All Chapters of เด็กในอุปการะของคุณชายซือ: Chapter 1 - Chapter 10

วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรกของมหาวิทยาลัยแอล หลิว ถิงถิงได้เข้ามาพักอาศัยอยู่ที่หอพักนักศึกษาในมหาวิทยาลัย เธอมีรูมเมทอีกสองคน คนแรกคือจ้าวซือซือ เพื่อนสนิทจากโรงเรียนเดิม ส่วนอีกคนคือเฉิน เหม่ยหาน เฉินเหม่ยหานเป็นคนเมืองเค ซึ่งอยู่ห่างไปจากเมืองแอลค่อนข้างไกล เธอเป็นสาวแว่นและเป็นเด็กเรียนพอสมควร “ถิงถิง เธอใช่ไหมที่เป็นเด็กในอุปการะของคุณชายซือ” นักศึกษาสาวคนหนึ่งเอ่ยถามหลิวถิงถิงขึ้น หลังจากที่เข้ามานั่งเรียนคาบแรก หลิว ถิงถิงพยักหน้ารับ “เธอเคยเจอคุณชายซือตัวจริงไหมอะ ฉันได้ยินมาว่าคุณชายซือหล่อมากเลยนะ แถมอายุเพิ่งจะ30ปีนี้เอง” เพื่อนสาวในห้องเอ่ยถาม “ไม่จ้ะ ฉันยังไม่เคยเจอเขาเลย” ถิงถิงตอบพร้อมกับส่งยิ้มเป็นมิตรไปให้ “เห้อ น่าเสียดายจัง ฉันได้ยินว่ารุ่นพี่เคยเห็นตัวจริงแล้ว หล่อมากเลยแหละ น่าเสียดายที่เธอเป็นเด็กทุนของเขาแท้ๆกลับยังไม่เคยเจอตัวจริง” สาวสวยคนนั้นบ่นออกมาก่อนที่จะเดินจากไป “ท่าทางจะบ้า ก็แค่คนที่เขาให้ทุนปะวะ เขาจะต้องมาเจอทำไมกัน” เป็นจ้าวซือซือที่อดจะหัวเสียแทนเพื่อนรักไม่ได้ “ไม่เอาน่า ซือซือ เขาก็แค่อยากรู้เลยมาถามเราแค่นั้นเอง” ถิงถิงบอก ก่อนท

“คุณชายซือ.......คุณชายซืออยู่หนายค๊า.............” เสียงหวานดังขึ้นข้างร่างหนาสูงใหญ่ของต้าฉิน บอดี้การ์ดมือขวาของซือมู่อัน เขาเหลือบมองใบหน้าสวยที่มีเครื่องสำอางหนาเตอะเคลือบอยู่ ก่อนที่จะส่ายใบหน้าหล่อไปมา เขาเอือมระอากับสาวๆที่หวังจะขึ้นเตียงกับเจ้านายของเขาจริงๆ เธอคนนี้ไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่เอาแต่ร่ำร้องเรียกชื่อเจ้านายของเขา ร่างสูงค่อยพยุงร่างบางไปยังรถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ที่ผับแห่งนี้ก่อนที่จะพาเธอขึ้นรถและพาขับออกไปจากผับแห่งนี้อย่างรวดเร็ว หน้าที่ของเขาคือส่งหญิงสาวให้ถึงที่พักอย่างปลอดภัยทางด้านซือมู่อันกับจางหลงก็พากันกลับไปที่โรงแรม จางหลงโทรไปตามหญิงสาวที่เขาติดต่อไว้ให้เจ้านายของตนแล้ว เธอเป็นนางแบบหน้าใหม่ของเมืองแอล ค่าตัวของเธอไม่ถือว่าต่ำหรือสูงมากนัก แต่ถ้าหากถูกใจเจ้านายของเขาแล้ว เธอจะได้สมน้ำสมเนื้อแน่นอน ผู้หญิงที่เขาติดต่อมาให้เจ้านายนั้นล้วนแล้วแต่เต็มใจมาด้วยกันทั้งสิ้น นั่นก็เพราะความร่ำรวยและหล่อเหลาของคุณชายเย็นชาผู้นี้ ร่างสูงอาบน้ำเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำ ร่างหนามีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวเท่านั้นที่ห่อหุ้มร่างกายที่สวยงามของเจ้าตัวเอาไว้ ประตูห้องถูกเปิ

