Talk ฝุ่นตอนนี้ฉันกำลังหงุดหงิดคุณป๋าที่เพิ่งชวนฉันไปเที่ยวทั้งที่เรามาทำงานกันแท้ๆ อยากรีบทำงานให้จบแล้วกลับไทยสักที ไม่สิ! อยากรีบๆ ฝึกงานให้จบเร็วๆ เลยยิ่งดี แต่ถึงจะฝึกงานจบฉันก็ต้องมาทำงานที่บริษัทคุณป๋าอยู่ดีหนิ เฮ้อ...!! บางทีฉันอาจจะต้องให้อาเพทายช่วย เพราะฉันอยากทำงานที่อื่นมากกว่า “ฝุ่นต้องการจะพักผ่อน” ฉันพูดเป็นนัยๆ สื่อให้คุณป๋ารู้และลุกขึ้นไปจากเตียง“อื้ม!!” คุณป๋าลุกขึ้นเดินมาทางฉัน ทำให้ฉันรีบวิ่งสวนคุณป๋าไปนั่งลงบนเตียงทันทีแต่แล้วจู่ๆ คุณป๋าก็ถอนเสื้อออกหน้าตาเฉย ทำให้ฉันเห็นแผงอกแน่นๆ ที่น่าสัมผัสนั่น จึงรีบก้มหน้าลงทันที เพราะเผลอคิดอะไรบ้าๆ “ถอดเสื้อทำไมคะ !!” “จะอาบน้ำ ไปเตรียมน้ำให้ฉันสิ เหมือนที่เธอเคยทำ” คุณป๋าออกคำสั่ง “ไม่ค่ะ!!” แน่นอนว่าฉันจะไม่ทำตามทุกอย่างที่คุณป๋าสั่งอีกแล้ว “ทำไม ทีเมื่อก่อนเธอยังทำ” “นั่นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ฝุ่นไม่ทำอีกแล้วค่ะ” ในขณะที่ฉันก้มหน้าอยู่ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินย่ำเข้ามาใกล้ๆ กับตรงที่ฉันกำลังนั่งอยู่ จากนั้นใบหน้าของฉันก็ถูกจับให้เงยขึ้นไปมองคุณป๋าที่กำลังยืนอยู่ใกล้ๆ กับตัวฉัน “ฉันไม่อยากให้ทุกอย่างที่
“ฉันเคยเป็นมากกว่านั้น และตอนนี้ฉันก็ยังเป็นผัวเธออยู่ ไม่ใช่พ่อเลี้ยง จำไว้!!” พูดจบคุณป๋าก็ซุกไซร้ใบหน้าลงมาตรงซอกคอของฉัน ฉันทั้งดิ้นและทุบแผ่นหลังของคุณป๋าแรงๆ แต่ดูท่าว่าคุณป๋าจะไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลย “คุณป๋าอย่า....อื้อ~” เสียงของฉันถูกกลืนหายลงไปในลำคอเมื่อถูกริมฝีปากหนาของคุณป๋ามาครอบงำเรียวลิ้นร้อนๆ พยายามสอดใส่เข้ามาในช่องปาก แต่ฉันเม้มปากเอาไว้ ทำให้คุณป๋าต้องยกมือขึ้นมาบีบเพื่อให้ฉันยอมเปิดปาก และก็สำเร็จ ในตอนนี้คุณป๋าได้เอาเรียวลิ้นร้อนๆ เข้ามาสำรวจในช่องปากของฉันเรียบร้อยแล้ว คุณป๋าสอดใส่มือเข้าไปในเสื้อแล้วลูบไล้ตามตัวของฉันไล่ขึ้นไปจนถึงหน้าอกทั้งสองเต้า นิ้วใหญ่ขยี้เม็ดบัวตูมที่แข็งเป็นไตอยู่บนเนินหน้าอกของฉันเล่นสักพัก จากนั้นคุณป๋าก็เอี่ยวมือสอดไปด้านหลังเพื่อปลดตะขอเสื้อชั้นในออก ให้ตัวเองได้ทำอะไรๆ ได้สะดวกยิ่งขึ้น คุณป๋าจูบฉันนานพอสมควรที่ไม่ยอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ ฉันทั้งดิ้นและพยายามรั้งมือของคุณป๋าที่พยายามจับไปทั่วเรือนร่างของฉันอยู่ จนตอนนี้แทบจะหมดอากาศหายใจ แต่เหมือนว่าคุณป๋าจะดูออกว่าฉันกำลังไม่ไหว จึงยอมถอนริมฝีปากออก จากนั้นก็ฉวยโอกาสถอดเสื้อข
