All Chapters of พลาดรักคุณสามี: Chapter 51 - Chapter 60

"ยังอีก.." ว่าแล้วชายหนุ่มก็ก้าวขึ้นคร่อมร่างคนตัวเล็ก "เตือนแล้วนะ" ในขณะที่พูดใบหน้าคมก็ได้ฝังจูบลงซอกคอระหง แล้วสูดดมกลิ่นกายอันหอมละมุนจากครีมบำรุงผิวที่เธอบรรจงทาก่อนนอน"อือ" หญิงสาวไม่ได้ห้ามปล่อยให้เขาเชยชมเรือนร่างของเธอต่อไป"หวานใจช่วยผมหน่อยนะ" ชายหนุ่มล้วงเอาความแข็งแกร่งที่ยังอยู่ในกางเกงออกมา แล้วใช้มือเธอกำมันรูดขึ้นลงถ้าในห้องนี้สว่างมากพอ เขาคงจะเห็นใบหน้าที่แดงก่ำของเธอ หวานใจพยายามที่จะไม่อาย เธอช่วยรูดมันขึ้นลงตามแรงที่เขาจับมือเธอขยับ จนรามิลทนไม่ไหว ขยับช่วงกลางลำตัวขึ้นมาใกล้ริมฝีปากบาง"นอกจากใช้มือช่วย ยังใช้ปากช่วยได้อีกแรงนะ" ชายหนุ่มก็ชั่งใจอยู่ว่าเธอจะช่วยไหม แต่เขาก็ไม่ได้บังคับ แค่จับมันชักใกล้ๆ ริมฝีปากนั้นหวานใจเผยอปากออกเล็กน้อยเพื่อให้เขาส่งมันเข้ามา"ซี๊ดดด อ้าาา วะ หวานใจ" มือหนาจับศีรษะของคนตัวเล็กขยับขึ้นลง "น่ารักจัง ซี๊ดดด""อืม อ๊อก อ๊อก อื้มมมม""ขอโทษคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม""แอ๊ะๆๆ" ความใหญ่ยาวกระแทกเข้าไปจนถึงลูกกระเดือก อาหารที่กินมาเมื่อตอนเย็นเกือบพุ่งออกมาแล้วหญิงสาวส่ายหน้าเล็กน้อย รอให้เขาส่งมันเข้ามาใหม่ แต่รามิลไม่ทำแบบนั้นแล้ว เข

พลาดรักคุณสามี บทที่ 54 [ราชันย์)ขึ้นมาถึงชั้นบนหวานใจก็ยังแปลกใจ ผู้ชายที่แยกกับมะนาวไป เพราะดูยังไงก็ยังคุ้นอยู่ดี"มะนาว หวานถามอะไรหน่อยสิ เมื่อตอนเที่ยงมะนาวคุยกับใครอยู่""ตอนเที่ยงหรือคะ""ก่อนที่เราจะเจอกัน อยู่ข้างล่าง""อ๋อเขาชื่อนายค่ะ""ชื่อนายเหรอ?""ใช่ค่ะ นายเป็นเด็กบ้านนอกเข้ามาหางานทำ แต่ถูกมือดีขโมยกระเป๋าเอกสารและกระเป๋าเงินไปหมดเลย""แล้วมะนาวก็เลยฝากงานให้""ใช่ค่ะ คุณหวานทำไมรู้ล่ะคะ""หวานแค่ปะติดปะต่อเอา""แล้วคุณหวานสงสัยอะไรคะ""วันหลังหวานขอรู้จักคนที่ชื่อนายได้ไหมคะ""ได้สิคะ นายพักอยู่กับมะนาวเอง""อะไรนะ เขาเป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอ""เป็นผู้ชายค่ะ แต่ดูแล้วไม่มีพิษมีภัยอะไรหรอก แถมเป็นคนต่างจังหวัดเหมือนกัน นาวก็เลยให้เขาพักด้วยจนกว่าเงินจะออก""ทำไมมะนาวใจดีจัง ไม่กลัวเหรอ""กลัวสิคะ แต่แบบมะนาวเขาคงไม่ทำอะไรหรอกค่ะ""แต่ถึงยังไงนาวก็เป็นผู้หญิงนะ""ผู้หญิงแต่ไม่มีเสน่ห์เอาซะเลย""อย่าว่าให้ตัวเองแบบนั้นสิ คนเราทุกคนมีเสน่ห์ในตัว นาวก็หน้ารักออก""คุณหวานไม่ต้องชมนาวหรอกค่ะ""แถมยังจิตใจดีด้วย""ขอบคุณมากค่ะ"หวานใจคุยกับมะนาวอยู่ครู่หนึ่ง รามิลก็ชวนกลับบ้า

