ตอนที่ 58.เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นแล้ว/3หมอจินสังเกตเห็นสายตาของแม่ทัพหนุ่ม มักจะแอบลอบมองแม่นางจี๋ชีเหิงอยู่บ่อยครั้ง ตอนเห็นนางพูดคุยกับหยางหยุนซีก็ดูเหมือนจะไม่พอใจ พอนางเผลอก็แอบมองตามนางตลอด แบบนี้จะให้เข้าใจว่าอย่างไร"เจ้าก็มองแม่นางเสี่ยวฮวาเหมือนกัน เจ้าสนใจนางหรือ"เสิ่นมู่ฉือเอ่ยย้อน หมอจินฉีกยิ้มกว้างพยักหน้ารับทันที"ผู้ใดจะไม่สนใจหญิงงาม แม่นางเสี่ยวฮวานางบอกว่าชอบข้าแล้วด้วย"หมอจินตบอกตัวเอง แล้วเอ่ยอีกว่า"แม่นางเสี่ยวฮวาสายตาดียิ่ง จึงเลือกข้า""เจ้าน่าไม่อายเกินไปแล้ว นางก็บอกว่าข้าใจดีเช่นกัน"กุนซือจ้าวเอ่ยท้วง ไม่ยอมให้หมอจินคิดไปเอง นางบอกว่าเขาใจดี เขายังไม่กล้าคิดไปไกล แต่เจ้าหมอบ้าคนนี้ กลับกล้าพูดว่านางชอบตัวเอง "นางบอกว่านางชอบข้า พวกเจ้าก็ได้ยินใช่หรือไม่ หลี่ซวน จางหมิ่น"หมอจินไม่ยอมแพ้ หันไปถามสหายทั้งสองให้ช่วยยืนยัน จางหมิ่นส่งเสียง หึ ออกมาคำเดียวแล้วเมินหน้าไปมองข้างทาง หลี่ซวนไม่พูดอะไรสักคำ มือหนาของเขากำลูกกวาดเม็ดหนึ่งไว้ แม่นางเสี่ยวฮวาแบ่งลูกกวาดเม็ดนี้ให้เขา "รีบไปเถอะ พวกนางเดินไปไกลมากแล้ว"เสิ่นมู่ฉือดีดเท้าพาตัวเองจากไป ปล่อยให้ผู้ติดตามท
ตอนที่ 59 . ฮูหยินของข้า ย่อมงามกว่าหญิงใด/1เสิ่นมู่ฉือกับหลิวชิวเยว่เดินเข้าไปในถ้ำน้ำแข็ง ทั้งสองมองความงดงามของผลึกสีขาวใสด้วยความตื่นตาตื่นใจ ภายในถ้ำวางไข่มุกราตรีเอาไว้ให้ความสว่าง ไข่มุกราตรีเหล่านี้เป็นศิษย์พี่หมีได้ทิ้งไว้เมื่อคราวก่อน จึงเกิดประโยชน์กับผู้ที่เข้ามาภายหลัง เดิมทีถ้ำน้ำแข็งแห่งนี้ แทบไม่มีคนเข้ามาเนื่องจากหนาวเย็นจัด และมีเพียงเห็ดเกล็ดหิมะที่ชาวบ้านไม่รู้ว่า จะเก็บเอาไปขายได้อย่างไร เพราะเพียงเอาไปพ้นจากเขาหิมะจันทรา ก็ละลายกลายเป็นน้ำหมด เห็ดเกล็ดหิมะในสายตาของชาวหุบเขาหมึงจื่อจึงไร้ประโยชน์ "แม่นางเจ้าหนาวหรือไม่ ข้ามีเสื้อคลุมให้เจ้ายืมไปใส่ก่อน"เสิ่นมู่ฉือเอ่ยถาม ยิ่งเดินเข้าไปลึกก็ยิ่งรู้สึกหนาวเย็นเพิ่มขึ้น ตัวเขาหากเป็นคนทั่วไปก็คงหนาวสั่นไปแล้ว แต่เขามีสายเลือดของชาวเผ่าจินสวง ร่างกายจึงมีความทนทานต่ออากาศหนาวเช่นเดียวกับแพนด้า จึงแทบไม่รู้สึกถึงความหนาว ต่างจากแม่นางน้อยที่เข้ามาด้วย นางตัวสั่นห่อไหล่เอาแขนกอดอกตัวเองไว้ ท่าทางหนาวเห็นได้ชัด เขาจึงคิดยกเสื้อคลุมให้นาง"ขอบคุณท่านมาก ท่านใจดีต่อผู้อื่นเช่นนี้เสมอหรือ"หลิวชิวเยว่รับเสื้อคลุมมาห่มต
