All Chapters of ทวงรักร้ายนายวิศวะ(เลว) | เวหา x เชอรีน: Chapter 41 - Chapter 50

มันนะมันสู้เอาเวลาที่ห่วงผู้หญิงมาห่วงตัวเองเสียยังดีกว่าเพราะไม่รู้เลยว่าไอ้นั่นของมันจะเลิกแข็งกี่โมง เพื่อนสนิทผู้หวังดีบอกให้เขารีบเข้าไปจัดการตัวเองด้วยการใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย“กูให้คนขับรถไปส่งเธอที่บ้านแล้ว มึงไปจัดการตัวเองเถอะ แข็งๆแบบนี้เผลอๆอีกนาน ไปโรงพยาบาลมั้ยล่ะเดี๋ยวกูพาไป”“อืม กูไปแต่งตัวก่อน”“กูถามไรหน่อย ไหนๆเชอก็เข้าใจผิดไปแล้วทำไมมึงไม่เอากับพี่ริสาต่อเลยวะ ของเคยๆกันอยู่แล้วอารมณ์ตอนนั้นก็คง..” ไม่อยากจะคิดว่ามันจะค้างมากสักแค่ไหนแล้วผู้หญิงคนนั้นก็ยั่วมันซะขนาดนั้นถ้าเป็นเขาจะอดใจไหวมั้ยนะ“ส้นตีนสิ!! ถ้ากูไม่โดนยัยนั่นวางยา กูไม่มีวันกลับไปใกล้ชิดกับเธอหรอก มึงก็รู้ว่าเดี๋ยวนี้กูรักเชอคนเดียว เฮ้อ~ พูดแล้วเกลียดตัวเองฉิบหาย เดี๋ยวกูมา” เวหาได้แต่โทษตัวเองก้มหน้าอย่างยอมรับผิด เขาเดินสาวเท้าเข้าห้องน้ำเพื่อไปจัดการตัวเอง“เออเร็วๆเลยกูมีนัดต่อ!!” สายฟ้าตะโกนส่งเสียงตามหลังเวหาไปติดๆ แม่งน่าจะเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำตั้งนานแล้ว ไม่รู้ตัวเลยหรือไงว่าสภาพแม่งไม่ได่น่ามองเลยสักนิดสู้ของๆเขาก็ไม่ได้ของเขาน่ะใหญ่กว่าของมันตั้งเยอะ...บ้านเลิศกิจเดชารถยนต์สี่

"อย่าไปแซวมัน มันยิ่งช้ำใจอยู่" สายฟ้าชำเลืองมองไปที่เพื่อนรักที่กำลังทำหน้าซังกะตาย หน้าของมันเหมือนอย่างที่ไอ้ธาวินได้พูดไว้เลยหมา..ที่ถูกเจ้าของทิ้งและที่ต้องห้ามปรามไว้ว่าอย่าไปแซวมันก็เพราะกลัวว่าไอ้เวหามันอาจจะเครียดจนทนไม่ไหวแล้วบุกไปถึงบ้านของเชอรีนเอาน่ะสิ"เกิดอะไรขึ้นวะ" มาร์ชเอ่ยถามเมื่อเขาเกิดความอยากรู้ขึ้นหรือว่ามันจะทะเลาะกับเชอรีนแต่เพียวที่เป็นเพื่อนสนิทกับเชอรีนก็ไม่เห็นที่จะบอกอะไรเขาเลยนะ ทั้งธาวิน มาร์ชและออสตินต่างก็เฝ้ารอว่าใครที่จะเป็นฝ่ายอธิบายให้พวกเขาเข้าใจจนกระทั่งสายฟ้าหยัดกายลุกขึ้นยืน"ก็ยัยพี่ริสานั่นวางยาไอ้เวหามันแล้วคือแบบกำลังจะเกือบเข้าได้เข้าเข็ม เชอรีนดันเข้ามาเห็นพอดี" หลังคำพูดบอกกล่าวของสายฟ้าทำเอาทุกคนตาลุกวาว ถ้าเป็นนั้นก็ถือว่าไอ้เวหาน่ะซวยแล้วเผลอๆเชอรีนอาจถึงขั้นเลิกรากับมันเลยก็ได้"ฉิบหาย..ฉิบหายเลยนะนั่น!! แล้วมึงจะทำยังไงต่อเดาว่าเชอรีนคงไม่ยอมรับสายมึงสินะ" ธาวินหรี่ตามองเวหาที่เอาแต่นั่งซึมไม่ยอมพูดจาใดๆจนกระทั่งเขาได้ยินชื่อของเธอที่ออกมาจากปากของมันนั่นแหละจึงทำให้เขาได้สติเวหาเงยหน้าขึ้นมองธาวินพร้อมกับลอบถอนหายใจออกมา เครียด

