LOGINShare
( 03 ) คนสารเลว
Last Updated:
2025-03-04 16:59:33พิงค์ Talk
“อืออ….” ฉันเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นหันมองไปรอบๆตัว จนได้รู้ว่านี่ไม่ใช่ห้องของฉัน ทันใดนั้นภาพเมื่อคืนมันก็ลอยเข้ามาในหัวของฉัน “บ้าชิบ!!” ฉันสบถอย่างหัวเสียก่อนจะดันตัวเองให้ลุกขึ้นออกมาจากห้องนั้นด้วยวามทุลักทุเล มีแต่เรื่องบ้าบอจริงๆยัยพิงค์ โดนแฟนบอกเลิกไม่พอ ยังจะมาถูกใครก็ไม่รู้เปิดซิงอีก ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ สงสัยต้องไปอาบน้ำมนต์เก้าวัดเก้าวาซะแล้วมั้ง “ตื่นแล้วเหรอ” เสียงเย็นยะเยือกเอ่ยถามดังขึ้น ขณะที่ฉันกำลังมองไปรอบๆเพื่อหาทางออก “พาฉันมาที่นี่ทำไม?” ฉันหันกลับไปถามเสียงเรียบ พร้อมกับจ้องหน้าเขาตาเขม็ง หล่อดีนะ มาดเข้ม สูง ยาว ใหญ่ แต่เสียดายทำให้ฉันไม่ถูกชะตาตั้งแต่วันแรกที่เจอ อย่าหวังว่าฉันจะคุยดีด้วยอีกเลย “แล้วจะให้ฉันพาเธอไปที่ไหน ทิ้งไว้ข้างถนนเหรอ?” “ปากหมา!” “ขอบคุณที่ชม” เขายกยิ้มใส่ฉัน นี่กำลังด่าอยู่นะ หน้าหนาจนไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง “ฉัน จะ กลับ บ้าน” ฉันเน้นทุกคำพูดใส่ผู้ชายตรงหน้า “ก็กลับสิ ใครมัดเธอไว้ล่ะ เท่าที่ดูก็ไม่นะ หรือว่าเธออยากอยู่กับฉันล่ะ ติดใจ…เมื่อคืนเหรอ” เขาไล่สายตามองฉันอย่างหื่นกาม แถมยังแลบเลียมุมปากตัวเองอีก ทุเรศชะมัด เพี๊ยะ! “สารเลว ชาตินี้อย่าได้เจอกันอีกเลย” ฉันเดินออกมาด้วยความโมโห เขาคือผู้ชายคนแรกที่ทำให้ฉันไม่ถูกชะตาได้ตั้งแต่แรกเจอ แถมยังทำให้ฉันเกลียดได้ภายในข้ามคืนอีกต่างหาก ใช่เขาคือคนแรก ที่ฉันทำแบบนี้ เพราะปกติฉันเป็นคนเฟรนลี่กับทุกคนอยู่แล้ว ฉันเดินออกมาเรียกรถแท็กซี่กลับคอนโดเพราะไม่ค่อยอยากลับบ้านเท่าไร กลับไปก็เจอแต่อะไรไม่รู้ น่าเบื่อเหมือนกันนะชีวิตที่ถูกบังคับอยู่ตลอดแบบนี้ ฉันต้องเรียนวิชานี้สายนี้เพื่อเป็นหน้าเป็นตาให้กับครอบครัว ต้องวางดีตัววางมาดผู้ดีเข้าไว้จะเป็นเป็นที่นับหน้าถือตาในสังคม ซึ่งนั่นไม่ใช่ฉัน นี่แหละสาเหตุที่ฉันย้ายออกมาอยู่คอนโดคนเดียว มันน่าเบื่อไปหมด ครืด ครืด ครืด ฉันชำเลืองตามองหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างแรง แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ปลายสายที่โทรมาเป็นเบอร์ของคุณแม่แต่ฉันเลือกที่จะไม่รับสาย เพราะฉันเบื่อ หลายอาทิตย์มานี้ฉันไม่ได้กลับบ้านเลย วันหยุดฉันก็เที่ยวดื่มกับเพื่อนฝูงตามปกติของฉัน เพิ่งฉันจะเที่ยวเก่งเที่ยวบ่อยแต่การเรียนของฉันมันก็ไม่ได้ด้อยลงไปเลย ฉันก็แค่อยากเที่ยวอยากปลดปล่อยตัวเองบ้าง "อืมม....