All Chapters of รักนะครับ คุณนางร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

“คิดจะแย่งนายหัวไปจากฉัน ไม่ง่ายหรอก”มือบางบีบคางของคนที่ใบหน้าฟกช้ำจนปลายเล็บยาวจิกลงบนเนื้อแก้ม ผมเผ้ายุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิง พร้อมมืออีกข้างค่อยๆ เลื่อนมีดคัตเตอร์ขึ้น แววตาที่จ้องอีกฝ่ายฉายแววดุร้าย“ต่อให้ฉันตาย นายหัวก็ไม่หันไปสนใจผู้หญิงร้ายกาจอย่างเธอ”คนที่ตกเป็นรองกัดฟันพูด ทว่าในดวงตามีแววของความหวาดหวั่น“หึ กลัวแต่ยังทำปากดีอีก ฉันจะไม่ให้แกตายง่ายๆ หรอก”เสียงหวานเค้นจนเข้มน่ากลัว มือเปลี่ยนไปจิกผมอีกฝ่ายดึงให้หน้าเชิดขึ้น“ในเมื่อมั่นใจนักว่ายังไงนายหัวก็รักฝังใจอยู่กับแก แทนที่จะฆ่าแก ฉันจะทำให้แกมีชีวิตอยู่กับใบหน้าที่ไม่ต่างจากผีนรก เพราะทำให้แกตายนายหัวก็ยิ่งลืมแกได้ยาก ฉันจะทำให้เขารังเกียจหน้าตาน่าเกลียดของแก แม้แต่กอดก็กอดไม่ลง”เห็นชัดว่าคนที่ถูกทำร้ายน้ำตาเอ่อคลอขึ้น คนมองยิ่งสะใจ ค่อยๆ เคลื่อนมีดไปชิดใบหน้าเนียนใสที่มีรอยช้ำ ราวช่วงเวลาวัดใจ“ถึงจะน่าเกลียดยังไง ความรักของนายหัวก็ไม่มีวันแบ่งปันไปที่เธอ”คนตกเป็นรองยังท้าทาย“นังนี่”พร้อมกับเข่นเขี้ยว ปลายมีดในมือก็ขยับไปใกล้ใบหน้าอีกฝ่ายเพิ่มขึ้น ในจังหวะนั้นเองเสียงสั่งก็ดังขึ้น“คัต!”มือที่ถือมีดคัตเตอร์

คอนโดหรูย่านใจกลางกรุงเทพฯ ที่บราลีอาศัยอยู่เป็นคอนโดของวิมาดา หญิงสาวพักที่นี่ตั้งแต่เริ่มเข้าวงการ แม้เวลานี้จะซื้อบ้านเป็นของตัวเองแล้วแต่ก็ยังอยู่ที่นี่เพื่อการเดินทางสะดวก บ้านของเธออยู่เขตชานเมือง หมู่บ้านเดียวกันกับผู้จัดการสาว อีกฝ่ายเองมักพักกับเธอที่คอนโดมากกว่าอยู่ที่บ้านกับสามีเช่นกัน“โอ๊ย! อุจาดตาที่สุด นายปากปีจอนี่ อยู่ๆ โผล่มาที่นี่ได้ยังไง แถมยังถือโอกาสใช้ห้องน้ำ อาบน้ำ แล้วยังมาโชว์ของให้ดูเป็นเสนียดลูกตาอีก”คนที่กำลังขนลุกชัน ทั้งยังตัวสั่นกับภาพร่างกายเปลือยเปล่าของบุรุษเพศที่เห็นเต็มสองลูกตา ก้าวยาวๆ ไปคว้าโทรศัพท์มือถือของตนบนเตียง และเห็นว่าแบตเตอรี่หมดก็รีบหาสายชาร์จมาเสียบมือไม้สั่นเมื่อวานหลังกลับมาถึง โดยคิตตี้มาส่งถึงห้องก่อนเจ้าตัวจะกลับไป แม้อีกฝ่ายจะอาสาอยู่เป็นเพื่อน ทว่าบราลียืนยันว่าอยู่ได้ เพราะอยากนอนพักจริงๆ เธอก็อาบน้ำ ทานยาแล้วหลับไปเลย ไม่ทันสังเกตว่าแบตโทรศัพท์ใกล้หมดรอไม่นานก็เปิดหน้าจอขึ้นมา เห็นว่ามีเบอร์ของวิมาดาโทรมาหลายสาย หญิงสาวจึงโทรกลับทันที“หมอนั่นมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะพี่วิ”‘โบ เฮ้อ กว่าพี่จะติดต่อได้’บราลีพูดขึ้นก่อน ทว่าอี