ตอนที่60. . ฮูหยินของข้า ย่อมงามกว่าหญิงใด/2"ข้ายังไม่หายกลัวเลย กอดข้าแน่นๆ สิ""ปล่อยข้าได้แล้วแม่นาง ข้าไม่ใช่สามีเจ้า"เสิ่นมู่ฉือเอ่ยเสียงพร่า ขณะก้มหน้าลงมองหญิงงามที่กำลังกอดซบเขาไม่ปล่อย "เหตุใดถึงไม่ใช่ล่ะ ท่านคือสามีข้า""ฮูหยินของข้าตัวอ้วนกลม ไม่ได้ผอมบางเช่นเจ้า" เขาเอ่ยท้วง"แล้วฮูหยินของท่าน จะผอมไม่ได้หรือ"นางเงยหน้าขึ้นมองเขา สบสายตาคมวาวที่มองมา ริมฝีปากแย้มกว้างดวงตาวาวหวาน ขณะยกมือข้างหนึ่งวางโน้มคอเขาลงมาหาใกล้ๆ "ท่านพี่ ท่านจำข้าไม่ได้หรือ ข้าคือฮูหยินของท่าน"นางสารภาพความจริงออกมา คิดอยากจะเห็นสายตาตกตะลึงของเขา แต่อีกฝ่ายกลับไม่แสดงท่าทางตื่นเต้นสักนิด"ข้าไม่ได้โกหกนะ ข้าคือหลิวชิวเยว่ ฮูหยินของท่านพี่จริงๆ ข้าผอมแล้วท่านดูสิ"นางคลายอ้อมแขน ขยับออกมาหมุนตัวให้เขาดู แต่เขายังยืนมองนางด้วยท่าทางเฉยเมย "เจ้าเล่นสนุกพอหรือยัง"เสิ่นมู่ฉือเดินไปดูเห็ดเกล็ดหิมะ ที่งอกบนผนังถ้ำ ไม่สนใจฟังนางเลย "ท่านพี่ นี่ท่านไม่เชื่อข้า หรือท่านกำลังโกรธข้ากันแน่"หลิวชิวเยว่เดินมาใกล้ๆ แต่อีกฝ่ายขยับตัวเดินหนีไปดูเห็ดอีกกอ เขาสนใจเห็ดมากกว่าสนใจนาง จนคนที่เดินตามรู้สึกใจแป
ตอนที่ 61. เพราะเป็นเจ้า จึงงดงามในสายตาข้า/1ในตอนที่แผ่นดินไหวจนหิมะถล่ม ก้อนน้ำแข็งร่วงลงมาจากยอดเขาหิมะจันทรา คนที่อยู่หน้าปากถ้ำน้ำแข็งต่างวิ่งหนีเอาตัวรอด กุนซือจ้าวถูกหมอจินลากวิ่งลงเขา จางหมิ่นเองก็อาศัยวิชาตัวเบาดีดเท้ากระโดดหลบหลีกก้อนน้ำแข็ง และเผ่นตามสหายทั้งสองลงเขาไป ด้านหลี่ซวนที่กำลังช่วยแม่นางเสี่ยวฮวาดับไฟอยู่นั้น เขาไม่ได้หนีเอาตัวรอดคนเดียว กลับเอาตัวเข้าปกป้องแม่นางเสี่ยว ฮวา จนถูกก้อนน้ำแข็งร่วงใส่หัวสลบไป ในท่าที่กำลังเอาตัวบังนางอยู่ด้านบน ศิษย์พี่หมีจำต้องกอดเขาไว้ แล้วใช้ศิลาต่างภพ พาองครักษ์ซ้ายของแม่ทัพเสิ่น กลับมายังถ้ำของท่านอาจารย์ "หลี่ซวน ท่านจะมาตายต่อหน้าข้าไม่ได้นะ"ศิษย์พี่หมีเสี่ยวเฮย จำต้องงัดวิชารักษาคนมาใช้รักษาบุรุษผู้นี้ นางทายาสมุนไพรที่แผลของเขา เอาผลึกจันทราวางทับไว้ เพื่อให้บาดแผลสมานกันเร็วขึ้น ก่อนจะเดินไปหยิบยามาให้เขาไว้กินรักษาอาการบอบช้ำภายใน พร้อมกับตักน้ำพุเยว่จินมาให้เขาดื่มด้วย"ท่านหลี่ ท่านลุกมากินยาก่อน"ร่างเล็กบางของแม่นางเสี่ยวฮวา ประคองร่างไร้สติขององครักษ์หลี่ขึ้นนั่ง เอายาเม็ดยัดปากเขาแต่อีกฝ่ายยังไม่ได้สติจึงไม่สามาร