คุณป๋ากดรับสายแล้วเปิดลำโพง ฉันทำได้เพียงต่อว่าทางสายตาเพราะจะแย่งโทรศัพท์คืนมาก็ไม่ได้ ( ฝุ่น พรุ่งนี้พี่ว่าจะไปหาว่างมั้ยครับ )( คือฝุ่นอยู่...อ๊ะ~) ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบกลับพี่ไนท์ จู่ๆ คุณป๋าก็ขยับเอวสอบช้าๆ ทำให้ฉันเผลอหลุดส่งเสียงน่าอายออกไป พอรู้ตัวก็รีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้ทันที ( ฝุ่นเป็นอะไรหรือเปล่า ) พี่ไนท์ถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อคุณป๋าได้ยินเสียงพี่ไนท์ถามแบบนั้นก็เริ่มเร่งจังหวะเอวรัวขึ้น จนฉันต้องเม้มปากไว้แน่น( ฝุ่น ฝุ่นได้ยินพี่มั้ย เป็นอะไรหรือเปล่า )ฉันเลือกที่จะไม่ตอบ เพราะถ้าตอบไปพี่ไนท์ต้องรู้แน่ๆ ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ และเรื่องแบบนี้มันไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นรู้ คุณป๋าเห็นฉันไม่ยอมตอบอะไรพี่ไนท์ก็กดตัดสายทิ้งแล้วโยนโทรศัพท์ไปไกลๆ ก่อนจกก้มหน้าลงมาซุกไซร้ซอกคอและหน้าอกของฉัน “อ๊ะ ออกไปนะ พอแล้ว” ฉันใช้มือดันหน้าท้องของคุณป๋าเอาไว้ “อ๊า~ เอาออกไม่ได้แล้ว” คุณป๋าพูดพึมพำอยู่ตรงหน้าอกของฉัน เอวสอบยังคงทำหน้าที่กระแทกกระทั้นท่อนเอ็นเข้ามาในร่องสวาทของฉันไม่ขาดสาย...ตกดึก... ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความเพลียมองไปข้างๆ ก็ไม่เจอคุณป๋าอยู่แล้ว ตอนนี้ฉันกำ
ประเทศไทย...ตลอดเวลาตั้งแต่เก็บของออกมาจากโรงแรม ขึ้นเครื่องยันมาถึงประเทศไทยฉันไม่คุยอะไรกับคุณป๋าเลยสักคำ เป็นคุณป๋าที่ถามอะไรต่างๆ กับฉัน แต่ฉันก็เป็นฝ่ายเลือกที่จะเงียบจนกระทั่งลงจากเครื่อง “จะเงียบไปถึงไหนวะ ห๊ะ!!” เหมือนคุณป๋าจะหมดความอดทน เมื่อลงจากเครื่องก็กระชากแขนฉันเต็มแรงก่อนจะตะคอกถามเสียงดังลั่นจนคนอื่นๆ ที่กำลัวเดินผ่านไปมา หันมามองเราทั้งคู่เป็นตาเดียว “รู้จักอายคนอื่นบ้างก็ดีนะคะ นี่มันที่สาธารณะ!!” คุณป๋าหันไปมองผู้คนที่ยืนมุงดูเราทั้งคู่ แล้วประกาศเสียงกร้าว “ผัวเมียทะเลาะกัน ไม่ต้องเสือก!!” ฉันเบิกตากว้างเมื่อได้ยินคุณป๋าพูดออกมาแบบนั้น ก่อนจะก้มหน้าลงแทบไม่ทัน คำว่า ‘ผัวเมีย’ มันไม่ใช่สถานะของเราทั้งคู่ แล้วทำไมถึงได้กล้าพูดอะไรแบบนั้นออกไปกัน “จะให้ฉันทำยังไงเธอถึงจะเลิกทำท่าทางแบบนี้กับฉัน !!” คุณป๋าถามกระชากเสียงใส่ “จะเย็นชาไปถึงไหน !!”“ฝุ่นอยากกลับบ้านแล้วค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” ฉันเลือกที่จะไม่ตอบ เพราะคำถามของคุณป๋าฉันก็ไม่มีคำตอบให้เหมือนกันว่าต้องทำยังไง เพราะฉันไม่อยากกลับไปเจ็บอีกครั้ง “เธอควรตอบคำถามของฉัน!!” หมับ!! มือหนาคว้ามาจับแขนฉันเอาไว้แถมยัง
