All Chapters of เจ้าสาวมาเฟีย: Chapter 11 - Chapter 20

เธอเดินตามแม็กซ์เวลล์เข้ามาในบริษัทยักษ์ใหญ่ใจกลางเมือง โดยมีชายชุดดำจำนวนหนึ่งคอยประกบหลังเพื่อรักษาความปลอดภัย เคยได้ยินชื่อบริษัทเขา แต่ไม่เคยได้มาเยือนสักครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ย่ำก้าวเข้ามาภายในถูกตกแต่งสวยหรู พนักงานยิ้มแย้มดูเป็นมิตร ไม่แปลกใจเลยทำไมบริษัทเขาถึงเป็นที่รู้จักทั้งในและต่างประเทศ นักลงทุนหลายคนต่างอยากร่วมทำธุรกิจกับแม็กซ์เวลล์ นั่งอยู่เฉยๆ ไม่ต้องพยายามอะไรมากมาย ก็มีเหล่านักลงทุนติดต่อมาหาด้วยตัวเอง"สวัสดีค่ะคุณณัชชา ยินดีต้อนรับสู่บริษัทเอ็มซีกรุ๊ปนะคะ" พนักงานคนหนึ่งเข้ามาทักทาย ระหว่างกำลังยืนรอลิฟต์ เธอส่งยิ้มให้เจ้าของใบหน้าเป็นมิตรสองคน ไม่ทันได้เริ่มต้นสนทนาด้วย ประตูลิฟต์ก็ถูกเปิดออก ทำให้เธอต้องรีบก้าวเท้าตามแม็กซ์เวลล์เข้าไป"เธอไม่ควรทำตัวสนิทกับพนักงานให้มาก""ทำไม""เพราะเธอเป็นเจ้านายพวกเขา""แล้วยังไง ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ อีกอย่าง ถ้าอยากได้ใจพวกเขา นายก็ควรให้ใจกับพวกเขาก่อน" แม็กซ์เวลล์หันหน้ามามองณิชาโดยไม่พูดตอบโต้อะไร ทิ้งให้ประโยคนั้นของเธอตัดบทสนทนาลง ไม่นานนักประตูลิฟต์ก็เปิดออกเมื่อถึงชั้นเป้าหมาย"ถามจริงๆ เถอะ นายให้ฉันมาบริษั

@ร้านอาหารแห่งหนึ่ง"สวัสดีค่ะท่านประธาน เชิญทางนี้เลยค่ะ" ผู้จัดการร้านอาหารออกมาต้อนรับแม็กซ์เวลล์และณิชาด้วยตัวเอง เอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร ก่อนจะเดินนำทั้งสองคนมายังโต๊ะอาหารณิชายื่นเมนูอาหารคืนให้พนักงาน มองแม็กซ์เวลล์อย่างพิจารณา เคยได้ยินข่าวว่าเขากำลังเรียนมหาลัยอยู่ปีสุดท้าย แต่ทำไมถึงกลับกลายเป็นนักธุรกิจไปได้ "อยากถามอะไร" เขาดึงสายตามามองณิชา ที่เอาแต่นั่งจ้องมองเขามาสองนาน"นายไม่ได้เรียนมหาลัยแล้วเหรอ""ลาออกมานานแล้ว" เขาประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย เพราะไม่อยากทำสองอย่างพร้อมกันเลยเลือกออกมาดูแลธุรกิจตัวเอง ทางครอบครัวไม่ได้ว่า แต่กลับสนับสนุนและคอยซัพพอร์ต ได้ยินมาว่านายประสบความสำเร็จตั้งแต่เรียนไฮสคูลที่ต่างประเทศ จริงเหรอ?""อืม""แล้วนายเคยมีแฟนมาก่อนรึเปล่า" "มีแต่เมีย" แม็กซ์เวลล์ตอบกลับเสียงเรียบ ทำใบหน้าร้อนสวยหวานของณิชาร้อนฉ่าขึ้นมา ทว่ากลับต้องรีบดึงสติตัวเองกลับคืน เพราะคนที่แม็กซ์เวลล์หมายถึงคือพี่สาวเธอ"ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"เขาพยักหน้าให้เธอ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาอ่านแชตกลุ่มไลน์ของตัวเองและเพื่อนสนิท ช่วงนี้ค่อนข้างยุ่งเลยไม่ค่อยมีเวล

"อื้อ! จะไปไหน~" แม็กซ์เวลล์วางณิชาลงเตียงนอน แต่ทว่าเธอกลับคว้าแขนเขาเอาไว้ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหย่อนยาน"อาบน้ำ""ไม่ให้ไป" ณิชาดึงเขาลงมานั่ง "เมาแล้วก็นอน""ใครเมา? ฉันไม่ได้เมาสักหน่อย" พูดจบก็ผลุนผลันลุกขึ้น นั่งมองแม็กซ์เวลล์ด้วยใบหน้าหงิกงอ ก่อนจะฟาดกำปั้นลงแผงอกแกร่งของมาเฟียหนุ่มหนึ่งที "คนนิสัยไม่ดี ให้อยู่สนุกต่อกับเพื่อนอีกนิดนึงก็ไม่ได้""เธอเมามากแล้ว""ก็บอกว่าไม่ได้เมาไง" "สภาพตอนนี้ยืนได้โดยไม่เซก็ดีเท่าไรแล้ว""งั้นนายคอยดูนะว่าฉันเมาหรือไม่เมา" เธอเหวี่ยงขาทั้งสองลงจากเตียงนอน ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นยืนให้แม็กซ์เวลล์ดู เมื่อตัวเองยืนได้โดยไม่เซ ก็เริ่มพูดอวดอีกฝ่ายทันที "เห็นไหมว่าฉันยืนตรง เชื่อรึยังว่าไม่ได้...อ๊ะ!"จังหวะที่ณิชาเดินเข้ามาหาแม็กซ์เวลล์ หมายจะใช้มือจับหน้าเขา แต่ดันขาอ่อนเซล้มใส่เขาเสียอย่างนั้น ทำให้ริมฝีปากสีระเรื่อสัมผัสลงปากมาเฟียหนุ่ม ณิชารีบผลุนผลันออกจากตัวสามี ทว่ากลับถูกเขาล็อกเอวบางเอาไว้"เมาขนาดนี้ยังบอกว่าตัวเองไม่ได้เมาอีก""ปล่อยฉันนะ""เธอล้มมาใส่ฉันเอง""มันเป็นอุบัติเหตุ""เมาก็ยอมรับหน่อย" "ตัวนายนุ่มจัง คืนนี้ขอนอนบนตัวนายแทนที่น

