บททั้งหมดของ ท่านรองเย็นชากับเลขาจอมยั่ว: บทที่ 1 - บทที่ 10

บริษัท ไพศาลมิลค์แอนด์ฟูด จำกัดเพียงวันแรกที่เปิดรับสมัครก็มีคนสนใจส่งใบสมัครมากกว่าที่คิดไว้ แต่ละคนก็มีคุณสมบัติแตกต่างกันไป แต่ที่โดดเด่นที่สุดก็เห็นจะเป็นผู้สมัครที่ชื่อแพรรดาเพราะเธอนั้นเรียนจบต่างประเทศและสามารถพูดภาษาอังกฤษ ภาษาฝรั่งเศสและที่น่าสนใจกว่าคนอื่นก็คือหญิงสาวคนนี้สามารถพูดภาษาจีนได้ด้วยซึ่งทิวัตถ์กำลังต้องการอยู่พอดี เนื่องจากเขาต้องติดต่อธุรกิจกับชาวจีนอยู่บ่อยครั้งคุณสมบัติของหญิงสาวนั้นเทียบได้กับลูกสาวของคุณอาทรงภพที่บิดามารดาพยายามจะฝากเข้าทำงานทำให้เขาตัดสินใจรับเธอเข้าทำงานในตำแหน่งเลขาโดยไม่ต้องมีการสัมภาษณ์ ซึ่งฝ่ายบุคคลก็ไม่ได้ท้วงติงอะไรสักนิด“พรุ่งนี้ให้เธอมาเริ่มงานได้เลยนะคุณพนิดา”“ได้ค่ะท่านรอง”หัวหน้าฝ่ายบุคคลเดินออกจากห้องไปแล้วทิวัตถ์ก็เรียกคุณอรดีเข้ามาพบตนเอง“ท่านรองได้เลขาแล้วเหรอคะ” หญิงวัยกลางคนถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้งเพราะเมื่อครู่หัวหน้าฝ่ายบุคคลเพิ่มบอกเธอไป“ครับคุณอร พรุ่งนี้เธอจะมาทำงานวันแรก ผมฝากคุณอรช่วยสอนงานเธอด้วยนะครับ”“ได้ค่ะท่านรอง อรจะสอนให้เก่งเลยค่ะ” อรดีรีบบอกเจ้านายเพราะถ้าสอนจนเลขาคนใหม่ของเจ้านายจนเก่ง ภาระงานของเ

หลังจากบิดามารดากลับไปแล้วแพรรดาก็เริ่มคิดถึงแผนการที่จะให้ทิวัตถ์เปลี่ยนใจมาหมั้นกับตนเองให้ได้เพราะเธอสืบจากเพื่อนมาแล้วรู้ว่าผู้หญิงที่เขาควงนั้นไม่ได้มีเขาแค่คนเดียวและเธอยังรู้อีกว่าอีกไม่กี่วันนี้ผู้หญิงคนนั้นจะเปิดตัวว่ากำลังคบกับนักธุรกิจท่านหนึ่งอยู่เธอแพรรดาหวังจะใช้โอกาสนี้ทำให้ทิวัตถ์หันมามองเธอและจากนั้นแผนขั้นต่อไปก็จะเริ่มขึ้น คนอย่างเธอไม่ชอบเลยที่ใครจะมาปฏิเสธง่ายๆ และเธอจะทำเรื่องนี้คนเดียวไม่ได้ หญิงสาวจึงนึกถึงเพื่อนสนิทของตนเองขึ้นมาทันทีวันจันทร์ซึ่งตรงกับวันหยุดแพรรดาขับรถยุโรปสีแดงคันเก่งออกจากคอนโดมิเนียมตรงไปยังสปาสุดหรูของเพื่อนสนิทที่ตั้งอยู่บนพื้นที่ชั้นล่างสุดของโรงแรมห้าดาวยามบ่ายวันหยุดแบบนี้สปาของภัทรานิษฐ์ดูคึกคักกว่าวันปกติ ลูกค้าของเธอนั้นมีทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ แม้ค่าบริการจะแพงกว่าที่อื่นอยู่หลายเท่าแต่ลูกค้าก็ยังคงเชื่อใจและมาใช้บริการอยู่อย่างต่อเนื่อง เพราะนอกจากผลิตภัณฑ์ที่ใช้เธอจะเลือกแต่ของเกรดพรีเมียมแล้ว ที่นี่พนักงานทุกคนยังผ่านการฝึกอบรมการบริการรวมไปถึงกิริยามารยาทเป็นอย่างดี ทุกคนสามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่วและที่สำค