สบายจัง" ฉันนอนแช่น้ำอุ่นอยู่ในอ่างใหญ่ คิดถึงเรื่องเมื่อคืนทีไรก็โมโหผู้ชายคนนั้นไม่หาย คิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหนกันถึงจะทำอะไรใครก็ได้แบบไม่รู้สึกผิดอย่างนี้ เขาคงจะเคยชินกับการใช้ร่างกายของผู้หญิงเป็นที่ปลดปล่อย แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้น ฉันไม่ได้ขายตัว และฉันก็ไม่ใช่ของที่ไว้ให้ผู้ชายได้ปลดปล่อยด้วย "เกลียด! เกลียด! เกลียด! ฉันเกลียดผู้ชายอย่างคุณที่สุดเลย ขออย่าได้เจอกันอีกเลยทั้งชาตินี้และชาติไหนๆ กรี๊ดดดอร๊าย!!" ฉันกรีดร้องสุดเสียง แต่ก็ไม่มีใครได้ยินหรอกเพราะคอนโดหลังนี้ถูกทำขึ้นเป็นอย่างดีไม่มีเสียงเล็ดลอดออกไปแน่นอน ผ่านไปสักพัก ฉันลุกขึ้นจากอ่างน้ำใหญ่นุ่งผ้าขนหนูแล้วเดินออกไปด้านนอกแต่แล้วฉันก็ต้องผงะเมื่อมีผู้ชายคนนึงนั่งหันหลังอยู่บนโซฟาในห้องของฉัน โจรเหรอ? หรือว่าโรคจิต ว่าแต่เขาเข้ามาได้ยังไง ฉันจำได้ว่าฉันล็อกประตูไปแล้วนี่นา และห้องนี้ก็มีแค่ฉันคนเดียวที่มีคีย์การ์ด "เข้าไปนานเลย ฉันว่าจะเข้าไปตามละ แต่เธอเดินออกมาพอดี" เจ้าของร่างนั้นพูดเสียงเรียบ ว่าแต่น้ำเสียงของเขาดูคุ้นๆนะ "คุณ!!" "นึกว่าจะจำผัวคนแรกไม่ได้ซะแล้ว" ผู้ชายคนนั้นหันหน้ามามองฉัน "คุณเข้ามาในห้องของฉันได้ยังไง ออกไปจากห้องของฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ" "....." เขานั่งเฉยไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับคำพูดของฉันเลย "ออกไปจากห้องของฉันเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งความให้ตำรวจมาจับคุณ!" "เอาซี้แจ้งเลย" เขาพูดท้าทายด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่ง "คนทั้งตึกนี้จะได้รู้ว่าเธอมีผู้ชายมาหาถึงห้อง และคราวนี้มันก็จะเป็นข่าวใหญ่โตและในที่สุดมันก็จะไปถึงหูของพ่อแม่เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าหลังจากนั้นอะไรมันจะเกิดขึ้น" "นี่คุณ!!" "...." "คุณต้องการอะไรจากฉันอีก ฉันบอกไปแล้วไงว่าเราไม่ต้องมาเจอกันอีก เรื่องเมื่อคืนก็ลืมๆมันไปซะ ฉันจะถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น" "ฉันทำแบบนั้นไม่ได้สิ" "แล้วคุณต้องการอะไรจากฉัน?" "แต่งงานกับฉัน" "ห๊ะ!?" ฉันร้องอุทานเสียงดัง เมื่อกี้ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม เขาบอกให้ฉันแต่งงานกับเขา "ฉันไม่แต่ง!" ฉันปฏิเสธเสียงแข็ง เขาเป็นใครมาจากไหนฉันยังไม่รู้จักเลย จะให้แต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักได้ยังไง ฉันไม่เอาด้วยหรอก "เธอไม่แต่งก็ไม่เป็นไร แต่อย่าลืมเธอเป็นของฉัน และฉันก็จะทำทุกวิถีทางจนกว่าเธอจะยอมแต่งงานกับฉัน ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรไม่ว่าจะต้องสูญเสียกี่ชีวิตฉันก็จะทำ" "...." น้ำเสียงของเขามันดูเย็นยะเยือกแปลกๆ เขาจ้องมองนัยน์ตาของฉันก่อนจะเดินหันหลังออกจากห้องไป ทิ้งเพียงความงุนงงเอาไว้ให้กับฉันRelated chapters
คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 04 ) ถูกข่มขืน
พิงค์ Talk สองปีต่อมา ตอนนี้ฉันได้โกอินเตอร์มาอยู่ที่เมืองนอกแล้วนะ ไม่ใช่อะไรหรอกฉันมาเรียนต่อต่างหากล่ะ ฉันตัดสินใจทำเรื่องยื่นกับมหาวิทยาลัยเพื่อจะมาเรียนต่อที่ต่างประเทศกับญาติที่รู้จัก ฉันเบื่อที่จะต้องอยู่บ้านแล้วโดนบังคับให้ทำในสิ่งที่ฉันไม่อยากทำ โดยเฉพาะการถูกจับคลุมถุงชนฉันถูกคุณพ่อกับคุณแม่บังคับให้แต่งงานกับใครก็ไม่รู้ซึ่งฉันไม่เคยเห็นหน้าเห็นตามาก่อนเลย ฉันเคยเจอแต่ในละครไอ้เรื่องจับคลุมถุงชนเนี่ย ไม่คิดว่าชีวิตจริงจะยังมีคนทำแบบนี้อยู่ คิดเหรอว่าคนอย่างพิงค์จะยอม ฉันทำเรื่องยื่นกับมหาวิทยาลัยสำเร็จแล้วฉันก็รีบบินไปต่างประเทศทันที ฉันถึงจะโทรกลับมาบอกคุณพ่อกับคุณแม่ว่าฉันมาเรียนต่อที่เมืองนอก นี่แหละวิธีเอาตัวรอดของฉัน แต่ไม่รู้ว่ากลับไปจะเจออะไรอีกบ้าง "เฮ้พิงค์! ยูนั่งเหม่ออาราย นานแล้วนะ" "....." ฉันสะดุ้งอย่างแรงเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากคนด้านข้าง ฉันกรอกสายตาไปมองก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างแรง "เปล่า ฉันแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย"นางชื่อว่า ฮาร์ท เป็นเพื่อนใหม่ของฉันเองแหละ ช่วงนี้ฉันคบกับใครไม่ค่อยได้นาน จู่ๆพวกเพื่อนๆก็ตีตัวออกห่างฉันไปเลยไม่ว่าใคร แม้กระทั่งเพื่
Last Updated : 2025-03-04คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 05 ) ฆาตกรรม
"เฮือก!!" ร่างเล็กผวาอย่างแรงพร้อมกับดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วหันมองไปรอบๆ "นี่มันห้องเรานี่นา แล้วมะ...เมื่อคืน..." เธอนึกย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เธอกำลังจะถูกกลุ่มวัยรุ่นกระทำอนาจารเธอ แต่แล้วเธอก็เป็นลมหมดสติไป พอตื่นมาเธอก็มาโผล่อยู่ที่คอนโดของตัวเอง "เกิดอะไรขึ้น!!" เธอรีบสำรวจดูตามร่างกายของตัวเองทันที ก็พบว่าร่างกายของเธอมีเพียงรอยฟกช้ำตามแขนและคอ ส่วนล่างของเธอก็ไม่รู้สึกเจ็บอะไร หญิงสาวงงหนักมากกว่าเดิมเพราะไม่รู้ว่าเธอกลับมาอยู่ที่คอนโดได้ยังไง ใครเป็นคนไปช่วยเธอไว้ ณวินาทีนั้นเหมือนเธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันไป แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ฝันทุกอย่างมันเป็นเรื่องจริง