All Chapters of เจ้าสาวมาเฟีย: Chapter 61 - Chapter 70

"บ้าจริง มาดับอะไรตอนนี้เนี่ย"ดรีมบ่นด้วยความหัวเสีย อยู่ดีๆ รถที่ขับมาก็เกิดดับกลางทาง อีกทั้งตอนนี้เหมือนฝนใกล้กำลังตกลงมา เพราะเริ่มมีลมพัดและเสียงฟ้าร้องดังมารอแล้ว มือเล็กเอื้อมไปเปิดประตูรถออกแล้วเดินตรงไปยังกระโปรงรถยนต์ จากนั้นทำการเปิดขึ้นเพื่อดูสาเหตุที่ทำให้รถดับ ก่อนจะเดินกลับไปหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรให้คนมาช่วย แต่ทว่าแบตดันหมด หน้าจอดับไปเองเสียดื้อๆ"ซวยซ้ำซวยซ้อนอะไรแบบนี้เนี่ยยัยดรีม" เธอบ่นพึมพำคนเดียว ก่อนจะแหงนใบหน้าขึ้นมองฟ้าที่ดำมืดเพราะฝนเริ่มตั้งเคล้ามาแล้ว ซ้ำตอนนี้ก็เป็นเวลาตีหนึ่ง อีกทั้งแถวนี้ยังมืดและเปลี่ยวมาก"รถเป็นอะไรเหรอจ๊ะคนสวย"ชายคนหนึ่งขับรถมอเตอร์ไซต์มาจอดแล้วเดินตรงมาหาเธอ วินาทีนั้นทำให้เธอเริ่มรู้แล้วว่าตัวเองกำลังไม่ปลอดภัย เพราะตอนที่ชายคนดังกล่าวก้าวมาหา สายตาคู่นั้นได้มองต่ำไปที่เรียวขาของเธอ พลางใช้ลิ้นเลียริมฝีปาก"รถเสีย แต่โทรบอกเพื่อนแล้ว อีกไม่กี่นาทีก็คงถึง" เธอตัดสินใจโกหก เพราะอย่างน้อยๆ มันก็อาจจะทำให้ชายคนนี้ไม่กล้าทำอะไรเธอ"ให้พี่ช่วยดูให้ไหม""มะ...ไม่เป็นไรค่ะ พอดีเพื่อนพาช่างมาด้วย""คนสวยไปเที่ยวมาเหรอ แต่งตัวซะสวยเชียว""

"ฉันต้องการนาย...เจเลอร์" เธอกำเสื้อแขนยาวที่เจเลอร์สวมใส่แน่น ร่างกายบิดเร่าไปมาด้วยความทรมาน ตอนนี้เธอแทบไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ รับรู้ถึงช่วงล่างที่เริ่มเปียกแฉะเพราะโดนฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กซ์เข้าเล่นงานอย่างหนักยากควบคุม "พี่ต้องการผมจริงๆ ใช่ไหม"ดรีมพยักหน้าเป็นคำตอบ มือเล็กเลื่อนขึ้นมาวางประคองไหล่กว้าง เผลอจิกเล็บลงลำคอของเจเลอร์เมื่อเขาใช้มือลูบไล้ขาอ่อนเบาๆ เขากำลังกระตุ้นให้เธอทรมานหนักกว่าเดิม...เจเลอร์อุ้มดรีมในท่าเจ้าสาว เดินตรงไปยังห้องนอนก่อนจะวางเธอลงเตียงนอนหนานุ่ม เสื้อแขนยาวที่สวมใส่ถูกถอดออก เผยให้เห็นกล้ามท้องแน่นขนัดและรอยสัก สายตาคมที่ใช้มองหญิงสาวไม่ต่างจากเสือร้ายพร้อมขย้ำลูกแกะ"อื้อ~" หญิงสาวร้องครางในลำคอทันทีที่ริมฝีปากหยักได้รูปสัมผัสผิวเนื้อตรงคอ มือหนาของเจเลอร์เลื่อนขึ้นมาบีบเคล้นหน้าอกของคนใต้ร่าง ความรู้สึกแปลกใหม่พุ่งตรงเล่นงานดรีม จนสติสตังเริ่มเลอะเลือน ไม่อาจควบคุมได้"ผมจะถามพี่อีกครั้ง แน่ใจแล้วใช่ไหม ที่จะให้ผมช่วยแบบนี้""...." ความเงียบของดรีมคือคำตอบว่าเธอยินยอมเขาให้ช่วยหายทรมานด้วยวิธีอะไรนั้น เธอรู้ดีอยู่แก่ใจ"ผมถือว่าให้โอกาสพี่เปลี

