Semua Bab คู่หมั้นมาเฟีย NC20+: Bab 31 - Bab 40

2 เดือนถัดมา “ป้าคะ ครามเค้าหายไปไหนเหรอคะ?” พิงค์เดินลงบันไดมาด้านล่าง เมื่อตื่นมาแล้วพบว่าครามไม่ได้นอนอยู่ข้างเตียงเหมือนอย่างเคย“อ๋อ คุณครามบอกว่าจะไปเคลียร์งานที่คลับค่ะ เห็นว่าเป็นงานด่วนก็เลยต้องรีบไปจะปฏิเสธก็ไม่ได้เพราะมันเป็นงานของตัวเอง”“สงสัยจะเป็นงานด่วนจริง ๆ นะคะออกไปตั้งแต่พิงค์ยังไม่ตื่นเลย”“เดี๋ยวก็คงกลับมานั่นแหละค่ะ คุณพิงค์นั่งลงทานอาหารก่อนนะคะ”“พิงค์ยังไม่หิวเลยค่ะป้า ขอเป็นนมอุ่น ๆ ก่อนได้มั้ยคะ”“ได้เลยค่ะคุณพิงค์ เดี๋ยวป้าไปเอามาให้นะคะ”“ขอบคุณนะคะป้าศรี”ผ่านไปสักพัก พิงค์นั่งจิบนมอุ่น ๆ ไปเงียบ ๆ เพราะในบ้านไม่มีใครมีเพียงเธอกับป้าแม่บ้านสองคน ส่วนนอกบ้านลูกน้องของครามก็เดินวนเวียนกันอยู่เต็มไปหมดแต่ไม่ได้เข้ามาวุ่นวายในบ้าน แต่พิงค์ก็ไม่ได้สนใจอะไรเธอเองก็อยากจำเรื่องราวที่ผ่านมาให้ได้เร็ว ๆ ไม่ได้อยากอยู่แบบนี้ เพราะเธอจับต้นชนปลายอะไรไม่ถูกเลยไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มจากตรงไหน“เฮ้ลูกพี่” มีผู้ชายสองคนเดินเข้ามาทักทายเธอ จากท่าทางแล้วดูเหมือนว่าจะสนิทกับเธอมาก“พวกนายเป็นใครกัน?” พิงค์ถามอย่างงง ๆ“ผมไอ้ตี๋กับไอ้ไม้ไง ลูกน้องของลูกพี่เมื่อก่อนเราไปซ้อม

คราม Talk “ไม่ต้องเข้ามา!”“อุ้ย!” ผมต้องสะดุ้งอย่างแรงเมื่อได้ยินเสียงอันทรงพลังของเมียดังมา เธอไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้เธอเลย และไม่ยอมพูดคุยกับผมสายตาที่เธอใช้มองผมก็เป็นหางตาด้วย เธอคงกำลังโกรธผมมากเลยแหละ “เธอเป็นยังไงบ้าง ยังเจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่า”“ไม่ต้องมายุ่งไม่ต้องมาสนใจฉัน ไปสนใจอีตัวของนายโน่น” เธอตวาดไล่ผมเสียงดัง“ใจเย็น ๆ ก่อนนะพิงค์ เธอฟังฉันอธิบายก่อน”“จะให้ฟังอะไรอีก เห็นเต็มสองตาซะขนาดนั้นจะให้ฟังอะไร! ฟังคนอย่างนายแก้ตัวเหรอ เหอะ!”“ฉันรู้ว่าเธอโกรธฉันมาก แต่ฉันมีเหตุผลที่จะต้องทำแบบนั้น เธอก็รู้ว่างานที่ฉันทำมันอันตรายมากแค่ไหน แล้วฉันก็เคยบอกเธอไปแล้วว่าฉันกำลังมีปัญหาอะไรอยู่และเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย ฉันจะให้เธอเข้าไปร่วมอยู่ในเหตุการณ์แบบนั้นไม่ได้หรอกฉันถึงไม่ยอมบอกให้เธอรู้ไง”“จะบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นสายอย่างนั้นเหรอ?”“เปล่า ผู้หญิงคนนั้นบอกกับฉันว่าเธอคือคนที่มีชีวิตรอดออกมาจากวังวนของไอ้คิงส์ ผู้หญิงคนนั้นบอกว่ามันทั้งเล่นยาและเล่นเซ็กซ์กับผู้หญิงแบบซาดิสม์ใครไม่ตายก็ถือว่าโชคดีไป ส่วนใครตายมันก็แค่เอาไปโยนทิ้งป่าแค่นั้นแต่เธอหนีกลับออกมาได้”“หมายความว่า