สองหนุ่มสาวนั่งกอดอกเอนกายพิงพนักเก้าอี้อยู่คนละฝั่งของโต๊ะทานอาหาร มองกันและกันอย่างหยั่งเชิง หลังจากที่ชนนซื้อข้าวต้มกลับมา บราลีก็ล้างหน้าแปรงฟันเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดเรียบร้อย มานั่งทานอาหารของตัวเอง ส่วนชายหนุ่มเลี่ยงไปคุยโทรศัพท์แล้วเตรียมตัวจะออกไปข้างนอก แต่เธอมีเรื่องต้องตกลงกับเขา“สิบห้านาที มีอะไรพูดมาให้ครบเลยคุณดารา”“นายจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน”“ยังไม่รู้ แต่สะดวกดีก็คงอยู่ไปเรื่อยๆ”“ไม่ได้”หญิงสาวเสียงแข็ง“นี่คอนโดพี่วิ พี่สาวแท้ๆ ของนายนนคนนี้นะเธอ เรื่องอะไรมาห้ามน้องชายที่คลานตามกันมาไม่ให้อยู่คอนโดพี่สาว”บราลีเม้มริมฝีปาก ขุ่นใจคนกวนโมโห“ฉันก็อยู่กับพี่วิมาห้าปีแล้ว แล้วพี่วิก็รักฉันเหมือนน้องสาวแท้ๆ”“จะบอกว่าเธอก็เหมือนน้องสาวเราเหรอ”อีกฝ่ายทำสีหน้ารับไม่ได้พลางยักไหล่ ทว่าหญิงสาวสวนขึ้น“บ้า ใครอยากเป็นน้องสาวนาย”“ก็ดีนะ คิดเหมือนกันเลย”ชนนตอบกลับสั้นๆ ทว่าแววตาคมเข้มนั้นพราวระยับไม่น่าไว้ใจในความรู้สึกของคนเห็น“นายก็รู้ว่าฉันเป็นใคร นายอยู่ที่นี่นานถ้ามีคนรู้เข้า ได้มีข่าวเสียหายออกไปแน่”“ก็แค่บอกไปตรงๆ ว่าเราเป็นน้องพี่วิ ใครมันจะจับผิดก็ช่างมันสิ”“นายก

มีเวลาพักผ่อนสามวันก็ถึงวันที่ต้องออกกองอีกครั้ง แพรวานัดแนะเวลาให้คนขับรถมารับบราลีอย่างเรียบร้อย แม้เจ้าตัวจะถามย้ำว่าเธอจะเดินทางไปกับเอมิกาหรือไม่ แต่หญิงสาวก็ปฏิเสธเช่นเดิมตีสี่ครึ่งบราลีได้ยินเหมือนเสียงอาบน้ำจากห้องน้ำด้านนอก เพราะเธอตื่นอาบน้ำเตรียมตัวตั้งแต่ตีสี่ แม้แปลกใจว่าชนนจะรีบตื่นไปไหน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องของเธออยู่แล้วดูเหมือนชายหนุ่มเริ่มทำงานของเขาแล้ว เพราะเห็นนั่งประจำที่โต๊ะทานข้าว เขียนเมาส์ปากกาลงบนบอร์ดและมองจอโน้ตบุ๊กหน้านิ่วคิ้วขมวด หรือคุยโทรศัพท์บางครั้งบราลีต้องเลี่ยงมาทานข้าวที่โซฟา แม้อีกฝ่ายจะเก็บของให้แต่เธอบอกว่าไม่เป็นไร สุดท้ายทั้งสองก็มักนั่งทานข้าวที่โซฟาใช้โต๊ะเตี้ยแทนใกล้ตีห้าบราลีก็ออกจากห้องของตนเพื่อลงไปรอลุงเกษมคนขับรถ แต่ก็เห็นร่างสูงกำยำลุกขึ้นจากโซฟาเดินมาหาตนพลางเอ่ย“เอาอะไรไปเยอะแยะ กระเป๋าใหญ่เชียว”กระเป๋าที่บราลีถือเป็นทรงใหญ่ที่จุของได้เยอะ แม้จะไม่ได้พกอะไรมากมาย แต่หญิงสาวก็ใส่ของที่เผื่อตนต้องการไปจนครบ“กระเป๋าฉัน ฉันจะเอาอะไรไปก็ได้”“แขนเธอเจ็บอยู่ไม่ใช่หรือไง”“เรื่องของฉัน ฉันถือได้ก็แล้วกัน”หญิงสาวนึกเคืองที่อีกฝ่ายจุ้น

“คัต”“ขอซับหน้านักแสดงค่ะ”เสียงผู้กำกับสั่งตามด้วยเสียงของคอนทินิวไม่นานคิตตี้ก็ก้าวเร็วๆ เข้ามาซับหน้าที่มีเหงื่อซึมจนไหลลงข้างแก้มของบราลี เพราะถ่ายกันในบ้านไม้ อากาศช่วงบ่ายค่อนข้างร้อน“ขอน้ำค่ะ”นางร้ายสาวบอกสั้นๆ แม้จะเป็นฉากไม่หนักแต่เธอก็ต้องพูดบทยาวกับนักแสดงอีกคน“ขอน้ำให้พี่โบหน่อยค่า”คิตตี้ร้องบอกครู่หนึ่งร่างสูงกำยำก็ถือแก้วน้ำเก็บความเย็นส่วนตัวของบราลีเข้ามาส่งให้ หญิงสาวรับมาพลางขมวดคิ้วใส่ชายหนุ่ม เพราะหลายคนต่างจ้องมายังตน แม้แต่นักแสดงชายที่เข้าฉากด้วย เธอจิบน้ำเล็กน้อยก็ส่งคืนโดยไม่เอ่ยคำใด ชนน เองก็กลับออกไปยืนยังมุมของตนเงียบๆ ด้วยสีหน้าเรียบเฉยเช่นกัน แต่ไม่รู้เพราะอะไรบราลีกลับรู้สึกว่าใจของเธอไม่นิ่งเอาเสียเลย แม้จะพยายามวางสีหน้าปกติทว่าหญิงสาวกลับหงุดหงิดในใจ‘ทำไมเธอต้องใส่ใจสายตาคนอื่น’บราลีบ่นตัวเอง ใช้เวลาหลายนาทีกว่าจะรวบรวมสมาธิถ่ายฉากนั้นจนผ่านไปได้ระหว่างรอถ่ายอีกฉากหญิงสาวจึงแยกตัวออกมาสงบจิตใจตัวเอง เธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แม้จะค่อนข้างระมัดระวังในเรื่องการวางตัวกับนักแสดงชายเพราะไม่อยากให้มีข่าวเสียหายแต่ก็ไม่ได้กลัวจนเกินเหตุ ต่างจากครั้