All Chapters of เจ้าสาวมาเฟีย: Chapter 41 - Chapter 50

"คุณพ่อเป็นยังไงบ้างคะ" "พ่อแข็งแรงดี ยังปึ๋งปั๋งอยู่เหมือนตอนหนุ่มๆ" ณดลตอบลูกสาวพร้อมรอยยิ้ม เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายพลอยเครียดตามไปด้วย "แล้วมาร์คินล่ะ ไม่มาด้วยเหรอ""แม็กซ์เวลล์พาไปซื้อของขนมค่ะ เดี๋ยวตามขึ้นมา""แล้วเรื่องของณิกับเขา สรุปมันยังไงกัน ทำไมยังครุมเครืออยู่แบบนี้""ณิเคยบอกแล้วไงคะ ว่าณิกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน""แล้วณิล่ะ รู้สึกอะไรกับคุณแม็กซ์เวลล์เขารึเปล่า"วนิดาที่เพิ่งปอกผลไม้ให้สามีเสร็จเดินออกมาพลางเอ่ยวาจาถามลูกสาวด้วยรอยยิ้ม แม้ณิชาคอยบ่ายเบี่ยงจะตอบความรู้สึกตัวเองที่มีต่อแม็กซ์เวลล์ ถึงอย่างนั้นเธอก็ดูลูกสาวออกว่ารู้สึกอะไรยังไง"ทำไมทุกคนชอบถามคำถามนี้กับณิจังคะ""ทุกครั้งที่ถาม ณิตอบไหมล่ะ หืม?""คุณพ่อคะ มากินผลไม้กันดีกว่า" ณิชาเปลี่ยนบทสนทนาทันควัน "หนีอะไรก็หนีได้นะณิ แต่หนีความรู้สึกตัวเอง ไม่มีใครทำได้หรอก""....""ถ้าณิอยากให้คุณแม็กซ์เวลล์ชัดเจนด้วย ณิก็ต้องชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองก่อน"ณิชานิ่งเงียบ คำพูดในหัวขาวโพลนราวเหลือเพียงแค่ความว่างเปล่า บางทีแม่เธออาจจะพูดถูก เธอไม่เคยแสดงออกว่ารู้สึกยังไงกับแม็กซ์เวลล์เลยไม่รู้ว่าจริงๆ แล้ว เขาคิดอะไ

"เด็กคนนั้นเป็นลูกของณิกับคุณแม็กซ์เวลล์ใช่ไหม"ณัชชาเอ่ยถามน้องสาวด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบเช่นเดียวกับแววตาซึ่งยากจะหยั่งรู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ คำถามของคนเป็นพี่ทำให้ณิชาเงียบลงไปสองนาน สายตาที่มองมากำลังกดดันให้ตอบคำถามนั้นและแล้ววันนี้มันก็มาถึงจนได้ เธอไม่เคยคาดหวังให้อีกฝ่ายไม่กลับมาเพราะรู้ดีว่าสักวันพี่สาวเธอต้องกลับมาอย่างแน่นอน ก่อนหน้านั้นภาวนาให้คนตรงหน้ากลับมาเร็วๆ พอกลับมาแล้วทำไมเธอถึงนึกเสียดายช่วงเวลาดีๆ ที่เคยเกิดขึ้นกับแม็กซ์เวลล์ "เงียบแบบนี้แสดงว่าที่พี่คิดมันใช่ใช่ไหม?""ณิขอโทษค่ะ""ขอโทษเรื่องอะไร?""ณิขอโทษที่..." เธอยั้งคำพูดที่ต้องการให้ณัชชารับรู้ถึงความรู้สึกที่มีต่อแม็กซ์เวลล์เอาไว้ ไม่รู้ว่าถ้าเธอพูดออกไปคนตรงหน้าจะรับได้หรือไม่ได้ที่เธอเผลอใจไปรักคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีตัวเอง"พี่ต่างหากที่ควรขอโทษณิ ถ้าพี่ไม่หนีไป ณิคงไม่ต้องตกกระไดพลอยโจรแต่งงานกับคุณแม็กซ์เวลล์ในนามของพี่""....""ตอนนี้พี่กลับมาแล้ว คงไม่ต้องลำบากให้ณิเล่นเป็นพี่แล้วละ""หมายความว่าพี่ชาจะกลับมาเป็นภรรยาของคุณแม็กซ์เวลล์เหรอคะ?""ใช่""อ๋อ..." คำตอบของพี่สาวทำให้เธอไปต่อไม่ถูก คำพูดใ