ตอนที่ 62. เพราะเป็นเจ้า จึงงดงามในสายตาข้า/2"ข้ารู้จักหุบเขาหิมะจันทราดี ข้าจะไปช่วยพี่สาวทั้งสองเอง""หยุดเถียงกัน ชีชีเจ้าวิ่งไปตีเกราะเรียกประชุมชาวบ้าน คุณชายหยางท่านช่วยข้าเตรียมของ การขึ้นไปบนเขาหิมะจันทราตอนค่ำ เราจุดไฟไม่ได้ จะต้องใช้ไข่มุกราตรีให้ความสว่าง"เมื่อจัดเตรียมข้าวของเรียบร้อย ทุกคนก็ออกเดินทางขึ้นเขาทันที มาถึงบนยอดเขาท้องฟ้าก็มืดแล้ว โชคดีมีไข่ทุกราตรีคอยให้แสงสว่าง"ภายในถ้าหนาวเย็นมาก พวกเขาเข้าไปนานเท่าใดแล้ว""ราวหนึ่งชั่วยามขอรับ ท่านเจ้าหุบเขา"กุนซือจ้าวจดจำเวลาได้แม่นยำ เขานั่งรออยู่หน้าถ้ำนับเวลาไว้ตลอด เพราะรู้มาว่าภายในถ้ำหนาวเย็นมาก เข้าไปได้ไม่เกินสองชั่วยามจะหนาวตาย "ท่านเจ้าหุบเขา เหตุใดถึงห้ามจุดไฟ"หมอจินเอ่ยถาม เขาเหลือบมองกุนซือจ้าวที่ก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิด แต่ไม่คิดสงสารใครใช้ให้ท่านจุดไฟกันล่ะ"ที่นี่อากาศเย็นจัด และมีควันพิษชนิดหนึ่งลอยอยู่ทั่วไป สูดดมได้ไม่อันตราย แต่หากจุดไฟจะทำให้เกิดการระเบิด จนทำให้หิมะถล่มได้"เจ้าหุบเขาไม่รู้ว่า ควันพิษนี้เกิดจากสิ่งใด ตั้งแต่โตมาก็ได้รับการบอกเล่าจากผู้อาวุโสประจำตระกูลจี๋ว่า ห้ามจุดไฟบนเขาหิมะ
ตอนที่ 63. เพราะเป็นเจ้า จึงงดงามในสายตาข้า/3"ไอ้คนบ้า ฟังกันก่อนสิ นี่แหนะ ข้าบอกให้ฟังข้าก่อน""ปล่อยข้านะ ถึงเจ้าจะพูดได้ ข้าก็ไม่กลัวเจ้าหรอก ปล่อยข้า !" ทั้งสองโต้เถียงกันเสียงดัง เมื่อเห็นว่ามีคนเข้ามาก็หันไปดู "ท่านแม่ทัพช่วยข้าด้วย"หลี่ซวนเห็นแม่ทัพเสิ่นเหมือนเห็นเทพเซียน รีบตะโกนขอความช่วยเหลือ"ท่านหมี ปล่อยคนของข้าเถอะ"เสิ่นมู่ฉือคารวะ พร้อมกับเอ่ยขอร้องให้ปล่อยคนของเขา ศิษย์พี่หมีส่งเสียงหึในคอ แล้วปล่อยมือออก หลี่ซวนรีบลุกขึ้นวิ่งไปหาผู้เป็นนายทันที"ศิษย์พี่เกิดอะไรขึ้น"หลิวชิวเยว่เข้าไปจับแขนหมีดำไว้ หลี่ซวนมองอย่างตกใจรีบร้องห้าม"แม่นางจี๋ หมีตัวนั้นมันทำร้ายแม่นางเสี่ยวฮวา มันกินแม่นางเสี่ยวฮวาไปแล้ว""หลี่ซวน เจ้าพูดเหลวไหลอะไรกัน"เสิ่นมู่ฉือหันมาตำหนิคนของเขา หลี่ซวนจึงอธิบายว่า"ข้าฟื้นขึ้นมา พบเจ้าหมีตัวนั้นกับเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นของแม่นางเสี่ยวฮวา มันคงกินแม่นางเสี่ยวฮวาไปแล้ว จึงเหลือแค่เพียงเศษผ้าขาดๆ พวกนี้"เขาดึงเศษผ้าสีชมพูออกมาจากอกเสื้อ ดวงตาวาววับด้วยความแค้นใจ เมื่อคิดว่าเจ้าหมีดำตัวนี้ได้กัดกิน แม่นางเสี่ยวฮวาจนไม่เหลือซาก"ศิษย์น้อง คนบ้านั่นใส่ค
ตอนที่ 64. ของขวัญนี้ สร้างปัญหาให้ท่านแม่ทัพแล้ว/1หลิวชิวเยว่พาเสิ่นมู่ฉือกลับมายังถ้ำน้ำแข็งอีกครั้ง เมื่อทั้งสองปรากฏตัวก็พบว่าจี๋ชีเหิงรออยู่แล้ว แม่หนูเบิกตากว้างตื่นตะลึง เมื่อเห็นทั้งคู่ยืนอยู่ตรงหน้าตัวเอง"พี่สาวหลิว ท่านแม่ทัพ นี่พวกท่าน...""