดแบบนี้จะไม่ให้ผมมาบริษัทหรือไง" พอเห็นสายตาของพี่ชายแล้วคนที่กำลังพูดเล่นอยู่ ก็เลยรีบเข้าเรื่อง "ผมก็อยากมาดูบริษัทบ้าง แล้วพี่สะใภ้ผมทำงานอยู่ห้องไหนเหรอครับ""ถามทำไม""เดี๋ยวนี้พี่ดูดุจังเลยนะ ไม่ต้องหึงผมหรอก แค่อยากสานสัมพันธ์ไว้เท่านั้นแหละ""??" ดูยังไงว่าเขาหึง "เมื่อไรจะเรียนจบ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-03-13
Baca selengkapnya

บทที่ 40

เห็นว่าเธอนอนอีกครั้งเขาก็เลยเดินเข้าไปเอามือแตะแก้มฝั่งที่อยู่ด้านบนเบาๆ เพื่อเช็คอุณหภูมิในร่างกายว่าเธอไม่สบายหรือเปล่า"??" มีคนสัมผัสร่างกายหวานใจก็สะดุ้งตื่น เพราะเธอยังหลับไม่สนิทมาก "ขอโทษค่ะ""ไม่สบายหรือเปล่า""เปล่า.. คุณเข้ามามีอะไร""เย็นนี้มีนัดทานข้าวกับลูกค้า ผมจะให้คุณไปด้วย""ฉันไม่ไป"[บ้านรามสูร] เกศรินยิ้มให้กับความสำเร็จอีกขั้นหนึ่งของตัวเอง เธอสามารถเพาะพันธุ์จากดอกไม้ที่ใกล้จะตายได้เป็นผลสำเร็จ ทีแรกคิดว่าจะไม่ได้กล้าพันธุ์ของแม่ที่ทิ้งไว้ให้แล้วพอกุลโทรไปแจ้งบอกว่าดอกไม้มียอดขึ้นมาแล้ว เกศรินก็รีบออกมาจากบริษัท ราชันย์ถึงไม่เห็นพี่สาวอยู่ในห้องทำงาน"ถ้าพวกนั้นมันรู้ว่าเราทำสำเร็จ คงหาทางมาจัดการกับดอกไม้ของคุณเกศอีกแน่เลยค่ะ""อย่าพูดแบบนั้นสิ" เกศรินที่กำลังยิ้มให้กับดอกไม้ ถึงกับหน้าบูดบึ้ง เธอต้องหาวิธีปกป้องดอกไม้พวกนี้ให้รัดกุมกว่านี้แล้วล่ะ"คุณเกศน่าจะติดกล้องวงจรปิดไว้นะคะ จะได้รู้ว่าใครเข้ามาที่นี่บ้าง"เกศรินมองดูหน้าแม่บ้านคนสนิทเล็กน้อย ถ้าที่นี่มีกล้องวงจรปิด เขาคนนั้นคงไม่แอบเข้ามาที่นี่อีก"ไม่หรอก มีกล้องก็ช่วยอะไรไม่ได้ ถ้าคนมันจะทำ""คุณเก
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-03-13
Baca selengkapnya
Sebelumnya
123456
...
11
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status