Lahat ng Kabanata ng สามีข้า เป็นหมีแพนด้าผู้คลั่งรัก : Kabanata 51 - Kabanata 60

ตอนที่ 51 คิดทดสอบสามี/1หยางเสี่ยวหมิงได้เชิญเสิ่นมู่ฉือมาเลี้ยงขอบคุณ ที่เขาเคยช่วยชีวิตตนไว้ แม่ทัพหนุ่มเห็นแก่ไมตรีจึงรับคำเชิญ พอลงจากรถม้าไม่คิดว่า สถานที่นัดพบจะเป็นโรงเตี๊ยมฟาไฉแห่งนี้ นี่มันเป็นที่เดียวกับ ที่เขาช่วยแม่นางโฉมงามผู้นั้นไว้ เสิ่นมู่ฉือจะถอยกลับก็ไม่ได้แล้ว เจ้าของโรงเตี๊ยมแห่งนี้เมื่อเห็นหน้าเขา ก็ปราดเข้ามาต้อนรับทันที"ข้าชื่อไฉฟางเหริน เป็นเจ้าของโรงเตี้ยมฟาไฉแห่งนี้เจ้าค่ะ ท่านหมอหยางเสี่ยวหมิงได้เปิดห้องรับรองไว้แล้ว เชิญท่านแม่ทัพตามข้ามา"เมื่อไฉฟางเหรินรู้ว่า ท่านหมอหยางเชิญแม่ทัพเสิ่นแห่งชิงเป่ยมาเลี้ยงอาหาร โดยให้คนมาจองห้องรับรองพิเศษบนชั้นสองไว้ นางก็ปิดเป็นความลับไม่ยอมให้ใครรู้ โดยเฉพาะแม่นางเสี่ยวฮวากับแม่นางหลิวเมื่อวานไฉฟางเหรินคิดวางแผนไว้ว่า จะแกล้งผลัดตกลงจากระเบียงชั้นสอง ทำทีเป็นสาวงามผู้โชคร้าย ให้วีรบุรุษเข้ามาช่วยเหลือ นางยังไม่ทันจะได้กระโดดลงไป แม่นางหลิวก็ลอยตกลงไปตัดหน้าแบบไม่ทันตั้งตัวภาพของแม่ทัพหนุ่มรูปงาม กระโดดจากหลังมาเข้ามารับร่างหญิงงาม พาลงมายังพื้นเบื้องล่าง ราวกับภาพฝัน น่าเสียดายหญิงงามผู้นั้นไม่ใช่นาง คิดแล้วเจ็บใจย

ตอนที่ 53.คิดทดสอบสามี/3เมื่อได้ยินชื่อหุบเขาหมึงจื่อ เสิ่นมู่ฉือก็สนใจทันที เขารู้ว่าหลิวชิวเยว่ต้องการเห็ดสองชนิดจ่กหุบเขาหมึงจื่อมาหมักสุรา หากเขาสามารถนำเห็ดทั้งสองกลับไปให้นางได้ นางคงดีใจมาก"ไม่ทราบว่า หุบเขาหมึงจื่ออยู่ที่ใด""หุบเขาหมึงจื่อ อยู่ทางทิศใต้ของเมืองหลวง ที่แห่งนั้นเป็นแหล่งกำเนิดเห็ดนานาชนิด หากท่านแม่ทัพอยากไป ข้าจะให้เสี่ยวเฟิงกับซูลี่พาท่านไป"หมอหยางถือโอกาสนี้ คิดจะให้บุตรสาวใกล้ชิดกับท่านแม่ทัพ "ไม่ต้องลำบากคุณชายใหญ่กับคุณหนูสาม ข้าไปเองจะสะดวกกว่า ขอบคุณท่านหมอหยาง"เสิ่นมู่ฉือไม่คิดรับน้ำใจ เขาทนฟังหมอหยางเอ่ยชื่นชมบุตรีจนรู้สึกอึดอัดใจ อีกฝ่ายเหมือนคิดยกบุตรีให้เขา เพียงแค่ยังไม่เอ่ยปาก"ท่านแม่ทัพเสิ่น ข้ารู้จักกับบุตรีเจ้าหุบเขา ข้าขออาสาพาท่านไปเอง"หยางหยุนซีเอ่ยขึ้น แล้วหันไปบอกกับบิดาว่า"ท่านพ่อ พี่ใหญ่มีคนไข้ต้องดูแลมาก ไม่อาจทิ้งคนไข้ได้ ลี่เอ๋อก็ต้องช่วยพี่ใหญ่รักษาผู้ป่วย ข้าเป็นคนเดียวที่ว่างงาน หน้าที่นี้ข้าขอรับอาสาเอง""เช่นนั้น เจ้าก็เป็นคนพาท่านแม่ทัพเสิ่นไปเถอะ พาน้องสาวเจ้าไปด้วย จะได้เปิดหูเปิดตา"หมอหยางไม่ละความพยายามจะยัดเยียดบุ

