All Chapters of คลั่งรัก | คุณป๋า : Chapter 31 - Chapter 40

คุณป๋าขึ้นมาบนเตียงจากนั้นก็ผลักฉันให้นอนราบ ชุดของพี่ฝนที่ฉันกำลังสวมใส่อยู่ถูกคุณป๋าปลดออกจากตัวอย่างถนอมโดยที่ฉันก็นอนนิ่งๆ ไม่ได้ขัดขืนอะไร เกลียดตัวเองจังที่อ่อนแอมากขนาดนี้...หลังจากที่เสื้อผ้าหลุดออกไป คุณป๋าก็ลุกขึ้นปลดกางเกงของตัวเองลงโดยมีฉันที่นอนมองอยู่ จากนั้นร่างของคุณป๋าก็ถาโถมลงมาทับบนร่างของฉันอีกครั้ง ปลายจมูกโด่งลากไล้ตามซอกคอของฉันค่อยๆ เลื่อนลงเลื่อยๆ จนถึงหน้าอกอวบอิ่มทั้งสองเต้า คุณป๋ากดริมฝีปากลงบนเนินหน้าอกหนักๆ เพื่อทำรอยเอาไว้ ก่อนจะหยอกล้อเล่นกับเม็ดบัวตูมที่ชูชันอยู่บนเนินหน้าอกตรงหน้า “ทำไมยอมง่ายๆ ?” คุณป๋าเงยหน้ามองพลางเลิกคิ้วขึ้นถามด้วยสีหน้าที่แปลกใจ “ไม่ชอบหรอคะ” ฉันถามกลับ คุณป๋าเงียบไม่ตอบอะไรก่อนจะซุกไซร้ใบหน้าลงมาบนตัวของฉันต่อ “อื้ม หวานไปทั้งตัว~” คุณป๋าพึมพำออกมาเบาๆ คำพูดนั้นสามารถทำให้ใจของฉันเต้นแรงขึ้นมาทันที เรียวขาของฉันค่อยๆ อ้าออกจากกัน จากนั้นคุณป๋าก็สอดใส่ท่อนเอ็นลำใหญ่ของตัวเองเข้ามาในช่องทางคับแคบ ฉันจิกผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่นเพื่อระบายความเจ็บและความเสียวซ่านที่มันปะทุเข้ามาในร่างกายพร้อมๆ กัน คุณป๋าหยัดตัวขึ้นตรง มือหนากด

“ปล่อยค่ะ ฝุ่นอยากพักผ่อน” ฉันแกะมือของคุณป๋าออก แต่คุณป๋าไม่ยอมปล่อย แถมยังเปลี่ยนมาจับข้อมือของฉันแทน“เธอคุยกับฉันให้รู้เรื่อง !!” คุณป๋าตวาดเสียงดังโดยไม่กลัวว่าใครจะได้ยินเลย “คุยอะไรคะ...โอ้ยฝุ่นเจ็บ” ฉันนิ่วหน้าเพราะความเจ็บ คุณป๋าบีบข้อมือของฉันแรงมากๆ “ตอบว่าอยากอยู่กับมัน !!”“ก็อาเพทายเป็นอาของฝุ่น” “แต่ฉันเป็นผัวเธอ !!” “แล้วยังไงคะ ฝุ่นต้องอยากอยู่กับคุณป๋ามากกว่างั้นหรอ” ฉันถามคุณป๋าที่กำลังควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเองไม่ได้ “ข้อตกลงของเธอกับฉันคืออะไร เธอลืม ?” “ฝุ่นไม่ได้ลืม แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ค...คุณป๋า” ฉันเรียกคุณป๋าเสียงหลงเพราะจู่ๆ ร่างฉันก็ถูกกระชากเข้าไปในห้อง ซึ่งเป็นห้องนอนของฉันเอง“คุณป๋าเมื่อกี้เราเพิ่งจะ...” (ตุบ!) ร่างของฉันถูกเหวี่ยงลงบนเตียง คุณป๋าไม่แม้แต่จะสนใจเสียงที่ฉันคัดค้านเลย “แล้วยังไง ฉันสามารถทำได้ทั้งวันจนกว่าจะพอใจ” “แบบนี้มันเกินไปแล้วนะคะ” คุณป๋าถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก จากนั้นก็ขึ้นมาบนเตียงกดทับตัวฉันไว้ เสื้อผ้าของฉันก็ถูกคุณป๋าถอดออกกระจัดกระจายเต็มพื้น “คุณป๋า อื้อ~” เสียงของฉันถูกกลืนหายลงไปในลำคอเมื่อถูกริมฝีปากของคุ