ชีชี เหตุใดเจ้าทำหน้าเหมือนเห็นผีเช่นนั้น"หลิวชิวเยว่ยิ้มขำ ขณะเดินมาจับไหล่ของแม่หนูชีชี ร่างเล็กนั้นเป็นเด็กก็จริง แต่ภายในคือผู้ใหญ่คนหนึ่ง ไม่นานก็คลายความตกใจ หันมาถามอย่างตื่นเต้น"นี่พวกท่านหายตัวได้ หรือว่าเคลื่อนย้ายมวลสารด้วยสิ่งใดกัน"คำศัพท์ตามแบบนักวิจัยหลุดออกมา เสิ่นมู่ฉือนิ่วหน้าไม่เข้าใจ ในขณะที่หลิวชิวเยว่ชูศิลาต่างภพให้อีกฝ่ายดู"ข้าเคลื่อนย้ายสถานที่ไปมา ด้วยศิลาต่างภพก้อนนี้""มันคือสิ่งประดิษฐ์ หรือของวิเศษ"จี๋ชีเหิงเอ่ยถามอย่างสนใจ มองดูศิลาก้อนสีดำในมือของหลิวชิวเยว่ แล้วอยากจับดูสักครั้ง แต่อีกฝ่ายหวงของ ได้แค่มองเท่านั้น"เป็นความลับที่บอกเจ้าไม่ได้ ยังมีสิ่งมหัศจรรย์เกินกว่าที่เจ้าเคยพบอีกมากมาย ตัวเจ้าก็ได้พิสูจน์มาแล้วจากการมาอยู่ที่นี่ เช่นนั้นแล้วสงสัยไปก็เท่านั้น สู้มีชีวิตให้ดีเถอะ"หลิวชิวเยว่ไม่ได้อ
ตอนที่ 65 ของขวัญนี้ สร้างปัญหาให้ท่านแม่ทัพแล้ว/2"ท่านหลี่ ช่วยดึงข้าลุกที ข้านั่งนานขาชาไปหมดแล้ว"แม่นางเสี่ยวฮวาแสดงบทบาทได้แนบเนียน แสร้งลุกไม่ไหว เมื่อถูกหลี่ซวนดึงขึ้นมาก็เซล้มไปในอ้อมแขนแข็งแรงของเขา "แม่นางเสี่ยวฮวา เจ้าระวังหน่อย มาเถอะข้าจะช่วยประคองเจ้า"หลี่ซวนโอบเอวบาง ประคองแม่นางโฉมงามฝ่าวงล้อมของสหายทั้งสาม พาเดินตามท่านแม่ทัพออกไป ท่ามกลางสายตาตกตะลึงสามคู่ ที่มองตามอย่างคาดไม่ถึง"หากข้ารู้ว่า ได้ติดอยู่ในถ้ำกับนางแล้ว นางจะมีไมตรีให้ ข้าไม่ยอมลากท่านลงเขาหรอก"หมอจินหันมามองหน้ากุนซือจ้าวอย่างโมโห ตอนนั้นหากคนที่เขาลากลงเขาเป็นแม่นางเสี่ยวฮวา นางคงซาบซึ้งใจจนมีไมตรีกับเขา น่าเสียดายที่เขาตกใจจนตั้งสติไม่ทันคว้าแขนเจ้ากุนซือบ้านี่เสียก่อน คิดแล้วโมโหตัวเองยิ่งนัก หมอจินผลักอกกุนซือจ้าวไปทีหนึ่ง แล้วเดินตามคนอื่นออกไป"ไม่คิดว่า เจ้าทึ่มหลี่ซวนจะพิชิตใจแม่นางเสี่ยวฮวาได้ ท่านกับข้าหมดหวังแล้วท่านกุนซือ"จางหมิ่นถอนหายใจแรง ถึงเขาจะชอบแม่นางเสี่ยวฮวาเหมือนกัน แต่เมื่อนางไม่สนใจเขาแต่มีไมตรีให้หลี่ซวน เขาก็คงทำได้แค่ร่วมยินดีกับสหาย แผ่นดินกว้างใหญ่อาจจะมีสตรีสักนางท
ตอนที่98.ชีวิตของข้าและสามีแพนด้าผู้คลั่งรัก/3(จบ)"นี่คือยาที่ข้าปรุงมาจากเห็ดเซียน ข้าใช้มันกับอาจารย์หญิงของเจ้าไปหนึ่งเม็ด อีกเม็ดเก็บไว้ให้เจ้าใช้ หลังจากเจ้ากินยาเม็ดนี้แล้ว เจ้าจะปลอดภัยไม่ถูกการตั้งครรภ์คุกคามร่างกาย รีบกินเสียสิ""เจ้าค่ะท่านอาจารย์ ข้าจะกินเดี๋ยวนี้"หลิวชิวเยว่รีบรับยามากินทันที พอกินลงไปแล้ว นางรู้สึกดีขึ้นมาก ไม่มีอาการใดๆ ที่น่ากังวลเลย "ฮูหยิน เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง""ข้ารู้สึกสดชื่นเจ้าค่ะท่านพี่ ดูเหมือนข้าจะไม่หิวข้าวแล้ว"ได้ยินเช่นนี้เสิ่นมู่ฉือก็ผ่อนคลายความตึงเครียดลง