ตอนที่ 54. ท่านแม่ทัพรักฮูหยินผู้เดียว/2เมื่อเดินมาใกล้จะถึงหมู่บ้าน เกามู่เจินก็เอ่ยถามว่า"พี่สาวหลิว ท่านจะจ่ายค่าปิดปากให้คนอื่นๆ ในหมู่บ้านด้วยหรือไม่""เจ้าเป็นเด็ก ผู้ใดสอนให้ขี้งกกัน"หลิวชิวเยว่ส่ายหน้าระอาใจ เจ้าหนูนี่เห็นหน้าตาซื่อๆ ขี้งกไม่ใช่เล่น"มู่เจิน พี่สาวหลิวเป็นพี่สาวข้า เจ้าจะรีดไถนางไม่ได้ ข้าไม่ยอม"จี๋ชีเหิงออกมาปกป้องพี่สาวหลิว ไป่ถิงถิงพยักหน้าเห็นด้วย แล้วต้องเกาหัวตัวเอง เมื่อสหายรักเอ่ยว่า"พี่สาว ท่านจ่ายค่าปิดปากให้คนในครอบครัวข้าก็พอ ผู้อื่นไม่จำเป็นต้องจ่าย"หลิวชิวเยว่ได้ฟังแล้ว ก็กรอกตาเลียนแบบศิษย์พี่ นึกในใจว่า ด็อกเตอร์จี๋อี้เหิง ท่านข้ามภพมาอยู่ในร่างเด็กนานถึงเจ็ดปี คงลำบากมากถึงได้งกเงินเช่นนี้ก่อนหน้านั้นนางกับแม่หนูจี๋ชีเหิงได้คุยกัน จนรู้ว่าอีกฝ่ายก็ข้ามภพมาเช่นกัน ภพเดิมในปีเดียวกันนั้น หลิวชิวเยว่ถูกคนร้ายไล่ล่าจนตกเขาตาย มาเกิดใหม่ในร่างหลิวชิวเยว่คนนี้ ด้านจี๋ชีเหิงเดิมคือ ด็อกเตอร์ จี๋อี้เหิง นักวิจัยเห็ด แผ่นดินไหวตึกถล่มขณะอยู่ในศูนย์วิจัย จึงข้ามภพมาสวมร่างเด็กน้อยวัยห้าขวบ บุตรีเจ้าหุบเขาหมึงจื่อ และอยู่ในร่างเด็กคนนี้มาเจ็ดปีแล้

