บททั้งหมดของ รักนะครับ คุณนางร้าย: บทที่ 11 - บทที่ 20

“เรื่องวันนี้อย่าบอกพี่วินะ”บราลีเอ่ยขึ้นขณะรถเคลื่อนไปบนถนน“คิดว่าปิดปากเราได้ แล้วคนอื่นจะไม่พูดเหรอ เชื่อเหอะ ตอนนี้ไม่โปรดิวเซอร์ ก็ผู้ช่วยพี่วิ หรือไม่ ก็เจ๊คิตตี้นั่นแหละกดโทรรายงานเรียบร้อยไปแล้ว เห็นเจ๊แกบอกว่าซี้ปึ้กกับพี่วิไม่ใช่เหรอ”“อ๋อ แอบสัมภาษณ์กันมาแล้วสินะ”“ทำไมต้องแอบ เขาชวนคุย เราก็ตอบแค่นั้น”“แล้วเจ๊คิตตี้ถามเรื่อง...”“เรื่องอะไร”ชายหนุ่มถามกลับเพราะหญิงสาวชะงักคำพูดตัวเองไป ทว่าบราลีเพียงส่ายหน้า ชนนกำลังจะซักไซ้ต่อแต่เสียงโทรศัพท์มือถือของนักแสดงสาวดังขึ้นมาก่อน เธอจึงควานหาในกระเป๋าที่ชายหนุ่มวางไว้ข้างตน ไม่นานก็เจอและเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์วิมาดาก็หน้าจ๋อย ยกโทรศัพท์ตนให้ชนนดู“บอกแล้วว่าไม่ต้องรอให้เราพูดหรอก”ชายหนุ่มย้ำนางร้ายสาวได้เพียงถอนหายใจอย่างหนักใจ ก่อนจะรับสายในที่สุด วิมาดาถามไถ่อย่างห่วงใยกระทั่งมั่นใจว่าเธอไม่เป็นอะไรจริงๆ แต่ก่อนวางสายอีกฝ่ายกลับเอ่ยสิ่งที่ทำเอาบราลียิ่งหนักใจ‘พี่คิดถูกจริงๆ ที่ให้นนตามไปด้วย คงต้องฝากให้นนช่วยดูแลระหว่างที่โบถ่ายเรื่องนี้จนจบ เพราะต้องมีไปต่างจังหวัดด้วย’“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะพี่วิ เนี่ยแขนโบก็จะหายด

แม้จะขู่ชนนแต่สุดท้ายบราลีก็ไม่กล้าบอกเรื่องที่ชายหนุ่มบังคับจูบตนเองกับวิมาดาไป อายที่จะพูดเรื่องนี้กับคนอื่นแม้แต่ผู้จัดการที่รักเหมือนพี่สาวหญิงสาวไม่ยอมออกจากห้องอีกเลยกระทั่งเย็นชายหนุ่มมาเคาะประตูถามว่าจะทานอะไรเป็นมื้อเย็น เธอก็บอกว่าไม่หิว อีกฝ่ายเงียบหายไปพักใหญ่ มีเสียงเคาะอีกครั้ง บราลียังไม่ยอมเปิดเหมือนเดิม“เราซื้อสลัดอกไก่มาให้ ออกมากินเถอะ ถ้ากลัวเราดักปล้ำจูบล่ะก็ เราจะเข้าไปนั่งทำงานในห้อง”พูดจบเสียงข้างนอกก็เงียบไปเลยคนฟังอดค้อนชนนไม่ได้ที่รู้ทันว่าเธอระแวงเขา แต่ทนได้ไม่นานก็ต้องยอมแพ้เพราะท้องร้องประท้วงอย่างหนัก“แค่จูบใครกลัว ขืนมาขโมยจูบอีกแม่จะกัดเอาคืนเลยคอยดู”บราลีบ่นพึมพำปลุกใจตัวเอง บอกตัวเองว่าเพียงแค่ถูกชนนจูบไม่ทำให้เธอเสียศูนย์ง่ายๆ หรอกจากนั้นก็ออกไปข้างนอก แต่ไม่มีชายหนุ่ม เขาเข้าไปในห้องอย่างที่บอกจริง ใบหน้าสวยสะบัดใส่ประตูห้องอีกฝ่ายแล้วเดินไปยังโซนพื้นที่ครัวซึ่งมีสลัดวางอยู่บนโต๊ะ ชนนน่าจะทานจากข้างนอกมาแล้วเพราะเขาหายไปนาน เธอจึงจัดการอาหารของตนเพียงลำพัง หากก็คอยเหลือบมองประตูห้องของเขาอย่างไม่ไว้ใจ ทว่าชายหนุ่มไม่ออกมาอีกจนเธอกลับเข้าห้อ