แต่ยังรู้สึกเป็นห่วงว่ายาจะมีผลกระทบกับภรรยาหรือไม่"ท่านอาจารย์ ยานี้จะมีผลกระทบต่อภรรยาข้าหรือไม่""ยานี้มีส่วนผสมล้ำค่าอย่างเห็ดเซียน ยอมมีสรรพคุณล้ำเลิศ ไม่มีผลกระทบแน่นอน อีกทั้งยังช่วยทำให้เด็กในครรภ์ของนาง มีความพิเศษกว่าเด็กทั่วไป""พิเศษอย่างไรเจ้าคะ"หลิวชิวเยว่เอ่ยถามอย่างตื่นเต้น บุตรของนางมีความพิเศษนั่นย่อมเป็นเรื่องดี"เรื่องนี้ข้าให้คำตอบไม่ได้ ต้องรอดูตอนเขาคลอดออกมาก่อน เจ้าวางใจเถอะข้าบอกว่าดี ก็ย่อมดี"หลิวเฝิ่นตัดบทด้วยคำนี้ ก่อนจะเอ่ยถึงศิษย์คนโตที่เพิ่งออกเรือนไ
ตอนที่ 97. ชีวิตของข้าและสามีแพนด้าผู้คลั่งรัก/2"วาสนาคนเราไม่เท่ากัน ท่านกุนซือทำใจเสียเถอะ"หมอจินซีถิงรินสุราให้กุนซือจ้าวปลอบใจ ตัวเขามิได้คิดอิจฉาหลี่ซวน ด้วยเป็นสหายกันมานาน อีกทั้งยังบังเอิญล่วงรู้ความลับว่า แม่นางเสี่ยวฮวามีอีกร่างเป็นหมีดำ จึงนึกชื่นชมหลี่ซวนที่มีความรักที่แท้จริง มิได้มองสตรีที่รูปโฉม "หากท่านกุนซืออยากแต่งภรรยา ยังมีสตรีตระกูลดีในเมืองหลวงอีกมากมาย แค่เอ่ยปากแม่สื่อคงมาเยือนจนท่านเวียนหัวเป็นแน่"จางหมิ่นเอ่ยขึ้น พลางยกจอกสุราเทเข้าปาก เขาเห็นกุนซือจ้าวอิจฉาหลี่ซวนแล้ว ก็อยากจะเพิ่มเชื้อไฟในดวงตาอีกฝ่ายอีกสักนิด หากกุนซือจ้าวรู้ว่า หลี่ซวนกำลังจะมีลูก คงตาร้อนผ่าวแน่ แต่เขามิใช่คนปากสว่าง นำเรื่องของผู้อื่นมานินทาต่อ จึงต้องสงบใจไว้"วันข้างหน้าพวกเจ้าจะได้พบคนที่เหมาะสมกับพวกเจ้า"เสิ่นมู่ฉือเดินผ่านมาได้ยิน จึงเข้ามาพูดคุยกับคนสนิททั้งสาม"ท่านแม่ทัพ"ทั้งสามลุกขึ้นทำความเคารพ เสิ่นมู่ฉือโบกมือให้นั่งลง"ไม่เป็นไร พวกเจ้าตามสบายเถอะ ข้าแค่ออกมาหาของกินให้ฮูหยิน ช่วงนี้นางหิวทุกชั่วยาม หมอจินพรุ่งนี้เจ้าช่วยตรวจอาการให้นางได้หรือไม่"เสิ่นมู่ฉือออกมาหาขอ
ตอนที่ 96. ชีวิตของข้าและสามีแพนด้าผู้คลั่งรัก/1หลิวชิวเยว่อยู่ที่เผ่าเยว่เซียนราวสิบวัน ก็ได้เวลากลับเสียที ทางด้านศิษย์พี่หมีกับหลี่ซวนเดินทางกลับหลังจากงานเลี้ยงเลิกราแล้ว เฟิ่งอี้หลันกับหลงเฟยมาส่งลูกสาวตรงประตูทางเข้าออก ผ่านไปยังดินแดนเผ่าจินสวง "เยว่เอ๋อร์ เจ้าแวะมาเยี่ยมแม่กับพ่อบ้างนะลูก"เฟิ่งอี้หลันยังอาลัยอาวรณ์บุตรี นางอยากให้หลิวชิวเยว่กับเสิ่นมู่ฉืออยู่ที่เมืองหลวงเผ่าเยว่เซียนกับนาง แต่เสิ่นมู่ฉือเป็นแม่ทัพใหญ่แห่งชิงเป่ย มิอาจละทิ้งหน้าที่ได้ หลิวชิวเยว่เองไม่คุ้นชินกับชีวิตของเผ่าสัตว์ นางจึงขอกลับบ้านพร้อมสามี"เยว่เอ๋อร์เจ้าใช้กำไลศิลาสวรรค์ ติดต่อพูดคุยกับพ่อแม่ได้ตลอดเวลานะลูก พ่อจะคอยมองดูเจ้าอยู่ทางนี้"หลงเฟยบอกกับลูกสาว