ตอนที่ 4 อยากได้ต้องรุกให้หนัก

 

หลังจากบิดามารดากลับไปแล้วแพรรดาก็เริ่มคิดถึงแผนการที่จะให้ทิวัตถ์เปลี่ยนใจมาหมั้นกับตนเองให้ได้เพราะเธอสืบจากเพื่อนมาแล้วรู้ว่าผู้หญิงที่เขาควงนั้นไม่ได้มีเขาแค่คนเดียวและเธอยังรู้อีกว่าอีกไม่กี่วันนี้ผู้หญิงคนนั้นจะเปิดตัวว่ากำลังคบกับนักธุรกิจท่านหนึ่งอยู่

เธอแพรรดาหวังจะใช้โอกาสนี้ทำให้ทิวัตถ์หันมามองเธอและจากนั้นแผนขั้นต่อไปก็จะเริ่มขึ้น คนอย่างเธอไม่ชอบเลยที่ใครจะมาปฏิเสธง่ายๆ และเธอจะทำเรื่องนี้คนเดียวไม่ได้ หญิงสาวจึงนึกถึงเพื่อนสนิทของตนเองขึ้นมาทันที

วันจันทร์ซึ่งตรงกับวันหยุดแพรรดาขับรถยุโรปสีแดงคันเก่งออกจากคอนโดมิเนียมตรงไปยังสปาสุดหรูของเพื่อนสนิทที่ตั้งอยู่บนพื้นที่ชั้นล่างสุดของโรงแรมห้าดาว

ยามบ่ายวันหยุดแบบนี้สปาของภัทรานิษฐ์ดูคึกคักกว่าวันปกติ ลูกค้าของเธอนั้นมีทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ แม้ค่าบริการจะแพงกว่าที่อื่นอยู่หลายเท่าแต่ลูกค้าก็ยังคงเชื่อใจและมาใช้บริการอยู่อย่างต่อเนื่อง เพราะนอกจากผลิตภัณฑ์ที่ใช้เธอจะเลือกแต่ของเกรดพรีเมียมแล้ว ที่นี่พนักงานทุกคนยังผ่านการฝึกอบรมการบริการรวมไปถึงกิริยามารยาทเป็นอย่างดี ทุกคนสามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่วและที่สำคัญคือความเป็นส่วนตัวซึ่งหญิงสาวเจ้าของสปาเน้นย้ำเป็นพิเศษ

ภัทรานิษฐ์เดินตรวจสอบความเรียบร้อยด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ลูกค้าเยอะนั้นก็หมายถึงเม็ดเงินที่เธอจะได้ก็เยอะตามไปด้วย เมื่อเห็นลูกค้าทุกคนพึงพอใจกับการบริการเธอก็มานั่งยังเคาน์เตอร์เพื่อรอรับลูกค้ารายใหม่ที่มักจะพากันมาในวันพักผ่อนหยุดเช่นนี้

ขณะที่กำลังนั่งคิดวางแผนโปรโมชันสำหรับเดือนหน้า เสียงตะโกนทักทายก็ดังมาแต่ไกล

“พัดจ๋า”

คนถูกเรียกเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นว่าคนที่เรียกเป็นใครเธอก็รีบเดินออกจากเคาน์เตอร์ ก่อนทั้งสองจะสวมกอดกันอย่างกับว่าไม่ได้เจอกันนานแสนนานทั้งที่พึ่งเจอกันไปเมื่อ 2 วันก่อน

“นึกยังไงมาหาถึงที่นี่” เธอแปลกใจเพราะปกติเพื่อนคนนี้ไม่ค่อยจะมาที่นี่ด้วยเหตุผลว่าสปาของเธอมันหรูหราเกินกว่าคนธรรมดาจะเข้ามาใช้บริการได้

“วันนี้แพรอยากมาเป็นลูกค้า”

“ห๊ะ!” เธอคิดว่าตัวเองหูเพี้ยน

“ตกใจอะไรเบอร์นั้น แพรพูดจริงนะ วันนี้ขอมาเป็นลูกค้า”