ตอนที่ 57. เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นแล้ว/2ใช้เวลาอีกราวครึ่งชั่วยาม ก็มาถึงยอดเขาเพลิงตะวัน ด้านบนนี้อากาศร้อนจัดยิ่งกว่าเชิงเขา ทุกคนดื่มน้ำที่นำมาจนหมด ใบหน้าแดงก่ำจากความร้อนที่แผดเผา มีอาการคอแห้งหิวน้ำกันทุกคน ยกเว้นศิษย์พี่หมีที่กินลูกกวาดหมดถุง จึงยังชุ่มคออยู่ "เห็ดเพลิงตะวันขึ้นอยู่บนหน้าผานั่น"หลิวชิวเยว่ชี้ให้ดูหน้าผาสูงชัน ทุกคนหันไปมองดูแล้วก็หน้าเครียดขึ้นมา คิดหาวิธีขึ้นไป"ผู้ที่ขึ้นไปได้ ต้องมีวิชาตัวเบาเป็นเลิศ"เสิ่นมู่ฉือเอ่ยขึ้น ตัวเขามีวิชาตัวเบาก็จริง แต่ไม่ได้เก่งด้านนี้ เขาหันไปมองผู้ติดตามทั้งสี่ คนที่วิชาตัวเบาล้ำเลิศที่สุดคือจางหมิ่น "จางหมิ่น เจ้าลองขึ้นไป""ขอรับท่านแม่ทัพ"จางหมิ่นแหงนหน้ามองดูหน้าผาสูง เขาหันกลับมามองแม่นางเสี่ยวฮวา ในใจคิดอยากจะแสดงความสามารถอวดสตรี เขามั่นใจว่าวิชาตัวเบาของเขานั้นไม่เป็นรองใคร แม้แต่ท่านแม่ทัพยังไว้วางใจเขา องครักษ์ขวาของแม่ทัพเสิ่น ดีดเท้าพาตัวเองไต่ขึ้นหน้าผาด้วยความมั่นใจ เขาแตะปลายเท้าหาที่เหยียบแล้วพาตัวเองกระโดดสูงขึ้นไปเรื่อยๆ จนไปถึงกึ่งกลางหน้าผา ก็เหยียบพลาดไปโดนหินที่กร่อน ทำให้เสียหลักร่วงลงมา คนที่อยู่ด้า

ตอนที่ 59 . ฮูหยินของข้า ย่อมงามกว่าหญิงใด/1เสิ่นมู่ฉือกับหลิวชิวเยว่เดินเข้าไปในถ้ำน้ำแข็ง ทั้งสองมองความงดงามของผลึกสีขาวใสด้วยความตื่นตาตื่นใจ ภายในถ้ำวางไข่มุกราตรีเอาไว้ให้ความสว่าง ไข่มุกราตรีเหล่านี้เป็นศิษย์พี่หมีได้ทิ้งไว้เมื่อคราวก่อน จึงเกิดประโยชน์กับผู้ที่เข้ามาภายหลัง เดิมทีถ้ำน้ำแข็งแห่งนี้ แทบไม่มีคนเข้ามาเนื่องจากหนาวเย็นจัด และมีเพียงเห็ดเกล็ดหิมะที่ชาวบ้านไม่รู้ว่า จะเก็บเอาไปขายได้อย่างไร เพราะเพียงเอาไปพ้นจากเขาหิมะจันทรา ก็ละลายกลายเป็นน้ำหมด เห็ดเกล็ดหิมะในสายตาของชาวหุบเขาหมึงจื่อจึงไร้ประโยชน์ "แม่นางเจ้าหนาวหรือไม่ ข้ามีเสื้อคลุมให้เจ้ายืมไปใส่ก่อน"เสิ่นมู่ฉือเอ่ยถาม ยิ่งเดินเข้าไปลึกก็ยิ่งรู้สึกหนาวเย็นเพิ่มขึ้น ตัวเขาหากเป็นคนทั่วไปก็คงหนาวสั่นไปแล้ว แต่เขามีสายเลือดของชาวเผ่าจินสวง ร่างกายจึงมีความทนทานต่ออากาศหนาวเช่นเดียวกับแพนด้า จึงแทบไม่รู้สึกถึงความหนาว ต่างจากแม่นางน้อยที่เข้ามาด้วย นางตัวสั่นห่อไหล่เอาแขนกอดอกตัวเองไว้ ท่าทางหนาวเห็นได้ชัด เขาจึงคิดยกเสื้อคลุมให้นาง"ขอบคุณท่านมาก ท่านใจดีต่อผู้อื่นเช่นนี้เสมอหรือ"หลิวชิวเยว่รับเสื้อคลุมมาห่มต