All Chapters of ข้ากลายมาเป็นนางร้ายที่ถูกฆ่า: Chapter 71 - Chapter 80

“น้องรองเหตุใดเจ้ามิบอกว่ามีเรื่องพวกนี้เกิดขึ้นกับเจ้า” ความเป็นห่วงและความรู้สึกผิดในใจเกินกว่าที่เขาจะปิดบังความรู้สึกตนเองเอาไว้ได้ ยามนี้เผยจือชิ่นไม่สนใจว่ามารดาของเขาจะคิดเช่นไรอีกแล้ว“ความสัมพันธ์ของข้ากับพวกท่านจะให้ข้าพูดเช่นไร เพียงแค่อ้าปากคุยกันดี ๆ แต่ละครั้งก็ยังยาก ถึงพักหลังมาจะพูดกันดี ๆ ได้หลายประโยค แต่ข้าบอกไปแล้วจะได้อะไรขึ้นมา อย่างไรเสียพวกท่านก็ทำอันใดไม่ได้อยู่ดี พลอยทำให้พวกท่านวิตกกังวลและหวาดกลัวไปเสียเปล่า ๆ”คำพูดของเผยตั้นเยี่ยนราวกับมีดแหลมที่แทงทะลุร่างของสองบุรุษแซ่เผย ความรู้สึกผิดแล่นวาบขึ้นมาตามสันหลังของบุรุษทั้งสอง เผยจือคุนถึงกับไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบสายตากับบุตรสาวคนโต ส่วนเผยจือชิ่นเองก็ได้แต่กล่าวโทษตนเองที่ไร้ความสามารถซ้ำ ๆ ในใจ“เยี่ยนเอ๋อร์พูดถูกแล้ว เจ้ารู้ความขึ้นมากจริง ๆ อีกทั้งยังรู้จักแก้ปัญหาเองแล้ว ไม่นำเรื่องเดือดร้อนมาให้ที่บ้านต้องลำบากใจ ข้าภูมิใจในตัวเจ้ายิ่งนัก” ใบหน้าหลินเยว่ฉีเต็มไปด้วยรอยยิ้มการค้า ในใจของนางรู้สึกโล่งอกที่เผยตั้นเยี่ยนคิดได้เช่นนี้ ภัยอันตรายต่

เมื่อถึงเวลาประชุมเช้า ขุนนางทุกคนก็เข้ายืนประจำที่ของตน วันนี้ไม่เพียงเสนาบดีสำนักราชเลขานุการหยางกับรองเสนาบดีสำนักราชเลขานุการหยางที่ไม่มาร่วมประชุม แต่เว่ยเหวินเซียนก็ไม่มาเช่นกันเพราะปกติเขาจะเข้ามายังท้องพระโรงก็ต่อเมื่อมีเรื่องสำคัญจริง ๆ หรือไม่ก็เหวินหลิงฮ่องเต้เรียกให้เข้าประชุมด้วย ขุนนางที่อยู่ฝ่ายอำนาจของตระกูลหยางจึงได้ทีเอ่ยเรื่องคุณหนูตระกูลหยางขึ้นมาหลังจากที่ทูลเรื่องอื่น ๆ ของราชสำนักเสร็จแล้ว“ฝ่าบาทพวกกระหม่อมขอบังอาจทูลทวงความเป็นธรรมให้คุณหนูตระกูลหยางพ่ะย่ะค่ะ ถึงนางจะตายไปแล้วแต่เรื่องที่ไม่ได้ทำก็ไม่ควรให้คนตายต้องแบกรับ และยิ่งไม่ควรให้ใครมากล่าวถึงตระกูลหยางแบบเสีย ๆ หาย ๆ ด้วยพ่ะย่ะค่ะ” ขุนนางวัยกลางคนเอ่ยขึ้น“กระหม่อมก็เห็นด้วยพ่ะย่ะค่ะ อย่างไรเสียคุณหนูตระกูลเผยก็กล่าวโดยไม่มีหลักฐาน จึงควรจะสอบสวนเรื่องนี้เพื่อมิให้ชื่อเสียงของตระกูลขุนนางใหญ่ต้องเสียหายเพียงเพราะถูกคุณหนูผู้หนึ่งกล่าวหานะพ่ะย่ะค่ะ” ขุนนางอีกคนรีบกล่าวเสริมเหวินหลิงฮ่องเต้นิ่งเงียบไม่แสดงสีหน้าใด ๆ ใช้เพียงสายตากวาดมองขุนนางคนอื่น ๆ ที่ยื