Talk ภาคิณ (คุณป๋า)ฝุ่นเธอประครองไอ้นั่นขึ้น ผมที่ยังโมโหอยู่ก็สติหลุดอีกครั้ง ไม่ชอบให้ยุ่งกับใครนอกจากผม เธอไม่เข้าใจเลยหรือไงวะ !! ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปดึงฝุ่นมาก่อนจะผลักไอ้นั่นให้ล้มฟุบลงไปกองที่พื้น “พี่ไนท์” เป็นมายที่รีบวิ่งไปประครองมัน “หึ!! ดีจริงๆ มีแต่ผู้หญิงปกป้อง” เพี๊ยะ!! ผมรู้สึกถึงฝ่ามือเล็กๆ ที่ฟาดมาบนใบหน้าของผมแรงๆ จนมันชาไปเลยทั้งซีก “เธอตบหน้าฉัน ?” เพี๊ยะ!! ฝุ่นเธอฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของผมอีกครั้ง “จะเลิกบ้าได้หรือยังคะ !!” เธอจ้องหน้าผมตาเขม็งบ่งบอกให้รู้ว่ากำลังโกรธ “หรือต้องให้ฝุ่นหนีจริงๆ !!” “ใครมันจะอยากเห็นเมียตัวเองอยู่กับผู้ชายคนอื่นวะ ห๊ะ!!” “ฝุ่นไม่ใช่เมียคุณป๋า !!”“ได้!!” ผมดึงเธอมากอดแล้วก็กดจูบลงบนริมฝีปากบางทันที ฝุ่นเธอทั้งผลัก ทั้งทุบแผงอกของผมอย่างบ้าคลั่ง แต่ผมไม่ยอมปล่อยเธอไป Talk ฝุ่นฉันพยายามดันตัวเองออกจากสัมผัสที่น่ารังเกียจนี้ ในตอนนี้พี่ไนท์คงจะรู้แล้วว่าคุณป๋ากับฉัน....ในเมื่อคุณป๋าประกาศออกมาขนาดนี้แล้ว พรึบ! ฉันผลักคุณป๋าออกไปจากตัวก่อนจะ (เพี๊ยะ) ฟาดฝ่ามือลงไปบนใบหน้าของคุณป๋าอีกครั้ง คุณป๋าจ้องหน้าฉันดวงตาแดงกล่ำก่อนจะ
ฉันผลักคุณป๋าออก แล้วตบหน้าไปเต็มแรง วันนี้คุณป๋าเจอฉันตบไปกี่ครั้งแล้วยังไม่จำอีกงั้นหรอ หรือชอบความเจ็บปวด “เธอตบฉันในฐานะอะไร...?” คุณป๋าถาม มองฉันแววตาเศร้า “.....” ฉันไม่เข้าใจว่าตอนนี้คุณป๋ากำลังหมายถึงอะไร“ฉันจูบเธอในฐานะที่เธอเป็นเมียฉัน” คุณป๋าจะเอื้อมมือมาจับมือของฉันแต่ฉันรีบดึงมือออก “แล้วเธอล่ะ ตบฉันในฐานะที่ฉันเป็นพ่อเลี้ยงเธอ หรือ เป็นผัวเธอ ?” “หยุดตั้งคำถามอะไรบ้าๆ สักที คุณป๋าควรกลับไปได้แล้วค่ะ” “ฉันเคยรักฝน...” จู่ๆ คุณป๋าก็พูดขึ้น ทำเอาฉันถึงกับสะอึกไปทันทีเมื่อได้ยิน รักพี่ฝน! แล้วมาบอกฉันทำไม คุณป๋ายกมือขึ้นมาจับพวงแก้มของฉัน แน่นอนว่าฉันไม่ยอมและปัดออก แต่คุณป๋าก็ยังเอามือมาจับอีก จนในที่สุดฉันก็นิ่งไปปล่อยให้คุณป๋าทำ ดวงตาคู่นั้นของคุณป๋าจ้องมองใบหน้าของฉันตาแดงกล่ำ มือหนาลูบไปจนทั่วใบหน้าของฉัน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคงจะคิดถึงพี่ฝนอยู่ และฉันทำไมต้องมารู้สึกเจ็บปวดแบบนี้อีกล่ะ “เธอเหมือนฝนจนฉันอดใจไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ...”“ฝุ่นกับพี่ฝนเป็นแฝดกันค่ะ คุณป๋าก็รู้ดี ฝุ่นกับพี่ฝนจะหน้าเหมือนกันคงไม่แปลกอะไร” “ฉันตั้งใจจะไม่รู้สึกอะไรกับใครนอกจากฝน แต่แล้วฉัน