แม็กซ์เวลล์ทำการถอดชุดนอนสายเดี่ยวเนื้อผ้าซาตินออกจากเรือนร่างขาวผุดผ่อง ตามด้วยชั้นในที่ห่อหุ้มความสวยงาม สายตาคมเข้มจ้องมองใบหน้าหวานที่แดงก่ำขึ้นกว่าเมื่อกี้ ริมฝีปากทั้งสองแนบชิดกันอีกครั้ง ณิชาเผลอไผลไปตามสัมผัสชวนวาบหวามจากแม็กซ์เวลล์จนไม่สามารถดึงสติกลับมาได้ ทุกการสัมผัสจากเขาพลอยทำให้หัวใจเธอเต้นแรง เขาทำการถอนจูบออก เลื่อนใบหน้าลงมาเสมอกับกุหลาบงามไออุ่นจากลมหายใจที่เป่าลงเนินโหนกนูนพลันทำคนตัวเล็กรู้สึกเสียววาบบริเวณท้องน้อย ทั้งหวาบหวิวและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน"อ๊า~" เมื่อริมฝีปากอุ่นชื้นสัมผัสลงจุดอ่อนไหว ความเสียวซ่านวิ่งทะยานเข้าเล่นงานเธออย่างรวดเร็ว ร่างกายเหมือนอ่อนแรงลงไปดื้อๆ เธอส่งเสียงครางด้วยความทรมาน มือเริ่มเลื่อนมาวางขยุ้มกลุ่มผมสีดำเงานุ่มเพื่อระบายความรู้สึกต่างๆ ที่กำลังครอบงำร่างกาย"มะ...แม็กซ์เวลล์""อืมม รู้สึกดีไหม""อ๊ะ...อ๊า~" ตอนนี้ราวกับหูอื้อและตาพร่ามัวไปหมด สิ่งเดียวที่รู้สึกในเวลานี้คือ...ความเสียวสุดรัญจวนนัยน์ตาดำขลับช้อนมองใบหน้าหวานบิดเบี้ยว ขณะที่ริมฝีปากยังคงละเลงมอบความสุขให้คนตัวเล็ก ช่วงนาทีที่ณิชากำลังแตะขอบสวรรค์ เขาหยุดการกระ

วันต่อมาก๊อก ก๊อก~"เข้ามา"ณิชาเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของแม็กซ์เวลล์พร้อมอาหารกลางวัน เธอวางลงโต๊ะกระจกแล้วเดินไปหาเขาซึ่งกำลังนั่งทำงานอยู่ด้วยใบหน้าจริงจัง พอเห็นเธอใบหน้านั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นอีกแบบ"ฉันเอามาข้าวกลางวันมาให้ ไปกินก่อนสิ"มาเฟียหนุ่มวางมือจากงานแล้วลุกเดินมานั่งลงโซฟา เบื้องหน้าคืออาหารกลางวันที่ณิชานำมาให้"ทำเองเหรอ?""เปล่า แม่ครัวทำให้แล้วฉันยกมาให้นายอีกที""หึ" ริมฝีปากหยักประดับรอยยิ้ม เลื่อนอาหารกลางวันเข้ามาใกล้ก่อนจะเริ่มทาน ณิชาเห็นว่าเขายอมทานอาหารอย่างว่าง่ายไม่ดื้อรั้นเหมือนเมื่อก่อนก็พลอยอมยิ้มตาม "ยิ้มอะไร""ปกตินายไม่ชอบกินข้าวเที่ยง แต่วันนี้กลับกิน""เมียตั้งใจเอามาให้ ไม่กินได้ยังไง""ถ้าอย่างนั้นกินเยอะๆ จะได้มีแรงทำงาน""เธอกินรึยัง""ฉันยังไม่ค่อยหิว" "เย็นนี้ฉันมีนัดเช็กของกับพวกออสติน อาจจะกลับดึกหน่อยนะ""เย็นนี้เหรอ?""ใช่ ถ้าง่วงก็นอนก่อนเลยไม่ต้องรอ""เลื่อนนัดไม่ได้เหรอ" ณิชาเริ่มงอแง เธออยากให้เขาอยู่ด้วยกันเพราะวันนี้เป็นวันเกิดของเธอ ไม่รู้ว่าเขารู้ไหมว่าวันนี้เป็นวันอะไร แต่ลักษณะท่าทางการพูดแบบนี้ เดาว่าคงไม่รู้แน่ๆ"ฉันเลื่อนน

@โรงพยาบาลณิชาวิ่งมายังหน้าห้องฉุกเฉินด้วยใบหน้าตื่นตระหนกและเปื้อนด้วยคราบน้ำตา วินซ์ที่นั่งก้มหน้ามองพื้นค่อยๆ เงยหน้าเมื่อได้ยินฝีเท้าของบางคนกำลังเคลื่อนคลานมาทางนี้ "มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมแม็กซ์เวลล์ถึงเป็นแบบนี้""นายโดนลูกน้องของศัตรูลอบกัด ตอนนั้นฝนตกหนักแล้วนายอาจจะขับรถเร็ว เลยทำให้รถของนายเสียหลักพุ่งชนต้นไม้ข้างทาง""แม็กซ์เวลล์..." เรี่ยวแรงที่มีเริ่มหดหาย เธอทรุดฮวบนั่งลงเก้าอี้ใกล้ๆ แล้วร้องไห้ออกมาอีกครั้ง หัวใจเธอแทบแตกสลายตอนรู้ว่าเกิดเรื่องกับแม็กซ์เวลล์"นายหญิง ผมเจอสิ่งนี้ในรถ นายคงตั้งใจเอามาให้นายหญิง""ฮึก..." เธอเลื่อนสายตามามองบางอย่างที่วินซ์ยื่นมา นั่นยิ่งทำให้น้ำตาเธอไหลทะลักออกมาปานเขื่อนแตก เธอค่อยๆ เอื้อมมือไปหยิบสิ่งนั้นจากวินซ์ ภายในมีกล่องกำมะหยี่พร้อมการ์ดที่มีข้อความเป็นลายมือแม็กซ์เวลล์'สุขสันต์วันเกิดนะณิชา ฉันไม่รู้จะอวยพรอะไรให้เธอดี นอกจากขอให้เธออยู่กับฉันแบบนี้ไปนานๆ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำให้มาโดยตลอดแล้วก็ขอโทษกับทุกอย่างที่เคยทำไม่ดีด้วย อยู่เป็นความสดใสในชีวิตฉันแบบนี้ตลอดไปนะ รักเธอและลูก...'"ฮึก..." พออ่านข้อความที่แม็กซ์เวลล์เขีย