เข้าสู่ระบบแชร์
( 04 ) ถูกข่มขืน
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-04 16:59:55พิงค์ Talk
สองปีต่อมา ตอนนี้ฉันได้โกอินเตอร์มาอยู่ที่เมืองนอกแล้วนะ ไม่ใช่อะไรหรอกฉันมาเรียนต่อต่างหากล่ะ ฉันตัดสินใจทำเรื่องยื่นกับมหาวิทยาลัยเพื่อจะมาเรียนต่อที่ต่างประเทศกับญาติที่รู้จัก ฉันเบื่อที่จะต้องอยู่บ้านแล้วโดนบังคับให้ทำในสิ่งที่ฉันไม่อยากทำ โดยเฉพาะการถูกจับคลุมถุงชน ฉันถูกคุณพ่อกับคุณแม่บังคับให้แต่งงานกับใครก็ไม่รู้ซึ่งฉันไม่เคยเห็นหน้าเห็นตามาก่อนเลย ฉันเคยเจอแต่ในละครไอ้เรื่องจับคลุมถุงชนเนี่ย ไม่คิดว่าชีวิตจริงจะยังมีคนทำแบบนี้อยู่ คิดเหรอว่าคนอย่างพิงค์จะยอม ฉันทำเรื่องยื่นกับมหาวิทยาลัยสำเร็จแล้วฉันก็รีบบินไปต่างประเทศทันที ฉันถึงจะโทรกลับมาบอกคุณพ่อกับคุณแม่ว่าฉันมาเรียนต่อที่เมืองนอก นี่แหละวิธีเอาตัวรอดของฉัน แต่ไม่รู้ว่ากลับไปจะเจออะไรอีกบ้าง "เฮ้พิงค์! ยูนั่งเหม่ออาราย นานแล้วนะ" "....." ฉันสะดุ้งอย่างแรงเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากคนด้านข้าง ฉันกรอกสายตาไปมองก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างแรง "เปล่า ฉันแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย" นางชื่อว่า ฮาร์ท เป็นเพื่อนใหม่ของฉันเองแหละ ช่วงนี้ฉันคบกับใครไม่ค่อยได้นาน จู่ๆพวกเพื่อนๆก็ตีตัวออกห่างฉันไปเลยไม่ว่าใคร แม้กระทั่งเพื่อนผู้หญิง และก็ไม่รู้ว่านายคนนี้จะตีตัวออกห่างฉันเมื่อไหร่ รู้สึกเหมือนว่าตัวเองทำเวรทำกรรมมาเยอะเลยคบกับใครก็ไม่เคยอยู่ได้นานสักคน ฉันมีแฟนนะตั้งแต่ที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ แต่ทุกคนกลับตีตัวออกห่างฉันบางคนก็หายสาบสูญไปเลย ติดต่อไม่ได้ไม่รู้ว่าหายไปอยู่ที่ไหน "ชนหน่อยสิพิงค์" "อืม..." แกร๊ง~ ฉันยกแก้วเหล้าชนกับฮาร์ทก่อนจะยกจิบเบาๆส่วนนายนั่นก็กินจนเมาไม่รู้สึกตัวไปแล้ว แต่ก็ยังนั่งกินต่อประหนึ่งว่าตัวเองแน่มาก "ฉันอยากกลับห้องแล้ว นายจะกลับเมื่อไหร่?" "เดี๋ยวก่อนสิ ลาวเพิ่งจะมากานเองนะ ทามมายรีบกลับเร็วจัง" "ฉันเบื่อ ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว" จู่ๆก็รู้สึกเบื่ออย่างบอกไม่ถูก ผ่านไปสักพัก ฉันหิ้วปีกฮาร์ทกลับมาที่คอนโดของตัวเอง นายคนนี้นี่แหละเป็นรูมเมทคนใหม่ของฉัน หลังจากที่มีคนมาอยู่ได้ไม่นานก็ย้ายออกไปหลายคนต่อหลายคน ฉันไม่อยากอยู่คนเดียวเลยหารูมเมทใหม่ๆมาอยู่ด้วยประจำ ตุบ! "คราวหน้าคราวหลังจะกินจะดื่มก็ดูกำลังของตัวเองบ้างนะ ฉันจะได้ไม่ต้องแบกกลับมันเหนื่อย!" ฉันปล่อยให้ฮาร์ทนอนสลบอยู่ที่โซฟา ส่วนตัวเองก็เข้าไปอาบน้ำในห้องนอน จากนั้นก็นอนหลับไป เช้าวันต่อมา "อื้ออ~~" ฉันบิดขี้เกียจตัวเป็นเกลียวก่อนจะลุกขึ้นนั่งพร้อมกับปรายตามองไปรอบๆห้อง "ตื่นสายอีกแล้วหรอเนี่ย" ที่จริงฉันก็นอนตื่นสายแบบนี้เป็นประจำอยู่แล้วล่ะ เข้าเรียนทันบ้างไม่ทันบ้างแล้วแต่อารมณ์ของตัวเอง วันไหนเข้าเรียนไม่ทันคาบนั้นฉันก็จะไม่ขึ้นเรียนเลย ฉันรู้สึกว่าตัวเองทำตัวเถลไถลมาก ติดเที่ยวจนไม่สนใจการเรียน ฉันลุกออกไปอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนตามปกติ พอเปิดประตูออกมาก็ไม่เจอฮาร์ทนอนอยู่บนโซฟาแล้ว สงสัยคงจะไปโรงเรียนแต่เช้าแล้วล่ะ university ฉันเข้าเรียนตามปกติที่เคยทำ แต่กลับไม่เห็นฮาร์ทมาเรียน ปกติรายนี้ถึงจะเมาแค่ไหนเจ็บป่วยแค่ไหนก็มาเรียนได้ แต่วันนี้แปลกที่คอนโดก็ไม่มี ฉันก็นึกว่ามาเรียนแต่เช้าแล้วซะอีก ตู๊ด ๆ ๆ "อ๊ะบ้าจริง!!" ฉันสบถผ่านหน้าจอโทรศัพท์ เมื่อปลายสายที่ฉันโทรไปกลับปิดเครื่องติดต่อไม่ได้ "หายไปไหนของมันอีกเนี่ย จิ๊!!" ฉันทำเสียงจิ๊จ๊ะผ่านริมฝีปากก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าสะพายดังเดิม จากนั้นก็นั่งเรียนต่อไปเงียบๆ ปกติฉันก็ไม่ค่อยพูดค่อยจากับใครอยู่แล้วก็ไม่แปลกที่ฉันจะไม่ค่อยมีเพื่อน เลิกเรียน ฉันนั่งรถกลับมาที่คอนโดตามปกติ วันนี้ฉันไม่อยากไปเที่ยวไหนเลยก็เลยจะกลับคอนโด ระหว่างทางฉันเห็นใครบางคนที่ดูคุ้นตายืนอยู่ป้ายรถเมล์ "จอด จอด จอดตรงนี้แหละค่ะ" ฉันรีบจ่ายเงินให้คนขับรถแท็กซี่จากนั้นก็เปิดประตูลงไปทันที "ฮาร์ท!!" ฉันร้องอุทานเสียงดังเมื่อคนที่ฉันเห็นตรงหน้าคือฮาร์ท สภาพหน้าตาของเขากลับดูไม่ได้เลย มันปูดโปนเขียวช้ำไปหมดทุกส่วน บางจุดก็ยังมีเลือดไหลอยู่ "...." ฮาร์ทหันหน้ามามองฉันด้วยความตกใจก่อนจะรีบหันหลังเดินหนีออกไป "เดี๋ยวสิฮาร์ท รอก่อน!" ฉันรีบวิ่งตามฮาร์ทออกไป "อะ...โอ้ยย!!" ขณะที่กำลังวิ่งฉันไม่ได้ระวังตัวส้นสูงที่ฉันใส่อยู่มันพลิกและฉันก็ล้มลงหัวเข่ากระแทกกับพื้นอย่างแรง จนฉันวิ่งตามฮาร์ทต่อไม่ได้ "พะ...พิงค์!" ฮาร์ทหันกลับมามองฉันเล็กน้อยก่อนจะรีบวิ่งออกไป "ฮาร์ท ฮาร์ท" ฉันตะโกนตามหลังฮาร์ทไปอีกทั้งพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นสุดท้ายความเจ็บปวดก็ทำให้ฉันต้องทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นเหมือนเดิม "ปัดโถ่เว้ย!!" ฉันเหวี่ยงรองเท้าส้นสูงออกไปด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว แน่นอนว่าฉันอารมณ์เสียมาก เวลาต่อมา ฉันพยุงตัวเองเดินกลับคอนโดด้วยสภาพที่ทุลักทุเลมากเพราะไม่มีรองเท้า แถมคอนโดของฉันก็เหลืออีกตั้งไกลกว่าจะถึง "มีแต่ปัญหาจริงๆนะฉัน น่าหงุดหงิดเป็นบ้า!" ฉันบ่นพึมพำขณะที่กำลังเดินเท้าเปล่ากลับคอนโด "เฮ้ยู ไปไหนครับ ให้พวกเราไปส่งไหม" "...." ฉันรีบก้าวขาเดินอย่างรวดเร็วเมื่อเจอผู้ชายสามคนกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ แถมสายตาที่มองมาที่ฉันก็เดาออกเลยว่าพวกมันคิดไม่ดีแน่นอน "เดี๋ยวสิครับ" "อ๊ะปล่อยนะ!!" ฉันสะบัดแขนอย่างแรงจนมือของผู้ชายที่มาคว้าแขนฉันเอาไว้หลุดออกไป จากนั้นฉันก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปทันที "ดูเหมือนว่าน้องต้องการความช่วยเหลือนะ ให้พวกพี่พาน้องสาวไปส่งมั้ยล่ะ รับรองพวกพี่จะส่งน้องสาวให้ถึงสวรรค์ชั้นเจ็ดเลย" "ฮ่า ฮ่า ฮ่า" "เดี๋ยวสิคนสวย" "กรี๊ด!! ปล่อยฉัน!" พวกมันทั้งสามคนพยายามเข้ามาลวนลามฉัน "ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะไอ้พวกบ้า ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งตำรวจจริงๆด้วย" "ตำรวจ ฮ่า ฮ่า ฮ่า" พวกมันพากันหัวเราะเยาะเย้ยเมื่อฉันพูดจบ "ตำรวจทำอะไรพี่ไม่ได้หรอกน้อง แถวนี้ถิ่นพี่ไม่มีใครอยากจะมายุ่งหรอก" "...." ฉันหันมองไปรอบๆตัว เวลานี้มันเป็นช่วงโพล้เพล้แล้วแต่ก็ยังมีผู้คนเดินพลุกพล่านกันอยู่ แต่กลับไม่มีใครสนใจฉันเลย ราวกับว่ามองไม่เห็น "ยะ....อย่าทำอะไรฉันเลยนะ พวกนายอยากได้อะไรก็เอาไปเลย อยากได้เงินเท่าไหร่ก็เอาในกระเป๋าฉันไปเลย" "เสียดาย พวกพี่มีเงินกันหมดแล้ว แต่สิ่งเดียวที่พวกพี่ยังไม่มี ก็คือ....เมีย..." "...." "มาเป็นเมียให้กับพวกพี่นะน้องสาว มามะ" "ฮึกก....กรี๊ดด!!" ฉันทั้งร้องทั้งดิ้นเมื่อพวกมันลากฉันเข้าไปในซอกตึกมืดๆ นี่ฉันกำลังจะถูกรุมข่มขืนเหรอ ไม่สิมันต้องไม่เป็นแบบนี้ เรื่องแบบนี้ฉันจะปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีกไม่ได้ "ฮึกก อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันขอร้องล่ะอย่าทำอะไรฉันเลย" "ไม่ทันแล้วน้องสาว ไม่ต้องกลัวนะพวกพี่จะถนอมน้องสาวไม่ให้เจ็บสักนิดเลย" แควก!! "ฮื้ออ ฮึกก กรี๊ดด!!" มันฉีกเสื้อนักศึกษาของฉันออกอย่างแรง จนฉันรู้สึกแสบเพราะเศษผ้ามันถูกับเนื้อ "ขาวฉิบหาย อ่าส์! น่าดูดชะมัด" "ฮึกก....กรี๊ดด!!"บทที่เกี่ยวข้อง
คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 05 ) ฆาตกรรม