ฉันรู้สึกตัวอีกทีตอนตอนนี้ภายในห้องมันมืดสนิท ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาเท่าไหร่ และไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ อยากจะลุกขึ้นแต่มันก็รู้สึกหนักอึ้งไปทั้งตัว แถมยังปวดหัวสุดๆ คงจะเป็นเพราะตากฝนเมื่อตอนเย็นแน่ๆ ถึงทำให้ฉันป่วยแบบนี้ “หนาวจัง...” มือของฉันควานหาผ้าห่มในความมืด จากนั้นก็เอามาคลุมตัวและนอนขดอยู่อย่างนั้น ตื่นมาได้แค่ไม่กี่นาทีฉันก็หลับไปอีกครั้งเพราะความเพลีย ฉันสะดุ้งตื่นมาอีกครั้งเพราะสัมผัสได้ถึงไอเย็นจากอะไรบางอย่างที่แตะลงมาบนหน้าผาก ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาที่หนักอึ้งขึ้น แสงไฟจ้ามากจนฉันต้องหลับตาลงอีกครั้ง ก่อนจะลืมตาขึ้นแล้วค่อยๆ ปรับสายตาให้ชิน ตรงหน้าของฉันคือคุณป๋า ไอเย็นที่ฉันรู้สึกได้ก็คือไอเย็นจากฝ่ามือหนาของคุณป๋านั่นเอง “อื้อ ~” ฉันประท้วงออกมาในลำคอเบาๆ แล้วเบือนหน้าหนีไปอีกทาง “ทำไมตัวร้อนขนาดนี้ !!” “เดี๋ยวฉันเอายามาให้กิน” “ฝุ่นไม่กิน” ฉันรีบตอบกลับทันที จากนั้นทั้งฉันและคุณป๋าก็เงียบไม่ได้พูดอะไรตอบทั้งนั้น รู้สึกได้ว่ากำลังถูกจ้องมองอยู่ในตอนนี้จู่ๆ คุณป๋าก็อุ้มตัวของฉันขึ้น “อื้อ ปล่อยฝุ่น” ฉันบอกไปด้วยน้ำเสียงที่มันแหบพร่า ถ้าจะมาห

คุณป๋าจ้องหน้าอาเพทายอย่างหาเรื่องแล้วจะพุ่งปรี่เข้ามาที่หัวอาเพทายฉันจึงรีบเอาตัวเองไปบังไว้ทันที “ปกป้องมัน ?” คุณป๋ามองหน้าฉันสายตาเกรี้ยวกราด “ฝุ่นต้องปกป้องสิคะ อาเพทายเป็นอาของฝุ่น !!”“เธอก็เคยบอกกับฉันว่ามันเป็นผัว” คุณป๋าเว้นคำพูดแล้วตวัดสายตามองไปที่อาเพทาย “ครั้งที่สองที่กูเห็นมึงอยู่กับเมียกู !!”“ถ้าคุณป๋าจะเชื่อแบบนั้นฝุ่นก็ห้ามอะไรไม่ได้หรอกค่ะ แต่อย่ามาหาเรื่องอาเพทายแบบนี้” ตอนนี้เหมือนว่าฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่น้องทะเลาะกัน มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกแย่ขึ้นไปอีก (หมับ !) คุณป๋ากระชากแขนฉันดึงเข้าหาตัวเอง “บอกฉันว่าไปเรียนแต่นัดมันมาหาถึงที่ ถ้าฉันไม่ลืมของเธอไว้แล้วกับมาเอา ก็คงไม่เห็นว่าเธอสวมเขาให้ฉัน....ผู้หญิงแบบเธอร่านเงียบจริงๆ” “เมื่อคืนเธอก็แค่ทำให้ฉันตายใจ !!” “ไอ้คิน มึงพูดอะไรให้เกียรติฝุ่นด้วย !!”เพี๊ยะ!! ฉันตบหน้าคุณป๋าอย่างแรงด้วยความโกรธ คำพูดที่ตัดสินว่าฉันมันมั่ว ฉันมันร่าน ฉันจะจำให้ขึ้นใจเลยจริงๆ “ค่ะ!! ฝุ่นมันร่าน ฝุ่นไม่อยากเป็นเมียคุณป๋าแล้ว ฝุ่นอยากเป็นเมียอาเพทาย !!”“หึ!!” คุณป๋าผลักฉันออกอย่างแรงจนร่างของฉันเซไปชนกับแผงอกของอาเพทาย “ถ

Talk ฝุ่นวันที่ฉันต้องกลับมาเก็บของที่บ้านก็มาถึง ช่วงนี้อาเพทายบอกว่าคุณป๋าไม่มีงานที่จะต้องบินไปต่างประเทศเลย แต่อาเพทายก็บอกว่าจะดูราดราวให้ ฉันเลยตัดสินใจมาเก็บของวันนี้ อีกไม่กี่วันทางมหาวิทยาลัยก็จะสอบเตรียมปิดเทอมแล้ว เพราะฉะนั้นฉันต้องมาเก็บของก่อนที่มหาวิทยาลัยจะปิด “แกจะเก็บไปทั้งหมดนี่เลยใช่มั้ยฝุ่น” มายถามฉัน “อื้อ ก็ต้องเก็บไปหมดสิ” “คุณหนูฝุ่นคะนี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ จะไปไหนกัน” ป้าชมเดินมาหาฉันในห้อง เมื่อเห็นฉันเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าอยู่ใบหน้าก็เศร้าขึ้นมาทันที“ฝุ่นไม่ได้ไปไหนไกลหรอกค่ะป้าชม ย้ายไปอยู่ใกล้ๆ นี่เอง^_^”“คุณท่านรู้เรื่องหรือยังคะ” “รู้สิคะ ป้าชมไม่ต้องเป็นห่วงฝุ่นนะ ฝุ่นจะมาเยี่ยมบ่อยๆ ^_^”“โธ่! คุณหนูของป้า จากบ้านไปเรียนตั้งหลายปี พอใกล้จะจบก็หนีป้าไปอีกแล้ว” ป้าชมจับมือฉันแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ทำให้ฉันจะร้องไห้ตามไปด้วย“ฝุ่นโตแล้วก็ต้องมีชีวิตของตัวเอง จะให้อาศัยคุณป๋าไปตลอดคงไม่ได้หรอกนะคะ” “ค่ะ ป้ารู้ แต่ป้าก็อดคิดถึงไม่ได้” “ไม่เอาอย่าร้องสิคะ นี่! มาช่วยฝุ่นเก็บของดีกว่า ^_^” ฉันพยายามปั้นหน้าว่าทุกอย่างมันปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั