Semua Bab ทวงรักร้ายนายวิศวะ(เลว) | เวหา x เชอรีน: Bab 11 - Bab 20

กลิ่นหอมจากร่างกายเธอลอยคละคลุ้งจนชายหนุ่มตัวร้ายเริ่มรู้สึกได้ถึงกลิ่นความหอมนี้แล้วไหนจะผิวนุ่มนิ่มของเธอนี่ก็อีกทำเขาอยากจับอยากสัมผัสเธออีก..“ก็ครีมบำรุงมือทั่วไปนั่นแหละ ถามนี่อยากจะซื้อไปฝากสาวๆหรือว่าจะซื้อไว้ใช้เองเหรอ..” เชอรีนที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบตอบไปตามตรงถึงครีมที่เธอกำลังใช้อยู่ซึ่งมันก็คือครีมบำรุงมือยี่ห้อทั่วไปตามตลาดนั่นแหละ ดวงตาคู่สวยเหลือบมองจ้องเวหาอีกครั้งอย่างไม่แน่ใจว่าที่เขาอยากรู้นั้นคือคิดที่จะซื้อไปฝากสาวๆหรืออยากที่จะซื้อไว้ใช้เอง ไม่รอช้าเรียวปากสีหวานเอ่ยถามไปยังเพื่อนร่วมชั้นเรียนคนนี้“เวไม่ได้มีสาวๆทีไหนและที่ถามเพราะเห็นว่ากลิ่นมันหอมดีเลยว่าอยากจะซื้อไปฝากแม่น่ะ” เวหารีบปฏิเสธในเรื่องสาวๆพลางโน้มใบหน้าใกล้ใบหน้าสวยด้วยสีหน้าจริงจังซึ่งเชอรีนที่เห็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนเริ่มขยับเข้ามาเรื่อยๆเธอก็ไม่รีรอที่จะใช้มือยันแผ่นอกของเขาเอาไว้เป็นเชิงห้ามปราม“เวเป็นอะไรเนี่ยแล้วจะขยับเข้ามาใกล้เราขนาดนี้ทำไมก่อน อีกนิดจะสิงเราอยู่แล้วนะ!!”“โทษที~ เชอกลัวเหรอ เวไม่ได้จะทำอะไรก็แค่คิดว่าจะเอาขนตาออกให้น่ะ ตรงนี้..ขนตาเชอติดอยู่ตรงนี้~” ชายหนุ่มตัวร้ายใช้นิ้วม

“คุยกับใครเวก็ต้องมองหน้าคนนั้นสิ~” เสียงทุ้มมีเสน่ห์โต้กลับในขณะที่สายตาหันกลับไปมองทางข้างหน้าเขารู้ว่าถ้ายังมองเธออยู่แบบนี้มีหวังเธอคงไม่กล้าพูดคุยกับเขาต่ออย่างแน่นอนแล้วเวลาที่ผู้หญิงแสดงอาการเขินนี่เป็นอะไรที่น่ารักจนอยากเอื้อมมือเข้าไปบีบแก้มขาวๆของเธอเสียจริงตึกตักๆเสียงหัวใจของเชอรีนที่กำลังเต้นแรงส่งผลให้เธอจำต้องยกมือขึ้นมาสัมผัสเข้าที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเองก่อนจะพบว่ามันเต้นถี่และเร็วมากสักแค่ไหนนี่เธอเผลอใจเต้นแรงไปกับคำพูดของเพื่อนร่วมชั้นเรียนคนนี้อย่างนั้นหรือ ไม่นะ!!ไม่ได้ๆเธอได้แต่ก่นด่าตัวเองอยู่ภายในใจไหนบอกกับตัวเองเอาไว้แล้วไงว่าจะไม่ขอรู้สึกกับใครไปจนกว่าที่ตัวเองจะเรียนจบมอหกแล้วนี่อะไรทำไมเธอถึงเผลอไผลใจเต้นแรงแบบนี้ เชอรีนรีบชวนเวหาเปลี่ยนเรื่องพูดคุย“แล้วน้องเวเกิดวันไหนเหรอ” ถามถึงวันเกิดน้องสาวเขาเสียเลยไหนๆก็กำลังจะไปช่วยเลือกซื้อของขวัญด้วยกันนี่เนอะก็ต้องรู้ใช่มั้ยว่าน้องสาวเขาเกิดวันไหน“วันที่ 10 เดือนหน้า” เวหาทำได้เพียงกลั้นยิ้มรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ที่เธอเขินเขาจนต้องรีบเปลี่ยนเรื่องชวนคุย“อ๋องั้นก็ใกล้แล้วนี่” เชอรีนพยักหน้าอย่างรับรู้ถ้าเ

