All Chapters of ทวงรักร้ายนายวิศวะ(เลว) | เวหา x เชอรีน: Chapter 51 - Chapter 60

“ถามจริง บ้านแกนี้มีพี่น้องกี่คน มีน้องคนเล็กอีกคนใช่มั้ย หน้าตาดีทั้งบ้านเลยสินะ” เพียวที่มีความคิดเดียวกับไอรีนรีบพยักหน้าอย่างคนที่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ใบหน้าสวยหันไปถามเชอรีนถึงยังเรื่องพี่น้องของเธอ ให้ทายคงจะสวยกันทั้งบ้านเชอรีนยกมือขึ้นเกาหัวแกรกแอบเขินอยู่เล็กน้อยที่เพื่อนทั้งสองพูดจาชมพี่น้องของเธอ“แกก็พูดเวอร์ไป ไปหาอะไรกินกันดีกว่า” เสียงท้องร้องของเธอดังขึ้นฝ่ามือเล็กยกขึ้นลูบวนหน้าท้องแบนราบ ความอยากกระหายหิวในตอนนี้ทำเธอเอ่ยปากพูดชวนเพื่อน เพียวที่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งรีบพยักหน้าตอบรับในตอนนี้เธออยากกินน้ำหวานเย็นๆชื่นใจ“ไปสิ ฉันอยากกินชาเย็น~”“ฉันก็ด้วย หิวจนตาลายแล้วเนี่ย” ไอรีนที่รู้สึกหิวเช่นกันรีบแสดงความคิดเห็นทั้งสามพากันเดินออกมาจากคณะและในขณะที่กำลังเดินมองหาโรงอาหารกันอยู่นั้นจู่ๆก็มีผู้หญิงรายหนึ่งเดินเข้ามาชนเชอรีนแล้วตัวเองนั้นก็ล้มลงไปกองกับพื้น“โอ๊ะ! ขอโทษค่ะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” เชอรีนตกใจรีบยื่นมือไปให้เธอจับซึ่งเธอคนนั้นก็ส่งมือมาจับเข้าที่มือของเชอรีนเอาไว้ ทั้งคู่มองสบตากัน เชอรีนไม่รอช้าออกแรงดึงเธอคนนั้นให้ลุกขึ้นยืน“ไม่เป็นไรค่ะว่าแต่เธอเป็น

เชอรีนมองไปยังคนทั้งคู่การได้เห็นเขายืนคุยกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้ก็เหมือนจุดไฟความหึงหวงในใจเธอให้ลุกโชนขึ้นครืด~“โอ๊ะ~ พี่เก้าทักมาพอดีเลย” เสียงข้อความจากมือถือเชอรีนดังขึ้นจึงทำให้เธอล่ะสายตาที่มองพวกเขาอยู่ ให้หันกลับมามองยังมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ รอยยิ้มบนใบหน้าเริ่มปรากฏขึ้นมือเล็กหยิบโทรศัพท์มือถือนำขึ้นมากดพิมพ์แชทตอบกลับเวหามองขวับเมื่อได้ยินเสียงเธอเรียกชื่อผู้ชายคนอื่นเขารู้สึกฉุนเฉียวขึ้นอย่างบอกไม่ถูก รอยยิ้มรวมไปถึงทุกๆอย่างของเธอมันต้องเป็นเขาคนเดียวสิที่มีสิทธิ์ได้มอง ใจนึกอยากจะเดินเข้าไปทวงถามว่าไอ้เวรนั่นมันเป็นใครหรือว่าเธอมีแฟนใหม่ไปแล้วทั้งที่พึ่งเลิกกับเขาได้เพียงไม่กี่วันเนี่ยนะ!!เวหาไม่สนผู้หญิงตรงหน้าเขาเลือกที่จะเมินเธอ ชายหนุ่มเตรียมที่จะสาวเท้าเดินไปหาเชอรีนแต่ติดที่ยัยเด็กนี่ก้างแขนห้ามเขาเอาไว้ก่อนนี่แหละ น่ารำคาญชะมัด!!“พี่เวหาจะไปไหนคะ พรีมคิดถึงพี่ พวกเราไปดื่มฉลองด้วยกันดีมั้ยคะ” เด็กสาวทำน้ำเสียงออดอ้อนอย่างยั่วยวน เมื่อก่อนเธอจำได้ดีว่าเขาโปรดปรานเธอมากมายแค่ไหนแต่ติดที่ว่าพี่เขาไม่ชอบคนวุ่นวายแล้วเธอก็ดันหึงเขามากเกินไปซึ่งนั่นจึงทำให้เขาขอห่