โชคดีที่เผยตั้นเหม่ยเป็นคนอ่านง่าย เมื่อสนทนากันจึงรู้ว่าอีกฝ่ายคิดเช่นไร ทั้งคู่ราวไม่รู้จักกันมาก่อนเผยตั้นเยี่ยนจึงเริ่มจากการถามถึงความชอบและสิ่งที่อยากทำ คำตอบของน้องสาวต่างมารดาช่างสมกับเป็นสตรีในยุคนี้ เพราะความต้องการของนางมีเพียงแต่งงานกับบุรุษตระกูลใหญ่ที่รักและให้เกียรตินางเมื่อรับรู้เช่นนั้นหญิงยุคใหม่ก็มิอาจจะทนอยู่เฉยได้ เพราะไม่ว่าจะยุคไหนหากเป็นที่รักก็ไม่จำเป็นต้องพูดว่าผู้ชายจะปรนนิบัติดีเพียงใด แต่เมื่อใดไร้รักการที่สตรีต้องพึ่งพาแต่บุรุษย่อมต้องอดทนกล้ำกลืนเท่านั้น เพราะมิว่าพวกเขาจะทำสิ่งใดให้เจ็บช้ำใจมากเท่าใดก็ตาม หญิงสาวที่ไม่มีหนทางให้ไปก็ทำได้เพียงทนอยู่ เผยตั้นเยี่ยนจึงต้องเอ่ยเตือนสติหญิงสาวอายุน้อยกว่า“น้องสาม ถึงข้าจะยังมิได้ออกเรือนและไม่รู้ว่าบุรุษที่เจ้าจะแต่งงานด้วยนั้นเป็นคนดีมากเพียงใด แต่ในฐานะที่เป็นพี่หญิงของเจ้าข้าก็อยากให้เจ้าพึ่งพาตนเองได้ มิใช่ยังมิแต่งงานก็อาศัยบิดามารดาแต่งออกไปก็อาศัยสามี หากวันหน้าเกิดอันใดขึ้นอย่างน้อยเจ้าก็สามารถช่วยตนเองหรือสามีของเจ้าได้ หรือไม่หากสามีของเจ้าทำให้เจ้าคับข้องใจ เจ้าก็ยังมิต้องอด

เผยตั้นเยี่ยนไม่คิดรอให้เว่ยเหวินเซียนเอ่ยบทลงโทษสตรีทั้งสอง เพราะนางรู้ว่าหากมีรับสั่งออกมาแล้ว การกลับคำต่อหน้าผู้ใต้บัญชาการจะทำให้บุรุษที่ปกครองเหล่าแม่ทัพอย่างเขาขาดความน่าเชื่อถือได้ จึงรีบกล่าวช่วยสตรีทั้งสองคนอย่างรวดเร็ว พร้อมกับก้าวเท้าลงมาจากเตียง“ท่านอ๋องเพคะ หากจะลงโทษพวกนางก็ลงโทษหม่อมฉันก่อนเถอะเพคะ เพราะหม่อมฉันเป็นคนสั่งให้พวกนางไปซื้อของเอง พวกนางมิได้ละเลยหน้าที่เลยแม้แต่น้อย” เผยตั้นเยี่ยนเอ่ยเสียงหนักแน่นเมื่อเห็นว่าบุรุษสูงศักดิ์นิ่งเงียบ หญิงสาวจึงได้หันไปหาสตรีสองคนที่คุกเข่าอยู่ “พวกเจ้ากลับไปพักผ่อนเถอะ”ลี่มี่กับเหมิงเหมิงไม่รอช้ารีบลุกขึ้นยอบกายออกจากห้องไปทันที พวกนางรีบกลับไปยังเรือนพักของตนเอง เนื่องจากคืนนี้พวกนางไม่จำเป็นจะต้องเป็นห่วงพระชายาชินอ๋องแล้ว ที่พวกนางมาถึงห้องนอนของเผยตั้นเยี่ยนได้อย่างรวดเร็ว เพราะพวกนางกลัวว่าจะทำหน้าที่พลาดอีก จึงได้เดินสำรวจรอบบริเวณไม่ยอมกลับห้องนอนของตนเองเมื่อสาวรับใช้ทั้งสองเดินมาถึงเรือนนอน ก็พบกับฉุยฉุยที่เพิ่งเดินมาถึงห้องนอนเช่นกัน “เจ้าไปไหนมาอย่างน

เมื่อบุรุษตัวโตรับรู้ได้ว่าสตรีใต้ร่างก็มีความปรารถนาไม่ต่างจากเขา จึงได้ผละริมฝีปากออกก่อนจะผงกศีรษะขึ้นและเลื่อนใบหน้าหล่อเหลามาข้างใบหูของนางจากนั้นก็กระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า“นับตั้งแต่นี้ไป เจ้าก็คือพระชายาของข้า” เขาเอ่ยบอกนางเป็นนัย ๆ เพราะเรื่องบนเตียงช้าเร็วอย่างไรก็ย่อมเกิดขึ้น เพียงแค่เขาเร่งเวลาให้เร็วขึ้นกว่าเดิมเท่านั้นหญิงสาวมิใช่คนโง่เพียงได้ยินคำพูดของเขาบวกกับการกระทำ นางก็รู้ว่าเขาต้องการสิ่งใด และอย่างไรวันนี้เขาคงไม่คิดปล่อยนางไปแน่ เช่นนั้นนางย่อมต้องถามเขาให้ชัดเจน เพราะนางไม่มีทางให้เขาเอาเปรียบอย่างเสียเปล่า“ท่านอ๋องคิดจะให้หม่อมฉันเป็นเพียงพระชายาบนเตียงที่รู้กันเพียงสองคนอย่างนั้นหรือเพคะ” เผยตั้นเยี่ยนเอ่ยเสียงน้อยเนื้อต่ำใจ“จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร ยามนี้ทั่วเมืองหลวงมีใครไม่รู้บ้างว่าเจ้าจะได้เป็นพระชายาของข้า” เว่ยเหวินเซียนรีบเอ่ยอย่างร้อนใจ เมื่อสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของหญิงสาว“รู้แล้วอย่างไรเพคะ พระราชโองการแต่งตั้งยังไม่มีมาเสียหน่อย หม่อมฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าไทเฮาจะอยากให้หม่อมฉันได้เป็นพระชายาของท่านอ๋องหรือไม่ หากคืนนี้ท่านอ๋องได้ชมเชยหม่อมฉั