“ต้องขอโทษด้วยนะคะ คุณหนูเชอรีนบอกว่าไม่ต้องการพบใครค่ะ เธอไม่สบายต้องการพักผ่อน เชิญคุณกลับไปก่อนเถอะนะคะ” หญิงวัยกลางคนบอกเพียงแค่นั้นก่อนที่จะสาวเท้าเดินกลับเข้าไปในบ้านเวหากดเปิดแอปพลิเคชันไลน์เขาก็เพียงแค่อยากพบและพูดคุยกับเธอเท่านั้นLineเวหา : เวรู้ว่าเชอโกรธแต่ช่วยฟังที่เวจะอธิบายหน่อยได้มั้ย ลงมาพบกันหน่อยครืด!!ใบหน้าสวยละสายตาจากจอทีวีใหญ่ เธอมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างลืมไปเสียซะสนิทเลยว่าเธอยังไม่ได้บล็อคผู้ชายคนนั้น“ให้ตายนี่เราลืมบล็อคไอ้บ้านั่นหรือเนี่ย” มือเล็กรีบจัดการกดบล็อคแชทของเขาทันทีแค่เพียงเท่านี้ก็เรียบร้อยเหลือก็เพียงแค่จัดการกับความรู้สึกของตัวเองเท่านั้น..เวหา : ว่าไง อ่านแล้วทำไมไม่ตอบเขากดส่งข้อความแต่มันดันขึ้นว่าไม่สามารถส่งข้อความไปได้“ถึงกับบล็อคกันเลยเหรอ ได้ แล้วเจอกัน!!”ตกดึกคืนนั้นเวหาแอบปีนขึ้นมาทางระเบียงห้องนอนของแฟนสาวด้วยความยากลำบาก ยังดีที่เธอไม่ได้ล็อคประตูระเบียง มือหนาเปิดประตูด้วยเสียงแผ่วเบาเดินเข้าไปในห้องได้อย่างง่ายดาย ชายหนุ่มเดินดุ่มๆเข้าไปยังเตียงใหญ่ที่มีคนตัวเล็กนอนหลับตาพริ้มใบหน้าของเธอยังคงสว

“หา~ ว่าไงนะ ทำไมล่ะหรือว่าจะเป็นเรื่องผู้หญิง” เชอรีนพยักหน้าเมื่อเพื่อนรักของเธอเดาถูก ยัยไอรีนนี่เดาเก่งเสียเหลือเกิน“อือ เขามีคนอื่น”“ว่าแล้วเชียวว่าคงต้องทะเลาะกันแต่ไม่คิดว่าจะถึงขั้นเลิกรากันแบบนี้” เพียวยังคงตกใจไปกับสิ่งที่ฉันพึ่งจะพูดออกไป ก็นะ..พวกเธอคงจะยังตั้งตัวไม่ได้ ฉันเองก็เช่นกัน แต่ยังไงก็ต้องเข้มแข็งเอาไว้ก่อน เชอรีนเลือกที่จะพูดต่อไปเมื่อเห็นว่าเพื่อนของเธอต่างก็เงียบไปทั้งคู่“เราเข้าไปเห็นเขากำลังมีอะไรกับแฟนเก่าแล้วหลังจากนั้นยัยผู้หญิงนั่นก็ยังส่งคลิปลับของพวกเขาส่งมาให้เราดูด้วยนะ หึ~” หลังจากหัวเราะจบหยดน้ำตาก็ไหลออกมาอีกแล้ว นี่เธอเปราะบางขึ้นขั้นพูดหรือคิดถึงเขาไม่ได้เลยเหรอนี่ พูดหรือนึกถึงทีไรน้ำตาไหลทุกที“ฮึก~ พวกแกบอกฉันทีว่าฉันทำผิดอะไรทำไมเขาถึงได้..” เชอรีนมองไปยังเพียวกับไอรีนด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยคาบน้ำตา เธอร้องไห้ออกมาโดยที่ไม่แคร์สายตาใคร ในตอนนี้เธอเจ็บ เจ็บจนจุกรู้สึกอ่อนไหวเหลือเกิน“แกไม่ผิดอะไรเลยแต่ไอ้เวหามันเหี้ย” ไอรีนรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดทำความสะอาดใบหน้าให้เพื่อน ปากก็พูดด่าทอไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นที่มันบังอาจทำเชอรีนร้องไ

เชอรีนส่งยิ้มหวานทักทายไปยังเพื่อนทั้งสองรวมไปถึงแฟนของเพื่อนอย่างมาร์ชด้วย เธอไม่รู้เลยว่าเพื่อนๆของเธอมายืนรออยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แอบเกรงใจอยู่เหมือนกันนะที่ตัวเธอเองดันมาถึงเป็นคนสุดท้าย“หวัดดีเชอรีน~” มาร์ชทักทายตอบกลับอย่างมีมารยาท เขา เพียวและไอรีนต่างก็พึ่งมายืนรอเชอรีนอยู่ตรงนี้ยังไม่ถึง 5 นาทีเลยด้วยซ้ำ เพียวที่เห็นสีหน้าของเชอรีนที่ดูเป็นกังวลเธอจึงรีบตอบกลับเพื่อนไปทันทีเพราะกลัวว่าเชอรีนอาจจะคิดมาก ยัยนี่ยิ่งเป็นประเภทที่ชอบคิดเยอะ คิดมากอยู่ด้วย“รอไม่นานหรอก นี่พวกฉันก็พึ่งมาถึงกัน”“งั้นพวกเรารีบเดินเข้าไปข้างในกันดีกว่า มาร์ช~ ยังไงก็ขอบคุณมากนะที่ยอมมาเข้าที่นี่” เชอรีนพยักหน้าอย่างเข้าใจในเมื่อเธอไม่ได้มาสายมากนักงั้นก็รีบพากันเดินเข้าไปข้างในมหาวิทยาลัยจะดีกว่า จะได้ไม่เป็นการเสียเวลาอีกต่อไปและในระหว่างที่เดินกันอยู่นั้นเชอรีนก็ไม่ลืมที่จะกล่าวคำขอบคุณไปยังแฟนหนุ่มของเพียวที่เขายอมเลือกที่จะมาเข้าเรียนต่อยังมหาลัยเดียวกับพวกเธอ“เรื่องนั้นไม่ต้องขอบคุณเราหรอก เพียวไปไหนเราไปด้วยเสมอ” ชายหนุ่มผู้แสนดีจับมือแฟนสาวพร้อมกับส่งยิ้มหวาน ถ้าให้เลือกระหว่างเพื่อนกับ