เวหายิ้มเพียงนิดก่อนที่จะกลับไปทำหน้าเงียบขรึมตามเดิม มือใหญ่จับไปที่บริเวณเป้ากางเกงของเขาทำเอาเชอรีนที่มองเห็นรีบเบือนหน้าหันมองไปทางอื่น“ทะลึ่ง!!” ใบหน้าสวยแดงก่ำยามเมื่อคิดว่าเขากำลังจับไอ้เจ้านั่นของตัวเขาเองอยู่ เวหาเอ่ยเสียงเรียบจ้องมองปฏิกิริยาของคนตัวเล็กว่าจะทำอย่างไรต่อไป“เข้าไปได้แล้ว อยากกลับแล้วไม่ใช่เหรอแล้วจะมัวแต่ยืนอืดอาดยืดยาดอยู่ทำไม เคยบอกแล้วไงว่าอย่ากินเยอะเพราะฉะนั้นถ้าเดินไม่ไหวเดี๋ยวเวอุ้มไปเอง มา~” เขาทำทีจะเข้าไปช้อนร่างเธออุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาว ชายหนุ่มสาวเท้าเดินเข้าไป ถ้าเธอไม่ร้องออกมาเขาก็ไม่อายหรอกนะที่อุ้มเธอกลางร้านอาหารแบบนี้น่ะ“อย่านะ!!” มือเล็กยกขึ้นห้าม สองเท้าเล็กเดินก้าวถอยไปข้างหลัง ไอ้บ้านี้ทำไมเป็นคนแบบนี้ไปได้นะ แล้วเธอจำต้องแพ้คนแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่“งั้นก็เดินเข้าไปด้วยกันดีๆ” เวหาเหยียดยิ้มเมื่อเห็นเธอแพ้เขาราบคาบ มือหนาเอื้อมไปจับกุมมือนิ่มของเชอรีนให้เดินเข้าไปในร้านอาหารด้วยกัน พวกเขาเดินเข้ามานั่งลงยังเก้าอี้ตัวเดิมชายหนุ่มตัวร้ายโน้มศีรษะอิงซบไหล่เล็กของเชอรีนท่ามกลางสายตาของเพื่อนทั้งกลุ่มที่จับจ้องมองมาที่พวกเราสองคนเชอรีนได้แต

เชอรีนพยักหน้าด้วยความดีใจที่เย็นนี้เธอจะได้ไปบ้านของเพื่อนสนิทเป็นครั้งแรก ตกเย็นหลังจากที่ออกจากโรงเรียนทั้งสามได้เดินทางไปบ้านของเพียวด้วยรถแท็กซี่โดยที่ในวันนี้มาร์ชติดธุระจำต้องเข้าบ้านก่อนแต่เขาได้บอกกับเพียวไปก่อนที่จะไปแล้วว่าจะขับรถมารับพวกเธอในตอนสองทุ่มบ้านเพียว“วันนี้พ่อกับแม่ของฉันพวกท่านไม่อยู่บ้านน่ะ” ทันที่ก้าวเข้ามาในบ้านเพียวรีบบอกไปยังเพื่อนสาวทั้งสองถึงเรื่องที่พ่อกับแม่ของเธอนั้นไม่อยู่บ้านในวันนี้ทำเอาคนที่อยากรู้อย่างไอรีนรีบถามกลับในทันที“พ่อแม่แกไปไหนเหรอ”“ไปเที่ยวสวีทกันตามประสาคนมีความรักนั่นแหละ” เพียวยิ้มกว้างพ่อกับแม่ของเธอจะไปไหนได้นอกเสียจากจะไปสวีทกันตามประสาคนมีความรัก พ่อแม่ของเธอเป็นแบบนี้มาโดยตลอดพวกท่านจะคอยเติมเต็มความรักให้กันและกันอย่างสม่ำเสมอเพียวพาเพื่อนรักทั้งสองเดินขึ้นบันไดจนมาถึงห้องของเธอ มือเล็กหยิบกุญแจห้องนำออกมาจากกระเป๋าแล้วไขเปิดห้องออกกว้างแอ๊ด~“เข้ามาสินี่ห้องฉันเอง” เพียวส่งเสียงเรียกเพื่อนโดยที่ตัวเองเดินนำเข้าไปในห้องก่อนใคร เชอรีนเดินตามเข้ามาเป็นคนที่สองเธอมองไปโดยรอบ ห้องนอนนี้มีแต่สีชมพูอยู่เต็มไปหมด เชอรีนเอ่ยปากช

ขวับ~“สั่งอะไรนักหนาเนี่ยมาเที่ยวนะไม่ได้มานั่งฟังนายบ่น บ่นเป็นพ่อเราเลย” เธอไม่ทนอีกต่อไปแล้ว ใบหน้าสวยหันมองจ้องหน้าเขาอย่างไม่เกรงกลัว ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจะต้องบ่นนั่นนี่ใส่เธอแบบนี้ด้วย ใบหน้าสวยยู่ขึ้น มือเล็กยกขึ้นกอดอกเขานี่มันดุยิ่งกว่าพ่อของเธออีก ให้ตายมีสิทธิ์อะไรมาบังคับคนอื่นให้นั่งด้วยแบบนี้!!“ไม่อยากเป็นพ่อเธอหรอกนะ เชอก็รู้ดีนี่ว่าเวอยากเป็น..ผัว” ชายหนุ่มตัวร้ายยิ้มเจ้าเล่ห์โน้มใบหน้ากระซิบใบหู เขาต้องการให้มีแค่เราสองคนเท่านั้นที่จะได้ยินหรือถ้าเธอต้องการอยากให้คนอื่นรู้ด้วยเขาก็ยินดีและเต็มใจ“หุบปากไปเลยนะ!!” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นมือเล็กที่กอดอกอยู่รีบเปลี่ยนท่าทางอัตโนมัติ เธอยกมือไปปิดปากของผู้ชายร้ายกาจตรงหน้าอย่างไม่ทันระวังว่าชุดเดรสที่เธอสวมใส่อยู่นั้นอาจจะเลื่อนขึ้นจนเห็นต้นขาขาวเนียนมือแกร่งจับเข้าที่ฝ่ามือเล็ก สายตาพลันมองไปยังเรียวขาขาวของคนตัวเล็กก็เกิดอาการหวงขึ้นมาเสียดื้อๆ ก็นะจะไม่ให้หวงได้อย่างไรก็ในเมื่อตอนนี้ชุดเดรสที่เธอสวมใส่อยู่มันได้เลื่อนขึ้นจนแทบจะเห็นอะไรไปถึงไหนต่อไหนแล้วทำไมเธอไม่ค่อยจะระวังตัวเลยนะ...เขาคิดตำหนิเธอ มือแกร่งหยิบเ