Lahat ng Kabanata ng สามีข้า เป็นหมีแพนด้าผู้คลั่งรัก : Kabanata 11 - Kabanata 20

ตอนที่ 12. ช่วยเหลือชาวบ้าน/1รุ่งเช้าแม่ทัพเสิ่นเดินออกจากห้องมาด้วยท่าทางอ่อนเพลีย เขาพบแม่นมฉีกับหลิงเอ๋อรออยู่หน้าเรือน “คารวะท่านแม่ทัพ” แม่ทัพเสิ่นพยักหน้ารับแล้วเดินจากไป แม่นมฉีรีบเข้าไปดูคุณหนูของตน หลิงเอ๋อยกอ่างน้ำตามหลัง หวังจะเอ่ยสักประโยคให้คุณหนูเขินอาย พอเข้าไปก็พบว่าคุณหนูของตนยังไม่ตื่น เสียงกรนดังลั่นห้อง “แม่นมท่านจะปลุกคุณหนูหรือไม่เจ้าคะ” “ให้นางนอนอีกสักครู่เถอะ เมื่อคืนอาจจะนอนไม่พอ” แม่นมฉีไม่อาจตัดใจปลุกคนกำลังนอนสบายให้ตื่นได้ ท่านแม่ทัพท่าทางอ่อนเพลียเสียยิ่งกว่าคืนเข้าหอ ใต้ดวงตาดำคล้ำแบบนั้น น่าจะไม่ได้นอนทั้งคืน ช่วงข้าวใหม่ปลามัน ช่างน่าอิจฉาเสียจริง... “ข้าตื่นแล้ว” หลิวชิวเยว่ได้ยินเสียงของทั้งสองคนพูดคุยกัน จึงลืมตาตื่นขึ้นมา นางเป็นคนนอนหลับง่ายก็จริงแต่ก็ตื่นไว “ล้างหน้าก่อนนะเจ้าคะ คุณหนูต้องการอาบน้ำหรือไม่ ข้าจะให้คนเตรียมน้ำ” แม่นมฉีเอ่ยถาม หลิงเอ๋อส่งผ้าที่บิดจนหมาดให้หลิวชิวเยว่เช็ดหน้า ใบหน้าแต้มรอยยิ้มแววตาวิบวับ ขณะมองสำรวจไปทั่วร่างกลมๆ ของผู้เป็นนาย “ก็ดี ข้าอยากอาบน้ำให้สบายตัวสักหน่อย” แม่นมฉีรีบออกไปสั่งคนให้ขนน้ำร้อนมา

ตอนที่ 14. หนีเสือปะหมี/1เช้าวันต่อมา หลิวชิวเยว่ตื่นขึ้นมาบนเตียง เมื่อหันไปมองที่เก้าอี้ไม่พบร่างของสามี เมื่อคืนนางนอนหลับไปด้วยความอ่อนเพลียจากการเดินทาง ส่วนเสิ่นมู่ฉือนั้นอาศัยเก้าอี้ในห้องเป็นที่นอน"คุณหนูตื่นแล้วหรือเจ้าคะ"แม่นมฉีเปิดประตูเข้ามาในห้อง หลิงเอ๋อยกอ่างล้างหน้าตามเข้ามาด้านหลัง"แม่นม ท่านเห็นท่านแม่ทัพบ้างหรือไม่"หลิวชิวเยว่ล้างหน้าเสร็จก็เอ่ยถามถึงสามี คนรับใช้ทั้งสอง ช่วยจัดแต่งทรงผมและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นาง"ท่านแม่ทัพ กำลังปรึกษาหารือกับผู้เฒ่าหยางเจ้าค่ะ"เสิ่นมู่ฉือตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ เขาเรียกผู้เฒ่าหยางซึ่งเป็นหัวหน้าหมู่บ้านแห่งนี้มาปรึกษาหารือแม่นมหลิวอาศัยครัวของบ้านผู้เฒ่าหยางทำอาหารเช้าให้กับเจ้านายของตัวเอง รวมถึงจัดเตรียมให้ผู้ติดตามของเขาด้วย "เมื่อคืนข้าได้คุยกับแม่เฒ่าซ่ง ภรรยาของผู้เฒ่าหยาง นางเล่าว่าคนในหมู่บ้านหลายคนล้มป่วยเพราะขาดอาหาร โดยเฉพาะคนชราและเด็กๆ ท่านแม่ทัพได้ให้ท่านหมอจินดูแลพวกเขาเหล่านั้น ไม่คิดเลยว่าคนที่อยู่หมู่บ้านนอกเมืองจะลำบากเช่นนี้"หลิงเอ๋อเป็นเด็กสาวที่ชอบพูดคุย เมื่อคืนนางได้พูดคุยกับภรรยาของผู้เฒ่าหยาง รับรู้ว่าช

