All Chapters of คลั่งรัก | คุณป๋า : Chapter 21 - Chapter 30

ฉันดิ้นไปมาอยู่บนตักของคุณป๋าอยู่อย่างนั้น แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะหลุดพ้น “ฝุ่นบอกให้ปล่อยไงคะ คุณป๋า อุ๊ป...” เป็นครั้งที่สามในวันนี้ที่ฉันถูกคุณป๋าจูบโดยไม่ทันตั้งตัว คุณป๋าพยายามสอดลิ้นเข้ามาในช่องปากของฉัน แต่ฉันไม่ยอมเปิดปากให้ “อื้อ ~” ฉันร้องประท้วงออกมาเบาๆ ในลำคอ จากนั้นคุณป๋าก็ค่อยๆ ถอนจูบออก จู่ๆ หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันมันก็เต้นรัวอย่างบ้าคลั่งเมื่อเห็นสายตาของคุณป๋าที่มองอยู่ในตอนนี้มันเปลี่ยนไปจากเดิม ไม่รู้ว่าสายตาคู่นั้นกำลังจะซื่อถึงอะไร หรือคุณป๋ามองเห็นฉันเป็นพี่ฝน... คุณป๋าค่อยๆ ปล่อยมือออกจากตัวฉัน เมื่อได้จังหวะฉันก็รีบลุกขึ้นทันที แล้วเดินออกไปนอกระเบียงเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์ ส่วนคุณป๋าก็ยังคงนั่งอยู่บนโซฟาตัวเดิม ฉันมองออกไปตรงหน้า ทุกอย่างมันมืดมิดและว่างเปล่า แต่หัวใจของฉันกลับยังไม่หยุดเต้นรัวจนต้องเอามือขึ้นมาทาบที่อกข้างซ้ายเอาไว้ มันเกิดอะไรขึ้นกับความรู้สึกของฉันกันนะ.... “จะยืนอยู่แบบนั้นถึงเช้าเลยรึไง !!” เสียงของคุณป๋าดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง มันทำให้ฉันสะดุ้งโหย่งทันที “ฝะ ฝุ่นขอยืนอยู่ตรงนี้สักพักนะคะ” ฉันพยายามจะไม่เอ่ยถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น “

ฉันลุกขึ้นเตรียมจะวิ่งไปที่ประตูแต่ก็ถูกคุณป๋าคว้าตัวเอาไว้ก่อน ครั้งนี้คุณป๋ากดฉันลงที่พื้น แล้วคร่อมบนร่างของฉันเอาไว้ “ยะ อย่าทำอะไรบ้าๆ นะคะ” “เธอยั่วโมโหฉันเอง !!” “ฝุ่นหรอคะ ? ฝุ่นยังไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ !!” “อ่อยผู้ชายออกนอกหน้าแบบนั้น หึ!!” คุณป๋าขบกามแน่นแล้วมองฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ“แล้วคุณป๋ามีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับฝุ่นละคะ” ถึงแม้จะพยายามดิ้นแล้ว แต่แขนกับขาของฉันถูกกดเอาไว้แบบนี้มันยากที่จะหลุดพ้น “เดี๋ยวก็รู้ว่าฉันมีสิทธิ์มั้ย” คุณป๋ากระตุกยิ้มมุมปาก จากนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น แควก !! ชุดที่ฉันใส่ถูกฉีกออกอย่างง่ายดายด้วยฝีมือของคุณป๋า เนื้อผ้ามันเสียดสีกับผิวของฉันจนทำให้รู้สึกแสบเอามากๆ “คุณป๋า อย่านะคะ อย่าทำ อื้อ~” ฉันหมดสิทธิ์ที่จะพูดอะไรต่อเมื่อริมฝีปากของคุณป๋ากดทับลงมาบนริมฝีปากของฉัน มือหนาบีบปากฉันให้อ้าออกเพื่อเปิดปากให้ จากนั้นไม่รู้ว่าคุณป๋าทำอะไรต่อ สมองมันเหมือนขาดออกซิเจนไปชั่วขณะ นานมากที่คุณป๋าจูบฉัน เอาลิ้นของตัวเองมาเกี่ยวพันกับลิ้นของฉัน รู้ตัวอีกทีมือหนาของคุณป๋าก็เค้นคลึงหน้าอกของฉันอยู่แล้ว แถมตอนนี้ขาของฉันมันยังอ้าออ

“เท่าที่ฉันเลี้ยงเธอมา เธอไม่มีพี่ชาย !!” คุณป๋าพูดเสียงแข็ง “คงไม่ค้องให้ฉันย้ำอีกเป็นครั้งที่สอง” จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องของฉันพร้อมกับปิดประตูเสียงดังหลังจากที่คุณป๋าเดินออกไปแล้ว รู้สึกว่าทุกอย่างมันว่างเปล่าไปเลยจริงๆ รู้สึกว่าชีวิตนี้คงไม่มีความสุขอีกแล้ว เช้าวันใหม่....ฉันตื่นแต่เช้าเพื่อมารับน้ำค้างและแสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าที่หน้าบ้าน วันนี้ฉันรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกเพราะว่าจะได้กลับไปกรุงเทพแล้ว ไม่ต้องอยู่ที่บ้านสวนให้อึดอัดใจ “อะ คุณป๋า ปล่อยนะคะเดี๋ยวมีคนมาเห็น” ฉันสะดุ้งโหย่งแล้วรีบแกะมือของคุณป๋าออก เพราะจู่ๆ คุณป๋าก็มาสวมกอดฉัน ไม่รู้ว่าเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่คุณป๋าจับตัวฉันหมุนไปหาตัวเอง ดวงตาคู่นั้นจ้องมองฉันเป็นประกาย ทำไมถึงมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ ทั้งที่เมื่อก่อนคุณป๋าไม่เคยมองฉันแบบนี้เลย อีกทั้งเมื่อคืนเราก็เพิ่งมีปากเสียงกัน มือหนายกขึ้นมาปัดไรผมของฉันออกจากใบหน้าให้อย่างอ่อนโยน จู่ๆ หัวใจของฉันมันก็เต้นรัวขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังเผลอใจ สิ่งที่ฉันทำคือผลักคุณป๋าออกไปไกลๆ “ผลักทำไม !!” คุณป๋าเดินกลับมาประชิดตัวฉันแล้วคว้าแขนขอ

“เพราะเธอเป็นเมียฉัน...”ฉันพยายามข่มใจเอาไว้ไม่ให้ไปใจเต้นแรงกับคำพูดแบบนี้ของคุณป๋าอีก แต่ยิ่งพยายามห้ามเท่าไหร่ใจมันกลับไม่ยอมฟัง เผลอไปใจเต้นแรงอีกจนได้ “จะไปโรงพยาบาลไม่ใช่หรอคะ ไปสิคะ” ฉันยกก้นเตรียมจะลุกขึ้นแต่ก็ถูกคุณป๋ากดสะโพกเอาไว้ไม่ยอมให้ฉันลุกขึ้นไปไหน “เปลี่ยนใจแล้ว” “ปะ เปลี่ยนใจอะไรคะ” “ฉันง่วง อยากนอนพักผ่อน” มือหนาบีบเอวของฉันเบาๆ เหมือนต้องการจะสื่ออะไรสักอย่าง “งั้นเดี๋ยวฝุ่นจะไปนอนห้องมาย...” สิ้นสุดคำพูดของฉันก็รู้สึกถึงลมหายใจร้อนผ่าวกระทบลงมาโดนแผ่นหลัง ทำให้รู้ว่าคุณป๋ากำลังไม่พอใจฉันอยู่ “อย่าพยายามออกห่างจากฉัน” ไม่พูดเปล่า คุณป๋าใช้มือสอดใส่เข้ามาในเสื้อของฉันอย่างจงใจ “เพราะมันทำให้ฉันยิ่งอยากอยู่ใกล้เธอ”“คุณป๋า อื้อ ~” ฉันกัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ เมื่อถูกนิ้วใหญ่รุกล้ำเม็ดบัวตูมบนเนินหน้าอก คุณป๋าใช้นิ้วเขี่ยไปมาพร้อมกับขยำหน้าอกจนฉันแทบนั่งไม่ติด “พอแล้ว อ๊ะ~” ปากร้องห้าม แต่ร่างกายของฉันกลับแอ่นรับสัมผัสจากมือคุณป๋าเป็นอย่างดี ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ทำให้ฉันรอดพ้นจากคุณป๋าอย่างหวุดหวิด แต่ดูจากสีหน้าของคุณป๋าแล้วคงจะไม่พอใจเท่าไหร่ที่ถูก

ร่างกายของฉันสั่นกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะสะโพกของคุณป๋าที่กำลังอัดกระแทกในตอนนี้ และฉันก็พยายามเม้มปากตัวเองเอาไว้ไม่ให้หลุดครางออกมาเพราะกลัวเสียงจะเล็ดลอดออกไปข้างนอก แล้วก็มองประตูตลอดเวลาด้วยความระแวง คุณป๋าจับหน้าของฉันให้หันมองตัวเองจากนั้นก็กดริมฝีปากลงมาหนักๆ เรียวลิ้นร้อนๆ สำรวจภายในช่องปากของฉันแถมคุณป๋ายังพยายามจะเอาลิ้นของตัวเองมาเกี่ยวพันกับลิ้นของฉันอีก เอวสอบกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วง เสียงเนื้อกระทบกันมันดังขึ้นเป็นจังหวะ มันปฏิเสธไม่ได้ว่าฉันก็รู้สึกดีไปด้วย แต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะส่งเสียงอะไรอยู่ดี คุณป๋าถอนจูบออกจากนั้นก็จับตัวฉันผลิกคว่ำหน้าลง ก้นของฉันถูกคุณป๋าจับขึ้นก่อนที่ท่อนเอ็นลำใหญ่จะสอดใส่เข้ามาในตัวของฉันอีกครั้งและกระแทกไม่ยั้ง “บะ เบาๆ อื้อ ฝุ่น ฝุ่นจุก อ๊ะ~” ฉันก้มหน้าลงซุกหมอนใบใหญ่เพราะหลุดครางเสียงดังออกไป “คับแน่นเกินไป อ๊า~” คุณป๋าจับผมของฉันม้วนๆ กับมือแล้วออกแรงดึงทำให้หน้าฉันเงยขึ้นจากหมอนใบใหญ่อย่างห้ามไม่ได้ มือหนาอีกข้างก็บีบก้นฉันแล้วตบเบาๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังขึ้น ฉันเบิกตากว้างเตรียมจะถอยออกจากคุณป๋าแต่ก็ถูกรั้งเอาไว้ ร่างคุณป