"เฮือก!!" ร่างเล็กผวาอย่างแรงพร้อมกับดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วหันมองไปรอบๆ "นี่มันห้องเรานี่นา แล้วมะ...เมื่อคืน..." เธอนึกย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เธอกำลังจะถูกกลุ่มวัยรุ่นกระทำอนาจารเธอ แต่แล้วเธอก็เป็นลมหมดสติไป พอตื่นมาเธอก็มาโผล่อยู่ที่คอนโดของตัวเอง "เกิดอะไรขึ้น!!" เธอรีบสำรวจดูตามร่างกายของตัวเองทันที ก็พบว่าร่างกายของเธอมีเพียงรอยฟกช้ำตามแขนและคอ ส่วนล่างของเธอก็ไม่รู้สึกเจ็บอะไร หญิงสาวงงหนักมากกว่าเดิมเพราะไม่รู้ว่าเธอกลับมาอยู่ที่คอนโดได้ยังไง ใครเป็นคนไปช่วยเธอไว้ ณวินาทีนั้นเหมือนเธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันไป แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ฝันทุกอย่างมันเป็นเรื่องจริง เพราะหลักฐานที่อยู่บนตัวของเธอก็เป็นคำตอบได้อย่างดีอยู่แล้ว ด้วยความร้อนใจเธอจึงรีบก้าวขาลงจากเตียงแล้วเดินออกไปนอกห้องทันที ด้านนอกเธอไม่พบใครเลยนอกจากกระดาษโน๊ตใบเล็กๆใบนึงที่แปะอยู่หน้าตู้เย็น ( ยังไม่ต้องไปเรียนจนกว่าจะหายดี นี่เป็นคำสั่ง )เธอวางกระดาษโน๊ตในมือลงก่อนจะหันมองไปรอบๆตัว ทุกอย่างมันก็ดูปกติดีแต่ทำไมเธอรู้สึกเหมือนว่ากำลังมีคนจับจ้องการกระทำของเธอทุกฝีก้าว เพียงแต่เธอไม่รู้ว่าใครที่กำลังจับจ้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 01 ) จูบแรก
INTROคลับใหญ่ห้องทำงานของมาเฟียหนุ่ม..."ที่เธอไม่ยอมแต่งงานกับฉัน ก็เพราะว่าเธอกลัวใช่ไหม" "กลัวอะไร แล้วทำไมฉันต้องกลัว?" หญิงสาวเลิกคิ้วถามเสียงเรียบ ด้วยความที่ตัวเธอเป็นคนที่กล้าไม่กลัวอะไรอยู่แล้ว เธอเลยไม่มีความกลัวมาเฟียหนุ่มตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย"ก็กลัวฉันจะทำอะไรเธอยังไงล่ะ หึ!! ก็นึกว่าจะดีเหมือนกับปาก ที่แท้ก็กระจอกนี่เอง" ดวงตาคมไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่เหยียดหยามคนตรงหน้า "นี่ไอ้!!...""จุ จุ จุ อย่าเรียกชื่อว่าที่สามี เอ๊ะไม่สิ! อย่าเรียกชื่อสามีว่าไอ้แบบนั้นสิจ๊ะ ไม่เพราะเลยนะ""ไอ้ปากปีจอ!!""ปากก็ดีนะ แต่ใจไม่กล้าเลยว่ะ" มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"ที่ฉันไม่ยอมแต่งงาน ไม่ใช่เพราะว่าฉันกลัวหรอกนะ แต่ฉันไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับคนอย่างนายต่างหาก"ฉันมีทางให้เธอเลือกสองทาง""ทางอะไรของนาย!?""ยอมแต่งงานกับฉัน หรือจะตายด้วยปืนกระบอกนี้"ปึก!!พูดจบกระบอกสีเงินมันวาวก็ถูกวางกระแทกลงกับพื้นโต๊ะตรงหน้าของหญิงสาว เธอถึงกับหน้าเสียขาอ่อนแรงไปเลย "เลือกมา!!" คลับใหญ่"อึก อึก อึก" สาวร่างเล็กยกแก้วน้ำเมาขึ้นดื่มแบบแก้วต่อแก้ว จนตัวเองเริ่มทรงตัวไม่อยู