“วันนี้มาแปลกจัง งั้นไปขัดผิวกับนวดอโรม่ากันไหม นวดไปคุยไป” เจ้าของสปาเสนอ

“อืม นวดเสร็จไปช้อปปิ้งกันนะ”

“ได้สิ”

เมื่อได้ขัดผิวและนวดตัวแล้วแพรรดากับเพื่อนก็พากันมายังห้างสรรพสินค้ากลางเมือง

“พัดว่าชุดนี้โอเคไหม” แพรรดาทาบมินิเดรสคอวีลึกปาดหลังที่มีความสูงเหนือเข่าเล็กน้อยเพื่อนช่วยดู

“มันเซ็กซี่ไปไหมแพร”

“ก็แพรอยากเซ็กซี่”

“แค่แพรแต่งตัวธรรมดาหนุ่มๆ ก็มองตาไม่กะพริบแล้วนะ” ภัทรานิษฐ์ไม่ได้พูดเกินจริงเลยสักนิด เพราะเพื่อนของเธอนั้นทั้งสวยทั้งหุ่นดีดูเสน่ห์น่าค้นหา เธอสูง แต่ไม่ถึงกับเก้งก้าง เอวคอดเล็ก หน้าอกนั้นก็ได้มาจากแม่อย่างล้นหลาม ไม่ต้องพึ่งมีดหมอเลยสักนิด ผมหยักศกเป็นลอนยิ่งได้บำรุงด้วยชมพูและครีมนวดชั้นดีก็ยิ่งพลิ้วสวย แม้ผู้หญิงด้วยกันก็ยังอดชื่นชมไม่ได้

“แพรไม่สนใจคนอื่นหรอก พัดก็รู้”

“อย่าบอกนะว่าที่ลุกมาแต่งตัวแบบนี้เพราะพี่วัตถ์”

“อืม แพรว่าถึงเวลาแล้วที่แพรต้องทำอะไรสักอย่าง เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังนะ”

ระหว่างเลือกซื้อแพรรดาก็เล่าเรื่องของตนเองให้เพื่อนฟังอย่างละเอียด

“มันจะดีเหรอแพร”

“แพรรู้ว่ามันดูไม่ดีเพราะเราเป็นผู้หญิง แต่แพรก็ชอบพี่วัตถ์มากยิ่งเขาไม่อยากจะหมั้นกับแพร แพรก็ต้องเอาชนะเขาให้ได้”

“แล้วจากนั้นล่ะ”

“พอเขาตกหลุมรักแพร แพรก็จะทิ้งเขาไงล่ะ”

“แน่ใจเหรอว่าถึงตอนนั้นจะกล้าทิ้งเขา”

“แน่ใจสิ คนอย่างแพรไม่มีทางกลืนน้ำลายตัวเองหรอก”

“แต่มันจะเสี่ยงไปไหม”

“แพรจะดูแลตัวเองดีๆ ถ้า 3 เดือนพี่วัตถ์ยังไม่มาสนใจ แพรก็คงต้องตัดใจ”

“พัดเอาใจช่วยเต็มที่ จำได้ไหมสมัยเรียนแพรเป็นสาวฮอตแค่ไหน”

แล้วความทรงจำสมัยเรียนมหาวิทยาลัยก็ทำให้แพรรดามีกำลังใจขึ้น ก็ตอนนั้นหญิงมีหนุ่มมาจีบแทบไม่เว้นแต่ละวัน เธอเองก็หว่านเสน่ห์ไปทั่วแต่ก็ไม่เคยคบหากับใครอย่างจริงจังเพราะในใจนั้นเฝ้าแต่คิดถึงชายหนุ่มที่ชื่อทิวัตถ์จนไม่มีสายตามองคนอื่น

