All Chapters of ระหว่างคนคุ้นเคย Lion king : Chapter 1 - Chapter 10

ไม่กี่นาทีต่อมา_ "กูบอกให้ดูแลรินกับเพื่อนกูดีๆไง พวกมึงนี่นะแมร่งน่าโดนถีบฉิบหาย!" เอเดนเริ่มหัวเสียตอนกลับมาที่โต๊ะ แต่ไม่พบใครสักคนเดียว หลังไปเคลียร์สินค้าคู่กับเบนไม่ถึงชั่วโมงดี แม้อาการมึนเมาเริ่มมีพอประปราย เขายังอยากนั่งดื่มพูดคุยสนุกต่อ"เห็นพนักงานบอกว่าเดินไปที่ห้องนายนะครับ" เสียงบอดี้การ์ดคนนึงบอก ก่อนหน้านี้เจอลูกค้าโต๊ะข้างๆดูเหมือนจะทะเลาะกันเลยเข้าห้ามระงับเหตุ"เออๆ...รอบหน้าให้ไอเบนตัดเงินเดือนแมร่งเลย" ร่างสูงพูดอย่างไม่ได้ใส่ใจ โบกมือไล่ในอากาศไปมา ก่อนสาวเท้ายาวไปตามทางห้องทำงาน จะมีเส้นทางพิเศษสำหรับเขาใช้คนเดียวไม่ปนกับลูกค้า"เดี๋ยวนี้ต้องมีมารยาทขนาดนี้ไหมว่ะ" เอเดนนึกหัวเราะเบาๆ เขายังเดินไม่ถึงห้องทำงานด้วยซ้ำ แต่ดันมีรองเท้าสองคู่วางเรียงกันหน้าห้องพักสำหรับพวกลูกค้าวีไอพี ทว่าใจแกร่งกลับรู้สึกตะหงิดถึงเหตุการณ์ผิดปกติ เพราะเขาจำได้ว่าส้นสูงคู่นี้เคยซื้อให้แฟนสาว แล้วด้านข้างคือรองเท้าหนังเพื่อนชายใส่ไซส์พอดีกันกับเขา"กูเมาไปป่าวว่ะ เอาใหม่ดิ!" สันมือหนาตบท้ายทอยใหญ่เรียกสติ ก้มลงเพ่งสายตาจดจ่อรองเท้าสองคู่หน้าห้องพัก ใจแกร่งยิ่งเต้นกระหน่ำรัว เขาไม่อยา

@ หนึ่งเดือนต่อมา กริ่ง~ กริ่ง~ เสียงโทรศัพท์เรียกเข้าของมาคลินดังขึ้นภายในห้องทำงาน ทำให้นักธุรกิจหนุ่มร่างสูงวางปากกาลงเลิกตาคมมองตามสัญชาตญาณ"ฮัลโหลครับ" มือหนาเอื้อมกดรับสายทันที เพราะเบอร์ที่โทรมาคือครอบครัวของรินเซ่ แม้ตอนนี้ต่างคนต่างมุ่งมั่นในการทำงาน จนปล่อยเรื่องคืนวันนั้นละเลือนไป ฝ่ายเอเดนเองหายเงียบอย่างกับไร้ตัวตน~คลินลูก...แม่ติดต่อรินไม่ได้เลย คลินได้เจอกับรินบ้างไหมลูก~ ปลายสายมีน้ำเสียงร้อนใจ ท่านคือมารดารินเซ่พักอาศัยอยู่ต่างประเทศเนื่องจากสามีเป็นคนอังกฤษ"ไม่ได้คุยเลยครับ เดี๋ยวผมลองโทรให้นะครับ" ยอมรับว่าใจแกร่งเกิดความรู้สึกเอนไหว ปิดแฟ้มเอกสารลงอย่างไร้ความหมาย หลังพยามทำตัวให้ยุ่งกับงานเพื่อแกล้งลืมคืนวันนั้นเช่นกัน~ตั้งแต่รินเลิกกับเอเดนไป แม่รู้นะว่ารินเสียใจขนาดไหน รินไม่ค่อยกลับคอนโดแถมผู้จัดการยังบอกว่าเธอเก็บตัวด้วย แม่เป็นห่วงรินเหลือเกินมาคลิน~ น้ำเสียงโทนอบอุ่นยังพูดอย่างกังวล"เอาอย่างนี้ดีกว่าครับ เดี๋ยวเลิกงานผมแวะไปหารินที่คอนโดแล้วผมจะโทรหาคุณอานะครับ" เขายกข้อมือขึ้นดูเวลาจากนาฬิกาเรือนหรู คาดคะเนความสำคัญระหว่างงานที่เหลือ~แม่ฝากคลินด้วยน

