All Chapters of ข้ากลายมาเป็นนางร้ายที่ถูกฆ่า: Chapter 61 - Chapter 70

คุณหนูแซ่หยางเหลือบตาขึ้นมองเห็นพระเนตรเจ้าของบัลลังก์มองมาจึงได้เริ่มพูดก่อน “ทูลฝ่าบาท หม่อมฉันเพียงอยากมาขอโทษที่พูดจาล่วงเกินคุณหนูใหญ่เผยเพคะ ถึงวันหน้าคุณหนูใหญ่เผยจะได้เป็นพระชายาหรือไม่ แต่นางก็คือคนที่ท่านอ๋องและองค์รัชทายาททรงให้ความสำคัญ เช่นนั้นหากหม่อมฉันล่วงเกินไปก็คงไม่ดีนัก แต่ถึงอย่างนั้นหม่อมฉันก็เป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ไหนเลยจะกล้าเอ่ยคำขอโทษต่อหน้าคนมากมาย เมื่อเห็นว่าคุณหนูใหญ่เผยอยู่เพียงลำพังหม่อมฉันจึงได้เดินมาขอโทษนางเพคะ” หยางหวังลี่เอ่ยเสียงอ่อน ๆ ราวกับเขินอายที่เป็นฝ่ายแบกหน้ามาขอโทษเผยตั้นเยี่ยน“ในเมื่อเจ้ามาขอโทษคุณหนูตระกูลเผยแล้วเหตุใดจึงได้ตบตีลงไม้ลงมือกันได้เล่า” เหวินหลิงฮ่องเต้ตรัสด้วยใบหน้านิ่งไม่แสดงความรู้สึกอันใดออกมา“คุณหนูใหญ่เผยบอกกับหม่อมฉันว่า เดิมทีนางเลือกจะเป็นพระชายาขององค์รัชทายาท แต่เห็นว่าหม่อมฉันมีทีท่าชื่นชอบชินอ๋องจึงได้คิดเปลี่ยนใจเป็นพระชายาของท่านอ๋องเพื่อแก้แค้นที่หม่อมฉันล่วงเกินนางเพคะ แต่หากหม่อมฉันคุกเข่าขอโทษและอ้อนวอนขอร้องนางดี ๆ คุณหนูใหญ่เผยบอกว่าอาจจะยอมยกตำแหน่งพระชายาชิ

“นั่นสิ เพราะเหตุใดอย่างนั้นหรือ?” สตรีทรงอำนาจเจ้าของบัลลังก์หงส์สีหน้าเต็มไปด้วยความอยากรู้“เพราะหม่อมฉันสัมผัสพวกนางเพคะ” เผยตั้นเยี่ยนตอบพร้อมยิ้ม“แค่สัมผัสอย่างนั้นหรือ?” เสิ่นฮองเฮาเอ่ยด้วยสีหน้าตะลึงพรึงเพริด“เพคะ เพราะเรื่องเฉียดตายก่อนหน้าทำให้หม่อมฉันกลัวว่าการเข้าวังมาในครั้งนี้จะเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิด เช่นนั้นเตรียมพร้อมไว้ก่อนย่อมดีกว่า หม่อมฉันทราบมาว่าในตลาดมืดมียาแย้มสัตย์ที่เพียงป้ายติดไว้กับสิ่งใดก็ตาม หากผู้อื่นมาถูกหรือสัมผัสเข้าเพียงแต่จุ่มลงไปในน้ำที่แช่น้ำเกลือก็จะปรากฏสีส้มขึ้นเพคะ หม่อมฉันจึงได้ให้คนไปหาซื้อมาให้ ก่อนหน้านี้หม่อมฉันจับมือน้องสาวและคุณหนูเผิงอยู่แล้ว จึงไม่แปลกที่ทั้งสองคนมือจะเปลี่ยนสี แต่ที่ขอจับมือคุณหนูจางเพราะอยากให้ทุกคนได้เห็นว่ายามนี้มือของหม่อมฉันมิว่าจะจับโดนส่วนไหนของใครก็ยังทำให้ส่วนนั้นเปลี่ยนสีอยู่เพคะ”คำตอบของเผยตั้นเยี่ยนมิเพียงคลายความอยากรู้ของทุกคนได้ แต่ยังละลายความแคลงใจของเว่ยเหวินเซียนกับเหวินหลิงฮ่องเต้ที่มีอยู่ด้วย“คุณหนูใหญ่