แม้กระทั่งตอนไปเรียนที่ต่างประเทศ แพรรดามีเพื่อนชายมากมายก็จริงแต่ไม่มีใครทำให้เธอลืมเขาได้เลยสักนิด ทุกคนที่เข้ามาก็ล้วนแต่เป็นได้แค่คนคุยแก้เหงาสำหรับหญิงสาวเท่านั้น

“แต่แพรจะใส่ชุดนี้ไปทำงาน พัดว่ามันไม่ค่อยเหมาะนะ ดูมันโป๊ไปนิด คอก็ลึก กระโปรงก็สั้น” เธอเป็นห่วงเพื่อนเพราะที่ทำงานไม่ได้มีแค่ทิวัตถ์เป็นผู้ชายเพียงคนเดียวเสียหน่อย

“ก็ใครจะใส่แบบนั้นกันล่ะ เวลาไปทำงานแพรก็สวมสูททับ ส่วนชุดด้านในก็เอาไว้ตอนอยู่กับพี่วัตถ์สองคน” ในหัวเธอวางแผนไว้แล้วว่าจะทำยังให้ผู้ชายเย็นชาหน้าตาแสนเย็นชามาสนใจเธอ

“แพรไม่กลัวว่าพี่วัตถ์จะสนใจแค่ตัวแพรเหรอ พัดเป็นห่วง” เธอรู้ว่าผู้ชายที่เพื่อนชอบนั้นเป็นคนเจ้าชู้แค่ไหน เพราะมีลูกค้าบางคนนั้นเป็นคู่นอนแค่คืนเดียวของเขามาใช้บริการที่สปาอยู่ก็หลายคน เพราะทิวัตถ์มักพาคู่นอนมาใช้บริการที่โรงแรม และสาวๆ พวกนั้นก็มักจะมาทำสปาเพื่อรอเวลาที่จะขึ้นห้องกับเขา

“แพรก็ต้องการแบบนั้น”

“จะบ้าเหรอ ทำไมต้องเอาตัวเข้าแลกแบบนั้น”

“พัดจ๋า อย่าห่วงเลย แพรเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว” หญิงสาวมั่นใจเธอผ่านเรื่องพวกนี้มาแล้วและก็สามารถเอาตัวรอดได้ทุกครั้ง

“ถ้ามีอะไรให้ช่วยต้องรีบบอกพัดนะ” แม้เพื่อนจะมั่นใจในสิ่งที่กำลังจะทำแต่ภัทรานิษฐ์ก็อดห่วงได้อยู่ดี

“จ้ะ แพรจะนึกถึงพัดคนแรกเลย” หญิงสาวพูดอย่างเอาใจ

แล้วสองสาวก็ช้อปปิ้งกันอย่างสนุกสนาน จนถึงเวลาทานอาหารเย็นก็พากันไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นอันเป็นร้านที่เธอสองคนมักมาเป็นประจำ

          ขาเรียวยาวเป็นอันต้องหยุดยืนนิ่งตรงประตูทางเข้าร้านอาหาร

“โอ๊ย!” ภัทรานิษฐ์เกือบจะล้มเมื่อจู่ๆ เพื่อนก็หยุดเดินจนเธอชนเข้าอย่างจัง

“เบาๆ สิพัด” หญิงสาวยกนิ้วชี้แตะริมของตนเองเพราะกลัวคนที่นั่งอยู่ก่อนจะรู้ตัว

“มีอะไรเหรอแพร” เธอพยายามชะโงกดูว่าเพราะอะไรเพื่อนถึงหยุดเดินเอาเสียอย่างนั้น

“นั่นไง” คนใบหน้าสวยพยักพเยิดไปทางโต๊ะด้านในสุดที่ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งทานอาหารกับผู้ชายที่เป็นหัวข้อสนทนาของสองสาวมาตลอดบ่าย

“เปลี่ยนร้านไหมแพร”

“ทำไมต้องเปลี่ยน” หญิงสาวเดินไปนั่งโต๊ะตัวที่ใกล้ที่สุดเพราะอยากจะรู้ว่าทั้งสองคนคุยอะไรกัน