ตอนที่ 16. ข้าก็เป็นสตรีเช่นนี้เอง/1ในตอนที่กิ่งไม้ปริออกจากลำต้น หลิวชิวเยว่ไม่ทันได้ตั้งตัว นางยื่นมือไปหมายจะคว้ามือของเสิ่นมู่ฉือ แต่ไม่ทันการเสียแล้วเขายื่นมือมาแตะได้เพียงปลายมือของนาง ก่อนที่ร่างอ้วนกลมจะร่วงลงมาพร้อมกับกิ่งไม้เหล่านั้น ข้าต้องตายแน่ๆ !หลิวชิวเยว่หลับตาแน่นรอรับความเจ็บปวดยามร่างกระแทกพื้น แต่นางกลับไม่รู้สึกเจ็บมากมายเท่าใดนัก มีเพียงความจุกเสียดเล็กน้อยเมื่อมีบางสิ่งรองรับร่างหนาหนักของนางเอาไว้ตุ๊บ !แอ๊ก !เสียงหล่นกระแทกดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้อง ของเจ้าเสือตัวใหญ่ ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีของหลิวชิวเยว่หรือเป็นโชคร้ายของเจ้าเสือตัวนั้น ร่างของนางหล่นมาทับมันได้อย่างพอดิบพอดี ด้วยน้ำหนักและความสูงยามดิ่งลงมา ทำให้เจ้าเสือที่อยู่ด้านล่างสิ้นลมไปในทันที " โอ๊ย ท่านพี่ช่วยข้าด้วย"หลิวชิวเยว่จุกจนลุกไม่ขึ้น ได้แต่ส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ ทำให้เสิ่นมู่ฉือที่อยู่บนต้นไม้ได้สติ เขารีบกระโดดลงมาหานาง"ฮูหยิน นี่เจ้า... เจ้าเจ็บตรงไหนบ้าง"เสิ่นมู่ฉือรีบเข้าไปพยุงหลิวชิวเยว่ พานางขยับถอยออกมาจากซากร่างของเจ้าเสือที่สิ้นลมไปแล้ว ด้วยน้ำหนักสองร้อยจินบวกกับแรงกระแทกจ