"แค่เพื่อน?...แล้วอยากรู้ป่ะไอที่เป็นมากกว่าเพื่อนเขาทำยังไงกัน?" น้ำเสียงเข้มพูดกัดฟันกรอก บีบลำแขนเรียวแน่นด้วยอารมณ์โมโห ความรู้สึกเจ็บบนใบหน้าสวยไร้ความหมาย ตอนเห็นแววตากลมจ้องมองอย่างแข็งกร้าวยิ่งกว่าคนอื่นคนไกล "ปล่อยนะคลินเราเจ็บ แล้วก็กลับไปได้แล้วเราเหนื่อยไม่อยากทะเลาะด้วย" "คนที่เจ็บกว่าคือเรา! ไม่ใช่เธอเลยริน" คนตัวสูงรวบร่างบางอุ้มขึ้นอย่างรวดเร็ว ใช้ความแข็งแรงรัดแน่นไม่ให้ดิ้นหนี ปลายเท้าแกร่งเตะถีบประตูห้องนอนเปิดกว้าง แล้วโยนคนในอกลงกลางเตียงไร้การเบาแรง"อึก!..ปล่อยนะจะทำอะไร อย่าคิดอะไรบ้าๆ! เราเป็นเพื่อนกันอย่าลืมสิคลิน!" รินเซ่เขยิบตัวร่นหนีแต่อีกฝ่ายก็กระโดดขึ้นคล่อมไล่เธอประชิดถึงหัวเตียง ไม่อาจต่อสู้ร่างกายกำยำหนีไปได้ เรี่ยวแรงน้อยนิดยิ่งมีแต่พ่ายแพ้"ใครว่ะอยากเป็นเพื่อนกับเธอ เราจะเสนอความเป็นผัวให้ไม่ดีหรือไง เอาให้หน่ำใจลืมผัวเก่าไปเลยดีไหมรินเซ่!" ฝ่ามือหนาบีบแก้มเนียนหันหน้าจ้องระยะใกล้เพียงข้างเดียว แล้วใช้อีกข้างปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดออก เผยร่างกำยำของนักกีฬาระดับเหรียญทอง นัยน์ตาคมดูน่ากลัวจนทำใจดวงน้อยกระตุกวูบ เธอริอาจลองดีจุดเพลิงไฟรนอารม

Merryweather bar ท่ามกลางบรรยากาศครึกครื้นของเสียงดนตรี รวมนักท่องราตรียามค่ำคืน ผู้คนมากมายล้วนสนุกสนานเหมือนได้ปลดปล่อยระบายเรื่องตึงเครียดตลอดวัน"มึงเป็นอะไรว่ะไอคลิน ดื่มหนักขนาดนี้มึงได้เมาก่อนนั่งชมบรรยากาศนะโว้ย" ฟรานเพื่อนชายเตือนอย่างหวังดี เขาพึ่งมาสนิทกับอีกฝ่ายได้ไม่นาน พอเห็นมาคลินยกดื่มแก้วเหล้าเอาเป็นเอาตาย จึงปัดมือออกห้ามไว้ก่อน"กูจะลืมคืนนี้ให้หมดแมร่งจริงๆ เป็นคนดีแล้วไม่ได้เชี้ยไรเลย!" มาคลินแย่งแก้วเหล้าใบเดิมมากระดกพรวดเดียว ต่อให้ใครมาห้ามตอนนี้ก็หยุดไม่ได้ ภาพของหญิงสาวยังมองเขาด้วยสายตาเฉยชา ตีตื้นฉายวนในหัวสมองราวกับตอกย้ำ เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดิมยังหลุดรุ่ยฟุ้งกลิ่นน้ำหอมละมุนชวนใจแกร่งเอนไหว"ใจเย็นๆดิว่ะ สาวคนไหนทำมึงมีอาการหนักขนาดนี้ ลองคนสวยๆของร้านไอเตนล์ดูไหม" ฟรานส่งสายตาหื่นกระหายไล่มองไปทางโซนสาวสวยนั่งคอยบริการลูกค้ามากมาย แต่ต้องรีบวกกลับมาสนใจเพื่อนชาย เพราะเขากำลังเดินหน้าจีบน้องสาวเขาอยู่"กูไม่มั่วหญิง มึงอยากได้ก็ไปเรียกเหอะ" นัยน์ตาคมมองผ่านต่างจากบุรุษคนอื่น เขามีหญิงสาวหนึ่งเดียวในใจมาตลอดแต่อีกฝ่ายไม่เคยรู้ และสถานะของเขาก็ไม่ควรได้พ

บ้านมาคลิน.........ช่วงค่ำ ขณะร่างสูงกำลังนั่งพิมพ์บางอย่างตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์ ภายในห้องปิดไฟมืดสนิทราวกับต้องการสนใจตรงจุดเดียว ผ่านแว่นตากรอบสีดำหนากันแสงสีฟ้าทำลายระบบสายตา หลังจากพยามกู้ไฟล์ภาพกล้องวงจรปิดด้วยตัวเองมาหลายเดือน"มึงน่าจะเชื่อกูก่อนไหมไอเวรเอ้ย!!" มาคลินสบถด่าอดีตเพื่อนชายทันที เพราะดันฉายให้เห็นว่าเขาฟุบล้มลงก่อนที่รินเซ่ล้มตาม แต่ต้องตกใจกว่าตอนมีชายนิรนามแต่งกายคล้ายบอดี้การ์ดเอเดนมาลากพวกเขาเข้าห้องข้างๆ แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ต้องการทำไปเพื่ออะไรและหวังจุดประสงค์ใด เอเดนมีคู่อริมากมายในแวดวงการมาเฟียเขากับรินเซ่เลยรับเคราะห์แทน ถึงยังไงไฟล์ภาพนี้จะไม่ถูกส่งไปอธิบายให้คู่กรณีรู้ เขาอยากสืบต่อไปอีกหน่อย ให้เรื่องมันแน่ชัดค่อยเปิดเผยไปเลย"เธอจะเป็นยังไงบ้างนะริน เธอลืมเรื่องคืนนั้นไปได้ง่ายๆเชียวหรือ..." น้ำเสียงเข้มเต็มไปด้วยความอ่อนล้า เขาไม่ได้ติดต่อสื่อสารกับนางแบบสาวอีกแล้ว รู้ทั้งรู้ว่าต่อให้ส่งข้อความไป ปลายทางย่อมไม่สนใจตอบอะไรกลับมา ฝ่ามือหนาล้วงเอาขวดเหล้านอกในลิ้นชักออก จับเปิดฝากระดกดื่มยิ่งกว่ากระหายน้ำเปล่า รสชาติข