เขาได้สร้างกำไลศิลาสวรรค์อีกชิ้น เพื่อใช้ติดต่อกับนาง"ท่านพ่อ ท่านแม่ดูแลสุขภาพด้วยนะเจ้าคะ ข้าจะหมั่นมาเยี่ยมพวกท่านบ่อยๆ หากท่านคิดถึงข้า ก็แวะมาหาข้าได้นะเจ้าคะ ข้าอยากให้ท่านทั้งสอง มาเยี่ยมข้าที่จวนแม่ทัพบ้าง"หลิวชิวเยว่อยากให้บิดามารดา ออกมาท่องเที่ยวเปิดหูเปิดตานอกดินแดนเยว่เซียนบ้าง แต่ติดตรงทั้งสองมีภารกิจในฐานะผู้นำเผ่า จนปลีกเวล
ตอนที่ 95.ถอนคำสาป ครอบครัวพร้อมหน้า/2ก่อนจะปรากฏขึ้นบนพื้นดิน อีกฝั่งของอุโมงค์ หลิวชิวเยว่หลับตาแน่น ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองรอบๆ ก่อนจะอุทานออกมา"เอ๊ะ ! ที่นี่คุ้นตาข้าเหลือเกิน" ร่างของนางยืนอยู่ที่ริมขอบเหว ที่ซึ่งก่อนหน้านี้เคยถูกคนร้ายไล่ล่าจนตกเหวไป ก่อนจะฟื้นขึ้นมาในร่างอ้วนกลมของหลิวชิวเยว่ บุตรีคหบดีหลิวกวาน"นี่คือดินแดนที่เจ้าเคยอยู่ใช่หรือไม่"หลงเฟยเอ่ยถาม เขายกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นหลิวชิวเยว่เบิกตากว้าง แล้วพยักหน้ารับ"ครั้งนั้นข้ากับเฟิ่งอี้หลัน ให้กำเนิดบุตรีฝาแฝด เพื่อปกป้องพวกนาง ข้าได้นำบุตรีคนแรกไปฝากหลิวกวานให้เลี้ยงดู ส่วนบุตรีอีกคนข้าได้นำนางมายังดินแดนแห่งนี้ จากนั้นก็ส่งนางให้ครอบครัวตระกูลหลิวเลี้ยงดู โดยผนึกความทรงจำให้พวกเขาเชื่อว่า นางคือคนในตระกูลของพวกเขา ตั้งชื่อให้ว่าหลิวชิวเยว่ เช่นเดียวกับคนแรก"หลงเฟยแตะมือบนกำไลศิลาสวรรค์ ฉายภาพให้หลิวชิวเยว่ดู เด็กน้อยฝาแฝดสองคนถูกแยกออกจากกัน คนหนึ่งถูกฝากให้หลิวกวานเลี้ยงดู อีกคนถูกหลงเฟยนำมาให้ครอบครัวหลิวจิ้งหมิงเลี้ยงดู "ขะ ข้าไม่ใช่คนของที่นี่ ไม่ใช่ลูกของคุณพ่อ"หลิวชิวเยว่รู้สึกมึนงงราวกลับโลกพลิกคว่ำ นางไม
ตอนที่ 94. ถอนคำสาป ครอบครัวพร้อมหน้า/1ทั้งสองผ่านเข้ามายังดินแดนเผ่าหลงเทียน ราชครูมองไปรอบๆ เห็นหลิวชิวเยว่บินอยู่บนท้องฟ้าข้างกายมีภูติจิ๋วรูปหยดน้ำอยู่ด้วย "เจ้ารู้หรือไม่ว่า แม้แต่ราชาเผ่าหลงเทียนก็ตายด้วยน้ำมือข้ามาแล้ว บิดาเจ้าพ่ายแพ้ต่อข้าจนถูกสาปให้กลายเป็นมังกรเพลิง"ราชครูเอ่ยถึงชัยชนะที่เคยมีเหนือชาวเผ่าหลงเทียนอย่างภาคภูมิใจ เขาเคยสังหารราชาเผ่าหลงเทียน หลังจากที่อีกฝ่ายสังหารบุตรชายและสะใภ้ของตน ครั้งนั้นราชครูได้สาปหลงเฟย ให้กลายเป็นมังกรเพลิงทำลายผู้คนในเผ่าหลงเทียนจนหมดทั้งเผ่า "ราชครู เจ้าช่างภูมิใจในความชั่วของตัวเองเหลือเกินนะ ข้าในฐานะที่มีสายเลือดของเผ่าหลงเทียนครึ่งหนึ่ง ครั้งนี้จะขอเอาชีวิตเจ้าล้างแค้นให้ผู้คนเผ่าหลงเทียน""เหอะ เจ้าฝันไปหรือเปล่า นังเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ข้าจะสั่งสอนเจ้าให้รู้สำนึก"ราชครูเบ้ปากเอ่ยดูแคลน ก่อนจะโบกคฑาในมือเรียกลูกไฟจากบนฟ้าให้ตกใส่หลิวชิวเยว่ตูม ตูม ตูม !ลูกไฟตกจากฟ้าราวกับห่าฝน"เล่นแบบนี้เลยเหรอ เจ้าราชครูบ้า!"หลิวชิวเยว่ขยับปีกบินหลบไปมา ลูกไฟร่วงกระทบพื้นระเบิดเปลวไฟออกมา เผาไหม้ไปทั่วจนเปลวเพลิงแดงฉาน "เสี่ยวเที
