All Chapters of ระหว่างคนคุ้นเคย Lion king : Chapter 41 - Chapter 50

ประเทศอังกฤษ@ Werry Lounge"มันก็หลายเดือนแล้วนะยู ไม่คิดจะกลับไทยบ้างเหรอไง ไอยังอยากไปกินอาหารที่นู้นเลยนะ" คริสเพื่อนนายแบบเอ่ยถาม เขามาเที่ยวเล่นเป็นเพื่อนรินเซ่เกือบทุกคืน ยังไม่รวมบรรดาคนในแวดวงการเดียวกัน เรียกได้ว่าพบเจอเธอทุกวันเลย"กลับไปทำไมล่ะ ที่นู้นไม่ได้น่าตื่นเต้นแบบนี้ซะหน่อย" ขณะร่างอรชรเต้นคลอเคลียกับบรรดาเพื่อนเบาๆ เธอจับแก้วไวน์ยกจิบลิ้มรสชาติมัน กาลเวลามันช่วยให้ลืมใครบางคนได้จริงๆ ยิ่งเวลาออกเที่ยวกลางคืนยังไม่นึกถึงเลย"เรียบร้อยแล้วริน ไอไปบอกเขาแล้วนะว่ารินไม่มีแฟน เต้นสวยๆไปเลยจ้า เดี๋ยวต้องเดินมาหาแน่" หนึ่งในเพื่อนนางแบบพูด พวกเธอชอบดูเวลารินเซ่บริหารเสน่ห์ แล้วมารวมเงินพนันกันว่าใครจะเลี้ยงค่าเครื่องดื่มคืนนี้"บอกแค่โต๊ะเดียวพอนะ คืนนี้กลับดึกไม่ได้แด๊ดดุแล้ว" คนบอกยิ้มพอใจ เหมือนกับกลุ่มชายแปลกหน้ากำลังจ้องมายังเธอ ร่างอรชรรีบสะบัดผมสลวย เชิดใบหน้าขึ้นเล็กน้อยสร้างองศาให้ดูมีมิติ"ยูยังโดนแด๊ดดุเลย ไอนี่สิบ้านมัมจะไม่ได้เข้ายูแล้ว ออกเที่ยวทุกคืนขนาดนี้" คริสพูด เขาก็แอบเล็งสาวอีกโต๊ะนึงด้วย ยิ่งค่ำคืนนี้เน้นโชว์หุ่นนายแบบ เลยเลือกใส่เพียงเสื้อเชิ้ตตั

หลายวันต่อมา_ "วันนี้เราจะทำอะไรกินหรอริน ฉันหิวจะแย่แล้ว" คนตัวสูงพุ่งมาสวมกอดร่างอรชรจากด้านหลัง ขณะเธอทำอาหารมื้อง่ายๆในช่วงเย็น ส่วนบุพการีของเธอแวะไปอออกงานราตรี เลยเหลือเพียงสองคนในบ้านเท่านั้น"กินข้าวผัดกันไง ฉันทำเป็นไม่กี่อย่าง นายลืมหรือเปล่าคะคุณมาคลิน" เธอเคยบอกเขาไปแล้วหรือว่าอีกฝ่ายลืม แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ใช่ปัญหาเลย"สงสัยอ่านงานหนักไปหน่อย งั้นให้ฉันช่วยนะ" ฝ่ามือหนาละออกจากร่างอรชร ไปช่วยตักข้าวสวยใส่ถ้วยไว้ด้านข้าง หยิบผักรวมนิดหน่อยเลือกปะปนเสริมโภชนาการ พอเขามาอยู่สถานที่ห่างไกลบริษัทนานๆ เลยต้องกระตือรือร้นเรื่องงานอ่านเกือบข้ามคืน จะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของประธานคนเดียวคงไม่ไหว อายุท่านมากแล้วควรใกล้วางมือ"ถ้านายยุ่งอยากกลับไปก่อนไหมคลิน ฉันว่าไม่ดีหรอก ถ้ารองประธานมาเที่ยวนานนับเดือนขนาดนี้ ลูกน้องนายจะอยู่ยังไงกัน" คนตัวเล็กเอ่ยบอก เธอก็รู้สึกผิดเช่นกันไม่น่ารั้งเขาไว้ด้วยวิธีนี้เธอเลย"แต่ฉันห่วงเธอนะริน เดี๋ยวออกไปเที่ยวอีกใครจะดูแล" ขณะยืนด้านข้างร่างอรชร ใบหน้าสากเกยไหล่มนมองดูกระทะเช่นกัน คอยช่วยหยิบซอสเครื่องปรุงเติม กลิ่นหอมอ่อนๆเรียกอาการหิวได้ดี"

