All Chapters of รักนะครับ คุณนางร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

ฉากที่ถ่ายทำในวันนี้เป็นฉากบนเรือ นางร้ายได้เห็นว่าแท้จริงแล้วพระเอกให้ความสำคัญกับนางเอกมากขณะพามาล่องเรือเล่น จนเกิดความอิจฉาและหึงหวงการถ่ายทำค่อยเป็นค่อยไป เพราะบนเรือมีมุมตั้งกล้องจับภาพน้อย ผู้กำกับต้องการภาพที่ออกมาสวย เห็นทะเลสีน้ำเงินเข้ม ท้องฟ้าสีคราม แสงแดดสดใสในยามสายของวัน กับฟีลสวีตหวานของสองพระนาง ส่วนฝ่ายนางร้ายอรจิรานั้นมีเข้าฉากไม่มากนักและแม้การถ่ายทำจะย้อนหลัง เป็นเนื้อหาในช่วงแรกก่อนที่อรจิราจะวางแผนจับตัวนางเอกไป ทว่าทั้งบราลีและนักแสดงคนอื่นก็สามารถถ่ายทอดอารมณ์ออกมาได้ดี ตรงเหตุการณ์ในเวลาของเรื่อง เพราะต่างก็ทำการบ้านเตรียมตัวในแต่ละฉากอย่างใส่ใจในรายละเอียดชนนนั้นแม้จะมาด้วยหากเขาอยู่ในเรืออีกลำ ซึ่งมีการตั้งกล้องจับภาพเช่นกัน แต่ชายหนุ่มก็อยู่เพียงในจุดที่ไม่รบกวนการทำงานของทีมงาน ซึ่งปัทมากับประสานงานก็อยู่ในลำนี้ ทว่าธนากรมาดูภาพจากล้องอย่างใกล้ชิดในเรือที่ถ่ายทำระหว่างรอปรับเปลี่ยนมุมกล้องเพื่อถ่ายทำส่วนของพระเอกนางเอกต่อ พีรพลกับเอมิกาก็กลับเข้าไปด้านในรวมกลุ่มบราลีและคิตตี้ ช่างทำผม รวมถึงทีมสไตลิสต์ซึ่งต้องตามมาคอยดูความเรียบร้อยของเสื้อผ้าหน้าผมให้

เวลาสี่ทุ่มบราลีที่นอนไปตั้งแต่หัวค่ำเพราะสภาพจิตใจยังไม่ค่อยดีนักซะลึมซะลือตื่นขึ้น การนอนเร็วทำให้รู้สึกตัวขึ้นมาเร็วเช่นกันหญิงสาวมองไปรอบห้องแล้วก็ขมวดคิ้วเพราะไม่เห็นคิตตี้ มีเพียงโคมไฟที่หัวเตียงเปิดไว้ ช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองเป็นห่วงเธอ จึงมาอยู่เป็นเพื่อน และธนากรก็สั่งอาหารมาให้เธอทานมื้อเย็นในห้องเรื่องที่เกิดขึ้นทำให้การทำงานค่อนข้างกร่อย แม้แต่เอมิกาก็หน้าหมองทันทีหลังสั่งคัต และเงียบพูดน้อยสีหน้าไม่ดีอีกเลย ทว่าอย่างไรวันพรุ่งนี้ก็ยังต้องถ่ายทำกันต่อ นางเอกสาวรวมต้องพยายามปรับอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองให้ได้ แต่ ธนากรปรึกษากับชาติชายให้บราลีได้พักหนึ่งวันขณะกำลังแปลกใจอยู่นั้นก็มีเสียงเปิดประตู คิตตี้เข้ามาพร้อมใครคนหนึ่ง บราลีลุกขึ้นนั่งเขม้นมอง อีกฝ่ายก็เอ่ยทัก“อ้าว น้องโบ พี่ทำให้ตื่นหรือเปล่าคะ”“ไม่หรอกค่ะ โบเพิ่งรู้สึกตัว”หญิงสาวบอกเสียงเบาพร้อมกับมองร่างสูงกำยำคุ้นตาของคนที่ก้าวตามคิตตี้มาจนถึงเตียง แล้วก็ต้องเผยอริมฝีปากค้างเมื่อเห็นชัดว่าเป็นใคร“น้องนนเป็นห่วงโบ เจ๊บอกว่าโบหลับไปแล้ว ก็ขอเข้ามาดู เลยพามา”คิตตี้บอกเสียงอ่อนราวเกรงใจทว่าบราลีมองสบตากับชายหนุ

ร่างอรชรขยับซุกเรือนกายอุ่นภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ทำเอาคนที่รู้สึกตัวขึ้นมาก่อนต้องสวดมนต์ข่มใจตัวเองให้เพียงโอบหญิงสาวไว้เท่านั้น‘พุทโธ ธัมโม สังโฆ’ชนนขบกรามแน่น แม้แต่จะหายใจยังต้องให้เบาเข้าไว้ เกรงว่าตนจะไปทำให้บราลีตื่น ทั้งที่ตั้งใจรีบตื่นเพื่อออกไปจากห้องนักแสดงสาวก่อนทีมงานตื่นขึ้นมาเตรียมตัวออกกอง แต่คงยาก เพราะหากขยับตัวหญิงสาวก็คงตื่นเช่นกัน เขาอยากให้เจ้าตัวหลับสบาย อย่างไรวันนี้บราลีก็ได้พักสุดท้ายชนนก็นอนนิ่งๆ อยู่อย่างนั้น กระทั่งเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เป็นสายจากคิตตี้ ดูเวลาเห็นว่าตีห้าครึ่ง“ใครโทรมา”เสียงหวานเครือถามเบาๆ ขณะที่ตาค่อยๆ ปรือเปิดขึ้น“เจ๊คิตตี้น่ะ”ชนนตอบแล้วรับสาย“ครับเจ๊”‘น้องนนยังอยู่ในห้องน้องโบหรือเปล่าคะ’“ครับ”เขาตอบพลางหลุบตาลงสบตาหญิงสาว เจ้าตัวเงยหน้ามองเขาทั้งที่ตื่นไม่เต็มตา เหมือนบราลีจะลืมตัวเพราะดวงหน้าสวยยังซบอกเขา แต่กลับเป็นภาพสุดเซ็กซี่กระชากใจคนมอง ใจร่ำๆ อยากกดอีกฝ่ายให้นอนครวญครางใต้ร่างตนนัก‘เจ๊กำลังจะไปห้องน้องโบนะคะ นังบี๋กับเปิ้ลด้วย’“ครับ?”คราวนี้ร่างสูงกำยำเริ่มขยับ ทำเอาหญิงสาวรู้ตัวว่าตนเองซุกซบแนบชิดเรือนกายห