“เป็นอะไร ?” คุณป๋าถามเสียงเรียบ คิ้วหนาขมวดเป็นปม “หรือว่าเธอกำลังหึงฉันอยู่...” ฉันนะหรอกำลังหึงคุณป๋าอยู่ ไม่มีทาง ฉันก็แค่หงุดหงิดเท่านั้น “ไม่ค่ะ!! ฝุ่นไม่ได้หึง ทำไมต้องหึงด้วยคะคุณป๋าเป็นผู้มีพระคุณของฝุ่นนะ อีกอย่างถ้าคุณป๋าจะมีใครฝุ่นก็ยินดีด้วยค่ะ” “พูดซะยาวเหยียดขนาดนี้บอกไม่หึง ?” คุณป๋าเลิกคิ้วขึ้นถามพร้อมกับยิ้มมุมปาก “อะไรกันคะ ก็บอกไม่หึงไง!!” “พูดกับฉันดีๆ หน่อย”“ทำไมต้องพูดดีด้วย” “หื้ม! ไหนบอกว่าฉันคือผู้มีพระคุณของเธอ” คุณป๋ายื่นหน้ามาใกล้ๆ “แต่อาการของเธอมันเหมือนเมียกำลังงอนผัวอยู่เลยนะ” “พะ...พูดอะไรบ้าๆ” ฉันสะบัดแขนออกแล้วรีบสับขาเดินไปที่รถ บ้าจริง!! ทำไมถึงหงุดหงิดได้มากขนาดนี้กัน คุณป๋าเดินตามฉันมาก่อนจะเปิดประตูขึ้นมานั่งตรงเบาะคนขับแล้วหันมาถามฉัน “แวะกินข้าวก่อนมั้ย” “ฝุ่นไม่หิวค่ะ” ตอบเสร็จฉันก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่น “อื้ม งั้นกลับบริษัทเลยนะ” จ้อก~ (เสียงท้องร้อง) ฉันรีบยกมือขึ้นมาจับท้องตัวเองทันที ทั้งที่อุตส่าห์บอกคุณป๋าไปแล้วว่าไม่หิว จะมาร้องทำไมตอนนี้ คุณป๋าหันกลับมามองหน้าฉันอีกครั้งแล้วหลุดยิ้มออกมา “ปากแข็งจริงๆ” คุณป๋าส่ายไปมาเล
เพียงเวลาไม่กี่ชั่วโมงข่าวลือที่คุณป๋าจูบกับฉันในลิฟต์ก็แพร่สะพัดไปทั่วบริษัทจนไปถึงหูของอาเพทายที่ทำงานอยู่อีกตึก อาเพทายมาหาฉันและเรียกให้ฉันเข้าไปในห้องทำงานของคุณป๋าทันที “มึงคิดอะไรอยู่” อาเพทายถามคุณป๋าโดยมีฉันที่ยืนอยู่ข้างๆ คุณป๋าเงียบไม่ตอบคำถามของอาเพทายแต่กลับเอาแต่จ้องมองใบหน้าของฉัน “มึงรู้มั้ยว่าตอนนี้พนักงานพูดกันหนาหูมากขนาดไหนเรื่องที่มึงจูบฝุ่นในลิฟต์” คุณป๋าละสายตาจากฝบหน้าของฉันมองอาเพทายแล้วตอบอย่างไม่คิดอะไร “แล้วยังไง ?” “มึงควรให้เกียรติฝุ่นมากกว่านี้นะ สถานะของมึงไม่ควรทำอะไรต่ำๆ แบบนั้นต่อหน้าพนักงาน”“สถานะของกู คือฝุ่นเป็นเมียกู” คุณป๋าสวนกลับทันควัน ฉันไม่พูดและไม่แสดงความคิดเห็นใดๆ เพราะเรื่องมันเกิดขึ้นมาแล้ว เห็นตำตาขนาดนั้นจะให้ฉันกล้าปฏิเสธอะไร ถึงจะอยากปฏิเสธมากขนาดไหน คนอื่นก็คงจะมองว่าฉันกำลังแก้ตัวอยู่ดี “แต่มึงไม่ควรทำแบบนั้นไอ้คิน !!”“ทำไปแล้วมึงจะให้กูทำยังไงห๊ะ!!” คุณป๋าขึ้นเสียงกลับ ทำเอาอาเพทายเงียบไป ดูจากสีหน้าของอาเพทายแล้วคงจะไม่พอใจคุณป๋าเอามากๆ “มึงออกไปทำงาน เรื่องทั้งหมดกูจะจัดการเอง” “มึงจะจัดการยังไง ?” “กูจะแต่งงานกับฝุ่
คุณป๋ายืนกอดอกทำหน้ายักษ์ไม่รับมุกที่ฉันส่งไปให้ ใจคอจะตีฉันด้วยไม้เรียวนี่จริงๆ หรือไง“เลือกได้หรือยัง” คุณป๋าถามเสียงเข้ม สมองของฉันคิดอะไรไม่ได้นอกจากเรื่องอย่างว่า ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเดินมาหยุดตรงหน้าของคุณป๋า“เลือกได้แล้วค่ะ” “เลือกอันไหนก็หยิบขึ้นมา”ฉันวางมือลงบนแผงอกแกร่ง แล้วค่อยๆ เลื่อนมือลงช้าๆ ลูบไล้ซิกแพ๊คแน่นๆ กำยำของคุณป๋าลงมาคลำตรงเป้ากางเกง“หนูเลือกอันนี้ค่ะ ^_^” “เมเบล!!” คุณป๋าดุฉันอีกแล้ว คอยดูเถอะจะทำให้ครางลั่นห้องเลย “ก็เลือกแล้วนี่คะ เอามันมาฟาดหนูสิ” ฉันปล่อยมือออกจากเป้ากางเกงของคุณป๋า ก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด แล้วเดินไปนั่งลงบนเตียงอย่างเชื้อเชิญให้คุณป๋าอดใจไม่ไหว คุณป๋ามองเรือนร่างที่เปลือยเปล่าของฉันตาไม่กระพริบ พร้อมกับขบกรามแน่นเพื่อระงับอารมณ์กามของตัวเอง “นิ่งอยู่ทำไมล่ะคะ ไม่อยากตีหนูแล้วหรอ”“จะดื้อไปถึงไหนห๊ะ!!”