All Chapters of เด็กในอุปการะของคุณชายซือ: Chapter 11 - Chapter 20

หลังจากที่จัดการพี่ชายของหลิวถิงถิงได้แล้ว ซือมู่อันกับบอดี้การ์ดก็พากันมุ่งหน้ากลับบ้านหรูหรือเรียกว่าคฤหาสน์ก็ไม่ผิด เพราะตั้งอยู่ในอาณาจักรอันกว้างขวางของตระกูลซือ หากเป็นเมื่อก่อนครอบครัวของเขายังมีความสุขดี จนมาสูญเสียบิดาไปจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้เขาต้องสืบทอดตระกูลซือมาตั้งแต่อายุ28ปี ชายหนุ่มต้องเป็นทุกอย่างให้กับมารดาและตระกูล“กลับมาแล้วหรือมู่อัน” เสียงจากหญิงสูงวัยดังมาจากห้องรับแขก“ครับ แม่กำลังทำอะไรอยู่ครับ” ซือมู่อันเดินไปโอบกอดมารดาด้วยความรัก หญิงรับใช้มองมาที่เขาด้วยสายตาชื่นชม ถึงจะดูเย็นชา แข็งแกร่ง และดูน่าเกรงขามต่อหน้าคนอื่น แต่สำหรับมารดาแล้ว คุณชายซือก็เหมือนกับเด็กน้อยวัยสิบขวบในตอนนั้นไม่มีผิด “แม่กำลังรอลูกอยู่” ซือหลินซู่เอ่ยขึ้นขณะที่ยังโอบกอดบุตรชายที่รักอยู่ “รอผม แล้วแม่ทานข้าวหรือยังครับ” ซือมู่อันถามมารดาด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “ทานแล้วล่ะ แต่แม่มีเรื่องอยากจะคุยกับลูก” คุณนายหลินซู่เอ่ยขึ้นขณะที่ใช้มือเหี่ยวย่นลูบใบหน้าหล่อเหลาของบุตรชาย เขามีใบหน้าหล่อเหลาคล้ายๆกับบิดาไม่ผิดเพี้ยนเท่าใดนัก“แม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับผมหรือครับ” ซือมู่อันเอ่ย

หลังจากที่ออกจากมหาวิทยาลัยแอลไปด้วยความโมโห หยินเยว่ก็ตรงกลับบ้านทันที ตอนนี้ลูกสาวสุดที่รักของเธอคงใกล้จะกลับมาถึงบ้านแล้ว เธอต้องทำอาหารอร่อยๆ ให้ลูกสาวทาน คิดได้ดังนั้นก็อดที่จะนึกโมโหตัวเองไม่ได้ ที่ไม่ได้ขอเงินจากหลิวถิงถิงมาบ้าง ดูมันแต่งตัวนักศึกษาแล้วดูดีมีออร่าขึ้นมาเชียว มันไปเอาเงินที่ไหนมาเรียนต่อกันนะ หรือว่ามันจะไปเป็นเด็กป๋าที่ไหน ความคิดแย่ๆ ของหยินเยว่เริ่มทำงานเพราะความอิจฉาในตัวของหลิวถิงถิง ที่เกิดมามีรูปงามเป็นดังอาวุธ ที่สำคัญเรียนหนังสือเก่ง สอบได้อันดับหนึ่งของเมืองแอลทั้งๆ ที่ไม่เคยไปเรียนพิเศษจากที่ไหนเลยด้วยซ้ำ ขณะที่กำลังคิดขุ่นเคืองอยู่ภายในใจก็มีผ้าสีขาวมาปิดที่จมูกของเธอ ภาพที่เคยมองเห็นชัดเจนก็จางลงจนสติดับไป หยินเยว่ถูกพาตัวไปไว้ในโกดังร้างแถวชานเมือง ทางด้านหลิวหยางที่กำลังจะเข้าบ้านหลังจากออกไปหาเพื่อนข้างนอกมา แต่ยังไม่ทันเข้าบ้านเขาก็ถูกผู้ชายร่างใหญ่ใส่ชุดสีดำทั้งชุดเดินชน ผ่านไปไม่นานสติที่มีก็เลือนรางและดับไป เขาไม่รู้ตัวเลยว่าภรรยาตัวดีของตนได้ไปกระตุกหนวดสิงโตเข้าให้เสียแล้ว ร่างไร้สติของสองสามีภรรยาถูกนำมามัดไว้ที่โกดังร้างนอกชานเมือง ต