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 02 ) เสียซิงบนรถ NC++
ร่างเล็กถูกผลุกเข้าไปในรถก่อนที่จะตามมาด้วยร่างกำยำ เขาปิดประตูลงแล้วปลดหัวเข็มขัดตัวเองออก รถคันนี้ด้านในกว้างมากและเบาะก็สามารถปรับเป็นเตียงได้ด้วย ชายหนุ่มปรับเบาะให้กลายเป็นเตียงในพริบตา ก่อนที่เขาจะแทรกตัวเข้าไปขึ้นคร่อมคนตัวเล็กที่นอนอยู่ "อือ...ปล่อยฉัน!! อยากมากก็ไปซื้อกิน ไม่ได้ขายโว้ย!!" เธอสบถอย่างรุนแรงอีกทั้งยังพยายามผลักคนตัวใหญ่ให้ออกไปจากตัวเธอเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังถลำลึกเธอจึงมีสติขึ้นมาอีกครั้ง จะเสียซิงให้คนแปลกหน้าบนรถไม่ได้ "อย่าเล่นตัวหน่อยเลยน่า มีแต่คนอยากเอากับฉันทั้งนั้น แต่ฉันไม่เอา ฉันเลือกเธอ เธอควรจะดีใจนะพิงค์!" "ก็ไปเอาคนที่อยากได้สิ ฉันไม่ได้อยากได้!" เธอพยายามดิ้นอย่างรุนแรงจนร่างใหญ่ทนไม่ไหว เขาหยิบเข็มขัดที่เพิ่งจะถอดออกไป พันธนาการเข้าที่มือของเธอพร้อมกับรวบแขนของเธอขึ้นไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียวของเขา "แต่ฉันอยากได้เธอพิงค์!" ใบหน้าคมคายกระตุกยิ้มอย่างร้ายกาจ ก่อนจะก้มลงสูดดมกลิ่นหอมจาง ๆ จากคนใต้ร่าง "อื้ออ....." ไม่ว่าเธอจะพยายามดิ้นมากเท่าไรก็ดูเหมือนว่าเธอจะยิ่งหมดแรงมากเท่านั้น "อย่าพยายามเลยพิงค์ ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่มีทางหนีฉันพ้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 03 ) คนสารเลว
พิงค์ Talk “อืออ….” ฉันเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นหันมองไปรอบๆตัว จนได้รู้ว่านี่ไม่ใช่ห้องของฉัน ทันใดนั้นภาพเมื่อคืนมันก็ลอยเข้ามาในหัวของฉัน “บ้าชิบ!!” ฉันสบถอย่างหัวเสียก่อนจะดันตัวเองให้ลุกขึ้นออกมาจากห้องนั้นด้วยวามทุลักทุเล มีแต่เรื่องบ้าบอจริงๆยัยพิงค์ โดนแฟนบอกเลิกไม่พอ ยังจะมาถูกใครก็ไม่รู้เปิดซิงอีก ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ สงสัยต้องไปอาบน้ำมนต์เก้าวัดเก้าวาซะแล้วมั้ง“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงเย็นยะเยือกเอ่ยถามดังขึ้น ขณะที่ฉันกำลังมองไปรอบๆเพื่อหาทางออก “พาฉันมาที่นี่ทำไม?” ฉันหันกลับไปถามเสียงเรียบ พร้อมกับจ้องหน้าเขาตาเขม็ง หล่อดีนะ มาดเข้ม สูง ยาว ใหญ่ แต่เสียดายทำให้ฉันไม่ถูกชะตาตั้งแต่วันแรกที่เจอ อย่าหวังว่าฉันจะคุยดีด้วยอีกเลย “แล้วจะให้ฉันพาเธอไปที่ไหน ทิ้งไว้ข้างถนนเหรอ?” “ปากหมา!” “ขอบคุณที่ชม” เขายกยิ้มใส่ฉัน นี่กำลังด่าอยู่นะ หน้าหนาจนไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง “ฉัน จะ กลับ บ้าน” ฉันเน้นทุกคำพูดใส่ผู้ชายตรงหน้า “ก็กลับสิ ใครมัดเธอไว้ล่ะ เท่าที่ดูก็ไม่นะ หรือว่าเธออยากอยู่กับฉันล่ะ ติดใจ…เมื่อคืนเหรอ” เขาไล่สายตามองฉันอย่างหื่นกาม แถมยังแลบเลียมุมปากตัวเองอีก ทุเรศชะมัด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04
บทล่าสุด
คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 05 ) ฆาตกรรม
"เฮือก!!" ร่างเล็กผวาอย่างแรงพร้อมกับดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วหันมองไปรอบๆ "นี่มันห้องเรานี่นา แล้วมะ...เมื่อคืน..." เธอนึกย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เธอกำลังจะถูกกลุ่มวัยรุ่นกระทำอนาจารเธอ แต่แล้วเธอก็เป็นลมหมดสติไป พอตื่นมาเธอก็มาโผล่อยู่ที่คอนโดของตัวเอง "เกิดอะไรขึ้น!!" เธอรีบสำรวจดูตามร่างกายของตัวเองทันที ก็พบว่าร่างกายของเธอมีเพียงรอยฟกช้ำตามแขนและคอ ส่วนล่างของเธอก็ไม่รู้สึกเจ็บอะไร หญิงสาวงงหนักมากกว่าเดิมเพราะไม่รู้ว่าเธอกลับมาอยู่ที่คอนโดได้ยังไง ใครเป็นคนไปช่วยเธอไว้ ณวินาทีนั้นเหมือนเธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันไป แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ฝันทุกอย่างมันเป็นเรื่องจริง เพราะหลักฐานที่อยู่บนตัวของเธอก็เป็นคำตอบได้อย่างดีอยู่แล้ว ด้วยความร้อนใจเธอจึงรีบก้าวขาลงจากเตียงแล้วเดินออกไปนอกห้องทันที ด้านนอกเธอไม่พบใครเลยนอกจากกระดาษโน๊ตใบเล็กๆใบนึงที่แปะอยู่หน้าตู้เย็น ( ยังไม่ต้องไปเรียนจนกว่าจะหายดี นี่เป็นคำสั่ง )เธอวางกระดาษโน๊ตในมือลงก่อนจะหันมองไปรอบๆตัว ทุกอย่างมันก็ดูปกติดีแต่ทำไมเธอรู้สึกเหมือนว่ากำลังมีคนจับจ้องการกระทำของเธอทุกฝีก้าว เพียงแต่เธอไม่รู้ว่าใครที่กำลังจับจ้อ
คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 04 ) ถูกข่มขืน
พิงค์ Talk สองปีต่อมา ตอนนี้ฉันได้โกอินเตอร์มาอยู่ที่เมืองนอกแล้วนะ ไม่ใช่อะไรหรอกฉันมาเรียนต่อต่างหากล่ะ ฉันตัดสินใจทำเรื่องยื่นกับมหาวิทยาลัยเพื่อจะมาเรียนต่อที่ต่างประเทศกับญาติที่รู้จัก ฉันเบื่อที่จะต้องอยู่บ้านแล้วโดนบังคับให้ทำในสิ่งที่ฉันไม่อยากทำ โดยเฉพาะการถูกจับคลุมถุงชนฉันถูกคุณพ่อกับคุณแม่บังคับให้แต่งงานกับใครก็ไม่รู้ซึ่งฉันไม่เคยเห็นหน้าเห็นตามาก่อนเลย