Semua Bab เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน: Bab 41 - Bab 50

 “เนื้อหมูสับ กระเทียมกลีบทุบ รากผักชีทุบ น้ำมันหอย ซีอิ๊วขาว น้ำปลา ซีอิ๊วดำ และน้ำตาลทราย...” ฟางเหนียงพึมพำส่วนผสมของก๋วยเตี๋ยวหลอด นางไม่ใช่เชฟแต่ก็ทำอาหารเป็น เพราะบางครั้งอยู่ในค่ายก็ต้องไปช่วยพ่อครัวบ้างอาหารในค่ายทหารไม่ได้สวยหรู แต่ก็ทำให้อิ่มทุกมื้อ อาหารที่นางพอทำได้แค่อาหารที่นางชอบกินเท่านั้น เวลาไม่มีคนทำให้กินบางครั้งต้องทำกินเอง เพียงครึ่งชั่วยามกลิ่นหอมของก๋วยเตี๋ยวหลอดก็อบอวลไปทั่วห้องครัว เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงยกไปยังห้องอาหารซึ่งเวลานี้มีโต๊ะกินข้าวขนาดหกคนนั่งเรียบร้อยแล้ว ที่นางสั่งทำหกที่นั่งเพราะเผื่อมีแขกมาบ้านเท่านั้น“เด็ก ๆ ไปล้างมือกินก๋วยเตี๋ยวหลอดกัน” ฟางเหนียงตะโกนเรียกเจ้าก้อนแป้ง ซึ่งพากันวิ่งมาจากหน้าบ้านอย่างรื่นเริง ทั้งคู่ไปล้างมือที่อ่างล้างจานอย่างรู้งาน ก่อนจะกลับมานั่งบนเก้าอี้อย่างเรียบร้อย ดวงตากลมโตมองอาหารแปลกหน้าตาเป็นประกาย มันรูปร่างคล้ายเกี๊ยวแต่ก็ไม่เหมือน“นี่เรียกอะไรขอรับ” ฟางหรงเอ่ยถาม น้ำลายแทบหกเพราะกลิ่นหอมจนอ

เมื่อถึงยามอิ๋น ฟางเหนียงก็ลุกขึ้นมาออกกำลังกายแต่เช้า ด้วยน้ำจากมิติสวรรค์และการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอทำให้ร่างนี้ยืดหยุ่นและแข็งแรงมากขึ้น วันนี้นางตื่นเช้ากว่าทุกวันจึงไม่ได้ปลุกให้เด็ก ๆ มาออกกำลังกายด้วย เมื่อได้เหงื่อแล้ว นางจึงไปทำอาหารไว้ให้เจ้าก้อนแป้งน้อยระหว่างเข้าเมือง วันนี้นางทำอาหารง่าย ๆ อย่างซาลาเปาไส้หมูและไส้เห็ดหอมไว้เป็นของว่างให้เด็ก ๆ และทำอาหารสองอย่าง นางทำไข่ตุ๋นซึ่งเป็นไข่งูที่ยังเหลืออยู่ และทำข้าวผัดไข่แบบง่าย ๆ ให้ เด็ก ๆ เมื่อจัดการเรื่องอาหารการกินเรียบร้อยแล้ว จึงได้ออกเดินทางแต่เช้า นางพาเด็ก ๆ เข้าไปในมิติสวรรค์ด้วยไม่ได้ไปฝากป้าหวัง นางอยากพาเด็ก ๆ ไปเดินเล่นในเมืองด้วยในวันนี้ ร่างบอบบางสวมใส่อาภรณ์สีดำมีหมวกปีกสานสวมใส่ปิดบังใบหน้าจนหมด ข้อเท้าบอบบางของนางเวลานี้กลับมีเชือกผ้าร้อยรัดและมีกระสอบหินผูกเอาไว้ขณะที่เดินเข้าไปในเมือง แรก ๆ การเดินล่าช้าเพราะน้ำหนักหินที่หนักกว่าห้าสิบชั่งถ่วงเอาไว้ แต่เมื่อเริ่มชินการก้าวเดินกลับเร็วขึ้น ด้านหลังที่ก็มีตะกร้าหวายที่มีหินหนักกว่าห้าสิบชั่ง แต่หลังบอบบางกลับเหยียดตรงเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง จากกา

