Semua Bab ระหว่างคนคุ้นเคย Lion king : Bab 31 - Bab 40

โรงพยาบาลชื่อดัง หลังจากที่มาคลินได้ซักถาม อาการคนเจ็บจากแพทย์ผู้รักษา เขารีบเข้ามายังห้อง พักฟื้นพิเศษทันที โชคดีที่รินเซ่แค่หมดสติไป ส่วนญาติเธอไม่มีใครมาเยี่ยมเลย เพราะอยู่ต่างประเทศซะหมด จึงวานให้ชายหนุ่มช่วยดูแลแทนไปชั่วคราวก่อน คนตัวสูงนั่งอยู่ข้างเตียงยังกุมมือบางไม่ปล่อย ขณะมีตำรวจและผู้จัดการส่วนตัวยืนอยู่ร่วมในห้อง ต่างเข้าใจถึงความสัมพันธ์ที่มาคลินแสดงออก"ทางตำรวจได้ภาพจากกล้องวงจรปิดแถวนั้นแล้วนะครับ คุณรินเซ่เธอหักหลบ มอเตอร์ไซค์เลยเสียหลักพุ่งเข้าข้างทาง เดี๋ยวทางเราจะรีบติดตามคู่กรณี มาชดใช้ค่าเสียหายให้นะครับ" ตำรวจคนนึงบอก หลังได้รับรายงาน ของสายตรวจบริเวณจุดเกิดเหตุ"หลบมอเตอร์ไซค์?" นักธุรกิจหนุ่ม รีบหันขวับตามที่ตำรวจบอก เขาอยากเห็นเหลือเกินใบหน้าคนขับมอเตอร์ไซค์ รินเซ่ไม่ใช่ชอบความเร็ว ตอนสมัยเรียนมหาลัย เคยวานให้เธอขับรถช่วงที่เขากับเอเดนไปดื่มหนัก ยังช้ากว่าเดินกลับบ้านด้วยซ้ำ"ไม่น่าเลยริน...ก่อนที่รถจะชน รินบอกว่าจะไปหาคุณด้วยนะ รถดันมาชนซะก่อนได้ไงเนี้ย!" นาถรีบรุดไปข้างเตียง เธอรู้สึกสงสารเหลือเกิน เมื่อไหร่นางแบบสาวจะมีความสุขจริงๆ บ้างสักครั้ง ใจแกร

หลายวันต่อมา_บริษัท Makin Group"หลังจากเปิดตัวโฆษณาตัวนี้ รายได้ไตรมาสแรกของเราขยับไปหลายจุดเลยนะครับ" เป็นเสียงของเมฆถือแฟ้มเอกสารเข้ารายงานเจ้านายภายในห้อง ซึ่งมีนางแบบสาวนั่งอยู่อีกฝากนึง หลังว่างงานไปหลายเดือน"แล้วค่าเสียหายชดใช้ที่ทางนั้นเรียกร้อง สรุปว่าเท่าไหร่" น้ำเสียงเข้มถามอย่างสุขุม วางมาดน่าเกรงขามดูสง่ายามเข้าในบริษัทตัวเอง เขาผิดชอบทุกคำพูดและการกระทำยิ่งกว่าคนรุ่นราวคราวเดียวกันซะอีก แต่รินโซ่ที่กำลังดูภาพจากโลกโซเชียลเกี่ยวกับแฟชั่นต่างๆ ต้องหยุดสนใจเลือกโฟกัสในสิ่งที่ได้ยินตอนนี้อยู่"สิบล้านครับ" เลขาคนสนิทบอก แม้เขาไม่ได้เห็นด้วยเลยถ้าต้องเสียเงินมหาศาลแลกกับพรีเซ็นเตอร์ชื่อดัง"เอาเอกสารมาให้ฉันเซ็นต์อนุมัติได้เลย" เสียงจากรองประธานเอ่ยบอก ก่อนตวัดสายตามาทางร่างบางซึ่งจ้องมองเขาพอดี"ครับนาย" เมฆรีบก้มรับคำสั่ง แล้วรีบไปจัดการตามที่บอกทันที"นายไม่เสียดายเงินหรอคลิน มันคุ้มไหมล่ะตั้งสิบล้านเชียวนะ" เธอรู้สึกว่ามันไม่คุ้มเลยจริงๆ ขนาดไม่ใช่คนจ่ายด้วยซ้ำ แล้วไหนจะค่าตัวที่นาถกำลังเอาเช็คไปเข้าธนาคารให้อีก"มันไม่ใช่เรื่องของเธอ แล้วเย็นนี้จะกินอะไรฉันจะได้สั่

