Semua Bab ระหว่างคนคุ้นเคย Lion king : Bab 21 - Bab 30

หลายวันต่อมา_ ณ ร้านอาหารแห่งนึง"ทำไมรินไปเซ็นต์สัญญาแบบนั้นไม่ถามพี่สักคำ แล้วคิวที่ไปจะถ่ายของสนามกอล์ฟล่ะ มันจะชนกันไหมเนี้ย" นาถสาธยายบอก สองมือรีบกุมขมับครุ่นคิดตอนถูกนางแบบสาวชวนมาทานอาหารไทย แต่ทว่าเธอพึ่งรับงานถ่ายแบบให้สนามกอล์ฟของเอเดนอีกไม่กี่วันนี้"รินโดนบังคับ แต่ไว้จะเล่าให้ฟังทีหลังอย่าพึ่งถามตอนนี้" รินเซ่เองก็วิตกกังวล เธอกำลังโดนมาคลินใช้เป็นเครื่องมือแก้แค้นทางธุรกิจ ไม่ว่าจะเลือกทางไหนย่อมมีอีกทางสูญเสียประโยชน์ มือบางไม่มีแม้แต่จะคิดตักอาหาร เมื่อเหมือนเรื่องทุกอย่างกำลังเลวร้ายลง เธอแค่ไม่อยากอยู่คนเดียวที่คอนโด กลัวว่ามาคลินไปหาแล้วต้องจบลงบนเตียงซ้ำๆ"ตายแน่ พี่ตายแน่!" ผู้จัดการสาวถึงกับอยู่ไม่สุข ตีหน้าผากตัวเองเบาเรียกสติ "พี่ยังไม่ตายหรอกพี่นาถ คิดให้รินก่อนแล้วค่อยตายจะไม่ว่าเลย" น้ำเสียงหวานพูดบอก ด้วยความสนิทกันจึงไม่ได้ถือสาถ้อยคำแบบนี้"ให้มันได้อย่างนี้สิริน เรากลับเองใช่ไหมพี่ต้องพาน้องใหม่ไปส่งที่งาน ต้องไปก่อนแล้วแหละ" นาถยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา วันนี้รินเซ่เอารถยนต์มาเองเลยไม่ค่อยห่วง แต่เธอมีหน้าที่รับผิดชอบนางแบบในสังกัดต่อควรให้ความสำคัญก

เอี๊ยด!!!!! ร่างบางรีบหันไปมองตามเสียงรถคันหรูเหยียบเบรกกระทันหัน มันดังสนั่นมากแต่โชคดีที่ไม่มีผู้คนเพ่นพล่าน คงเป็นเพราะยังไม่ถึงเวลาผับปิด"คลิน!" รินเซ่อุทานเรียกชื่อทันที เพราะเธอรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังพวงมาลัยคนขับนั้น รถคันหรูเปิดไฟส่องสว่างจ้าตรงจุดที่เธอยืนอยู่พร้อมคาลาส"มันคงดีใจนะที่เห็นเธออยู่กับฉัน" ใบหน้าเจ้าเล่ห์ส่งยิ้มให้อย่างทีเล่นทีจริง แกล้งเอียงไปใกล้กระซิบบอก ซึ่งทำให้มาคลินไม่ชอบใจรีบลงมาจากรถยนต์ดึงข้อมือเล็กไว้ข้างหลัง"ปล่อยนะมาคลิน!.มันเจ็บ!" ร่างบางร้องบอก มาคลินเองควรจะดีใจไม่ใช่เหรอได้เจอคนรู้จัก แต่มันน่าแปลกเอามากๆ ที่เขาแสดงอาการโมโหร้ายแทน"เธอไปยุ่งกับมันได้ยังไงริน!" มาคลินหันมาตะคอกกลับ ก่อนชี้หน้าคาลาสอย่างดุดัน อีกฝ่ายคงคิดไม่ซื่อหลังเขาพยามเอาคืนเรื่องในอดีต ถึงลอบตีเนียนสนิทคนตัวเล็กด้านหลัง"ดูมึงหวงเมียดีนะ" คาลาสพูด เหลือบตามองมาทางรินเซ่ เกมส์ที่เขาต้องการคือกระตุ้นอารมณ์บึ้งลึกอีกฝ่าย ว่าสมควรจะเอาคืนอย่างไรหากเรื่องธุรกิจครอบครัวพ่ายแพ้ลง"พูดพล่ามอะไรกัน! ฉันไม่ได้เป็นเมียใคร!" เธอไม่เข้าใจพวกเขาเลยจะมาทะเลาะกันไปเพื่ออะไร พอลองงัดมื