เพราะหลักฐานที่อยู่บนตัวของเธอก็เป็นคำตอบได้อย่างดีอยู่แล้ว ด้วยความร้อนใจเธอจึงรีบก้าวขาลงจากเตียงแล้วเดินออกไปนอกห้องทันที ด้านนอกเธอไม่พบใครเลยนอกจากกระดาษโน๊ตใบเล็กๆใบนึงที่แปะอยู่หน้าตู้เย็น ( ยังไม่ต้องไปเรียนจนกว่าจะหายดี นี่เป็นคำสั่ง )เธอวางกระดาษโน๊ตในมือลงก่อนจะหันมองไปรอบๆตัว ทุกอย่างมันก็ดูปกติดีแต่ทำไมเธอรู้สึกเหมือนว่ากำลังมีคนจับจ้องการกระทำของเธอทุกฝีก้าว เพียงแต่เธอไม่รู้ว่าใครที่กำลังจับจ้อ
Last Updated : 2025-03-04คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 01 ) จูบแรก
INTROคลับใหญ่ห้องทำงานของมาเฟียหนุ่ม..."ที่เธอไม่ยอมแต่งงานกับฉัน ก็เพราะว่าเธอกลัวใช่ไหม" "กลัวอะไร แล้วทำไมฉันต้องกลัว?" หญิงสาวเลิกคิ้วถามเสียงเรียบ ด้วยความที่ตัวเธอเป็นคนที่กล้าไม่กลัวอะไรอยู่แล้ว เธอเลยไม่มีความกลัวมาเฟียหนุ่มตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย"ก็กลัวฉันจะทำอะไรเธอยังไงล่ะ หึ!! ก็นึกว่าจะดีเหมือนกับปาก ที่แท้ก็กระจอกนี่เอง" ดวงตาคมไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่เหยียดหยามคนตรงหน้า "นี่ไอ้!!...""จุ จุ จุ อย่าเรียกชื่อว่าที่สามี เอ๊ะไม่สิ! อย่าเรียกชื่อสามีว่าไอ้แบบนั้นสิจ๊ะ ไม่เพราะเลยนะ""ไอ้ปากปีจอ!!""ปากก็ดีนะ แต่ใจไม่กล้าเลยว่ะ" มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"ที่ฉันไม่ยอมแต่งงาน ไม่ใช่เพราะว่าฉันกลัวหรอกนะ แต่ฉันไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับคนอย่างนายต่างหาก"ฉันมีทางให้เธอเลือกสองทาง""ทางอะไรของนาย!?""ยอมแต่งงานกับฉัน หรือจะตายด้วยปืนกระบอกนี้"ปึก!!พูดจบกระบอกสีเงินมันวาวก็ถูกวางกระแทกลงกับพื้นโต๊ะตรงหน้าของหญิงสาว เธอถึงกับหน้าเสียขาอ่อนแรงไปเลย "เลือกมา!!" คลับใหญ่"อึก อึก อึก" สาวร่างเล็กยกแก้วน้ำเมาขึ้นดื่มแบบแก้วต่อแก้ว จนตัวเองเริ่มทรงตัวไม่อยู
Last Updated : 2025-03-04คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 02 ) เสียซิงบนรถ NC++
ร่างเล็กถูกผลุกเข้าไปในรถก่อนที่จะตามมาด้วยร่างกำยำ เขาปิดประตูลงแล้วปลดหัวเข็มขัดตัวเองออก รถคันนี้ด้านในกว้างมากและเบาะก็สามารถปรับเป็นเตียงได้ด้วย ชายหนุ่มปรับเบาะให้กลายเป็นเตียงในพริบตา ก่อนที่เขาจะแทรกตัวเข้าไปขึ้นคร่อมคนตัวเล็กที่นอนอยู่ "อือ...