นี่ขนาดปวดฟันอยู่นะยังมีแรงพูดชมเชอรีนได้อยู่เลย เวหานึกขันไปกับความน่ารักน่าเอ็นดูของน้องสาวที่เอาแต่มองเชอรีนอยู่แบบนั้นจนกระทั่งชายหนุ่มหันไปถามเจ้าตัวว่าความเจ็บเริ่มทุเลาลงไปบ้างหรือยัง“แล้วปวดมากหรือเปล่า..”“ปวดนิดๆค่ะเหมือนจะมีฟันผุอยู่” เลอาพยักหน้ายกมือขึ้นกุมแก้มขาว เธอลืมไปเสียซะสนิทว่าตัวเธอเองนั้นปวดฟันอยู่ พี่ชายที่เห็นน้องสาวเริ่มแสดงอาการออกมาก็อดที่จะยิ้มขึ้นอีกไม่ได้ มือหนาเอื้อมไปขยี้เส้นผมดำเงาของคนเป็นน้องและเมื่อเห็นว่าพ่อและแม่จะพาน้องสาวออกไปข้างนอกเขาจึงกล่าวคำลาไปยังพวกท่านทั้งสองพร้อมกับมือหนาที่เคลื่อนไปสัมผัสแก้มเนียนใสของผู้เป็นน้องสาวด้วยความเอ็นดูทำเอาเลอาถึงกับต้องรีบดึงมือพี่ชายให้ห่างออก ก็นะเขามาโดนแก้มข้างที่กำลังมีอาการปวดๆของเธอนี่“ถ้างั้นผมขอตัวพาเชอรีนไปส่งที่บ้านก่อนนะครับแล้วเดี๋ยวยังไงผมจะเข้ามาหาพ่อกับแม่ใหม่ช่วงวันหยุดนะครับ” สิ้นเสียงของผู้เป็นลูกชายแม่ของเขาก็ยิ้มขึ้นมาแล้วหันมองไปทางเชอรีนที่ยืนอยู่ข้างลูกชายของเธอ เด็กผู้หญิงคนนี้หน้าตาน่ารักกิริยามารยาทงดงามถ้าเจ้าลูกชายตัวดีได้เธอมาเป็นแฟนคงจะดีอยู่ไม่น้อยและเอาไว้ครั้งหน้าเธอจะไ

เสียงหวานเอ่ยถามไปยังเพื่อนสนิทที่ทำหน้าเหมือนมีเรื่องกลุ้มใจให้ครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลาและด้วยความที่เชอรีนนั้นพูดเสียงดังจึงให้ให้คนที่นั่งเศร้าอยู่รู้สึกตัวขึ้น“ฉันเครียดๆน่ะมีเรื่องให้คิด”“บอกพวกเราได้นะ พวกเรายินดีที่จะเป็นผู้รับฟัง” เชอรีนเอื้อมมือไปจับเข้าที่บ่าเล็กของไอรีนอย่างเบามือพลางส่งยิ้มให้เธออย่างจริงใจทั้งเธอและเพียวพร้อมที่จะเป็นผู้รับฟังในยามที่เพื่อนมีเรื่องให้คิดและกลุ้มใจ เมื่อเห็นว่าเพื่อนทั้งสองต้องการที่จะรับรู้ไอรีนจึงเริ่มพูดเรื่องที่วนอยู่ในหัวของเธอในช่วงนี้ขึ้นมา“พ่อกับแม่ฉันพวกท่านกำลังจะหย่ากัน!!”“.....” ทั้งเชอรีนและเพียวต่างก็เลือกที่จะเงียบและเป็นผู้รับฟังที่ดี“ต่างคนก็ต่างที่จะมีครอบครัวใหม่ แม่ได้สามีใหม่เป็นนักธุรกิจชาวต่างประเทศและท่านต้องย้ายตามสามีไปใช้ชีวิตที่นั่นส่วนพ่อก็กำลังเริ่มคบหาดูใจกับผู้หญิงคนใหม่แล้วเธอคนนั้นยังมีลูกติดแล้วด้วยนะ แล้วไม่รู้ว่าพ่อจะยังรักฉันอีกหรือเปล่าเพราะได้ยินมาว่าลูกติดของผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้ชายแล้วพ่อก็ชอบเด็กผู้ชายมากกว่าเด็กผู้หญิงอย่างฉันด้วย”“ฉันเครียดๆน่ะแต่ก็เข้าใจพวกท่านดีเพราะว่าพวกเขาก็แยกกันอยู่มาสั

“แล้วนี่หนูกับเวเรียนอยู่ชั้นเดียวกันห้องเดียวกันด้วยมั้ยลูก” คนเป็นแม่ที่อยากรู้ข้อมูลของเชอรีนก็เริ่มยิงคำถามออกไปโดยที่เธอนั้นเลือกที่จะถามแบบยังไม่เจาะลึกมากสักเท่าไหร่ เชอรีนที่โดนผู้ใหญ่ถามก็ยิ้มตาหยีรีบตอบกลับไปด้วยท่าทางที่ดูปกติ เธอไม่ได้เกร็งหรืออึดอัดอะไรเพราะพ่อกับแม่รวมไปถึงน้องสาวของเขาล้วนแล้วแต่ชวนเธอพูดคุยด้วยความเป็นกันเองทั้งนั้น“คนละห้องค่ะหนูอยู่ห้อง4 เวเขาอยู่ห้อง2”“อ๋อแล้วเริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันได้ยังไง” แม่พยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วเริ่มไต่ระดับถามลึกเข้าไปอีกนิดทำเอาพ่อเวหารีบส่งเสียงห้ามปรามไปยังภรรยาของตนเองในทันที เขารู้ว่าภรรยาของเขาเอ็นดูและคงอยากรู้เรื่องของเด็กๆแต่ตอนนี้มันใช่เวลามั้ย“คุณก็..หนูเชอเขากำลังกินข้าวอยู่ถามอยู่ได้”“เอ๊ะคุณก็..ก็ฉันอยากรู้นี่คะว่าตาเวของเราเข้าหาผู้หญิงยังไง” แม่ตีไปที่มือของพ่อเบาๆราวกับว่าสิ่งที่เธอพูดออกไปนั้นมันผิดมากเหรอ เรื่องที่ถามตอนเด็กๆกำลังกินข้าว ก็คนมันอยากรู้นี่เนอะว่าเจ้าลูกชายเข้าหาผู้หญิงยังไง~เวหายิ้มมุมปากหันมองไปทางเชอรีนที่นั่งเม้มปากแน่นให้ทายเธอก็คงเขินอายไปตามประสาที่ถูกถามตรงๆแบบนั้นไม่รอให้ผู้เป็นแ