มาถึงคอนโดปุ๊บชนนก็ออกไปข้างนอกต่อแม้ว่าจะหกโมงเย็นแล้ว ชายหนุ่มบอกว่าเพื่อนนัดคุยกับลูกค้าและอยากให้เขาไปเจอด้วยพร้อมกันบราลีไม่ได้ซักไซ้อะไร ใช้พลังในการแสดงกับสมองในการจำบทมาทั้งวันเธอเพลียและอยากพัก หญิงสาวอาบน้ำเสร็จก็เข้านอนทันทีรู้สึกตัวอีกครั้งในตอนดึก ดูหน้าจอโทรศัพท์มือถือก็เห็นว่าสี่ทุ่มครึ่งแล้ว ร่างโปร่งอรชรออกไปนอกห้องเพราะหิวขึ้นมานิดๆ เธอมีนมกล่องติดบ้านไว้ดื่มหลังกลับจากถ่ายละครอยู่แล้วเพราะไม่ทานอาหารดึกเสียงในห้องน้ำบอกให้รู้ว่าชนนอยู่ในนั้น หญิงสาวตั้งใจจะกลับเข้าห้องก่อนที่ชายหนุ่มจะออกมา ทว่าไม่ทันแล้ว ร่างสูงกำยำก้าวออกจากห้องน้ำโดยมีเพียงผ้าขนหนูผูกพันเอวไว้ชนนมองมายังเธอ บราลีเองก็มองหน้าคมเข้มกับเรือนกายกำยำที่มีน้ำเกาะพราว ขณะดูดนมที่เสียบหลอดจากกล่องแล้วกลืนเสียงดัง นั่นเองทำให้รู้สึกตัวว่าตนเผลอมองอีกฝ่ายเต็มตาหญิงสาวหันหน้าหนีทันทีแล้วเร่งรีบก้าวเท้าเร็วๆ ตรงเข้าห้องของตน แต่กลับต้องตัวแข็งทื่อ เพราะรับรู้ถึงความเย็นจัดจากหยดน้ำที่ซึมผ่านเนื้อผ้าชุดนอนพร้อมการโอบรัดจากด้านหลัง ร่างหนาด้วยมัดกล้ามแนบชิดทำเอาใจดวงน้อยหล่นวูบ“ทะ...ทำอะไร”เสียงหวานถามแ