ฉันเคยเจอแต่ในละครไอ้เรื่องจับคลุมถุงชนเนี่ย ไม่คิดว่าชีวิตจริงจะยังมีคนทำแบบนี้อยู่ คิดเหรอว่าคนอย่างพิงค์จะยอม ฉันทำเรื่องยื่นกับมหาวิทยาลัยสำเร็จแล้วฉันก็รีบบินไปต่างประเทศทันที ฉันถึงจะโทรกลับมาบอกคุณพ่อกับคุณแม่ว่าฉันมาเรียนต่อที่เมืองนอก นี่แหละวิธีเอาตัวรอดของฉัน แต่ไม่รู้ว่ากลับไปจะเจออะไรอีกบ้าง "เฮ้พิงค์! ยูนั่งเหม่ออาราย นานแล้วนะ" "....." ฉันสะดุ้งอย่างแรงเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากคนด้านข้าง ฉันกรอกสายตาไปมองก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างแรง "เปล่า ฉันแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย"นางชื่อว่า ฮาร์ท เป็นเพื่อนใหม่ของฉันเองแหละ ช่วงนี้ฉันคบกับใครไม่ค่อยได้นาน จู่ๆพวกเพื่อนๆก็ตีตัวออกห่างฉันไปเลยไม่ว่าใคร แม้กระทั่งเพื่
คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 03 ) คนสารเลว
พิงค์ Talk “อืออ….” ฉันเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นหันมองไปรอบๆตัว จนได้รู้ว่านี่ไม่ใช่ห้องของฉัน ทันใดนั้นภาพเมื่อคืนมันก็ลอยเข้ามาในหัวของฉัน “บ้าชิบ!!” ฉันสบถอย่างหัวเสียก่อนจะดันตัวเองให้ลุกขึ้นออกมาจากห้องนั้นด้วยวามทุลักทุเล มีแต่เรื่องบ้าบอจริงๆยัยพิงค์ โดนแฟนบอกเลิกไม่พอ ยังจะมาถูกใครก็ไม่รู้เปิดซิงอีก ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ สงสัยต้องไปอาบน้ำมนต์เก้าวัดเก้าวาซะแล้วมั้ง“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงเย็นยะเยือกเอ่ยถามดังขึ้น ขณะที่ฉันกำลังมองไปรอบๆเพื่อหาทางออก “พาฉันมาที่นี่ทำไม?” ฉันหันกลับไปถามเสียงเรียบ พร้อมกับจ้องหน้าเขาตาเขม็ง หล่อดีนะ มาดเข้ม สูง ยาว ใหญ่ แต่เสียดายทำให้ฉันไม่ถูกชะตาตั้งแต่วันแรกที่เจอ อย่าหวังว่าฉันจะคุยดีด้วยอีกเลย “แล้วจะให้ฉันพาเธอไปที่ไหน ทิ้งไว้ข้างถนนเหรอ?” “ปากหมา!” “ขอบคุณที่ชม” เขายกยิ้มใส่ฉัน นี่กำลังด่าอยู่นะ หน้าหนาจนไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง “ฉัน จะ กลับ บ้าน” ฉันเน้นทุกคำพูดใส่ผู้ชายตรงหน้า “ก็กลับสิ ใครมัดเธอไว้ล่ะ เท่าที่ดูก็ไม่นะ หรือว่าเธออยากอยู่กับฉันล่ะ ติดใจ…เมื่อคืนเหรอ” เขาไล่สายตามองฉันอย่างหื่นกาม แถมยังแลบเลียมุมปากตัวเองอีก ทุเรศชะมัด
คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 02 ) เสียซิงบนรถ NC++
