All Chapters of คลั่งรัก | คุณป๋า : Chapter 51 - Chapter 60

คุณป๋ามองหน้าฉันพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะหันหลังแล้วเดินไปที่กระจกบานใหญ่ ที่มองเห็นตึกที่ตั้งอยู่ลายล้อมบริษัท “เธอออกไปเถอะ ส่วนเรื่องวันนี้ฉันจะจัดการเอง” “จัดการยังไงคะ” ฉันมีสิทธิ์จะรู้ไม่ใช่หรอ เพราะมันก็เกี่ยวกับฉันโดยตรง แต่เมื่อถูกถามคุณป๋าก็เงียบไม่ตอบอะไร ฉันยืนรอคำตอบอยู่สักพัก แต่ก็ได้แค่ความเงียบกลับมา เลยตัดสินใจเดินออกไปจากห้องทำงานของคุณป๋า แต่ก่อนที่จะออกไปคุณป๋าพูดขัดไว้ก่อน “ฉันให้เธอหยุดงานสามวัน” “คะ ?” ถึงฉันจะไม่เข้าใจแค่ก็ไม่ได้คำอธิบายอะไรอีก เพราะคุณป๋าไม่บอกอะไรนอกจากคำพูดเมื่อกี้ ส่วนฉันก็ได้แต่เดินออกมาจากห้องแบบงงๆ โชคดีที่บริเวณหน้าห้องทำงานของคุณป๋าไม่มีพนักงานเดินพลุกพล่าน เพราะเป็นเขตเฉพาะผู้บริหารและหุ่นส่วน หรือมีแค่เลขาส่วนตัวเท่านั้นที่จะผ่านไปมาได้ ถ้าไม่ได้รับอนุญาตก็ไม่มีใครผ่านมาทางนี้ได้ ฉันนั่งเหม่อลอย คิดถึงเหตุการณ์ในลิฟต์ก่อนจะค่อยๆ ยกมือขึ้นมาแตะลงบนริมฝีปากของตัวเองเบาๆ ตึก! ตัก! ตึก! ตัก! หัวใจดวงน้อยมันถึงกับเต้นรัวไม่เป็นท่า กว่าจะเอาความคิดและความรู้สึกบ้าๆ ออกจากหัวไปได้ก็กินเวลาไปหลายนาที ฉันรีบก้มหน้าเปิดเอกสารบ

“คิด” คุณป๋าตอบแบบตรงไปตรงมา “คิดแบบนั้นแค่กับเธอ” “ลุกขึ้นไปนะ ฝุ่นหนัก!!” ฉันใช้มือดันคุณป๋าออกจากตัว ก่อนที่ร่างหนาของคุณป๋าจะค่อยๆ ลุกขึ้น แล้วเปลี่ยนเป็นยืนจ้องฉันแทน “รอฉันอาบน้ำก่อน เสร็จแล้วจะไปส่ง” พูดจบคุณป๋าก็เดินไป ไม่ได้เดินธรรมดาแต่ยังถอนเสื้อออกพร้อมๆ กับเดินไปด้วย เห็นแบบนั้นฉันก็รีบหันหน้าหนีทันที เมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำปิดลง ฉันจึงลุกขึ้นนั่งพลางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะค่อยๆ ยกมือขึ้นมาทาบบนหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองที่มันกำลังเต้นรัวอยู่ ทำไมถึงต้องหวั่นไหวขนาดนี้ด้วย...ผ่านไปหลายนาทีที่ฉันนั่งอยู่ที่เดิม คือบนเตียง ไม่ได้ลุกขึ้นไปไหน แต่จู่ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง ทำให้ฉันลุกขึ้นไปเปิดตู้เสื้อผ้าของคุณป๋าดู “ไปไหนแล้วนะ” ฉันบ่นพึมพำเบาๆ แล้วหากล่องที่มีภาพพี่ฝนอยู่ข้างในนั้น แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ทั้งที่ตอนนั้นฉันจำได้ว่าฉันเอาไว้ตรงนี้แท้ๆ “หรือคุณป๋าจะเอาไปซ้อนแล้ว” “หาอะไรอยู่” เสียงทุ้มเข้มกระซิบถามใกล้ๆ กับหูของฉัน ทำให้ฉันสะดุ้งตัวโหยงด้วยความตกใจก่อนจะหมุนตัวหันหน้าไปประจันกับคุณป๋า ไม่รู้ว่าคุณป๋าออกมาจากห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วนี

บรรยากาศภายในห้องทำงานของคุณป๋าเงียบสนิท แถมคุณป๋าก็ยัวเอาแต่มองหน้าฉันแบบไม่ละสายตาอีกต่างหาก “ใจร้าย” เงียบไปนาน เป็นคุณป๋าที่เริ่มพูดขึ้นมาก่อน “ค่ะ ฝุ่นใจร้าย” ฉันยอมรับในคำตัดสินที่คุณป๋าพูดโดยไม่มีข้อกังขาใดๆ “แต่อย่าลืมว่าที่ผ่านมาคุณป๋าก็ใจร้ายกับฝุ่นเหมือนกัน” “เมื่อไหร่เธอจะเลิกพูดถึงเรื่องที่มันผ่านมาแล้วสักทีฝุ่น” “ทำไมละคะ ทำไมฝุ่นจะพูดถึงไม่ได้” “ไม่ว่ายังไงฉันก็คงไม่มีทางได้โอกาสจากเธองั้นสินะ ?” “สถานะเดิมที่เป็นมาตั้งแต่แรกมันดีที่สุดแล้วค่ะ” ฉันยังยืนยันอย่างหนักแน่น ถึงแม้ว่าจะเริ่มรู้สึกลังเลอยู่บ้างก็ตามพอฉันพูดออกไปแบบนั้น คุณป๋าก็เงียบก่อนจะก้มหน้าลงแล้วพ่นหายใจออกมาแรงๆ “ฉันต้องไปอเมริกาสามเดือน” “....” ทะ ทำไมฉันเพิ่งรู้เรื่องนี้ล่ะ ทำไมถึงเพิ่งจะมาบอก “ถ้าบริษัทที่นั่นไปได้ดีบางทีฉันอาจจะอยู่ที่อเมริกายาวเป็นปี หรือมากกว่านั้น” “ละ แล้วบริษัทที่ไทยละคะ” “ไอ้เพทายมันจัดการได้” “จะไปก็ไปสิคะ มาบอกฝุ่นทำไม” “ฉันแค่คิดว่าเธอควรรู้” คุณป๋าเงยหน้าขึ้นมามองฉัน “ถึงไม่ใช่ในฐานะคนพิเศษ แต่ควรรู้ในฐานะลูกเลี้ยงของฉันตามที่เธอต้องการจะเป็น” “.....” คุณป๋าพ