“คุณทาม?”บราลีงงหนักเข้าไปอีก ในเมื่อนักแสดงพักที่โรงแรม ผู้จัดหนุ่มพักที่บ้านของเขาแล้วเอมิกาเป็นข่าวได้อย่างไร“นักแสดงกองเราพักโรงแรมนี่คะ โบว่าไม่น่าใช่ไอมี่แล้วล่ะค่ะ”‘วันที่ถ่ายก็พักที่โรงแรมแหละค่ะ แต่จำได้ไหมคะว่าวันสุดท้ายคุณน้องไอมี่เธอไม่สบาย กว่าจะถ่ายจบก็ดึก ฉากสุดท้ายที่ถ่ายกันที่บ้านคุณทามไงคะ น้องโบกับคนอื่นกลับกรุงเทพฯ แต่เธอบอกว่ากลับไม่ไหว โทรบอกคุณแม่ คุณแม่เป็นห่วงมากร้อนใจแทบอยากมารับกลางค่ำกลางคืน คุณทามก็ใจดี ซัพพอร์ตนักแสดงสุดๆ ออกตัวกับคุณแม่น้องไอมี่ว่าให้น้องพักที่บ้านก่อนได้ สายๆ ดีขึ้นค่อยกลับ’น้ำเสียงคิตตี้ดูหมั่นไส้ระคนสนุกปาก‘คุณแม่เธอนึกยังไงไม่รู้ อนุญาตจ้า ปกติห้วงหวงลูกสาว มาต่างจังหวัดครั้งนี้ไม่ได้มาด้วยเพราะไปวิปัสนาถือศีลที่วัด แล้วคุณทามก็รับปากว่าจะช่วยดูแลน้องไอมี่อย่างดี ใช่ไหมคะ สงสัยดีมากจนน้องไอมี่ซาบซึ้ง ไปขอบคุณถึงในห้องนอน’บราลีทำหน้าไม่ถูก แม้จะเพียงแค่ฟังเรื่องราวผ่านโทรศัพท์“งั้นคนที่เล่าให้เจ๊คิตตี้กับคนอื่นๆ ฟังก็...”“จ้ะ ไม่ต้องสืบให้เสียเวลา”อย่างไรแพรวาก็ต้องอยู่กับเอมิกา นักแสดงสาวหายไปมีหรือเจ้าตัวจะไม่สงสัยหรือตามหา

“นายจะไม่ปล่อยฉันจริงๆ ใช่ไหม”เสียงหวานเบาหวิวเมื่อชายหนุ่มไต่ริมฝากปากไล่เม้มซอกคอให้เธอได้พักหายใจ“ถ้าโบใจร้าย เรายอมถอยก็ได้”เสียงทุ้มอ่อยอย่างน่าสงสาร ทว่าก็ยังกวนประสาทตามแบบนายชนนคนเดิม จนหญิงสาวค้อนให้อีกเหมือนเคย“ไม่ดูตัวเองเลยว่านะ ใครร้ายกว่าใครกันแน่”หญิงสาวบ่นอุบอิบ แต่อีกฝ่ายกลับยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่ปิดบัง“เรียกว่าล่อลวงด้วยรักดีกว่า”ชนนกระซิบชิดริมฝีปากอิ่ม บราลีอดยิ้มกับความยียวนเจ้าสำบัดสำนวนของอีกฝ่ายไม่ได้ และเมื่อชายหนุ่มจุมพิตปากตนเธอก็เผยอรับอย่างเต็มใจจูบนุ่มนวลคลอเคลียแผ่วผิวเริ่มเร่าร้อนตามแรงอารมณ์ ปลายลิ้นอุ่นส่งเข้ามาเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กลึกซึ้ง จนหญิงสาวครางในลำคอเสียงอ่อนระโหย ร่างกายสาวราวมีกระแสร้อบวูบวาบคืบคลานแผ่กระจายทุกสัดส่วนริมฝีปากได้รูปยังรุกเร้าในยามชนนรวบอุ้มร่างอรชรขึ้นไปที่เตียงแทนเพราะพื้นที่โซฟาจำกัดในสิ่งที่ชนนจะพาหญิงสาวจะก้าวไปต่อจากนี้ยามแผ่นหลังแตะเตียงนุ่ม หัวใจบราลียิ่งเต้นระรัวขึ้นจนต้องสูดลมหายใจเจ้าปอดลึกระงับอาการตื่นเต้นของตน ทว่ากับแทบไม่ช่วยอะไร ร่างสูงกำยำที่เท้าแขนยันกายเหนือร่างคนดูยิ่งใหญ่น่าหวั่นเกรงเพิ่มขึ้นอย่างบอกไ