All Chapters of คลั่งรัก | คุณป๋า : Chapter 41 - Chapter 50

“อยู่ใกล้แค่นี้จะเป็นจะตาย ทีกับไอ้เพทายนั่งตัวติดกันไม่เห็นเธอจะพูดอะไรสักคำ ห๊ะ!!” คุณป๋าจ้องหน้าฉันอย่างไม่สบอารมณ์ แถมยังขึ้นพูดเสียงดังไม่กลัวว่าใครจะมาได้ยิน “หมดธุระของฝุ่นแล้วงั้นฝุ่นขอตัวกลับก่อนนะคะ” ฉันลุกขึ้นยืนเตรียมจะออกจากห้องทำงานคุณป๋า เพราะขืนอยู่ต่อคุณป๋าก็คงจะพูดเหน็บแนมไม่เลิกสักที “รีบกลับทำไม อยู่ต่ออีกหน่อยสิ” คุณป๋ารั้งแขนฉันเอาไว้ จากนั้นก็ดึงร่างฉันให้ไปอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง “ปล่อยฝุ่น!! คุณป๋าไม่มีสิทธิ์มาทำกับฝุ่นแบบนี้นะคะ” ฉันดิ้นไปมาอยู่ในวงแขนแกร่ง จู่ๆ คุณป๋าก็จับใบหน้าของฉันให้เงยขึ้นแล้วก้มใบหน้าคมคายกดจูบลงบนริมฝีปากของฉันหนักๆ “อื้อ~” ตุบ! ตุบ! หมัดเล็กๆ ของฉันทุบรัวๆ ลงบนแผงอกแกร่งของคุณป๋า แต่ดูท่าแล้วคุณป๋าไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด ฉันรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดของตัวเองผลักตัวของคุณป๋าออก ทำให้ริมฝีปากของเราหลุดออกจากกัน จากนั้นฉันก็...(เพี๊ยะ !!) ฟาดฝ่ามือลงบนแก้มของคุณป๋าทันที คุณป๋ายกมือมาลูบแก้มตังเองข้างที่ฉันเพิ่งจะตบไปแล้วจ้องหน้าฉันตาเขม็ง “อย่ามาทำกริยาต่ำๆ แบบนี้กับฝุ่นอีก” “ฉันต่ำได้มากกว่าที่เธอคิดอีกนะ” ไม่พูดเปล่

ฉันดันตัวคุณป๋าออก แต่คุณป๋าก็ไม่ยอมถอย หน้าฉันมันมีอะไรติดอยู่งั้นหรอถึงเอาแต่จ้องอยู่ได้ หรือกำลังคิดถึงพี่ฝนอยู่กันแน่....“ฝุ่นอยากพักผ่อนค่ะ” “อื้ม” “ถอยไปสิคะ !!” คำตอบของคุณป๋าเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันบอกนะ แต่ก็ไม่ยอมถอยให้ฉันอยู่ดี “เธอเคยรักใครมั้ย” คุณป๋าถามฉันเบาๆ แล้วหลบสายตา “เคยค่ะ แต่ตอนนี้ไม่มีความรู้สึกนั้นอีกแล้ว” สิ่งที่ฉันพูดออกไปคุณป๋าคงจะรู้ดีว่าฉันหมายถึงใคร “ฉัน....” “ฝุ่นอยากพักผ่อนค่ะ” ดวงตาคู่นั้นของคุณป๋าที่กำลังจ้องมองฉันอยู่ เหมือนอยากจะบอกอะไรกับฉันสักอย่าง คุณป๋าถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วยอมถอยให้เมื่อคุณป๋ายอมถอยฉันก็เดินไปที่ห้องนอน ตอนที่เข้ามาเช็คอิน เวลามันกระชั้นชิดไม่ทันจะได้สังเกตุห้องให้ดี พอมาตอนนี้ฉันเพิ่งรู้ว่าห้องนี้มีเตียงนอนแค่เตียงเดียว “ทำไมถึงไม่เลือกห้องที่มีสองเตียงละคะ” ฉันเดินย้อนกลับไปถามคุณป๋าในทันที ถ้าจะต้องนอนเตียงเดียวกันแบบนี้มันไม่ปลอดภัยสำหรับฉันเลย “ห้องเต็ม” คุณป๋าตอบสั้นๆ พรางเดินไปนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่แล้วหยิบรีโมทขึ้นมาเปิดทีวีดู “ฝุ่นไม่เชื่อ !!” “มีเตียงเดียวแล้วทำไม ?” ถามมาได้ว่าทำไม มันสมควรจะนอนด้วยกันง