ทางด้านหลิวถิงถิงที่เพิ่งโดนแม่เลี้ยงใจร้ายมารังควานถึงมหาวิทยาลัยก็ตกเป็นเป้าสายตาของนักศึกษาทั้งมหาวิทยาลัย แต่สายตาที่มองมานั้นส่วนมากจะเป็นสายตาของความเห็นอกเห็นใจ และก็มีสายตาของคนบางกลุ่มที่มองมาด้วยสายตาสมเพช เวทนา และดูถูกดูแคลน จ้าวซือซืออดที่จะโมโหแทนเพื่อนไม่ได้จึงสบถออกไปจนคนพวกนั้นเดินหนีแทบไม่ทัน ใครบ้างจะไม่รู้จักจ้าวซือซือ คุณหนูตระกูลจ้าว ที่ฐานะทางบ้านติดความร่ำรวยในสิบอันดับของเมืองแอล “ไม่มีเรียนกันหรือไง มองมาอยู่ได้!!!” เสียงหวานดังขึ้นจนคนที่มองมาไม่รีบเดินจากไป ก็ก้มหน้าอ่านหนังสือในมือทันที “ไม่เอาน่าซือซือ พวกนั้นมีตามีปากก็ปล่อยพวกเขาพูดไปเถอะ เราไม่เป็นไรหรอก” หลิวถิงถิงบอกเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ถิงถิง เธอก็ใจดีแบบนี้ทุกที คนพวกนี้มันถึงจ้องแต่จะกดเธอให้ต่ำลง บ้านจนแล้วไงวะ ไม่ได้ไปขอใครกินก็แล้วกัน” จ้าวซือซืออดที่จะบ่นให้เพื่อนรักไม่ได้ ก่อนที่เฉิน เหม่ยหานเดินมาหาที่โต๊ะที่ทั้งสองนั่งอยู่ “เป็นไงบ้างถิงถิง ฉันได้ข่าวว่าแม่เลี้ยงเธอมาด่าเธอที่นี่หรอ” เฉินเหม่ยหานถามเพื่อนใหม่ด้วยความเป็นห่วง เธอได้ยินเพื่อนๆที่ห้องคุยกันว่าแม่เลี้ยงของ

หลังจากการปลดปล่อยเมื่อครู่ที่ผ่านมา ซือมู่อันก็เดินเข้าห้องน้ำไปชำระล้างร่างกาย ก่อนที่จะเดินออกมาในชุดคลุมสีขาว สายตาของดาราสาวนั้นยังคงมองไปที่ชายหนุ่มอย่างหลงใหล หากเธอได้ครอบครองเขาคงจะดีไม่น้อย เพราะเขาทั้งหล่อ ทั้งรวย และเร้าใจ ความคิดด้านมืดทำให้เธอลืมคิดถึงผลที่จะตามมา“ไปอาบน้ำใส่เสื้อผ้าซะสิ อะนี่ ที่ตกลงกันไว้” ซือมู่อันบอกด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนที่จะส่งเช็คให้กับดาราสาวที่เพิ่งจะร่วมเตียงกันไปก่อนหน้า “จะมีโอกาสที่จือหลินจะได้มารับใช้คุณชายอีกไหมคะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นขณะที่มือบางยื่นออกไปรับเช็คมาจากมือหนาของเขา ชายหนุ่มชะงัก ก่อนที่จะส่งสายตาเย็นชาแต่ดุดันมองไปที่เธอ “ถ้าเธออ่านสัญญา เธอจะรู้ดีว่าฉันไม่นิยมกินใครซ้ำ ต่อให้เด็ดขนาดไหนก็ไม่มีวัน” ชายหนุ่มประกาศกร้าวจนหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเตียงต้องสะดุ้ง รีบคว้าเช้คมาก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำแล้วกลับออกมาในชุดเดิมเหมือนตอนที่เพิ่งมาถึงเรียบร้อย คุณชายซือไม่แม้แต่จะหันมามองหรือพูดคุยอะไรกับเธออีก สาวสวยอดที่จะเสียฟอร์มไม่ได้ ด้วยรูปร่างหน้าตา ที่ผ่านมาเธอทำให้คู่นอนคนก่อนๆ หลงใหลได้อยู่ไม่น้อย แต่รู้สึกว่าคงไม่ใช่ก

หนึ่งปีผ่านไป ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยในปีแรกของหลิวถิงถิงกับอีกสองสาวเพื่อนรักนั้นเป็นไปอย่างราบรื่น โดยเฉพาะกับหลิวถิงถิง ตั้งแต่วันนั้นที่แม่เลี้ยงมหาภัยของเธอโผล่มาบังคับข่มขู่ให้เธอลาออกจากมหาวิทยาลัย ซึ่งเธอก็ยืนกรานว่าจะไม่ออกแน่นอน เพราะนี่มันคืออนาคตของเธอ และคือทั้งหมดในชีวิตของเธอ เธอแอบงงอยู่ไม่น้อยที่แม่เลี้ยงใจร้ายของเธอยอมรามือแต่โดยดี ซึ่งมันก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ อันที่จริงบิดาของเธออาจจะไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่แม่เลี้ยงของเธอทำก็ได้ คิดได้แบบนั้นหลิวถิงถิงก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ อย่างน้อยบิดาก็ยังเห็นใจเธอบ้าง ส่วนพี่ชายของเธอนั้นเขาโทรมาหาเธอหลังจากที่แม่เลี้ยงมาหาเธอได้เพียงสองวันว่าเขามีงานทำแล้ว เป็นการ์ดอยู่ที่ผับแห่งหนึ่ง สร้างความดีใจให้กับสาวน้อยได้เป็นอย่างดี ที่พี่ชายหันหลังให้การพนันและหันหน้ามาทำงานทำการ “ปีนึงแล้วนะถิงถิง เธอยังไม่เคยเจอคุณชายซืออีกหรอ” เพื่อนคนหนึ่งในคณะเอ่ยถามขึ้น “อืม ทำไมเค้าต้องมาเจอเราด้วยล่ะ เราไม่ใช่คนสำคัญขนาดนั้นสักหน่อย ที่สำคัญเราก็เป็นแค่เด็กที่อยู่ภายใต้การอุปการะของเขาก็เท่านั้นเอง” หลิวถิงถิงเอ่ยขึ้นอย่างไม่สนใจ เธอได้ยินคำถา