“ตับๆๆๆ ...............ตับๆๆ ...........ซี๊ดอ๊า...............อืม............อ๊าก.........................”เขากระแทกความเป็นชายเข้าไปหลายอีกหลายครั้งจนร่างหนาเกร็งกระตุกเสียงครางยาวจากร่างหนาดังขึ้นจากปากบางสีกุหลาบ ก่อนที่แก่นกายจะพ่นพิษออกมาเต็มถุงยางอนามัย เขาทำนางแบบสาวถึงจุดสุดยอดไปพร้อมกับเขานับครั้งไม่ถ้วน ทำเอานางแบบคนสวยนอนแผ่อวดร่างกายขาวผ่องไปบนเตียงนอนอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง จากนั้นร่างหนาก็ผละออกจากร่างบางของนางแบบสาวก่อนที่จะถอดถุงยางอนามัยทิ้งลงไปในถังขยะที่อยู่ในไม่ไกลเตียงนอนสักเท่าไหร่ ชายหนุ่มเดินจากร่างบางไปอย่างไม่แยแส เขาอาบน้ำชำระล้างคาวโลกีออกจากร่างกายเสร็จก็เดินออกจากห้องน้ำมาโดยที่ตอนนี้สวมกางเกงนอนขายาวแต่ยังคงโชว์ให้เห็นแผงอกอันหนั่นแน่น นางแบบสาวเริ่มขยับตัวก่อนที่จะยันกายลุกขึ้น เธอส่งตาหวานเยิ้มไปให้เขา ตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธอชักจะติดใจรสรักของเขาซะแล้วสิ แต่เธอก็ต้องยอมรับในข้อตกลงคือเขาจะไม่กินใครซ้ำ ไม่ว่าจะลีลาเด็ดดวงขนาดไหนก็ไม่เคยมีใครได้กลับขึ้นเตียงกับคุณชายซืออีกเลย ส่วนใครที่ไม่ทำตามข้อตกลงก็มักจะถูกเขาจัดการอย่างขั้นเด็ดขาด จนหมดอนาคตในหน้าที่ก

ณ ตึกที่สูงที่สุดในเมืองแอล ร่างสูงกำลังยืนตรงอย่างสง่างาม สายตาคมทอดมองลงไปยังท้องถนนด้านล่างผ่านกระจกใสๆ เขากำลังครุ่นคิดบางอย่างที่ใครๆ ก็ไม่อาจเดาได้ แม้แต่บอดี้การ์ดสองคนที่สนิทกับเจ้านายที่สุดก็เช่นกัน ทั้งต้าฉิน และจางหลงนั้นเข้ามายืนอยู่ข้างในห้องได้เกือบยี่สิบนาทีแล้ว แต่คุณชายของพวกเขาก็ยังไม่สั่งการอะไรสักที ซึ่งมันไม่ปกติ สองบอดี้การ์ดหันมามองหน้ากัน ก่อนที่จะเกี่ยงกันดึงสติคุณชายให้กลับมา “แกดิ ต้าฉิน คุณชายชมแกบ่อยๆ” จางหลงเอ่ยขึ้นเบาๆ “แกดิ ทำงานถูกใจคุณชายที่สุด รับรองโดนด่าน้อยสุด” ต้าฉินกระซิบกระซาบ แต่มีหรือที่คนรสสัมผัสและการได้ยินไวอย่างคุณชายซือจะไม่ได้ยินที่สองหนุ่มบอดี้การ์ดเกี่ยงกัน “พอทั้งคู่แหละ ฉันเรียกมาเพราะอยากจะถามว่าเด็กในอุปการะของฉันกำลังทำอะไรอยู่ แล้วที่มหาวิทยาลัยมีปัญหาอะไรหรือเปล่า” คำตอบราบเรียบของซือมู่อันทำให้สองหนุ่มต่างตะลึงกันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน คุณชายของเขาสนใจอะไรในตัวเด็กสาวคนนั้นกันนะ ถึงขนาดอยากจะรู้ว่าทำอะไรอยู่ หรือมีปัญหาอะไรไหม “อะเอ่อ เดี๋ยวผมจัดการเรื่องนี้ให้ครับ” ต้าฉินเป็นฝ่ายเสนอตัว ถึงแม้จะยังงงๆ กับพฤติกรรมคุณช

กริ๊ง...กริ๊ง.......กริ๊ง............ เสียงสมาร์ทโฟนของหัวหน้านักเลงดังขึ้น เขามองเบอร์ที่ไม่คุ้นก่อนที่จะรับสาย“ฮัลโหล มึงเป็นใคร” เสียงกร้าวกรอกไปในสาย“กูเอง จางหลง” สิ้นเสียงเหี้ยมของจางหลง หัวหน้านักเลงคุมบ่อนก็อ่อนเสียงลงทันที “อ้อ..เอ่อ พี่จางเองหรอครับ พี่โทรมาหาผมมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ” น้ำเสียงนอบน้อมดังขึ้นทันทีที่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร “ไอ้คนตรงหน้ามึงตอนนี้มันเป็นหนี้บ่อนนายมึงเท่าไหร่” จางหลงเอ่ยถามขณะที่สายตายังจับจ้องคนกลุ่มนั้นอยู่โดยไม่ละสายตา เขาโทรรายงานคุณชายซือแล้ว คุณชายซือบอกให้เขาใช้หนี้ให้หลิวตงตง แล้วพามันไปหาคุณชายที่บ้านหลังเล็กที่อยู่นอกเมือง “เอ่อ พี่จางรู้จักไอ้หมอนี่ด้วยหรอครับ” หัวหน้านักเลงเอ่ยถามด้วยความสงสัย คนกระจอกอย่างหลิวตงตงจะไปรู้จักกับมือซ้ายของคุณชายซือผู้มีอิทธิพลอันดับหนึ่งของเมืองแอลได้อย่างไรกัน “เอาเป็นว่าไอ้คนตรงหน้าแกมันเป็นของคุณชายซือ แกรู้เท่านี้พอ” สิ้นเสียงของจางหลงหัวหน้านักเลงก็ไม่ถามต่อ ก่อนที่จะบอกยอดหนี้จำนวน5หมื่นหยวนเท่านั้น จางหลงส่งลูกน้องให้มาพาตัวพี่ชายของหลิวถิงถิงมาขึ้นรถที่จอดรออยู่ โดยเขาไม่ได้เป็นฝ่ายลง