“หนูเปล่าดื้อสักหน่อย” คุณป๋าเดินตรงมาหาฉัน ก่อนจะกดร่างของฉันให้นอนราบไปกับที่นอนแล้วขึ้นมาคร่อม “ชอบแบบนี้ ?” “ใครบ้างอยากโดนตีล่ะคะ” ฉันยกมือขึ้นคล้องคอของคุณป๋าเอาไว้ “อยากโดนคุณป๋าปู้ยี่ปู้ยำมากกว่า ^
3 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ฉันแต่งงานกับคุณป๋าแล้ว แต่งแบบงงๆ ในตอนนั้นที่คุณป๋าคุกเข่าขอฉันแต่งงาน หลังจากนั้นสองอาทิตย์เราทั้งคู่ก็จูงมือกันเข้าหอ จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายที่ผ่านมสฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าคุณป๋าดูแลฉันดีมาก และซื่อสัตย์กับฉันอย่างที่เคยสัญญาเอาไว้ว่าจะไม่ทำให้ฉันเสียใจ แต่!!! หนึ่งเรื่องที่ฉันไม่ชอบเลยคาอเรื่องห้าม ห้ามใส่สั้น ห้ามมองผู้ชาย ห้ามไปเที่ยวคลับ ในตอนนี้ฉันแทบจะเก็บกดตายอยู่แล้ว “เมเบลดื่มดิวะ แมลงวันลงไปวางไข่ในแก้วแล้วมั้งนั่น” ฟาร์นบอกพร้อมกับโยกตัวไปมาตามเสียงเพลง ในตอนนี้ฉันอยู่ที่คลับกับฟาร์นและเอวา ไม่ต้องแปลกใจว่าฉันมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง ก็เพราะว่าคุณป๋าไปธุระที่ต่างประเทศน่ะสิ ไปหนึ่งอาทิตย์ แน่นอนว่าฉันที่เก็บกดมานานสามปีต้องไม่พลาดโอกาสทองแบบนี้แน่ ฉันออกมาดื่มกับเพื่อนทุกวันหลังจากที่คุณป๋าบินไปต่างประเทศ คิดดูสิว่าเก็บกดมากขนาดไหน แล้วฉันก็กำชับพวกลูกน้องของคุณป๋าเอาไว้แล้วทุกคนว่าห้ามปริปากฟ้องเรื่องที่ฉันมาเที่ยว ไม่อย่างนั้นจะไล่ออกให้หมด แน่นอนว่าทุกคนเชื่อฟัง เพราะในตอนนี้ฉันก็เปรียบเสหมือนคุณหญิงของบ้านฉันยกแก้วข
ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำแผลให้กับคุณป๋าอยู่ คิดแล้วก็ขำ ใครจะไปคิดว่าคุณป๋าจะมีมุมที่อ่อนแอแบบนี้ ความรักมักทำให้คนอ่อนแอเสมอ “ห้ามโดนน้ำนะคะเดี๋ยวแผลจะอักเสบ” “เป็นหมอหรือไง” คุณป๋าทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน “เป็นเมียคุณหิรัญค่ะ ^_^” พอฉันพูดแบบนั้นคุณป๋าก็หน้าแดงขึ้นมาเฉียบพลัน ก่อนที่จะคว้ามือมาดึงตัวฉันไปสวมกอด เสียงหัวใจของคุณป๋ามันกำลังเต้นรัว ทำให้ฉันอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ในตอนนี้บรรยากาศภายในห้องเงียบสนิท มีเพียงเสียงหัวใจของฉันกับคุณป๋าที่มันกำลังเต้นรัวแข่งกัน “คุณป๋าเคยคิดจะแต่งงานบ้างมั้ยคะ…” ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรดลใจให้ฉันเอ่ยถามคำนี้ออกไป “ทำไมจะไม่เคย แต่พอมาคิดๆ ดูแล้วงานแต่งงานมันก็ไม่ได้สำคัญไปมากกว่าที่วันนี้เธออยู่กับฉัน” พูดจบคุณป๋าก็ผละกอดออก มือหนาช้อนปลายคางของฉันให้เงยขึ้นมองตัวเอง “ถามแบบนี้แปลว่าเธออยากแต่งงาน ?”