“อะ ให้มองเต็มๆ ตาอีกที แล้วคิดใหม่”“ไม่ดูแล้วย่ะ ฉันเห็นหมดแล้ว ไม่เห็นจะมีอะไรน่ามองสักนิด เลิกตอแยฉันแล้วก็ไปใส่เสื้อผ้าได้แล้ว ไป ชิ่ว”บราลีเบะปากพลางไล่อีกฝ่าย ทว่าชนนกลับกระตุกยิ้ม“นั่นไง วันนั้นเธอเห็นน้องชายเราจริงๆ ด้วย”คนถูกจับได้อึ้งไปทันใด ใบหน้าร้อนซ่าน ไม่แน่ใจว่าหน้าตัวเองแดงตามไปด้วยหรือเปล่า“เราไม่ยอมนะ เธอต้องรับผิดชอบ”“รับผิดชอบบ้าบออะไร ฉันไม่พูดกับนายแล้ว”หญิงสาวบอกปัดอย่างคนร้อนตัว ทั้งยังพยายามจะดึงมือตัวเองจากมือหนา แต่ชนนกระตุกพาร่างโปร่งอรชรกลับไปชิดกายแกร่ง รวบกอดเอวเล็กอย่างรวดเร็ว ใบหน้าคมเข้มขยับมาใกล้แม้บราลีจะพยายามเอนตัวหนีก็ยังห่างเพียงแค่คืบ“แค่ยอมรับว่าเธอก็สนใจเรา มันยากนักหรือไง”“ฉันน่ะเหรอสนใจนาย”เสียงหวานแข็งขึ้น เข้าใจว่าอีกฝ่ายหาเรื่องตนอีกแล้ว“เราจูบโบไปกี่ครั้งแล้ว”อยู่ๆ ชนนก็ถามขึ้นมา คิ้วเรียวสวยขมวดอย่างไม่เข้าใจ ทว่าประโยคต่อมาของเขาทำเอาเถียงไม่ออก“ถ้ารังเกียจกันจริง เราคงโดนตบคว่ำตั้งแต่แรกแล้ว จริงไหมล่ะ แถมเมื่อตอนบ่าย เธอยังเคลิ้มด้วย ถ้าแพรวไม่มาตามก่อนล่ะก็...”“ใครเคลิ้มไม่ทราบ”เธอแว้ดใส่อีกฝ่ายทันที แต่ชนนยังไม่หมด

“หมอนั่นคิดจะอยู่ที่นี่ยาว โบจะหาคอนใหม่”หญิงสาวโทรไปฟ้องวิมาดา แต่เรื่องที่พูดถึงมีเพียงเรื่องที่ชนนคิดจะตั้งรกรากที่คอนโดนี้‘ใจเย็นสิจ๊ะโบ พี่เข้าใจนะ นนเป็นผู้ชายมันก็น่าลำบากใจอยู่ แต่จะให้พี่ไล่น้องชายไปอยู่ที่อื่น พ่อแม่คงไม่สบายใจ’“โบถึงได้บอกว่าโบจะไปเองไงคะ”‘อยู่คอนโดนี้พี่ยังฝากให้นนช่วยดูแลโบแทนได้ อีกอย่าง พี่ยังไม่แน่ใจเลยว่าหลังคลอดจะทำงานได้เมื่อไหร่ เราคุยกันเรื่องนี้แล้วนี่จ๊ะ’บราลีเม้มริมฝีปาก ใบหน้าสวยงอง้ำ เธอเป็นคนบอกเองว่าอยากให้วิมาดาเลี้ยงดูลูก ให้เวลากับลูกให้มากที่สุด ลูกสำคัญกับผู้จัดการสาวมากกว่าเธอ‘พี่ไม่อยากทิ้งโบ แต่แพรวก็ต้องดูแลไอมี่’แพรวาเป็นผู้ช่วยของวิมาดา ช่วยดูแลเอมิกาเพราะมารดาของอีกฝ่ายขอให้ช่วย หลังจากได้รู้จักกันตอนที่เอมิกาแสดงเป็นน้องสาวของบราลีเมื่อปีที่แล้ว โดยเจ้าตัวเป็นน้องใหม่ของช่อง วิมาดาจึงช่วยให้คำแนะนำมารดาของอีกฝ่ายจนสนิทสนมกัน มารดาของเอมิกาฝากฝังบุตรสาวกับผู้จัดการคนเก่ง สุดท้ายวิมาดาก็รับปากแล้วให้แพรวาเป็นคนดูแลนักแสดงหน้าใหม่โดยตนเองคอยให้คำปรึกษา‘จริงๆ จะให้แพรวดูทั้งสองคนก็ได้ แต่คุณแม่ของไอมี่ค่อนข้างห่วงน้อง แค่นี