ปัง! ปัง! ปัง!เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วบริเวณโกดังเก็บสินค้าของแม็กซ์เวลล์ ร่างสูงที่ยืนหลบอยู่มุมหนึ่งเพื่อรอจังหวะยิงสวนกลับ โดยแขนข้างถูกยิงแล้วที่เรียบร้อย เขายกปืนยิงสวนกลับชายฉกรรจ์สามคนจนล้มนอนแน่นิ่ง สายตาเหลือบมองเลือดที่ซึมผ่านเสื้อเชิ้ตสีขาวด้วยความหงุดหงิด ปัง!เขาหันขวับไปข้างหลัง เห็นอังเดรยืนยกปืนลั่นไกใส่ลูกน้องวิคเตอร์ที่กำลังเล็งเป้ามายังเขา"มึงมาได้ยังไง""ไม่ใช่แค่กู แต่มีไอ้ออสตินและไอ้มังกรด้วย" เขาไม่ถามซักไซ้ไล่เลียงเพื่อนสนิท เดินหน้าจัดการลูกน้องวิคเตอร์ต่อ พวกนั้นมีตาลอบตัวเหมือนสับปะรดเลยแปลกใจที่เห็นแก๊งเพื่อนเขามาโผล่ที่นี่"มึงโดนยิงเหรอวะ""อืม แต่ไหวอยู่ แล้วออสตินกับมังกรล่ะ""ไม่รู้ พอมาถึงพวกกูก็แยกย้ายกันเลย"เขายกปืนยิงลูกน้องวิคเตอร์ที่หลบอยู่มุมหนึ่งของโกดัง กระสุนโดนแขน ทำให้มันเตรียมวิ่งหนี แต่ทว่ากลับถูกเขายิงใส่กลางหลังจนร่วงลงพื้นเสียก่อนแม็กซ์เวลล์ไล่จัดการลูกน้องวิคเตอร์จนกระทั่งพวกมันยอมถอนกำลังเพราะคนเริ่มเหลือน้อย บวกกับอีกฝั่งแข็งแกร่งกว่า ออสตินและมังกรวิ่งเข้ามาหาเพื่อนอีกสองคน"โดนยิงเหรอวะแม็กซ์" ออสตินถาม"อือ""ไปโรงพยาบาลไหม"

ณิชานั่งหลับติดกับประตูฝั่งตัวเองของรถหรูที่กำลังเคลื่อนตัวบนถนน แรงสะเทือนเวลารถวิ่งพานทำให้ศีรษะเธอกระแทกใส่กับกระจกรถ เพราะความเพลียบวกกับเมื่อคืนได้นอนไม่กี่ชั่วโมงเลยทำให้เธอเผลอหลับแม็กซ์เวลล์หันมามองณิชา สังเกตเห็นศีรษะเธอกระแทกกับกระจกรถ ตอนแรกเขาว่าจะไม่สนใจ ทว่าสุดท้ายกลับทำไม่ได้ เขารั้งตัวณิชาลงมานอนบนตัก เอื้อมมือปัดผมที่ปรกใบหน้าออกให้ ก่อนจะถูกเธอจับมือเขาเอาไว้"อื้อ~" พอเริ่มดึงมือออกเธอก็ส่งเสียงประท้วงในลำคอ ไม่ยอมปล่อยซ้ำยังจับแน่นกว่าเดิม ทำให้เขายอมแพ้ ปล่อยให้เธอทำตามใจตัวเองครืด ครืด~เขาล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง มองเบอร์บนหน้าจอเพื่อดูว่าใครโทรมา ก่อนจะกดรับสาย(คุณแม็กซ์เวลล์หายไปเลยนะคะ ไม่มาหามินนี่บ้างเลย)"...."(มินนี่คิดถึงคุณแม็กซ์เวลล์จังเลยค่ะ เราหาเวลามาเจอกันหน่อยไหมคะ)"ไม่ว่าง"(ถ้าคุณแม็กซ์เวลล์ไม่ว่าง ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวมินนี่ไปหาเอง ตกลงไหมคะ)"เลิกยุ่งกับฉัน"(คะ?)"ฉันมีเมียแล้ว ต่อไปนี้เลิกโทรมาหาฉัน"เขาตัดสายจากมินนี่ จัดการบล็อกเบอร์โทรศัพท์เรียบร้อยเพื่อตัดขาดจากอีกฝ่ายถาวร หลายนาทีต่อมารถหรูเลี้ยวเข้ามายังคฤหาสน์หลังงามของคร