วันต่อมา_ช่วงบ่าย"ฉันไม่เคยมีน้องสาว และอย่ามายุ่งอีก!" เป็นเสียงของมาคลินดังมาจากชั้นล่าง ทำให้รินเซ่ที่พึ่งขึ้นมาหยิบหนังสือเลยรีบลงไปดู เพราะไม่เคยเห็นอีกฝ่าย มีอารมณ์เกรี้ยวกราดใส่ใครถ้าไม่ถูกกระทำก่อน"พี่คลิน...พลอยแค่จะมาหาพ่อเอง" เพชรพลอยเอ่ยบอกพร้อมน้ำตานองใบหน้าใส ไม่กล้าจะจับมือผู้เป็นพี่ชายร้องขอ"อย่าให้ฉันรำคาญไปมากกว่านี้" น้ำเสียงเข้มบอกดัง จนทำคนมองแอบกลัว ยังดีที่รินเซ่ลงมาห้ามเขาไว้ได้ทัน ฝ่ามือบางรีบเกาะเข้าท่อนแขนใหญ่ลูบเบาๆ เธอไม่เคยทราบเช่นกันว่ามาคลินมีน้องสาว เขาไม่เคยเอ่ยเล่าเรื่องนี้ให้ฟังเลย"คุณพ่ออยู่ที่สวนนะพี่เห็นเมื้อกี้" น้ำเสียงหวานของรินเซ่เอ่ยบอกอย่างสงสาร หญิงสาวตรงหน้าดูอายุน้อยกว่าเธอไปหลายปี แต่ดันโชคร้ายเพราะเหตุใดมาคลินถึงตั้งแง่กับน้องตัวเอง"ค่ะ ขอบคุณนะคะ" เพชรพลอยรีบยกมือไหว้ก้มหัวนอบน้อมใส่รินเซ่ ก่อนมุ่งเดินออกไปตรงสวนข้างบ้าน"นายมีน้องสาวด้วยเหรอ ไม่เห็นบอกกันบ้างเลย" รินเซ่ถามทันที เธอจะได้วางตัวถูกรู้จักคนในครอบครัวเขามากขึ้น พอรู้ว่าตัวเผลอจับท่อนแขนใหญ่เลยรีบปล่อยพันธการทิ้ง"มันไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องรู้" แต่มาคลินกับไม่ชอบใจที่ต้

เวลาต่อมา_"นายมาแล้วเหรอ มาเหนื่อยๆ ไปกินน้ำเย็นหน่อยไหม" รินเซ่รีบวิ่งมารับคนตัวสูงถึงลาดจอดรถ ช่วยหยิบจัดเสื้อสูทแทนเหล่าแม่บ้าน แม้ว่าตัวเองยังสวมผ้ากันเปื้อนสำหรับในครัว ใบสวยยิ้มแย้มจนคนมองรู้สึกได้"เธอมีอะไรก็พูดมาเถอะ ใช้มารยาแบบนี้มันดูไม่ใช่เธอเลยริน" น้ำเสียงเข้มพูดบอก ผ่านใบหน้าคมคายนิ่งเรียบ ปล่อยให้ร่างบางช่วยปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตรงลำคอ ก่อนดันเธอนั่งลงข้างๆในโซนรับแขก"เห็นนายบอกว่า อยากทานแกงเขียวหวานไง พวกป้าแม่บ้านสอนฉัน อีกตั้งหลายเมนูที่นายชอบเลยนะ" น้ำเสียงหวานพูดเจื้อยแจ้ว ประมาณว่าต้องการอวดอ้างว่าทำไปทั้งหมดเพื่อเขา ซึ่งอีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกทราบซึ้งใจแม้แต่นิดเดียว"อื้ม...ก็แล้วแต่" เขาถอนหายใจพ่นลมร้อนออกเบาๆ มันคงจะดีกว่านี้ถ้าหญิงสาวอยากดูแลเขาจากข้างในใจจริงๆ เธอกำลังแสดงออกกลบเกลื่อนการกระทำ ที่เขาไล่จับผิดผ่านแววตากลมได้"คลิน..." แต่แล้วรินเซ่เอ่ยเรียกเสียงเบา เธอรู้สึกผิดจริงทั้งที่ควรจะถามเขาบ้าง ฝ่ามือบางรีบจับมือหนามาประกบบนหน้าตักเล็ก ก่อนซุกใบหน้าสวยใส่แผงอก ราวเป็นที่พักพิงยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด"ถ้าไม่พูด ฉันก็จะไม่ถามแล้วนะ เพราะถือว่าเธอตั้งใจให้มัน

@ คอนโดรินเซ่ช่วงเวลากลางดึก_ "หลับฝันดีนะริน ห้ามขึ้นไปดื่มต่อข้างบนนะพี่สั่งแม่บ้านเก็บไปหมดแล้ว" เมื่อลงจากรถของผู้จัดการสาว นาถเอ่ยบอกย้ำเตือนอีกที กว่าจะลากนางแบบสาวกลับมาได้ เธอต้องกดดันด้วยการควักเงินจ่ายค่าอาหารเองให้พนักงานไล่เก็บจานไปเลย"รู้ดีจังล่ะพี่นาถ อยู่คนเดียวมันต้องดื่มได้สิ" เธอรีบแย้งบอก ในเมื่ออยู่คอนโดตัวเองแล้วไม่มีอะไรให้น่าห่วง ถ้าเกิดอาการเมาก็ล้มตัวนอนลงบนเตียงง่ายดาย"ไม่ได้ๆ คุณคลินพิมพ์มาสั่งพี่ไว้" นาถโต้บอก เมื่อนึกถึงข้อความของมาคลิน ซึ่งเน้นกำชับไว้นักหนา ไม่คิดว่าจะเป็นห่วงกันถึงขั้นนี้ ส่วนนางแบบสาวก็ไม่ยอมปริปากบอกอะไรให้รู้เลย"จะใจร้ายกันเกินไปแล้ว!""เอ้อ..พี่ไปก่อนนะริน" คนบอกเหลือบมองเวลาตรงหน้าจอวิทยุรถยนต์"พี่นาถหน่ะขับรถดีๆนะ มันดึกแล้วตายิ่งไม่ดีอยู่" ดวงตากลมแสร้งลอกแลก เลียนแบบความผิดปกติของสายตา เรียกเสียงหัวเราะจากภายในรถและด้านนอกสลับกัน"เอาอีกแล้วนะริน แสบจริงๆเชียว""รินขึ้นข้างบนล่ะ....บ๊ายบาย" พอโบกมืออำลาเสร็จ ร่างบางรีบตรงดิ่งขึ้นพักห้องตัวเองทันที เธอกลับมาช่วงกลางดึกแล้วจะกลับไปบ้านมาคลินก็เกรงใจ กลัวปลุกรบกวนบรรดาแม่บ้