คู่หมั้นมาเฟีย NC20+의 모든 챕터: 챕터 1 - 챕터 5

INTROคลับใหญ่ห้องทำงานของมาเฟียหนุ่ม..."ที่เธอไม่ยอมแต่งงานกับฉัน ก็เพราะว่าเธอกลัวใช่ไหม" "กลัวอะไร แล้วทำไมฉันต้องกลัว?" หญิงสาวเลิกคิ้วถามเสียงเรียบ ด้วยความที่ตัวเธอเป็นคนที่กล้าไม่กลัวอะไรอยู่แล้ว เธอเลยไม่มีความกลัวมาเฟียหนุ่มตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย"ก็กลัวฉันจะทำอะไรเธอยังไงล่ะ หึ!! ก็นึกว่าจะดีเหมือนกับปาก ที่แท้ก็กระจอกนี่เอง" ดวงตาคมไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่เหยียดหยามคนตรงหน้า "นี่ไอ้!!...""จุ จุ จุ อย่าเรียกชื่อว่าที่สามี เอ๊ะไม่สิ! อย่าเรียกชื่อสามีว่าไอ้แบบนั้นสิจ๊ะ ไม่เพราะเลยนะ""ไอ้ปากปีจอ!!""ปากก็ดีนะ แต่ใจไม่กล้าเลยว่ะ" มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"ที่ฉันไม่ยอมแต่งงาน ไม่ใช่เพราะว่าฉันกลัวหรอกนะ แต่ฉันไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับคนอย่างนายต่างหาก"ฉันมีทางให้เธอเลือกสองทาง""ทางอะไรของนาย!?""ยอมแต่งงานกับฉัน หรือจะตายด้วยปืนกระบอกนี้"ปึก!!พูดจบกระบอกสีเงินมันวาวก็ถูกวางกระแทกลงกับพื้นโต๊ะตรงหน้าของหญิงสาว เธอถึงกับหน้าเสียขาอ่อนแรงไปเลย "เลือกมา!!" คลับใหญ่"อึก อึก อึก" สาวร่างเล็กยกแก้วน้ำเมาขึ้นดื่มแบบแก้วต่อแก้ว จนตัวเองเริ่มทรงตัวไม่อยู

พิงค์ Talk “อืออ….” ฉันเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นหันมองไปรอบๆตัว จนได้รู้ว่านี่ไม่ใช่ห้องของฉัน ทันใดนั้นภาพเมื่อคืนมันก็ลอยเข้ามาในหัวของฉัน “บ้าชิบ!!” ฉันสบถอย่างหัวเสียก่อนจะดันตัวเองให้ลุกขึ้นออกมาจากห้องนั้นด้วยวามทุลักทุเล มีแต่เรื่องบ้าบอจริงๆยัยพิงค์ โดนแฟนบอกเลิกไม่พอ ยังจะมาถูกใครก็ไม่รู้เปิดซิงอีก ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ สงสัยต้องไปอาบน้ำมนต์เก้าวัดเก้าวาซะแล้วมั้ง“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงเย็นยะเยือกเอ่ยถามดังขึ้น ขณะที่ฉันกำลังมองไปรอบๆเพื่อหาทางออก “พาฉันมาที่นี่ทำไม?” ฉันหันกลับไปถามเสียงเรียบ พร้อมกับจ้องหน้าเขาตาเขม็ง หล่อดีนะ มาดเข้ม สูง ยาว ใหญ่ แต่เสียดายทำให้ฉันไม่ถูกชะตาตั้งแต่วันแรกที่เจอ อย่าหวังว่าฉันจะคุยดีด้วยอีกเลย “แล้วจะให้ฉันพาเธอไปที่ไหน ทิ้งไว้ข้างถนนเหรอ?” “ปากหมา!” “ขอบคุณที่ชม” เขายกยิ้มใส่ฉัน นี่กำลังด่าอยู่นะ หน้าหนาจนไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง “ฉัน จะ กลับ บ้าน” ฉันเน้นทุกคำพูดใส่ผู้ชายตรงหน้า “ก็กลับสิ ใครมัดเธอไว้ล่ะ เท่าที่ดูก็ไม่นะ หรือว่าเธออยากอยู่กับฉันล่ะ ติดใจ…เมื่อคืนเหรอ” เขาไล่สายตามองฉันอย่างหื่นกาม แถมยังแลบเลียมุมปากตัวเองอีก ทุเรศชะมัด

"เฮือก!!" ร่างเล็กผวาอย่างแรงพร้อมกับดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วหันมองไปรอบๆ "นี่มันห้องเรานี่นา แล้วมะ...เมื่อคืน..." เธอนึกย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เธอกำลังจะถูกกลุ่มวัยรุ่นกระทำอนาจารเธอ แต่แล้วเธอก็เป็นลมหมดสติไป พอตื่นมาเธอก็มาโผล่อยู่ที่คอนโดของตัวเอง "เกิดอะไรขึ้น!!" เธอรีบสำรวจดูตามร่างกายของตัวเองทันที ก็พบว่าร่างกายของเธอมีเพียงรอยฟกช้ำตามแขนและคอ ส่วนล่างของเธอก็ไม่รู้สึกเจ็บอะไร หญิงสาวงงหนักมากกว่าเดิมเพราะไม่รู้ว่าเธอกลับมาอยู่ที่คอนโดได้ยังไง ใครเป็นคนไปช่วยเธอไว้ ณวินาทีนั้นเหมือนเธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันไป แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ฝันทุกอย่างมันเป็นเรื่องจริง เพราะหลักฐานที่อยู่บนตัวของเธอก็เป็นคำตอบได้อย่างดีอยู่แล้ว ด้วยความร้อนใจเธอจึงรีบก้าวขาลงจากเตียงแล้วเดินออกไปนอกห้องทันที ด้านนอกเธอไม่พบใครเลยนอกจากกระดาษโน๊ตใบเล็กๆใบนึงที่แปะอยู่หน้าตู้เย็น ( ยังไม่ต้องไปเรียนจนกว่าจะหายดี นี่เป็นคำสั่ง )เธอวางกระดาษโน๊ตในมือลงก่อนจะหันมองไปรอบๆตัว ทุกอย่างมันก็ดูปกติดีแต่ทำไมเธอรู้สึกเหมือนว่ากำลังมีคนจับจ้องการกระทำของเธอทุกฝีก้าว เพียงแต่เธอไม่รู้ว่าใครที่กำลังจับจ้อ