นางลูบศีรษะปลอบโยนเจ้าก้อนแป้งน้อยที่ตัวสั่นอย่างโกรธเคืองที่มีคนจะแย่งมารดาตนไป แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากกอดมารดาตนไว้แน่นจิตสังหารที่แผ่ออกมานั้น คมกริบราวกับใบมีดที่มองไม่เห็น บาดลึกลงไปในหัวใจของหวังเล่อที่ยืนตัวแข็งทื่ออย่างหวาดกลัว คำพูดหยุดลงอย่างกะทันหัน ดวงตาที่คอยล่อกแล่กมองสบกับดวงตาที่มืดมิดอย่างเลื่อนลอย“ไสหัวไปซะอย่าให้ข้าได้เห็นเจ้าอีก” ฟางเหนียงกล่าวอย่างเย็นชา แม้จะมีรอยยิ้มบนใบหน้าแต่แววตากลับทำให้ผู้คนหวาดกลัว แม้กระทั่งบุรุษสองคนที่อยู่ห่างออกไปยังต้องลุกขึ้นยืนมองอย่างระวัง ดวงตาของทั้งคู่มองสบตากันโดยไม่ต้องพูดก็รู้ความหมายว่า สตรีตรงหน้ามีวรยุทธ์หวังเล่อได้ยินเช่นนั้น ก็เดินออกจากร้านไปด้วยท่าทางแข็งทื่อและดวงตาเลื่อนลอย แม้กระทั่งสหายสองคนที่มาด้วยก็เร่งรีบเดินตามออกมา และร้องเรียกก็ไม่ได้มีการตอบโต้ ภายในโรงเตี๊ยมชั้นสองต่างหันไปมองสตรีที่ดูธรรมดาอย่างสับสน ทว่าบุรุษสองคนที่สวมใส่อาภรณ์เหมือนกันราวกับอยู่สำนักเดียวกันต่างมองสตรีตรงหน้าอย่างระมัดระวังทว่าฟางเหนียงไม่ได้สนใจใครอีก เมื่อครู่นางใช้วิชาสะกดจิตที่เรียนมาอย่างยากลำบาก หากไม่มีจิตสังหารที่ทำให้หวัง

 “พวกเราจะเลี้ยงหมูกันหรือขอรับ” ฟางเหรินเอ่ยถามดวงตาเป็นประกาย พลางคิดว่าต่อไปนี้พวกเขาจะมีเนื้อหมูกินทุกวันจะไม่ได้อดอยากอีกแล้ว เพียงคิดแค่นั้นดวงตาก็เป็นประกาย ขณะที่ฟางหรงตบมืออย่างตื่นเต้นหมายมั่นว่าจะเป็นคนให้อาหารหมูเอง“ใช่แล้วละ พวกเจ้าต้องช่วยแม่เลี้ยงหมูและเลี้ยงไก่” ฟางเหนียงเอ่ยบอกเด็ก ๆ ด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะพาเลือกซื้อหมูซึ่งนางไม่ได้ซื้อมาเยอะเพราะจะเป็นภาระหนักเกินไป ตอนนี้นางทำงานคนเดียวและมีเพียงเด็กเท่านั้น จึงซื้อมาเพียงแค่สองตัวเท่านั้น ซึ่งทางร้านจะนำไปส่งในหมู่บ้านเย่วซินให้ นับว่าเป็นเรื่องดี เพราะชาวบ้านจะได้ไม่ต้องมาสงสัยว่าอยู่ ๆ มีหมูโผล่มาได้อย่างไร เมื่อจัดการส่วนนี้ได้แล้วฟางเหนียงจึงพาเด็ก ๆ เลือกซื้อเกวียนม้า ซึ่งราคาแพงถึงสองร้อยตำลึง ส่วนเกวียนวัวราคาร้อยตำลึง ฟางเหนียงเลือกซื้อม้าแทน เพราะการเดินทางจะได้สะดวกมากขึ้น ส่วนวัวนั้นนางก็อยากเลี้ยงไว้จะได้ช่วยงานด้วย แต่ตอนนี้นางเพิ่งจะเริ่มต้น คนเดียวกลัวจะดูแลไม่ทั่วถึงเพราะยังต้องดูแลเด็ก ๆ ด้วย 

 หลังจากที่เตรียมเสร็จแล้วจึงเริ่มลงมือก่อไฟและทำทันที นางนำซี่โครงหมูมาลวกกับน้ำในมิติสวรรค์เพื่อดับกลิ่นคาว จากนั้นจึงตักซี่โครงออกแล้วตั้งหม้อน้ำเปล่าต้ม โดยรอให้เดือด ก่อนจะไปขยับไฟให้อยู่ในระดับปานกลาง ขั้นตอนนี้ทำให้นางหงุดหงิดเล็กน้อย หากมีคนมาช่วยใส่ไฟและดูไฟให้คงดีไม่น้อย เมื่อน้ำเดือดก็รีบนำซี่โครงไปต้มทันทีตามด้วยขิงและต้นหอมที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ รอจนกระทั่งเนื้อหมูสุกจึงได้ตักออกอีกครั้ง และนำไปล้างน้ำเปล่าสามสี่รอบจนใส ส่วนขิงกับต้นหอมนั้นทิ้งไปเพราะนางใส่ไว้ไม่ให้มีกลิ่นคาวเท่านั้น จากนั้นจึงตั้งกระทะเทน้ำมันลงเล็กน้อยแล้วนำซี่โครงหมูไปผัดจนผิวเนื้อเริ่มตึง ๆ จึงใส่สวนผสมอื่น ๆ ฟางเหนียงเทน้ำในมิติที่เตรียมไว้เทใส่ในกระทะจากนั้นก็ปิดฝาตุ๋นไว้ประมาณครึ่งชั่วยาม กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วห้องครัวอีกครั้ง ระหว่างนั้นฟางเหนียงก็ทำต้มซุปปลาให้เด็ก ๆ กินเพื่อสุขภาพอีกอย่างหนึ่ง ปลานางจับมาจากในมิติที่เคยจับไปปล่อยเอาไว้ นางจัดการฆ่าและขอดเกล็ดปลาอย่างชำนาญ ปลาที่เลี้ยงในมิติสวรรค์ไม่มีกลิ่นคาวเหมือนปลาทั่วไปทำให้