51 - หลอกล่อ (สับสน)

คุณป๋ามองหน้าฉันพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะหันหลังแล้วเดินไปที่กระจกบานใหญ่ ที่มองเห็นตึกที่ตั้งอยู่ลายล้อมบริษัท

“เธอออกไปเถอะ ส่วนเรื่องวันนี้ฉันจะจัดการเอง”

“จัดการยังไงคะ” ฉันมีสิทธิ์จะรู้ไม่ใช่หรอ เพราะมันก็เกี่ยวกับฉันโดยตรง

แต่เมื่อถูกถามคุณป๋าก็เงียบไม่ตอบอะไร ฉันยืนรอคำตอบอยู่สักพัก แต่ก็ได้แค่ความเงียบกลับมา เลยตัดสินใจเดินออกไปจากห้องทำงานของคุณป๋า แต่ก่อนที่จะออกไปคุณป๋าพูดขัดไว้ก่อน

“ฉันให้เธอหยุดงานสามวัน”

“คะ ?” ถึงฉันจะไม่เข้าใจแค่ก็ไม่ได้คำอธิบายอะไรอีก เพราะคุณป๋าไม่บอกอะไรนอกจากคำพูดเมื่อกี้

ส่วนฉันก็ได้แต่เดินออกมาจากห้องแบบงงๆ โชคดีที่บริเวณหน้าห้องทำงานของคุณป๋าไม่มีพนักงานเดินพลุกพล่าน เพราะเป็นเขตเฉพาะผู้บริหารและหุ่นส่วน หรือมีแค่เลขาส่วนตัวเท่านั้นที่จะผ่านไปมาได้ ถ้าไม่ได้รับอนุญาตก็ไม่มีใครผ่านมาทางนี้ได้

ฉันนั่งเหม่อลอย คิดถึงเหตุการณ์ในลิฟต์ก่อนจะค่อยๆ ยกมือขึ้นมาแตะลงบนริมฝีปากของตัวเองเบาๆ ตึก! ตัก! ตึก! ตัก! หัวใจดวงน้อยมันถึงกับเต้นรัวไม่เป็นท่า

กว่าจะเอาความคิดและความรู้สึกบ้าๆ ออกจากหัวไปได้ก็กินเวลาไปหลายนาที

ฉันรีบก้มหน้าเปิดเอกสารบ