ตอนที่ 93.จัดการคนชั่ว/3"ฉางตี้ เจ้ายอมแพ้เสียเถอะ มิเช่นนั้นข้าจะสังหารเจ้าเสีย"เฟิ่งอี้หลันใช้คฑาสายฟ้าของตนฟาดลำแสงสีฟ้าเข้าใส่อีกฝ่าย แต่ราชครูไม่ยอมแพ้ใช้คฑาศิลาโลหิตฟาดลำแสงสีแดงตอบโต้ ลำแสงสีฟ้าและสีแดงปะทะกันจนเกิดเสียงเปรี้ยงปร้าง ราวกับฟ้าผ่า ประกายไฟแตกกระจายลงมายังพื้นเบื้องล่าง"เฟิ่งอี้หลัน เจ้ามีฝีมือเพียงแค่นี้คิดจะฆ่าข้าได้หรือ หึ ข้าจะทำให้เจ้าตายด้วยน้ำมือของคนที่เจ้ารัก"พูดจบราชครูก็โบกคฑาศิลาโลหิต บังเกิดเป็นอุโมงค์สีดำขนาดใหญ่เปิดกว้างขึ้นด้านบน จากนั้นก็มีร่างของสัตว์ตัวใหญ่สีดำตัวหนึ่ง ลอยออกมาจากอุโมงค์นั้นเบื้องหน้าเฟิ่งอี้หลัน"ระวัง นั่นคือมังกรเพลิง หากถูกพ่นไฟใส่จะลุกไหม้และกลายเป็นหิน"หลิวชิวเยว่รีบตะโกนบอก แล้วบินขึ้นไปอยู่เคียงข้างเฟิ่งอี้หลัน"ท่านแม่ ข้าคือหลิวชิวเยว่บุตรีของท่านกับท่านพ่อหลงเฟย ข้าจะช่วยท่านกับท่านพ่อเอง"นางบอกความจริงให้เฟิ่งอี้หลันรับรู้ ก่อนจะหันไปมองราชครูที่กำลังตกตะลึง"นี่เจ้าคือลูกของเฟิ่งอี้หลันกับหลงเฟย หึ ดี ถ้าเช่นนั้นพวกเจ้าสองแม่ลูก ก็จงถูกบิดาและสามีฆ่าตายเถอะ มังกรเพลิงจัดการมัน!"ราชครูโบกคฑาบังคับให้มังกรเพลิง
ตอนที่ 92. ตอน จัดการคนชั่ว/2"เชิญทุกท่านดื่มอวยพรให้ผู้นำเผ่าเยว่เซียนของพวกเรา"หญิงรับใช้ยกถาดใส่จอกสุราแจกจ่ายให้หัวหน้าเผ่าทั้งห้า เมื่อพวกเขารับจอกสุรามาถือไว้ ก็เอ่ยอวยพรขึ้นพร้อมกัน"พวกเราขออวยพรให้ท่านผู้นำ จงเป็นผู้นำของพวกเราตราบนานเท่านาน"ทุกคนเอ่ยจบก็ยกสุราขึ้นดื่ม เมื่อสุราไหลผ่านเข้าไปในคอทันใดนั้นเอง!คนทั้งห้าก็ทรุดลงกับพื้น นอนสิ้นเรี่ยวแรงทันที "นี่เจ้าให้พวกข้าดื่มอะไร"หูซินซินหัวหน้าเผ่าจิ้งจอกเอ่ยถามเสียงแผ่ว นางเป็นสตรีเพียงคนเดียวในกลุ่มผู้นำเผ่าทั้งห้า อีกสี่คนมีสภาพไม่ต่างกัน ผู้นำเผ่าอาชานอนแผ่หรากับพื้น ผู้นำเผ่ากระทิงพยายามฝืนลุกขึ้นยืน แต่ก็หงายท้องล้มลงไปจนหัวแตกเลือดอาบ ผู้นำเผ่าอินทรีย์และเผ่าวานรขยับตัวไม่ได้นอนหายใจรวยรินบนพื้น "หึ พวกเจ้าถูกพิษสกัดลมปราณของข้าแล้ว พิษชนิดนี้จะทำให้พวกเจ้าสิ้นเรี่ยวแรง หากไม่ได้ยาถอนพิษก็จะอ่อนแรงจนค่อยๆ ตายไปภายในเจ็ดวัน"ราชครูฉางตี้แสยะยิ้ม มองผู้นำทั้งห้าเผ่าอย่างคนเหนือกว่า แผนการของหม่าจิ้นครั้งนี้ ทำให้เขาไม่ต้องเปลืองแรงเกลี้ยกล่อมพวกผู้นำทั้งห้า เขารังเกียจพวกชั้นต่ำเหล่านี้มาตลอด ผู้นำเผ่าเยว่เซียนก