"รีบทำสิริน ของฉันเธอคุ้นเคยดีอยู่" ฝ่ามือหนากดศีรษะเล็กลงมากกว่าเดิม จนทำให้กลีบปากบางสีสวยแนบส่วนหัวดอกเห็ดชิดใกล้ เธอค่อยๆ ขบเม้มเบาๆ ยิ่งทำให้คนถูกปรนเปรอเสียวสยิว ลมหายใจร้อนอุ่นกระทบปลุกสัญชาตญาณดิบตื่นตัว"อ่าส์...เลียเร็วๆ" ร่างกำยำเกร็งไปทั่วทุกการสัมผัสโดนหญิงสาวเอาใจตามคำสั่ง แลบลิ้นอ่อนนุ่มโลมเลียหัวแก่นกาย ความรู้สึกชายหนุ่มยิ่งหวือหวาเผย่อปากปล่อยเสียงครางกระสันแพร่บ~ แพร่บ~ รินเซ่หลับตาพริ้มจินตนาการว่าแท่งเอ็นอุ่นคือโคนไอศครีมรสโปรด ลากลิ้นเล็กโลมเลียอย่างเร่าร้อน มีบางจังหวะก้มดูดน้ำใสใส บนหัวความเป็นชายยามรู้สึกอยากต้องการ "ริน..." ใบหน้าหล่อเหลาเหลือบมองร่างบาง เขาแทบเสียความเป็นตัวเอง อยากจับกระแทกใส่โพรงปากนุ่มให้รู้แล้วรู้รอด แต่ท่าทางใสซื่อของเธอกลับทำให้อยากถนุถนอม ปล่อยให้เรียวปากบางไล่ปรนเปรอจนสุดความยาว"อื้อ...อ็อก..." เธอค่อยๆ อ้าปากกว้างครอบครองหัวแก่นกายอมแช่ค้างไว้ เนื่องด้วยขนาดความใหญ่โตยังคับแน่นในโพรงปกนุ่ม แค่นี้ก็ถึงโคนคออ่อนเกือบอาเจียน"เอาเลยเอาให้เต็มที่เลยริน..อ่าส" ร่างกำยำเชิดปลายคางปล่อยเสียงกระสัน แม้ว่ามือฝ่าหนายังแทรกกุมผมสลวยอย่างเร่

@ เกาะแห่งนึง "ต้องมาที่นี่ทำไมอ่ะ แล้วขากลับมีเครื่องบินไหม ที่ไม่ใช่ต้องขึ้นเรืออีกอะคลิน" รินเซ่รีบส่งเสียงบอก ยามปลายเท้าสวยได้เหยียบพื้นทรายสีขาวละเอียดเรียบร้อยแล้ว เธอภาวนามาตลอดทางให้ถึงจุดหมายโดยเร็ว แม้ว่าใช้เวลาเพียงยี่สิบกว่านาทีเท่านั้น"เธอพูดมากตั้งแต่เมื่อไหร่? แล้วนู้นไปถ่ายแบบซะ ยังจำสัญญาวันนั้นได้อยู่ใช่ไหม" น้ำเสียงเข้มเอ่ยตอบ ฝ่ามือหนาชี้ไปยังกองถ่ายขนาดใหญ่ ที่ตั้งแคมป์ใกล้ริมทะเลและมีบ้านพักข้างๆกัน"ถ่ายแบบ!!! ถ่ายอะไรตอนนี้ ไม่ได้นะฉันยังไม่ได้บอกพี่นาถเลย" มันต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ถ้าเธอถ่ายแบบให้บริษัทของมาคลิน แล้วไปตัดหน้าบริษัทของเอเดนที่รับงานก่อน ใบหน้าสวยเจื่อนสีลงพร้อมกับยกมือปฏิเสธพลันวัน ไม่สนแสงแดดร้อนจ้าจะพาลทำผิวขาวคล้ำเสีย"ทำไมหรือเธอจะผิดสัญญา ฉันฟ้องเอาหลักร้อยล้านเลยนะถ้าเธอจ่ายไหว" คนตัวสูงก้มลงมาจ้องสบตากดดันกระตุกยิ้มมีเล่สนัย บีบหัวไหล่มนเบาๆให้เธอหันไปมองทางทีมงาน ซึ่งทุกคนมองมาทางนี้เช่นกัน เมื่อหญิงสาวแสดงออกว่าต่อต้านการถ่ายแบบวันนี้"แต่...ถ้าฉันโดนงานอื่นฟ้องล่ะ นายต้องจ่ายแทนนะคลิน มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลย มาบังคับให้ทำตามไปซะทุกอ

นาทีต่อมา_ปรื้น~"ว๊ายยยกรี๊ดดดด!!!ไอบ้าคลิน!!!" ร่างบางแทบตกหล่นยามคนขับเจ็ทสกีออกตัวอย่างรุนแรง สองท่อนแขนเรียวรีบกอดเอวจากด้านหลังแน่น เธอได้แต่สาปแช่งในใจต่อเกรงว่าอีกฝ่ายได้ยินแล้วจะโดนแกล้งเพิ่ม"อยากไปดื่มกับมันมากนะเหรอ เอาสิถ้ากลับไปไหวอยู่" เขาเอียงมองคนด้านหลังเพียงนิด ใบหน้าสวยซีดเจื่อนเกือบน่าสงสาร หากไม่ติดว่าก่อนหน้านี้ยังเถียงเขาทุกประโยค แถมยังพูดจาถึงคนอื่นชวนคิดไกล ทางทีมงานต่างขึ้นเรือลำเล็กตามมากลางทะเล ถือกล้องถ่ายเก็บภาพสวยๆ ระหว่างนายแบบและนางแบบสาวพูดคุย ทำราวกับว่าได้รูปธรรมชาติ"คลินไม่เอาแล้ว รินกลัวจริงๆ..." หัวใจดวงน้อยเกือบเต้นปะทุหนัก ต่อให้เขาบิดกุญแจดับเครื่องยนต์ แต่คลื่นทะเลต่างหากที่ทำให้ตอนนี้มันโยกเอน จนสองมือได้แต่กอดอีกฝ่ายแน่นไม่กล้าแกะออกสักนิดเดียว ไม่รู้ว่าความกลัวของเธอคือความสุขของเขาหรือไร ถึงได้เล่นสนุกบนความทุกข์คนอื่น โดยที่เขาไม่ได้เห็นใจกันบ้างเลย"เมื่อกี้ยังบอกขอบคุณฉันอยู่เลยนะ ว่าทำให้เธอได้ความคิดใหม่ๆ มันจริงหรือเปล่าล่ะรินเซ่" แค่ใบหน้าหล่อเหลาเอียงเพียงนิด ช่างภาพก็ได้รูปอย่างดูดี เขาขึ้นกล้องเวลาถ่ายยิ่งกว่านายแบบทั