วันนี้ยังคงเป็นหยุดอีกหนึ่งวันแพรรดาเลยมีเวลาสร้างความมั่นใจให้กับตนเองก่อนจะไปเผชิญหน้ากับทิวัตถ์ท่านรองประธานที่มีใบหน้าเย็น หญิงสาวขับรถมาจอดที่หน้าร้านกาแฟแห่งหนึ่ง สายตาคู่สวยมองไปในร้าน ซึ่งในขณะนี้ตอนนี้มีลูกค้าอยู่ไม่กี่คน เธอมองเป้าหมายตรงหน้า อยากรู้เหมือนกันว่าสิ่งที่เรียนมาจากเพื่อนเมื่อวานจะได้ผลจริงหรือเปล่าเธอเดินเข้าไปร้าน สั่งกาแฟเสร็จก็ไปนั่งรอ จากที่เป็นคนไม่สนใจมองสิ่งรอบข้างแต่วันนี้เธอเลือกที่จะมองไปรอบๆ ร้าน แล้วมันก็ได้ผลเพราะเมื่อมองไปยังโต๊ะตรงกันข้ามก็เห็นว่ามีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองมาทางตัวเอง หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็หันมาสนใจกับสมาร์ทโฟนของตัวเองต่อ ในใจก็คิดว่าที่ยิ้มให้เขาแบบนั้นคงไม่น่าเกลียดจนเกินไป ก็ใครใช้ให้เขามองมาทางเธอล่ะ แต่แล้วมันก็ได้ผล เพราะตอนนี้เขามายืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว“ผมขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ” ชายหนุ่มตัวสูงผิวขาวแต่ไม่ถึงกับซีดอายุไม่น่าจะเกิน 30 ปี เขาแต่งตัวสุภาพเสื้อเชิ้ตผ้าเนื้อดีกับกางเกงสแล็กส์สีเข้มดูโดยรวมแล้วถือว่าใช้ได้เลยทีเดียว“ค่ะ” เธอขยับกระเป๋าที่วางบนโต๊ะเล็กน้อยเพื่อให้เขาได้มีพื้นที่วางแก้วที่ถือติดมือมาด้วย“คุณค

เช้าวันศุกร์แพรรดารีบมาที่บริษัทแต่เช้าอย่างเคยวันนี้เธอสวมเดรสสายเดี่ยวสีขาวไว้ข้างใน แต่ติดกระดุมสูทเรียบร้อยทำให้คนอื่นไม่เห็นว่าภายใต้ความเรียบร้อยนั้นซ่อนความเซ็กซี่เอาไว้เธอรีบเดินขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่ตัวเองทำงาน ภายในลิฟต์เวลาเช้าอย่างนี้มีเพื่อนร่วมงานเพียงไม่กี่คนเท่านั้น หญิงสาวยิ้มทักทายก่อนจะออกจากลิฟต์แล้วตรงไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง หญิงสาวมองเข้ามาจัดโต๊ะทำงานของทิวัตถ์อย่างเคยแล้วเธอก็บังเอิญเห็นโน้ตที่เขาเขียนเอาไว้ ใบหน้าสวยก็ยิ้มเมื่อเห็นเวลาและสถานที่นัดหมายของรองประธานหนุ่มกับเพื่อนที่ผับแห่งหนึ่งเวลาสามทุ่มคืนนี้ มันคงไม่แปลกเท่าไหร่ถ้าเธอจะบังเอิญไปเจอเขาที่นั่นเพราะมันเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเธอออกมานั่งทำงานของตนเองเมื่อเห็นว่าเขามาทำงานแล้วก็รอเวลาสักพักก่อนจะนำกาแฟเข้าไปให้ “ท่านรองดูอะไรอยู่ ขอรดาดูด้วยนะคะ” เธอเดินอ้อมโต๊ะและเบียดลำตัวเข้าไปมองจอที่เจ้านายกำลังมองอยู่ทำให้ชายหนุ่มได้แต่นั่งนิ่งเพราะไม่คิดว่าเธอจะเข้ามาใกล้ขนาดนี้ “จะซื้อให้คุณเรนนี่เหรอคะ” ทิวัตถ์พยักหน้า เขากำลังมองหาของขวัญให้กับเรนนี่สักชิ้นเพราะเธอ

“ปกติแล้วเลขาต้องไปถึงที่ทำงานก่อนเจ้านายไม่ใช่เหรอ” “ค่ะ แต่นี่มันไม่ปกติไงคะ เพราะรดารถเสีย” “แล้วถ้ารถคุณซ่อมเป็นเดือนผมไม่ต้องคอยรับส่งคุณตลอดเหรอ ผมเป็นเจ้านายคุณนะ” “ ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ถ้ามันซ่อมเป็นเดือนจริงๆ รดาก็คงต้องหาเช่ารถมาใช้” ทิวัตถ์ไม่ได้พูดอะไรต่อเขากำลังคิดอยู่ว่ามันสมควรไหมถ้าจะให้เธอติดรถมาด้วย หรือเขาจะให้เธอยืมรถของบริษัทใช้ไปก่อน “ถึงแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” เพราะมีรถที่กำลังเข้ามาจอดต่อจากรถของเขาแพรรดาเลยรีบกล่าวขอบคุณและลงจากรถไปโดยที่ตนเองยังไม่ได้คำตอบว่าเขาจะมารับเธอไปทำงานด้วยกันหรือเปล่า แพรรดาวิดีโอคอลประชุมสายเพื่อเล่าให้เพื่อนฟังถึงความคืบหน้าระหว่างตนเองกับทิวัตถ์ซึ่งนอกจากจะมีภัทรานิษฐ์ ชาช่าแล้วยังมีกรวิภาและนีรชาร่วมฟังอยู่ด้วย “เขาดูเย็นชามากเลยนะ แพรไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังไงกันแน่” “แต่เท่าที่ฟังดูชาช่าว่าเขาน่าจะสนใจอยู่ แต่ผู้บริหารระดับนั้นคงวางตัวดี เขาคงไม่แสดงออกอย่างชัดเจนหรอก” “แบบนี้ต้องมีสิ่งกระตุ้น” นีรชาหรือน้ำชาเสนอ “ยังไ