เวลาต่อมา_ แค่เพียงไม่นานดี น้องสาวต่างมารดาก็มาพร้อมอดีตเพื่อนชาย ที่เขาตราหน้าว่าเป็นศัตรู มาคลินรีบลุกยืนจากเก้าอี้จ้องมอง เขาเคยสั่งห้ามน้องสาวไม่ให้ยุ่งกับมันด้วยซ้ำไป"ไอเดน!/พี่คลิน" มาคลินส่งเสียงดัง อย่างไม่พอใจกับการกระทำของน้องสาวแบบนี้ ซึ่งเอเดนไม่ได้สะทกสะท้านตีหน้านิ่งราวเย้าเย้ยกัน"พามันมาด้วยทำไม?" น้ำเสียงเข้มยังถามต่อ จ้องใบหน้าน้องสาวอย่างเอาเรื่อง ในเวลายากลำบากของครอบครัว เธอดันดึงมือศัตรูเข้ามาเกี่ยวข้อง จนเขารู้สึกโมโหเป็นไหนๆ"พลอยจำเป็นต้องติดรถเขามา มันมีเรื่องฉุกเฉินหน่ะค่ะ คุณพ่อเป็นยังไงบ้างคะ" เพชรพลอยพยามจะเอื้อมมือไปจับกับพี่ชายทว่าเขาชักกับทันที เหตุใดเธอแสร้งไม่สนใจคำสั่งของเขาบ้าง"ไอระยำ!" แต่เอเดนขบฟันกรามพูด"มึงสิไอเวร!" เรื่องอะไรที่เขาจะต้องยอมอีกฝ่ายด้วย มาคลินยกมือชี้หน้าด่ากลับทันที เขาไม่ชอบจริงๆที่มายุ่งกับน้องสาว"ถ้าจะกัดกันไปข้างนอกนะคะ อย่าให้พลอยต้องดุนะ" น้องสาวสบัดตัวถอยหลัง เธอไม่ยืนคั่นกลางห้ามใครตอนนี้ มือบางกรีดนิ้วชี้ไปทางประตูบานเลื่อน สื่อความหมายว่าไล่จริงจังไม่แคร์สายตาใคร นับเป็นครั้งแรกที่เธอโมโหจนน่ากลัว ทำชายบุรุษสองค

ช่วงค่ำ_ "ขอบใจนะที่เดนยอมดูกล้องวงจรปิดคืนนั้น" น้ำเสียงหวานของคนที่ยังรู้สึกว่ามีตราบาปได้ละลายหายไป ยามอดีตคนรักได้พูดคุยดีกับเธอ พร้อมยอมรับว่าตัวเองนั่นแหละ ที่ไม่ยอมฟังคำอธิบายบ้าง"เราขอโทษนะสำหรับเรื่องในอดีต ถ้ารู้ว่ามันกล้าวางยาเธอกับไอคลิน ฉันตามไปฆ่ามันตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว" เอเดนพูดน้ำเสียงเบา เขายังมองเห็นเธอเป็นคนเดิม แต่ไม่ใช่ฐานะคนรัก เพราะตอนนี้เขารักเพชรพลอยจนสุดหัวใจแล้ว ถ้าตอนนั้นเขาลดทิฐิลงสักเล็กน้อย คงไม่เสียเวลาทำลายความผูกพันธ์ระหว่างเพื่อนไป ป่านนี้คงหาอะไรสนุกทำร่วมกันนานแล้ว"ไปเป็นไรเลยเดน ตอนนี้เรากับคลินก็รักกันจริงๆด้วยแหละ ต้องขอบใจคืนนั้นเหมือนกัน แค่รู้ว่าเดนไม่โกรธกันก็พอแล้ว" หัวใจดวงน้อยสั่นไหวยามพูดถึงแฟนหนุ่ม เธอพยามมองหาเขาอยู่แต่ไม่รู้ทำอะไร เผื่อหันมาเจอเธอนั่งคุยกับเอเดน จะทำตัวหวงก้างเป็นเรื่องใหญ่อีก ทว่าในทางกลับกัน เขาแอบยืนยิ้มอยู่ระยะใกล้หลังต้นไม้ใหญ่ กับคำพูดของรินเซ่ที่ทำลายความสับสนของเขาลงให้กระจ่างสักที และหลังจบเรื่องคาลาสไป เขากับเอเดนจึงไร้ปัญหาแต่เพียงหยั่งเชิงไว้แกล้งกันสนุกก็พอ"ดีใจนะที่เธอกับไอคลินรักกัน" เอเดนบอกจากใ

ช่วงเย็น_ "พี่รินระวังสะดุดหินนะคะ เมื่อกี้พิพิมพึ่งโยนก้อนหินมาทางนี้" เพชรพลอยรีบเอ่ยเตือน ยามเห็นคนท้องก้าวเท้ามาทางสวนข้างบ้าน เธอเกรงว่าอาจเกิดอุบัติเหตุแล้วกระทบแก่ทารกในครรภ์ ยิ่งดูเท่าไหร่ก็ยิ่งเห็นพี่ชายหวงแหนนัก"พี่ซื้อของเล่นมาฝากพิพิมด้วยนะ แต่มาคลินเอาไปไว้ไหนไม่รู้" ก่อนกลับเข้ามาบ้าน เธอบังคับให้สามีหนุ่มพาแวะห้างสรรพสินค้า เลือกซื้อตุ๊กตาบาร์บี้ดั่งที่เด็กหญิงชอบเล่น"ไม่ต้องเดินไปซื้อให้เหนื่อยหรอกริน เธอท้องอยู่นะ เดี๋ยวไอคลินมาบ่นอีก" เอเดนเอ่ยบอก เขาพึ่งวิ่งไล่จับลูกสาววัยเกือบสองขวบ ใบหน้ายังมีเม็ดเหงื่อไหล แต่ภรรยาสาวดันอมยิ้มชอบใจ"คลินไม่บ่นเลย แค่โดนรินบังคับเอง เพื่อหลานหน่ะเดน" รินเซ่รีบพุ่งไปบีบแก้มป่องๆของพิพิม เปรียบเสมือนดวงใจของเอเดนและเพชรพลอย จนเธออยากให้ถึงวันที่คลอดบุตรเร็วๆ อยากรู้ว่ามาคลินจะตื่นเต้นขนาดไหน"ปะป้า..อะอิน...ขะขาา" แต่แล้วเสียงเด็กหญิงก็รีบเรียกชื่อ เพราะรินเซ่ชอบเล่นกับเธอมาตั้งแต่เกิด พยามยืดแขนป้อมๆเขาหาผู้เป็นป้า แต่เอเดนล็อคไว้ไม่อยากให้คนท้องต้องแบกรับน้ำหนักเยอะ"ป้ารินมีน้องอยู่นะพิพิม ป้ารินอุ้มเด็กอ้วนไม่ไหวหรอก" เพชรพลอย