พูดจบคุณป๋าก็หันหลังให้ฉัน เห็นแบบนั้นฉันจึงวิ่งไปสวมกอดจากทางด้านหลัง “ห้ามหนีมาแบบนี้อีกนะคะ ฝุ่นไม่อนุญาตให้คุณป๋าหนีฝุ่นอีกแล้ว...” บรรยากาศรอบๆ เงียบสนิท มีเพียงเสียงหัวใจของฉันที่มันกำลังเต้นแรงอยู่ คุณป๋าค่อยๆ หมุนตัวมาประจันหน้ากับฉัน ก่อนจะใช้มือช้อนปลายคางฉันให้เงยขึ้นไปสบตา “เมื่อกี้เธอ....” “จะเอามั้ยคะโอกาส ^_^” ฉันคลี่ยิ้มจางๆ ให้กับคุณป๋า “เธอกำลังเล่นอะไรอยู่ฝุ่น” คุณป๋าปล่อยมือออกจากปลายคางของฉัน จากนั้นก็หมุนตัวเดินกลับไปนั่งลงที่โต๊ะทำงานเฉยเลยเอะ!! ท่าทางฉันเหมือนคนกำลังเล่นอยู่อย่างนั้นหรอ นี่ท่อมาหาถึงอเมริกาเชียวนะฉันเดินตรงไปหาคุณป๋าและถือวิสาสะหย่อนก้นนั่งลงบนโต๊ะ ทั้งที่คุณป๋ากำลังอ่านเอกสารอยู่ “ฝุ่น!!” คุณป๋าตวาดเสียงดุ แถมยังจ้องหน้าฉันตาเขม็งอีกด้วยนะ “ฝุ่นอุตส่าห์ตามมาถึงอเมริกา คิดว่าฝุ่นพูดเล่นงั้นหรอคะ !!” “.....” พอฉันถามแบบนี้คุณป๋าก็เงียบ “ที่คุณป๋ามาที่นี่คงไม่ใช่เพราะมาทำงาน แต่ตั้งใจจะหลบหน้าฝุ่นมากกว่า !!” “เธอไม่เห็นหรือไงว่าฉันมีงานที่ต้องทำ” “สรุปถ้าฝุ่นให้โอกาสคุณป๋าก็ไม่เอาใช่มั้ยคะ !!” ฉันเริ่มจะโมโหจริงๆ แล้ว มันน่าอายชะมัดเ

เช้าวันใหม่...ในขณะที่กำลังนอนหลับอยู่ จู่ๆ มันก็รู้สึกเหมือนมีอะไรหยาบๆ มาเค้นที่หน้าอก จากนั้นก็รู้สึกสึกไอร้อนกับไอเย็นมันวูบวาบอยู่บริเวณเนินหน้าอก ทำให้ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมอง “อื้อ~ คุณป๋า เช้าแล้วนะคะ” ฉันดันแผงอกแกร่งของคุณป๋าออก เพราะตอนนี้คุณป๋ากำลังวุ่นวายอยู่กับหน้าอกทั้งสองเต้า แต่เช้าเลย “อื้ม~” เสียงทุ้มเข้มครางออกมาในลำคออย่างพึงพอใจ ก่อนที่คุณป๋าจะจับเรียวขาของฉันให้แยกออกจากกันแล้วดันท่อนเอ็นลำใหญ่สอดใส่เข้ามาโดยที่ฉันไม่มีโอกาสได้ขัดขืนหรือท้วงอะไรเลย “คะ คุณป๋า อื้อ เมื่อคืนยังไม่พออีกหรอคะ” ฉันพูดค้อนพร้อมกับจิกเล็บลงบนผ้าปูที่นอนเพื่อระบายความเสียวซ่าน เมื่อวานมันไม่ได้จบที่ในห้องน้ำหรอกนะ ในห้องน้ำตั้งสองรอบ พอออกมาคุณป๋าก็ไม่ยอมให้ฉันใส่เสื้อผ้า แล้วทำต่ออีกตั้งหลายรอบ “เมียน่าเอาขนาดนี้ ใครจะอดใจไหว” คุณป๋าพูดก่อนจะก้มมองตรงทางเชื่อมระหว่างเราสองคนแล้วกระแทกท่อนเอ็นรัวใส่เข้ามาในร่องสวาทที่ตอนนี้มันมีน้ำล่อลื่นไหลเยิ้มออกมา “อ๊ะ หื่นที่สุดเลย” ฉันหลับตาพริ้มแล้วเปล่งเสียงครางกระเส่าออกมาเบาๆ คุณป๋าก้มหน้าลงมาบดขยี้จูบแลกลิ้นพันกับลิ้นของฉันไปมา มือหนาบีบ