ปล่อยฉัน!! อยากมากก็ไปซื้อกิน ไม่ได้ขายโว้ย!!" เธอสบถอย่างรุนแรงอีกทั้งยังพยายามผลักคนตัวใหญ่ให้ออกไปจากตัวเธอเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังถลำลึกเธอจึงมีสติขึ้นมาอีกครั้ง จะเสียซิงให้คนแปลกหน้าบนรถไม่ได้ "อย่าเล่นตัวหน่อยเลยน่า มีแต่คนอยากเอากับฉันทั้งนั้น แต่ฉันไม่เอา ฉันเลือกเธอ เธอควรจะดีใจนะพิงค์!" "ก็ไปเอาคนที่อยากได้สิ ฉันไม่ได้อยากได้!" เธอพยายามดิ้นอย่างรุนแรงจนร่างใหญ่ทนไม่ไหว เขาหยิบเข็มขัดที่เพิ่งจะถอดออกไป พันธนาการเข้าที่มือของเธอพร้อมกับรวบแขนของเธอขึ้นไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียวของเขา "แต่ฉันอยากได้เธอพิงค์!" ใบหน้าคมคายกระตุกยิ้มอย่างร้ายกาจ ก่อนจะก้มลงสูดดมกลิ่นหอมจาง ๆ จากคนใต้ร่าง "อื้ออ....." ไม่ว่าเธอจะพยายามดิ้นมากเท่าไรก็ดูเหมือนว่าเธอจะยิ่งหมดแรงมากเท่านั้น "อย่าพยายามเลยพิงค์ ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่มีทางหนีฉันพ้น
Last Updated : 2025-03-04
Latest chapter
คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 05 ) ฆาตกรรม
"เฮือก!!" ร่างเล็กผวาอย่างแรงพร้อมกับดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วหันมองไปรอบๆ "นี่มันห้องเรานี่นา แล้วมะ...เมื่อคืน..." เธอนึกย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เธอกำลังจะถูกกลุ่มวัยรุ่นกระทำอนาจารเธอ แต่แล้วเธอก็เป็นลมหมดสติไป พอตื่นมาเธอก็มาโผล่อยู่ที่คอนโดของตัวเอง "เกิดอะไรขึ้น!!" เธอรีบสำรวจดูตามร่างกายของตัวเองทันที ก็พบว่าร่างกายของเธอมีเพียงรอยฟกช้ำตามแขนและคอ ส่วนล่างของเธอก็ไม่รู้สึกเจ็บอะไร หญิงสาวงงหนักมากกว่าเดิมเพราะไม่รู้ว่าเธอกลับมาอยู่ที่คอนโดได้ยังไง ใครเป็นคนไปช่วยเธอไว้ ณวินาทีนั้นเหมือนเธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันไป แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ฝันทุกอย่างมันเป็นเรื่องจริง เพราะหลักฐานที่อยู่บนตัวของเธอก็เป็นคำตอบได้อย่างดีอยู่แล้ว ด้วยความร้อนใจเธอจึงรีบก้าวขาลงจากเตียงแล้วเดินออกไปนอกห้องทันที ด้านนอกเธอไม่พบใครเลยนอกจากกระดาษโน๊ตใบเล็กๆใบนึงที่แปะอยู่หน้าตู้เย็น ( ยังไม่ต้องไปเรียนจนกว่าจะหายดี นี่เป็นคำสั่ง )เธอวางกระดาษโน๊ตในมือลงก่อนจะหันมองไปรอบๆตัว ทุกอย่างมันก็ดูปกติดีแต่ทำไมเธอรู้สึกเหมือนว่ากำลังมีคนจับจ้องการกระทำของเธอทุกฝีก้าว เพียงแต่เธอไม่รู้ว่าใครที่กำลังจับจ้อ
คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 04 ) ถูกข่มขืน
พิงค์ Talk สองปีต่อมา ตอนนี้ฉันได้โกอินเตอร์มาอยู่ที่เมืองนอกแล้วนะ ไม่ใช่อะไรหรอกฉันมาเรียนต่อต่างหากล่ะ ฉันตัดสินใจทำเรื่องยื่นกับมหาวิทยาลัยเพื่อจะมาเรียนต่อที่ต่างประเทศกับญาติที่รู้จัก ฉันเบื่อที่จะต้องอยู่บ้านแล้วโดนบังคับให้ทำในสิ่งที่ฉันไม่อยากทำ โดยเฉพาะการถูกจับคลุมถุงชนฉันถูกคุณพ่อกับคุณแม่บังคับให้แต่งงานกับใครก็ไม่รู้ซึ่งฉันไม่เคยเห็นหน้าเห็นตามาก่อนเลย ฉันเคยเจอแต่ในละครไอ้เรื่องจับคลุมถุงชนเนี่ย ไม่คิดว่าชีวิตจริงจะยังมีคนทำแบบนี้อยู่ คิดเหรอว่าคนอย่างพิงค์จะยอม ฉันทำเรื่องยื่นกับมหาวิทยาลัยสำเร็จแล้วฉันก็รีบบินไปต่างประเทศทันที ฉันถึงจะโทรกลับมาบอกคุณพ่อกับคุณแม่ว่าฉันมาเรียนต่อที่เมืองนอก นี่แหละวิธีเอาตัวรอดของฉัน แต่ไม่รู้ว่ากลับไปจะเจออะไรอีกบ้าง "เฮ้พิงค์! ยูนั่งเหม่ออาราย นานแล้วนะ" "....." ฉันสะดุ้งอย่างแรงเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากคนด้านข้าง ฉันกรอกสายตาไปมองก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างแรง "เปล่า ฉันแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย"นางชื่อว่า ฮาร์ท เป็นเพื่อนใหม่ของฉันเองแหละ ช่วงนี้ฉันคบกับใครไม่ค่อยได้นาน จู่ๆพวกเพื่อนๆก็ตีตัวออกห่างฉันไปเลยไม่ว่าใคร แม้กระทั่งเพื่
คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 03 ) คนสารเลว
พิงค์ Talk “อืออ….” ฉันเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นหันมองไปรอบๆตัว จนได้รู้ว่านี่ไม่ใช่ห้องของฉัน ทันใดนั้นภาพเมื่อคืนมันก็ลอยเข้ามาในหัวของฉัน “บ้าชิบ!!” ฉันสบถอย่างหัวเสียก่อนจะดันตัวเองให้ลุกขึ้นออกมาจากห้องนั้นด้วยวามทุลักทุเล มีแต่เรื่องบ้าบอจริงๆยัยพิงค์ โดนแฟนบอกเลิกไม่พอ ยังจะมาถูกใครก็ไม่รู้เปิดซิงอีก ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ สงสัยต้องไปอาบน้ำมนต์เก้าวัดเก้าวาซะแล้วมั้ง“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงเย็นยะเยือกเอ่ยถามดังขึ้น ขณะที่ฉันกำลังมองไปรอบๆเพื่อหาทางออก “พาฉันมาที่นี่ทำไม?” ฉันหันกลับไปถามเสียงเรียบ พร้อมกับจ้องหน้าเขาตาเขม็ง หล่อดีนะ มาดเข้ม สูง ยาว ใหญ่ แต่เสียดายทำให้ฉันไม่ถูกชะตาตั้งแต่วันแรกที่เจอ อย่าหวังว่าฉันจะคุยดีด้วยอีกเลย “แล้วจะให้ฉันพาเธอไปที่ไหน ทิ้งไว้ข้างถนนเหรอ?” “ปากหมา!” “ขอบคุณที่ชม” เขายกยิ้มใส่ฉัน นี่กำลังด่าอยู่นะ หน้าหนาจนไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง “ฉัน จะ กลับ บ้าน” ฉันเน้นทุกคำพูดใส่ผู้ชายตรงหน้า “ก็กลับสิ ใครมัดเธอไว้ล่ะ เท่าที่ดูก็ไม่นะ หรือว่าเธออยากอยู่กับฉันล่ะ ติดใจ…เมื่อคืนเหรอ” เขาไล่สายตามองฉันอย่างหื่นกาม แถมยังแลบเลียมุมปากตัวเองอีก ทุเรศชะมัด
คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 02 ) เสียซิงบนรถ NC++
ร่างเล็กถูกผลุกเข้าไปในรถก่อนที่จะตามมาด้วยร่างกำยำ เขาปิดประตูลงแล้วปลดหัวเข็มขัดตัวเองออก รถคันนี้ด้านในกว้างมากและเบาะก็สามารถปรับเป็นเตียงได้ด้วย ชายหนุ่มปรับเบาะให้กลายเป็นเตียงในพริบตา ก่อนที่เขาจะแทรกตัวเข้าไปขึ้นคร่อมคนตัวเล็กที่นอนอยู่ "อือ...ปล่อยฉัน!! อยากมากก็ไปซื้อกิน ไม่ได้ขายโว้ย!!" เธอสบถอย่างรุนแรงอีกทั้งยังพยายามผลักคนตัวใหญ่ให้ออกไปจากตัวเธอเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังถลำลึกเธอจึงมีสติขึ้นมาอีกครั้ง จะเสียซิงให้คนแปลกหน้าบนรถไม่ได้ "อย่าเล่นตัวหน่อยเลยน่า มีแต่คนอยากเอากับฉันทั้งนั้น แต่ฉันไม่เอา ฉันเลือกเธอ เธอควรจะดีใจนะพิงค์!" "ก็ไปเอาคนที่อยากได้สิ ฉันไม่ได้อยากได้!" เธอพยายามดิ้นอย่างรุนแรงจนร่างใหญ่ทนไม่ไหว เขาหยิบเข็มขัดที่เพิ่งจะถอดออกไป พันธนาการเข้าที่มือของเธอพร้อมกับรวบแขนของเธอขึ้นไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียวของเขา "แต่ฉันอยากได้เธอพิงค์!" ใบหน้าคมคายกระตุกยิ้มอย่างร้ายกาจ ก่อนจะก้มลงสูดดมกลิ่นหอมจาง ๆ จากคนใต้ร่าง "อื้ออ....." ไม่ว่าเธอจะพยายามดิ้นมากเท่าไรก็ดูเหมือนว่าเธอจะยิ่งหมดแรงมากเท่านั้น "อย่าพยายามเลยพิงค์ ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่มีทางหนีฉันพ้น
คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 01 ) จูบแรก
INTROคลับใหญ่ห้องทำงานของมาเฟียหนุ่ม..."ที่เธอไม่ยอมแต่งงานกับฉัน ก็เพราะว่าเธอกลัวใช่ไหม" "กลัวอะไร แล้วทำไมฉันต้องกลัว?" หญิงสาวเลิกคิ้วถามเสียงเรียบ ด้วยความที่ตัวเธอเป็นคนที่กล้าไม่กลัวอะไรอยู่แล้ว เธอเลยไม่มีความกลัวมาเฟียหนุ่มตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย"ก็กลัวฉันจะทำอะไรเธอยังไงล่ะ หึ!! ก็นึกว่าจะดีเหมือนกับปาก ที่แท้ก็กระจอกนี่เอง" ดวงตาคมไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่เหยียดหยามคนตรงหน้า "นี่ไอ้!!...""จุ จุ จุ อย่าเรียกชื่อว่าที่สามี เอ๊ะไม่สิ! อย่าเรียกชื่อสามีว่าไอ้แบบนั้นสิจ๊ะ ไม่เพราะเลยนะ""ไอ้ปากปีจอ!!""ปากก็ดีนะ แต่ใจไม่กล้าเลยว่ะ" มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"ที่ฉันไม่ยอมแต่งงาน ไม่ใช่เพราะว่าฉันกลัวหรอกนะ แต่ฉันไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับคนอย่างนายต่างหาก"ฉันมีทางให้เธอเลือกสองทาง""ทางอะไรของนาย!?""ยอมแต่งงานกับฉัน หรือจะตายด้วยปืนกระบอกนี้"ปึก!!พูดจบกระบอกสีเงินมันวาวก็ถูกวางกระแทกลงกับพื้นโต๊ะตรงหน้าของหญิงสาว เธอถึงกับหน้าเสียขาอ่อนแรงไปเลย "เลือกมา!!" คลับใหญ่"อึก อึก อึก" สาวร่างเล็กยกแก้วน้ำเมาขึ้นดื่มแบบแก้วต่อแก้ว จนตัวเองเริ่มทรงตัวไม่อยู