พิงค์ Talk ฉันเค้นถามครามเสียงเข้ม เมื่อเห็นรอยแผลที่มีผ้าเทปพันอยู่ของครามฉันจะไม่เอะใจเลยถ้าแผลนั้นไม่มีเลือดซิบอยู่ เหมือนแผลยังสด ๆ อยู่เลย แสดงว่าเรื่องมันเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ ฉันอยากรู้ว่าเขาไปทำอะไรมาทำไมถึงมีแผลได้“ครามนายน่าจะรู้นะว่าฉันไม่ชอบคนโกหก บอกฉันมาตามตรง”“คือ คือว่าฉัน เอ่อ…”“ถ้านายไม่ตอบฉันจะโกรธจริง ๆ ด้วย” ฉันกดเสียงต่ำมองหน้าครามอย่างไม่วางตา ถ้าโกหกหรือไม่ยอมบอกฉันฉันโกรธจริงแน่“ฉันไปมีเรื่องกับไอ้คิงส์มา วันที่เธอเข้าโรงพยาบาล”“คราม! ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่รึไงว่าเรื่องมันผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไป ฉันอยากให้นายเลิกคิดแค้นต่อกันสักที” ฉันเข้าใจว่าเป็นคู่อริกัน เข้าใจว่าทั้งสองคนนี้เกลียดกันอย่างกับอะไรดี ฉันไม่ได้ขอให้ทั้งสองญาติดีต่อกันแต่ฉันขอให้เลิกคิดแค้นต่อกัน เพราะมันไม่ได้สร้างผลดีอะไรเลยมีแต่จะพาลให้เจ็บตัวกันไปซะเปล่าเปล่า ๆ“ฉันรู้แต่เรื่องนี้มันค้างคามานานแล้วนะ ต่อให้ฉันไม่ฆ่ามันให้ตายมันก็ต้องตามมาฆ่าฉันอยู่ดี ฉันตัดไฟตั้งแต่ต้นลมไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ” ฉันไม่รู้หรอกนะว่าไปมีเรื่องกันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ตอนไหน แต่นั่นมันก็แค่อดีต ฉันรู้ว่าคิงส

คราม Talk ผมก้มมองเด็กน้อยของผมที่เพิ่งจะหลับคาอ้อมอกของผมไป เมื่อกี้นี้เธอทำให้ผมแทบคลั่งกับการกระทำของเธอเองไม่รู้ว่าไปหัดเอามาจากไหน คงจะกลัวว่าผมจะไปมีคนอื่นตอนที่เธอกำลังท้องสินะ บอกได้เลยว่าผมไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอนสัญญาก็เป็นสัญญาผมไม่เคยให้สัญญาใครลม ๆ แล้ง ๆและอีกอย่างผมก็รักคนตรงหน้าของผมมาก ไม่มีทางจะเปลี่ยนใจไปรักคนอื่นได้อีกแล้วเช้าวันต่อมา “อื้ออ….” พิงค์เธอลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นผมก็รีบหันหน้าคลุมโปงไปทันที“หลบทำไมหืม…” ผมดึงผ้าห่มออกไป แล้วโน้มตัวเข้าไปหาเธอ“บ้าจะนอนต่อ ปล่อย”“ไม่ต้องมาทำเป็นเขินเลย เมื่อคืนทำอะไรไว้”“….” เธอยิ้มให้ผมหน้าแดงแปร๊ดเลยด้วย คงจะเขินล่ะสิผมเห็นโทรศัพท์ของเธอตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ ว่าเธอคุยกับเดียร์เรื่องอะไรและโทรศัพท์ของเธอก็มีประวัติการเข้าเว็บโป๊ด้วย ดูจากท่าทางแล้วเธอจะเอาจริงจังมากเลยนะ ผมอยู่ตัวติดกับเธอตลอดเวลาจะมีเวลาไปมีอะไรกับใครตอนไหนได้แต่ผมก็ไม่โกรธเธอหรอกผมเข้าใจความรู้สึกของเธอในตอนนี้ อารมณ์ของคนที่กำลังท้องมันคิดไปได้หมดแหละไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริง ผมไปขอคำปรึกษาจากหมอมาแล้วมันเป็นเรื่องปกติที่คนท้อ

4 เดือนต่อมา โรงพยาบาล “เป็นยังไงบ้างพิงค์ เจ็บมากมั้ย” ครามเอ่ยถามคนบนเตียงด้วยความเป็นห่วง เพราะเธอเพิ่งออกมาจากห้องคลอดได้ไม่นานตอนนี้พิงค์ได้ทำการคลอดลูกชายเป็นที่เรียบร้อยแล้วทั้งสองปลอดภัยและแข็งแรงดี เด็กน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักได้ทั้งพ่อและแม่มาผสมกันเลย ไม่ต้องมีใครน้อยใจเลยว่าลูกออกมาเหมือนใครมากกว่ากัน“อืม ฉันไม่เจ็บแล้วล่ะ แค่รู้สึกเพลียนิดหน่อย” พิงค์ตอบเสียงแหบ เธอคลอดเองเพราะไม่อยากเจ็บปวดหลังจากการผ่าตัด“ถ้าอย่างนั้นก็พักผ่อนเถอะนะ” ครามลูบศรีษะของพิงค์เบา ๆ ก่อนจะโน้มตัวลงมาหอมที่หน้าผากมนอย่างอ่อนโยนแล้วปล่อยให้เธอได้นอนพักผ่อน เวลาผ่านไป ก๊อก ก๊อก ก๊อก“ขออนุญาตพาน้องมาส่งค่า” เสียงพยาบาลดังมาจากทางหน้าประตู ทำให้พิงค์ที่กำลังนอนหลับอยู่ต้องรีบลืมตาขึ้นมามอง “น้องมาแล้วค่า” พยาบาลเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มครามรีบลุกออกจากโซฟาเดินมาที่รถเข็นเด็กทารกทันที “นี่ลูกของผมเหรอครับพยาบาล”“ใช่แล้วค่ะ” พยาบาลตอบ ก่อนจะอุ้มเด็กทารกขึ้นไปวางบนเตียงข้าง ๆ พิงค์ที่นอนอยู่ “เดี๋ยวพยาบาลจะสอนให้นมน้องนะคะ”“ค่ะคุณพยาบาล” พิงค์ดันตัวเองลุกขึ้นนั่ง โดยมีครามคอยประคองหลั