“มะ ไม่หรอกค่ะ หนูยังไงก็ได้ตามใจคุณป๋า เพราะสถานะของเราด้วย คงยากที่คนอื่นจะยอมรับ” ฉันยื่นริมฝีปากไปหอมแก้มคุณป๋า “แค่ตอนนี้คุณป๋ารักและซื่อสัตย์กับหนู หนูก็ดีใจมากกว่าการได้ใส่ชุดเจ้าสาวอีกค่ะ” “พรุ่งนี้จะมีงานจัดเลี้ยงของบริษัท ไปกับฉันนะ ในฐานะเ
ถึงจะคิดว่าคุณป๋าไม่ได้อยู่หน้าประตูแล้วแต่ฉันก็ยังโวยวาย เอาแต่ทุบประตูห้องอยู่แบบนั้นเผื่อคุณป๋าจะเห็นใจกลับมาเปิดให้ “อื้อ หนูทุบประตูจนมือแดงหมดแล้วนะคะ” ฉันแสร้งทำเป็นพูด ถ้าคุณป๋าแอบฟังอยู่คงจะเห็นใจ นี่ฉันเป็นเมียเชียวนะ จะใจดำขนาดนั้นหรือไง แต่!!! ไร้สัญญาณใดๆ จากด้านนอก เงียบกริบไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น “คุณป๋าหนูปวดฉี่ ฉี่จะลาดแล้ว” ปังๆๆๆๆ พูดจบฉันก็ทุบประตูห้องรัวๆ “คุณป๋าหนูพูดจริงๆ นะ เปิดประตูให้หน่อย หนูจะไม่ทำแล้ว ไม่ดื้อแล้ว” ไม่ว่าจะตะเบ็งเสียงออกไปเท่าไหร่ก็ไร้วี่แววจากนั้นด้านนอก ถ้าคุณป๋าคิดจะขังฉันไว้ในห้องนี้ถึงเช้าจริงๆ ฉันจะหักเงินจากวันละสามร้อยให้เหลือวันละร้อยห้าสิบเลยคอยดูเถอะ!!ฉันนั่งลงที่พื้นอย่างหมดแรง ทั้งแหกปากตะโกนทั้งทุบประตูห้องผ่านไปครึ่งชั่วโมงทุกอย่างยังคงเงียบ ฉันก้มหน้าลงดูมือของตัวเองทั้งสองข้างที่แดงเถือกจากกับเคาะประตูรัวๆ ติดกันเป็นเวลานาน“ไม่คิดเลยว่าคุณป๋าจะใจดำได้มากขนาดนี้” ฉันพัดพ้อออกมาเพราะความโกรธ ใช่! ฉันเองที่ผิดไปยั่วโมโหคุณป๋าทำให้ฟิวขาด แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าคุณป๋าจะมาขังไว้แบบนี้ ที่คิดไว้มันคนละแบบกันเลย ป่านนี้ไม
น้ำเสียงอำมหิตของคุณป๋าทำให้ขนทั้งตัวของฉันมันลุกซู่ คืนนี้คงจะเจอศึกหนักอีกแล้วสินะ ไหนๆ ก็จะเจอศึกหนักแล้วขอแกล้งหน่อยแล้วกัน อยากเห็นจังว่าเวลาคนแก่หึงมากๆ จะเป็นยังไง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นหรอกเพราะปกติคุณป๋าก็ขี้หึง แต่ครั้งนี้อยากทำให้หึงสุดๆ ไปเลย แล้วก็ไปจบที่เตียง คืนนี้ฉันคงต้องร้องขอชีวิตกับคุณป๋าอีกแน่ๆ “นี่เอวาไปเข้าห้องน้ำกัน ^_^” เอวามองฉันอย่างแปลกใจที่จู่ๆ ฉันก็ชวนไปห้องน้ำ คุณป๋าที่ได้ยินฉันพูดจึงกระตุกแขนเบาๆ แล้วพูดเสียงเข้ม “ถ้าอยากไปเข้าห้องน้ำ ฉันจะพาไป” “ไม่เอาค่ะ หนูอยากไปกับเอวามากกว่า” ฉันรีบปฏิเสธ ขืนให้ไปด้วยก็ไม่สนุกสิ ฉันตั้งท่าจะลุกขึ้นอีกครั้งแต่คุณป๋าไม่ยอมปล่อยมือที่รั้งเอวของฉันอยู่ ฉันจึงหันไปทำหน้าดุใส่ “ปล่อยนะคะ” คุณป๋าพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ดูก็รู้ว่าไม่อยากให้ฉันลุกขึ้นจากตักของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมปล่อยมือออก ฉันจับมือเอวาให้ลุกขึ้น ก่อนจะจูงมือพาเดินเข้ามาในบ้าน “เดี๋ยว! ห้องน้ำอยู่ทางนั้นแกจะไปไหนเมเบล” เอวาชี้ไปทางห้องน้ำชั้นล่างของบ้าน“ใครบอกว่าฉันอยากจะมาเข้าห้องน้ำจริงๆ ล่ะ”“หื้อ อะไรของแกเนี่ยเมเบล” “ตามมาเถอะน่า ถามเยอะจริ
เลิกเรียน ฉันนัดกับเพื่อนและพี่กินให้มาที่บ้านของฉันตอนหนึ่งทุ่ม พอขึ้นมาบนรถฉันก็รีบบอกคุณป๋าไว้ก่อนว่าวันนี้เพื่อนจะมาที่บ้าน “วันนี้หนูนัดเอวากับฟาร์นให้มาปาร์ตี้ที่บ้านนะคะ” ฉันบอกแต่บอกไม่หมด เพราะไม่ได้บอกว่าพี่ดินจะมาที่บ้านด้วยเหมือนกัน“ปาร์ตี้ ?” คุณป๋ามองหน้าฉันแล้วขมวดคิ้วเป็นปม “ก็ใช่ไงคะ ขอไปคลับคุณป๋าก็ไม่อนุญาต หนูเลยชวนเพื่อนมาดื่มที่บ้าน”“ทำไมถึงไม่ถามฉันก่อน ?” “ทำไมล่ะคะ หนูไม่มีสิทธิ์จะทำอะไรตามใจตัวเองเลยหรือไง ต้องขออนุญาตทุกครั้งเลยใช่มั้ยคะ” คุณป๋าถอนหายใจออกมาเบาๆ “มันไม่ใช่แบบนั้น ฉันก็แค่อยากให้เธอบอกก่อน”“นี่ไง หนูก็บอกคุณป๋าอยู่นี่ไงล่ะคะ” ทั้งฉันและคุณป๋าต่างก็ทำเงียบใส่กัน อยากจะงอนก็งอนไปเถอะวันนี้ฉันไม่ง้อหรอก ไม่ยอมให้ฉันไปเที่ยวดีนัก อีกอย่างฉันก็แค่ชวนเพื่อนมาดื่มที่บ้านเอง นี่แหละ ฉันกับคุณป๋ามักจะงอนกันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องประจำ พอมาถึงบ้านคุณป๋าก็เหมือนจะอารมณ์ดีขึ้น เดินมาเปิดประตูรถให้ แต่ยังฟอร์มอยู่ “ฝากบอกให้พี่กล้าจัดเตรียมของที่สระว่ายน้ำด้วยนะคะ เดี๋ยวหนูจะขึ้นไปอาบน้ำ” ฉันออกคำสั่ง “ห้ามใส่บิกินี่” คุณป๋าชี้หน้าฉันออกคำสั
ฉันนั่งหน้าบึ้งภายในรถโดยมีคุณป๋าเป็นคนมาส่งที่มหาวิทยาลัย จะให้หน้าบึ้งได้ไงล่ะ ก็เพราะคุณป๋าน่ะสิ หยิบกระโปรงตัวที่ยาวคลุมตาตุ่มมาให้ใส่ คิดแล้วก็ไม่น้าเก็บกระโปรงตัวนี้เอาไว้เลย คอยดูเถอะกลับบ้านไปฉันจะเผามันทิ้งซะ!!“ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย” คุณป๋าหันหน้ามาบอกในขณะที่กำลังขับรถอยู่ “ไม่ต้องมาพูดกับหนูเลย!!” “แค่ให้ใส่กระโปรงยาวแค่นี้ ต้องโกรธฉันมากขนาดนั้นเลยหรือไง”“ยาวแค่นี้ พูดมาได้ไงว่ายาวแค่นี้ อีกนิดเดียวก็จะลากดินอยู่แล้วนะคะ” “มันก็ดูเหมาะกับเธอดี” คุณป๋าทำหน้ากวน เหอะ! เหมาะอะไรล่ะ “มีผัวแล้วจะใส่สั้นๆ ไปอ่อยใคร!!” เอ้า! จู่ๆ คุณป๋าก็ทำเสียงดุใส่ฉันเฉยเลย แถมยังทำหน้าบึ้งอีกด้วย “อื้อ กระโปรงยาวแบบนี้ก็สวยไปอีกแบบนะคะ ใส่สบายด้วย ^_^” ต้องเป็นฉันที่เป็นฝ่ายยอมอ่อนข้อให้ เพราะไม่อยากจะทะเลาะกันให้ยืดยาว “อยู่เป็น” คุณป๋าพึมพำออกมาเบาๆ ทำให้ฉันจิ๊ปากใส่ แต่ก็แอบๆ ทำเพราะเดี๋ยวจะงอนอีก ยิ่งช่วงนี้คนแกยิ่งชอบอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ อยู่ด้วย #มหาวิทยาลัย“หื้อ! เอวาเธอช่วยฉันดูทีว่าไม่ได้ตาฟาดไปใช่มั้ย วันนี้เมลมันใส่กระโปรงแทบจะลากดินเลยว่ะ” พอมาถึงฟาร์นมันก็พูดล้อฉันขึ้นมาทันท
เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันที่มหาวิทยาลัยของฉันเปิดภาคเทอม…วันนี้คุณป๋าจะต้องไปส่งฉันที่มหาวิทยาลัยด้วยตัวเองและไปรับ นี้ไม่ใช่กฏที่ตัวฉันตั้งขึ้น แต่เป็นกฏของคุณป๋าเองต่างหาก แถมยังสั่งห้ามไม่ให้ฉันมองผู้ชายคนไหนอีกด้วย “ขอยกเว้นพี่ดินสักคนไม่ได้หรอคะ” ฉันอ้อนคุณป๋าในขณะที่กำลังแต่งตัวอยู่ พี่ดินคือพี่ชายที่แสนดีคนหนึ่ง เขาเคยช่วยฉันในหลายเรื่อง จะให้ฉันทำเมินใส่เขาคงไม่ได้“ไม่ได้!!” คุณป๋าตอบเสียงแข็ง“หัดมีเหตุผลบ้างสิคะ” “จะใส่ใจมันทำไมนักหนา!!” อีกแล้ว พูดถึงพี่ดินทีไรก็ทักจะมีปากเสียงกันตลอด ล่าสุดฉันขอไปกินข้าวกับพี่ดิน อย่กจะเลี้ยงขอบคุณเขาก็ถูกห้ามแล้วก็มีปากเสียงกันใหญ่โต “เขาเป็นคนดีนะคะ”คุณป๋าเงียบทำเมินไม่สนใจคำพูดของฉัน ก็ได้ถ้าอยากจะเมินใส่กันแบบนี้ ฉันเอื้อมมือหยิบกระโปรงนักศึกษาตัวที่สั้นที่สุดในตู้เสื้อผ้าออกมา แล้สสวมใส่มัน หลังจากที่ใส่กระโปรงแล้วก็หันกลับมามองคุณป๋า เห็นว่าตอนนี้คุณป๋ากำลังจ้องหน้าฉันตาเขม็งอยู่ “ไปส่งหนูได้แล้วค่ะ จะสายแล้ว”“ไม่คิดบ้างหรือไงว่ากระโปรงที่ใส่อยู่มันจะขัดหูขัดตาฉันขนาดไหน” คุณป๋าตวัดสายตาจ้องเขม็งมองกระโปรงของฉัน“หนูก็ใส่แบบนี้
เฮือก!! ใจมันกระตุกวูบทันทีเมื่อได้ยินคำพูดที่รู้ทันแผนการของคุณป๋า ใบหน้าของฉันซีดเผือดพร้อมกับมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมา ฉันหลับตาลงแล้วนับหนึ่งถึงสามในใจ ก่อนจะลุกขึ้นจากตักแกร่งแล้ววิ่งหนี แต่!! ทำได้เพียงแค่ลุกขึ้น ร่างของฉันก็ถูกคุณป๋าคว้าจับที่เอวเอาไว้ออกแรงดึงให้กลับมานั่งลงบนตักของตัวเองเหมือนเดิม บ้าที่สุด!! “คิดจะหนี มันง่ายไปหรือเปล่า” ฉันค่อยๆ หันหน้ามองคุณป๋าที่กำลังทำหน้ายักษ์ใส่ ก่อนจะตัดสินใจถาม “พะ พี่กล้าบอกหรอคะ” คุณป๋าส่ายหน้าไปมาแทนคำตอบ ได้ไง! ถ้าพี่กล้าไม่บอกแล้วคุณป๋าจะรู้ได้ยังไง “ฉันแอบฟังเธอคุยกับมัน” เฮือก!! ให้ตายเถอะ สรุปคือฉันพลาดที่ไม่ได้สังเกตอะไรให้ดีๆ ก่อนใช่มั้ย “ส่วนยานั่นที่เธอคิดว่าเป็นยานอนหลับ มันเป็นแค่ยาบำรุง” มือหนาจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้น “ฉันเป็นคนสั่งให้ไอ้กล้าเปลี่ยน”“……” ฉันค่อยๆ เม้มปากเข้าหากันแน่น ไม่รอดแน่ ถึงจะชอบเวลาที่มีอะไรกับคุณป๋า แต่ฉันไม่ค่อยชอบเลยเวลาที่ต้องถูกลงโทษ เพราะนั่นหมายความว่านอกจากคืนนี้จะไม่ได้ไปคลับแล้ว ฉันยังจะไม่ได้นอนอีกทั้งคืน คุณป๋ากดจูบหนักๆ ลงมาบนริมฝีปากของฉันเพื่อเป็นการลงโทษ ริมฝีปากมั