ตอนที่ 18. ข้าก็เป็นสตรีเช่นนี้เอง/3ในตอนเช้า กุนซือจ้าวหยุนฟาง หมอจินซีถิง และจางหมิ่กับหลี่ซวน คนสนิททั้งสี่ของเสิ่นมู่ฉือได้พาคนออกตามหาผู้เป็นนาย หลังจากรอมาทั้งคืนแล้วท่านแม่ทัพไม่ได้พาฮูหนินกลับมา ครั้นจะออกตามหาก็เกิดพายุฝนลมแรง จึงต้องรอจนถึงยามเช้าแม่เฒ่าซ่งภรรยาของผู้เฒ่าหยางรู้สึกเสียใจมาก นางนอนไม่หลับทั้งคืน ได้แต่ปรับทุกข์กับแม่หนุ่มฉีและหลิงเอ๋อ ทั้งสองไม่ได้กล่าวโทษแม่เฒ่า ด้วยรู้ว่าเป็นเหตุสุดวิสัย อีกทั้งเมื่อคืนฝนตกหนัก จนทำให้น้ำไหลเข้ามาท่วมหมู่บ้าน ชาวบ้านต่างช่วยกันขนเสบียงหนีน้ำ จึงมีความวุ่นวายจนไม่อาจตามไปค้นหาเจ้านายทั้งสองได้ในคืนนั้น ต้องรอตอนเช้าคนของแม่ทัพจึงพากันขึ้นเขาไปพร้อมผู้เฒ่าหยาง "ฝนตกหนักแบบนี้ เราอาจจะแกะรอยลำบากหน่อย"ผู้เฒ่าหยางเดินนำทางขึ้นเขามาพักใหญ่ ก็ไม่พบกับร่องรอยของแม่ทัพเสิ่นและฮูหยิน เมื่อคืนฝนตกหนักกลบร่องรอยของทั้งสองไปหมด " ข้าว่าพวกเรา แยกย้ายกันค้นหาเถอะ จางหมิ่น หลี่ซวน พวกเจ้าทั้งสอง แยกกันไปค้นหาคนละฝั่ง ข้ากับหมอจินจะไปทางนี้เอง ผู้เฒ่าหยางท่านเฝ้าทางเข้าไว้หากท่านแม่ทัพออกมาจะได้พบตัว"กุนซือจ้าวจัดการวางแผนการค้นหา โ

ตอนที่ 20.คนผู้นี้ช่างแปลกประหลาด/2อาการของเสิ่นมู่ฉือไม่น่าเป็นห่วง เขาเพียงแค่หลับไปเท่านั้น หลิวชิวเย่จึงปล่อยให้เขานอนอยู่แบบนั้น นางมีความสนใจถ้ำแห่งนี้และเจ้าของถ้ำอย่างหลิวเฝิ่น จึงติดตามเขา ออกมาพูดคุยและเดินดูรอบๆถ้ำหลิวเฝิ่นพานางไปหาเจ้าเสี่ยวเฮย ตอนนี้มัน นอนรักษาตัวอยู่ในที่ถ้ำของมันเอง ก่อนหน้าเสิ่นมู่ฉือซัดมีดสั้นปักไปที่อกของมัน ทำให้มันได้รับบาดเจ็บ โชคดีที่เจ้าหมีหนังหนาจึงไม่โดนจุดสำคัญจนเสียชีวิต แต่ก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย บนหน้าอกของมันถูกพอกด้วยยาสมุนไพร และวางทับด้วยอัญมณีสีเหลืองชนิดเดียวกับที่วางอยู่บนหัวเตียงของเสิ่นมู่ฉือ“ถ้ำแห่งนี้ มีผลึกจันทราอยู่หลายชิ้นคุณสมบัติของมันคือช่วยรักษาบาดแผล ดูดซับพิษ อีกทั้งยังช่วยสะกดสัตว์ร้ายให้สงบลง ตอนที่ข้าเก็บเจ้าเสี่ยวเฮยมา แม่ของมันถูกเสือกัดจนตายเจ้าเสียวเฮยถูกข้าพบเข้าจึงรอดชีวิตมาได้ บนหุบเขาแห่งนี้มีเจ้าเสือร้ายอยู่ตัวหนึ่งมัน อาละวาดกัดกินสัตว์ไปทั่ว ได้ข่าวว่าชาวบ้านที่อยู่ด้านล่างภูเขาก็ไม่กล้าขึ้นมาที่นี่ โชคดีถ้ำของข้ามีผลึกจันทรา ทำให้เจ้าเสือมันไม่กล้าเข้ามา อีกทั้งยังอยู่ใต้หุบผายากต่อการที่มันจะเข้ามาถึง