เช้าวันต่อมา.."........" พวกเขาไปไหนกันหมด มะนาวขึ้นมาถึงแผนกก็ไม่เห็นใครอยู่ในแผนกนั้นเลย "โอ๊ย" ยังคิดว่าตัวเองฝันหรือเปล่าก็เลยลองหยิกแขนดู..เราก็ไม่ได้ฝันไปนี่หญิงสาวเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำตำแหน่งแบบงงๆ เพราะทุกครั้งที่เธอขึ้นมาพวกเขาก็มีประปรายหรือไม่ก็มากันครบแล้ว"มะนาวมาแล้วเหรอ วันนี้งานเยอะหน่อยนะ""คะ?"กานดาหอบงานที่ทุกคนต้องทำมาวางลงตรงหน้ามะนาว"พี่กานดาคะ" จังหวะนั้นกานดากำลังจะเดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ก็เลยหยุดแล้วหันกลับมามอง"มีอะไรจ๊ะ""นาวอยากถาม..""พี่ไม่มีเวลาแล้ววันนี้งานยุ่งมาก เดี๋ยวพี่เตรียมเอกสารให้บอสก่อนนะ เราก็รีบทำงานให้พี่ด้วยล่ะ""อะไรวะเนี่ย แล้วพวกนี้ไปไหนหมด" แว๊บหนึ่งเธอคิดถึงเรื่องขอพรเมื่อคืนนี้..คงไม่ใช่มั้งและมะนาวก็ไม่มีเวลาคิดอะไรอีกเลย เพราะงานทุกอย่างมารวมอยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอทั้งหมดมะนาวทำงานจนลืมเวลาเที่ยง ตายแล้วป่านนี้รอแย่แล้วเนี่ยหลังบริษัท.."นาย.." มะนาวหอมปิ่นโตเดินมาก็เห็นว่าเขานอนเอาหนังสือปิดใบหน้าอยู่ใต้ต้นไม้ "มารอนานหรือยัง""ทำอะไรอยู่ คนหิวจะแย่แล้ว""ก็ทำงานน่ะสิ วันนี้ไม่รู้เพื่อนไปไหนหมด""แล้วไงต่อ""อะไรแล้วไง

เช้าวันต่อมา.."เรียกประชุมฝ่ายบุคคล?" วันนี้เป็นวันที่ดูเหมือนว่าทุกคนจะตื่นตระหนกด้วยคำสั่งที่บอกว่า..ให้เรียกประชุมฝ่ายบุคคล"บอสเรียกประชุมเองเลยเหรอ พวกเราทำอะไรผิดกันหรือเปล่าคะ""พี่ก็ไม่รู้หรอก ใช้ห้องประชุมเล็กชั้นล่างนะ" คนที่มาแจ้งก็คือกานดา เลขาท่านประธานแผนกฝ่ายบุคคล ต่างก็ทยอยกันไปรอในห้องประชุมจนเวลาผ่านไปการพูดคุยได้จบลง จะว่าทุกคนสบายใจก็ไม่ใช่ โชคดีเท่าไรแล้วที่ไม่ถูกไล่ออกยกทีมทุกคนได้กลับมาค้นเอกสารของพนักงานในบริษัท ระบบเด็กเส้นมันมีอยู่ทุกที่ก็จริง แต่สำหรับคนที่ไม่มีเอกสารแม้แต่บัตรประชาชนทำไมถึงรับเข้าทำงานได้นี่สิเรื่องนี้ท่านประธานไม่เอาเรื่องใครทั้งนั้นแค่อยากตักเตือนว่าอย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก เพราะบริษัทของพวกเขา อยู่ในตลาดหลักทรัพย์ ถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่งพรายออกไปหุ้นได้หล่นฮวบแน่"น้องไม่ต้องทำงานแล้วล่ะ ไปพบพี่เจนที่แผนกฝ่ายบุคคลเลย" คนเป็นหัวหน้าแผนกรีบเข้ามาแจ้งลูกน้องเมื่อได้รับคำสั่งมา"ผมเหรอครับ" ราชันย์แปลกใจทำไมถึงไม่ให้เขาทำงาน"ใช่"พอได้รับคำสั่งเขาก็เลยมาที่แผนกฝ่ายบุคคล"เอกสารของเราได้หรือยัง""ยังครับ""ไม่ต้องเอาเอกสารมายื่นแล้วน

"......" ดวงตากลมเปิดกว้าง เมื่อถูกลิ้นอีกฝ่ายแทรกเข้ามาในโพรงปาก ที่ตอบตกลงแค่อยากลองคบหาดูใจ แต่ไม่ใช่ต้องการอยากมีเรื่องอย่างว่าสักหน่อยมือเรียวขย้ำต้นแขนแกร่ง ที่เบียดเสียดร่างกายของเธออยู่ ทีแรกว่าจะดันออกแต่พอได้สัมผัสรสจูบที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อน ก็ทำให้ความอยากรู้อยากเห็นก่อเกิดขึ้นมาดวงตาที่เปิดกว้างอยู่เมื่อสักครู่ค่อยๆ หลับลงช้าๆฝ่ามือหนาแนบลงกับหน้าอก ของคนที่นอนราบอยู่กับที่นอนปิคนิคผืนบาง เพื่อชั่งใจว่าเธอจะให้เขาสัมผัสมันไหม แต่พอเจ้าของเรือนร่างนั้นไม่ว่าอะไร จากที่ลูบคลำอยู่ด้านบนก็ขยับต่ำลงไป.."อือ" มะนาวสะดุ้งก่อนที่จะขยับขาทั้งสองข้างแนบเข้าหากัน เพื่อไม่ให้เขาล่วงเกินได้มากกว่านี้เห็นว่าเธอยังหวงจุดนั้นอยู่เขาไม่ได้วู่วาม ริมฝีปากหนาที่แนบจูบค่อยๆ ขยับต่ำลงมาซอกคอ"อือ" ว่าจูบริมฝีปากฟินแล้ว เจอซอกคอเข้าไปฟินยิ่งกว่า จนคนตัวเล็กสติสตางค์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอยู่ซอกคอเพียงไม่นานคนร่างหนาก็ค่อยๆ เลื่อนต่ำลงมาอีก เสื้อชุดนอนตัวบางที่เธอสวมใส่อยู่ถูกเขาขยับขึ้นจนเห็นเนินหน้าอกที่ยังมีเสื้อชั้นในปิดบัง แต่มันก็ถูกจัดการปลดตะขอด้านหลังออกอย่างง่ายดาย"นาย" มือเรียว