ร่างเล็กถูกผลุกเข้าไปในรถก่อนที่จะตามมาด้วยร่างกำยำ เขาปิดประตูลงแล้วปลดหัวเข็มขัดตัวเองออก รถคันนี้ด้านในกว้างมากและเบาะก็สามารถปรับเป็นเตียงได้ด้วย ชายหนุ่มปรับเบาะให้กลายเป็นเตียงในพริบตา ก่อนที่เขาจะแทรกตัวเข้าไปขึ้นคร่อมคนตัวเล็กที่นอนอยู่ "อือ...ปล่อยฉัน!! อยากมากก็ไปซื้อกิน ไม่ได้ขายโว้ย!!" เธอสบถอย่างรุนแรงอีกทั้งยังพยายามผลักคนตัวใหญ่ให้ออกไปจากตัวเธอเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังถลำลึกเธอจึงมีสติขึ้นมาอีกครั้ง จะเสียซิงให้คนแปลกหน้าบนรถไม่ได้ "อย่าเล่นตัวหน่อยเลยน่า มีแต่คนอยากเอากับฉันทั้งนั้น แต่ฉันไม่เอา ฉันเลือกเธอ เธอควรจะดีใจนะพิงค์!" "ก็ไปเอาคนที่อยากได้สิ ฉันไม่ได้อยากได้!" เธอพยายามดิ้นอย่างรุนแรงจนร่างใหญ่ทนไม่ไหว เขาหยิบเข็มขัดที่เพิ่งจะถอดออกไป พันธนาการเข้าที่มือของเธอพร้อมกับรวบแขนของเธอขึ้นไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียวของเขา "แต่ฉันอยากได้เธอพิงค์!" ใบหน้าคมคายกระตุกยิ้มอย่างร้ายกาจ ก่อนจะก้มลงสูดดมกลิ่นหอมจาง ๆ จากคนใต้ร่าง "อื้ออ....." ไม่ว่าเธอจะพยายามดิ้นมากเท่าไรก็ดูเหมือนว่าเธอจะยิ่งหมดแรงมากเท่านั้น "อย่าพยายามเลยพิงค์ ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่มีทางหนีฉันพ้น
คู่หมั้นมาเฟีย NC20+ ( 01 ) จูบแรก
INTROคลับใหญ่ห้องทำงานของมาเฟียหนุ่ม..."ที่เธอไม่ยอมแต่งงานกับฉัน ก็เพราะว่าเธอกลัวใช่ไหม" "กลัวอะไร แล้วทำไมฉันต้องกลัว?" หญิงสาวเลิกคิ้วถามเสียงเรียบ ด้วยความที่ตัวเธอเป็นคนที่กล้าไม่กลัวอะไรอยู่แล้ว เธอเลยไม่มีความกลัวมาเฟียหนุ่มตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย"ก็กลัวฉันจะทำอะไรเธอยังไงล่ะ หึ!! ก็นึกว่าจะดีเหมือนกับปาก ที่แท้ก็กระจอกนี่เอง" ดวงตาคมไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่เหยียดหยามคนตรงหน้า "นี่ไอ้!!...""จุ จุ จุ อย่าเรียกชื่อว่าที่สามี เอ๊ะไม่สิ! อย่าเรียกชื่อสามีว่าไอ้แบบนั้นสิจ๊ะ ไม่เพราะเลยนะ""ไอ้ปากปีจอ!!""ปากก็ดีนะ แต่ใจไม่กล้าเลยว่ะ" มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"ที่ฉันไม่ยอมแต่งงาน ไม่ใช่เพราะว่าฉันกลัวหรอกนะ แต่ฉันไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับคนอย่างนายต่างหาก"ฉันมีทางให้เธอเลือกสองทาง""ทางอะไรของนาย!?""ยอมแต่งงานกับฉัน หรือจะตายด้วยปืนกระบอกนี้"ปึก!!พูดจบกระบอกสีเงินมันวาวก็ถูกวางกระแทกลงกับพื้นโต๊ะตรงหน้าของหญิงสาว เธอถึงกับหน้าเสียขาอ่อนแรงไปเลย "เลือกมา!!" คลับใหญ่"อึก อึก อึก" สาวร่างเล็กยกแก้วน้ำเมาขึ้นดื่มแบบแก้วต่อแก้ว จนตัวเองเริ่มทรงตัวไม่อยู