สองพี่น้องโอรสสวรรค์ผินพระพักตร์ทอดพระเนตรมองกัน เพียงวูบเดียวที่ผู้เป็นพี่ได้เห็นสีหน้าและดวงตาของน้องชาย คำพูดที่คิดจะตรัสหว่านล้อมโน้มน้าวให้ผู้เป็นน้องเปลี่ยนใจก็ถูกกลืนลงคอไปอย่างยากลำบาก เพราะท่าทางของเว่ยเหวินเซียนในยามนี้หากมิได้ระบายโทสะที่มีออกมาดูท่าแล้ววันนี้คงมีข่าวการฆ่าล้างตระกูลของขุนนางใหญ่แพร่สะพัดดังไปทั่วเมืองหลวงอย่างแน่นอน“หากเจ้าอยากลงมือข้าก็คงไม่ห้าม เพียงแต่ขอให้จบลงที่คุณหนูหยางเท่านั้น อย่าได้คิดไปเอาความกับตระกูลหยางได้หรือไม่” เหวินหลิงฮ่องเต้เอ่ยด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจยังไม่ทันที่ไป๋กงกงจะมาพาหยางหวังลี่ไปรอรับโทษหญิงสาวก็เป็นลมล้มพับลงไปกองที่พื้นเสียแล้ว เนื่องจากได้ยินคำพูดของเหวินหลิงฮ่องเต้ เพราะไม่ว่าเว่ยเหวินเซียนจะตอบเช่นไรคุณหนูแซ่หยางก็รู้ดีว่าคงหนีความตายไปไม่พ้นหยางซูเฟยรีบประคองหลานของตนเอาไว้ในอ้อมแขนก่อนจะเงยหน้าขึ้นเรียกนางกำนัลขันทีมาช่วยพยุงหลานสาวของตนไปยังเรือนรับรองและให้คนไปตามหมอหลวงมา แต่ยังไม่ทันที่นางกำนัลขันทีจะเข้ามาพยุงก็ต้องหยุดชะงักลงเสียก่อน เมื่อสุรเสียงทรงอำนาจที่เปี่ยมไปด้วยจิตสังหารดังขึ้น

เมื่อเหล่าเชื้อพระวงศ์เดินไปจนพ้นสายตา เหล่าคุณหนูคุณชายก็ต่างทยอยกันเดินออกจากตำหนักโซ่วซาน โดยที่ทุกคนต่างเดินกลับกันอย่างเงียบ ๆ ไม่มีใครกล้าเอ่ยอันใดออกมา เพราะทุกคนล้วนกลัวว่าคำที่เอ่ยจะสร้างความเดือดร้อนให้กับวงศ์ตระกูลแต่ยังไม่ทันที่เหล่าคุณหนูคุณชายที่มาร่วมงานเลี้ยงจะเดินถึงประตูวัง ทุกคนกลับเห็นขันทีสองคนหามร่างอันไร้สติที่มีคราบเลือดเปรอะเปื้อนของหยางหวังลี่มาด้วยเปลสีขาวโดยมีหมอหลวงเดินนำหน้า ใบหน้าของทุกคนล้วนซีดขาวไปตาม ๆ กัน และเหล่าคุณหนูส่วนมากก็ถึงกับขาอ่อนแรงจนแทบล้มลงไปกองกับพื้นความโหดเหี้ยมกระหายเลือดของอ๋องหนุ่มในสนามรบที่เคยเป็นข่าวลือให้คนถกเถียงกันว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ยามนี้ทำให้เหล่าแขกที่ถูกเชิญมาได้เห็นเป็นประจักษ์กับสายตาแล้วว่ามิใช่เพียงแค่ลมปากที่เอาไว้ข่มขวัญข้าศึกศัตรูเท่านั้น“เช่นนี้ก็ดี ต่อไปจะได้ไม่มีใครกล้ามาทำร้ายพี่รองของข้าอีก” ใบหน้าของเผยตั้นเหม่ยมิมีความสงสารหรือเห็นใจคุณหนูตระกูลหยางอยู่เลยแม้แต่น้อย แต่กลับยิ้มร่าอย่างไม่คิดปิดบังความรู้สึกนึกคิดของตนเองเผยตั้นเยี่ยนและพี่น้องตระกูลเผิงที่เ

ครั้นพ่อบ้านจวนตระกูลเผยได้รับรายงานจากบ่าวเฝ้าประตูจวนว่ามีรถม้าของจวนขุนนางหลายท่านผ่านหน้าจวน พ่อบ้านก็รีบไปแจ้งนายท่านนายหญิงและคุณชายอย่างรวดเร็วตามที่เหล่าเจ้านายได้สั่งการเอาไว้ เนื่องจากงานเลี้ยงในครั้งนี้ตระกูลเผยเป็นตระกูลที่มีฐานะต่ำสุด พวกเขาจึงอดเป็นกังวลไม่ได้ว่าบุตรีตระกูลเผยจะถูกคุณหนูตระกูลอื่นกลั่นแกล้งหรือไม่ จึงได้เฝ้ารออย่างกระวนกระวายตลอดเวลาเมื่อทั้งสามคนได้ยินพ่อบ้านมารายงานก็รีบออกไปยืนรอหน้าประตูจวน พร้อมชะเง้อมองดูว่าเมื่อไรรถม้าตระกูลตนเองจะมาเสียที เวลาผ่านไปเกือบสองเค่อแต่ก็ยังไร้วี่แวว ทำให้เผยจือคุนกับเผยฮูหยินร้อนใจหนักขึ้นจนไม่อาจยืนนิ่ง ๆ ได้ ทั้งสองเดินวนไปวนมาอยู่หน้าจวน มีเพียงเผยจือชิ่นที่ยังคงพยายามกดอารมณ์ของตนเองอยู่หน้าประตูจวน ถึงในใจเขาจะกระสับกระส่ายมากก็ตามในที่สุดความพะวงที่อยู่ในใจก็สงบลง เมื่อทั้งสามคนเห็นรถม้าตระกูลเผยกำลังมุ่งหน้ามายังจวน เพียงล้อรถม้าหยุดสนิทสตรีตระกูลเผยทั้งสองก็ทยอยลงจากรถม้า เผยจือคุนกับหลินเยว่ฉีรีบเข้าไปหาเผยตั้นเหม่ยเพื่อสำรวจบุตรสาวทันทีด้วยความเป็นห่วงว่าบุตรสาวจะถูกคุณหนูตระกูลอื่นข่มเหงรั