“ฉันเคยเป็นมากกว่านั้น และตอนนี้ฉันก็ยังเป็นผัวเธออยู่ ไม่ใช่พ่อเลี้ยง จำไว้!!” พูดจบคุณป๋าก็ซุกไซร้ใบหน้าลงมาตรงซอกคอของฉัน ฉันทั้งดิ้นและทุบแผ่นหลังของคุณป๋าแรงๆ แต่ดูท่าว่าคุณป๋าจะไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลย “คุณป๋าอย่า....อื้อ~” เสียงของฉันถูกกลืนหายลงไปในลำคอเมื่อถูกริมฝีปากหนาของคุณป๋ามาครอบงำเรียวลิ้นร้อนๆ พยายามสอดใส่เข้ามาในช่องปาก แต่ฉันเม้มปากเอาไว้ ทำให้คุณป๋าต้องยกมือขึ้นมาบีบเพื่อให้ฉันยอมเปิดปาก และก็สำเร็จ ในตอนนี้คุณป๋าได้เอาเรียวลิ้นร้อนๆ เข้ามาสำรวจในช่องปากของฉันเรียบร้อยแล้ว คุณป๋าสอดใส่มือเข้าไปในเสื้อแล้วลูบไล้ตามตัวของฉันไล่ขึ้นไปจนถึงหน้าอกทั้งสองเต้า นิ้วใหญ่ขยี้เม็ดบัวตูมที่แข็งเป็นไตอยู่บนเนินหน้าอกของฉันเล่นสักพัก จากนั้นคุณป๋าก็เอี่ยวมือสอดไปด้านหลังเพื่อปลดตะขอเสื้อชั้นในออก ให้ตัวเองได้ทำอะไรๆ ได้สะดวกยิ่งขึ้น คุณป๋าจูบฉันนานพอสมควรที่ไม่ยอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ ฉันทั้งดิ้นและพยายามรั้งมือของคุณป๋าที่พยายามจับไปทั่วเรือนร่างของฉันอยู่ จนตอนนี้แทบจะหมดอากาศหายใจ แต่เหมือนว่าคุณป๋าจะดูออกว่าฉันกำลังไม่ไหว จึงยอมถอนริมฝีปากออก จากนั้นก็ฉวยโอกาสถอดเสื้อข

ประเทศไทย...ตลอดเวลาตั้งแต่เก็บของออกมาจากโรงแรม ขึ้นเครื่องยันมาถึงประเทศไทยฉันไม่คุยอะไรกับคุณป๋าเลยสักคำ เป็นคุณป๋าที่ถามอะไรต่างๆ กับฉัน แต่ฉันก็เป็นฝ่ายเลือกที่จะเงียบจนกระทั่งลงจากเครื่อง “จะเงียบไปถึงไหนวะ ห๊ะ!!” เหมือนคุณป๋าจะหมดความอดทน เมื่อลงจากเครื่องก็กระชากแขนฉันเต็มแรงก่อนจะตะคอกถามเสียงดังลั่นจนคนอื่นๆ ที่กำลัวเดินผ่านไปมา หันมามองเราทั้งคู่เป็นตาเดียว “รู้จักอายคนอื่นบ้างก็ดีนะคะ นี่มันที่สาธารณะ!!” คุณป๋าหันไปมองผู้คนที่ยืนมุงดูเราทั้งคู่ แล้วประกาศเสียงกร้าว “ผัวเมียทะเลาะกัน ไม่ต้องเสือก!!” ฉันเบิกตากว้างเมื่อได้ยินคุณป๋าพูดออกมาแบบนั้น ก่อนจะก้มหน้าลงแทบไม่ทัน คำว่า ‘ผัวเมีย’ มันไม่ใช่สถานะของเราทั้งคู่ แล้วทำไมถึงได้กล้าพูดอะไรแบบนั้นออกไปกัน “จะให้ฉันทำยังไงเธอถึงจะเลิกทำท่าทางแบบนี้กับฉัน !!” คุณป๋าถามกระชากเสียงใส่ “จะเย็นชาไปถึงไหน !!”“ฝุ่นอยากกลับบ้านแล้วค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” ฉันเลือกที่จะไม่ตอบ เพราะคำถามของคุณป๋าฉันก็ไม่มีคำตอบให้เหมือนกันว่าต้องทำยังไง เพราะฉันไม่อยากกลับไปเจ็บอีกครั้ง “เธอควรตอบคำถามของฉัน!!” หมับ!! มือหนาคว้ามาจับแขนฉันเอาไว้แถมยัง

ฉันผลักคุณป๋าออก แล้วตบหน้าไปเต็มแรง วันนี้คุณป๋าเจอฉันตบไปกี่ครั้งแล้วยังไม่จำอีกงั้นหรอ หรือชอบความเจ็บปวด “เธอตบฉันในฐานะอะไร...?” คุณป๋าถาม มองฉันแววตาเศร้า “.....” ฉันไม่เข้าใจว่าตอนนี้คุณป๋ากำลังหมายถึงอะไร“ฉันจูบเธอในฐานะที่เธอเป็นเมียฉัน” คุณป๋าจะเอื้อมมือมาจับมือของฉันแต่ฉันรีบดึงมือออก “แล้วเธอล่ะ ตบฉันในฐานะที่ฉันเป็นพ่อเลี้ยงเธอ หรือ เป็นผัวเธอ ?” “หยุดตั้งคำถามอะไรบ้าๆ สักที คุณป๋าควรกลับไปได้แล้วค่ะ” “ฉันเคยรักฝน...” จู่ๆ คุณป๋าก็พูดขึ้น ทำเอาฉันถึงกับสะอึกไปทันทีเมื่อได้ยิน รักพี่ฝน! แล้วมาบอกฉันทำไม คุณป๋ายกมือขึ้นมาจับพวงแก้มของฉัน แน่นอนว่าฉันไม่ยอมและปัดออก แต่คุณป๋าก็ยังเอามือมาจับอีก จนในที่สุดฉันก็นิ่งไปปล่อยให้คุณป๋าทำ ดวงตาคู่นั้นของคุณป๋าจ้องมองใบหน้าของฉันตาแดงกล่ำ มือหนาลูบไปจนทั่วใบหน้าของฉัน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคงจะคิดถึงพี่ฝนอยู่ และฉันทำไมต้องมารู้สึกเจ็บปวดแบบนี้อีกล่ะ “เธอเหมือนฝนจนฉันอดใจไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ...”“ฝุ่นกับพี่ฝนเป็นแฝดกันค่ะ คุณป๋าก็รู้ดี ฝุ่นกับพี่ฝนจะหน้าเหมือนกันคงไม่แปลกอะไร” “ฉันตั้งใจจะไม่รู้สึกอะไรกับใครนอกจากฝน แต่แล้วฉัน