เจเลอร์เอาแต่นั่งมองหญิงสาวตรงหน้าทานอาหารเงียบๆ โดยไม่พูดจาอะไร ความเงียบของเขาพลอยทำให้ดรีมรู้สึกอึดอัดและเสียความเป็นตัวเองในเวลาเดียวกัน เธอเงยหน้าขึ้นมองเจเลอร์ แล้วเอ่ยถาม"นายมีอะไรรึเปล่า ทำไมถึงเอาแต่มองหน้าฉัน""แค่คิดไม่ถึงว่าคนที่ผมต้องแต่งงานด้วย จะเป็นพี่""ฉันเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน""ผมอิ่มแล้ว เรากลับกันเถอะ""แต่ว่านายยังไม่ได้กินสักคำเลย" "เพราะผมรอกินพี่อยู่ไง" คำตอบของเจเลอร์ทำให้ดรีมชะงัก หัวใจดวงเล็กพันกระตุก เธอสบตากับเขา นัยน์ตาสีดำของเขาไม่ต่างจากเสือร้ายที่กำลังเฝ้ามองเหยื่อเพื่อรอตะครุบชายหนุ่มรุ่นน้องดึงตัวเองขึ้นจากเก้าอี้ เข้ามาดึงตัวหญิงสาวขึ้นแล้วเดินออกจากห้องอาหาร ดรีมพยายามแกะมือเจเลอร์ที่พันธนาการข้อมือตัวเองออก ทว่ากลับไม่เป็นผล"เจเลอร์ ปล่อยฉันนะ""กลับกับผม""ไม่เป็นไร ฉันมีคนขับรถอยู่""บอกเขาว่าผมจะเป็นส่ง" "แต่...""คืนนี้พี่ต้องโดนลงโทษ" เขาพูดโดยไม่สบตากับดรีม สองเท้าตวัดเดินมายังลานจอดรถของโรงแรมแล้วพบเข้ากับคนขับรถของดรีม "เดี๋ยวฉันไปส่งเธอเอง""ได้ครับ" คนขับรถของดรีมตอบรับเจเลอร์ไปอย่างง่ายดาย เจเลอร์พาดรีมมายังรถหรูราคาแพงของตน ท

ภายในรถหรูของเจเลอร์ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ ดรีมลอบมองคนข้างกายเป็นระยะด้วยความเป็นห่วง เธอเข้าใจเขาดีว่าการเผชิญหน้ากับอดีตที่แสนเจ็บปวดนั้นมันรู้สึกยังไง เธอเลือกที่จะไม่พูดอะไรจนกว่าอารมณ์ของเจเลอร์จะกลับมาคงที่เหมือนเดิมเธอดึงสายตาจากวิวนอกกระจกมามองเจเลอร์ ซึ่งเลื่อนมือมาจับมือเธอไปกุมไว้บนตักเขา เธอมองต่ำมายังมือที่ประสานกันเป็นหนึ่งพร้อมหัวใจที่ไหววูบ"ขอจับมือได้ไหม""อืม นายโอเคขึ้นแล้วใช่ไหม""ทำไมผมต้องไม่โอเคด้วย" เขาถามกลับพร้อมเบือนใบหน้าไปมองดรีม ก่อนจะดึงสายตากลับไปมองถนนแล้วเอ่ยอีกประโยค "พี่เป็นห่วงผมเหรอ""ใครบอกว่าฉันเป็นห่วงนาย""แววตาพี่มันฟ้องผมแบบนั้น""ก็แค่แววตาที่ใช้มอง จะอะไรนักหนา" "หึ เป็นห่วงก็แค่ยอมรับมาตรงๆ ไม่เห็นต้องโกหกเลย" เธอไม่ตอบอะไรเจเลอร์กลับ เอื้อมมือที่เหลืออีกข้างไปเปิดเพลงฟัง อย่างน้อยอาจทำให้คนข้างๆ ผ่อนคลายลงจากเรื่องก่อนหน้านี้"พี่รู้รึยังว่างานแต่งงานของเราถูกเลื่อนเข้ามาแล้วนะ""อะไรนะ?" "ตอนพี่กำลังซื้อของ พ่อผมโทรมาบอกว่าจะเลื่อนงานแต่งเข้ามา""เมื่อไหร่""อีกสองเดือน""ไหนตอนแรกว่าบอกปีหน้าไง""ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน พวกท่านคงคิ

เธอปลีกตัวจากเจเลอร์มาเข้าห้องน้ำเพราะไม่ว่าจะเดินไปทางไหนเขาก็เอาแต่เดินตามราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปไหน หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จเธอก้าวออกมาล้างมือ ก่อนจะหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดมือแล้วทิ้งลงถังขยะจังหวะกำลังเดินออกไปเป็นต้องชะงัก เมื่อพิตต้า อดีตแฟนเก่าของเจเลอร์ได้เดินเข้ามาในห้องน้ำพอดี เธอและพิตต้ามองหน้ากัน แววตาอีกฝ่ายแสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบเธอ"เดี๋ยวสิ" เสียงของพิตต้าทำให้ดรีมที่กำลังก้าวออกไปชะงักเท้าทั้งสองข้าง "...." เธอหมุนตัวกลับมาหาพิตต้าโดยไม่พูดอะไรกลับอีกฝ่าย"เธอเป็นอะไรกับเจเลอร์" "ไม่ได้เป็นอะไรกัน""ใส่สร้อยประจำตระกูลเขาบนคอขนาดนั้น แน่ใจเหรอว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน" พิตต้าพูดแล้วปรายสายตามองสร้อยประจำตระกูลที่คล้องบนคอของดรีม ขนาดเธอเป็นแฟนคนแรกของเจเลอร์ยังไม่เคยได้แตะต้อง ผิดกับดรีม"เขาให้ฉันใส่เอง""ถอดมันออกซะ" "ทำไมฉันต้องทำตามที่เธอบอกด้วย หรือกำลังใช้สิทธิ์ของอดีตแฟนเก่าสั่งฉัน""แค่เขายอมให้เธอใส่สร้อยนั่น อย่าคิดว่าเขาจะรักเธอ""ต่อให้เขาไม่รักฉัน อีกไม่นานฉันกับเขาก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี ให้ส่งบัตรเชิญไปให้ไหม?""หมายความว่ายังไง" พิตต้าถอดสีหน้าเมื่อได้ยิ