ตอนที่ 91. ตอน จัดการคนชั่ว/1จวนราชครูเผ่าเยว่เซียน...ฉางตี้ราชครูแห่งเผ่าเยว่เซียนเมื่อรู้ว่า ผู้นำเผ่าเยว่เซียนได้หายตัวไปพร้อมกับแม่นมฉินและหมอหลวง ก็สั่งการให้ทหารค้นหาคนทั้งสามทั่วเมืองหลวง "พวกเราส่งคนไปค้นหาจนทั่วแล้วขอรับ แต่ไม่พบตัว ตอนนี้กำลังระดมพลค้นหาไปยังเมืองต่างๆ ทั้งห้าเมือง"นายกองหม่าจิ้นเผ่าอาชา ได้รับคำสั่งจากราชครูให้นำกำลังค้นหาผู้นำเผ่าอย่างลับๆ แต่เขาไม่พบเจอนางจึงต้องขยายการค้นหาเป็นวงกว้างขึ้น"แม่นมฉินกับหมอหลวงเป็นแค่ตาแก่ยายแก่ ใช้ความสามารถอันใดพาผู้นำเผ่าหลบหนีไปได้ ต้องมีคนอื่นให้ความช่วยเหลืออยู่แน่"ราชครูฉางตี้รู้สึกโมโหนัก ที่ตนเองดูแคลนตาแก่ยายแก่ทั้งสอง ว่าไม่มีปัญญาทำสิ่งใดได้ ตอนนี้รู้ตัวเมื่อสายไปเสียแล้ว "ท่านราชครูอย่าวิตกไปขอรับ ผู้นำเผ่าถูกพิษบุปผานิทรา มีเพียงท่านราชครูที่มียาแก้พิษ ต่อให้หลบหนีไปได้ ครบหนึ่งเดือนพิษกำเริบก็ต้องตายอยู่ดี"หม่าจิ้นเคยเห็นคนถูกพิษบุปผานิทรา หากไม่ได้กินยาถอนพิษภายในหนึ่งเดือน ร่างกายก็จะเน่าเปื่อยสลายไป ผู้นำเผ่าถูกยาพิษชนิดนี้เล่นงานมีหรือจะรอดชีวิตไปได้ง่ายๆ"ถึงอย่างไร ข้าก็ไม่ไว้วางใจ วันพรุ่งนี้ผู้
ตอนที่ 90.ช่วยเหลือผู้นำเผ่าเยว่เซียน/2"ท่านอาจารย์ ข้าได้นำสุราสลายหมื่นพิษมาแล้วเจ้าค่ะ""ดีมาก เอาล่ะแม่นมฉิน ฉางสุ่ย พวกเจ้าประคองผู้นำเผ่าขึ้นมา แล้วค่อยๆ หยอดสุราสลายหมื่นพิษให้นางดื่มทีละน้อยจนหมดถ้วย"หลิวเฝิ่นบอกทั้งสอง ฉางสุ่ยกับแม่นมฉินประคองร่างของผู้นำเผ่าให้ลุกขึ้นนั่ง ฉางสุ่ยเป็นคนใช้ช้อนตักสุราสลายหมื่นพิษป้อนให้ผู้นำเผ่า จนหมดถ้วย หลิวชิวเยว่กับหลิวเฝิ่นยืนเอาใจช่วยอยู่ข้างๆ จนสุราถูกป้อนจนหมดก็โล่งใจ"เอาล่ะ รอสักครู่ให้สุราสลายหมื่นพิษออกฤทธิ์ ก็จะสามารถสลายพิษในร่างของผู้นำเผ่าได้ ข้าจะออกไปปรุงยาบำรุงมาให้"หลิวเฝิ่นบอก ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ฉางสุ่ยเดินตามสามีออกไปด้วย ในห้องเหลือเพียงแม่นมฉินกับหลิวชิวเยว่ที่เฝ้าดูอาการของผู้นำเผ่า"หลิวชิวเยว่ ข้าขอบคุณเจ้ามากที่ช่วยพาผู้นำเผ่าออกมา"แม่นมฉินประคองร่างผู้นำเผ่าให้นอนลง ขณะเอ่ยขอบคุณหลิวชิวเยว่ "แม่นมฉินไม่ต้องเกรงใจ มารดาของข้าก็เป็นคนเผ่าเยว่เซียนเช่นกัน ข้าย่อมสมควรช่วยเหลือ"หลิวชิวเยว่มองดูผู้นำเผ่า พลังชีวิตในร่างของอีกฝ่ายเริ่มเพิ่มมากขึ้น นางเชื่อมั่นในสรรพคุณของสุราสลายหมื่นพิษของท่านอาจารย์ ว่าจะสามา