บททั้งหมดของ ไอดอลข้ามมิติ พิชิตรักแม่ทัพหน้าตาย: บทที่ 1 - บทที่ 10

“แอบใส่ยากเหมือนกันนะคะชุดฮั่นฝูโบราณนี่ แต่สวยเว่อร์วังมากค่ะพี่นิด”โมรินยืนมองตัวเองในกระจกกับชุดจีนโบราณสีฟ้าอ่อน ที่จะใช้ถ่ายงานในวันนี้ เธอเป็นไอดอลสาวที่ชอบ cover เพลงใน youtube ช่องของเธอมีผู้ติดตามมากกว่า 3 ล้านคน วันนี้เป็นอีกวันที่โมรินจะมา cover เพลง ซึ่งสปอนเซอร์แจ้งความประสงค์มาว่าอยากให้เธอใส่ชุดจีนโบราณเพื่อโปรโมทสินค้าสเปรย์น้ำแร่ตัวนี้“อีก 10 นาที Stanby นะครับพี่โม” วุฒิ ผู้ช่วยในการถ่ายทอดสดของโมรินตะโกนมา“โอเคๆ เกือบเสร็จแล้วๆ”โมรินตะโกนกลับไป เธอหมุนตัวเพื่อจะเดินออกจากห้องแต่งตัว“น้องโม ตอนเดินต้องระวังด้วยนะคะ ชุดมันยาวนิดนึง” พี่นิด ช่าแต่งหน้าทำผมของทีมเตือนเธอ“รุ่มร่ามใช้ได้เลยค่ะพี่”แล้วโมรินก็เดินออกจากห้องไป เข้าไปที่สตูดิโอเพื่อจะถ่ายทำ ทันใดนั้นเอง ชุดสวยนั้นเกิดไปรวบสายไฟของกล่องไฟถ่ายทอดสด เธอยังไม่รู้ตัวจนกระทั่งสายไฟรั้งดึงปลั๊กที่เสียบอยู่ทำให้โต๊ะที่วางแก้วน้ำและอุปกรณ์น้ำแร่ของลูกค้าที่อยู่ใกล้ๆ ล้ม และทำให้เธอสะดุดล้ม“ว๊ายยย อะไรเนี่ย”โมรินตกใจสุดเสียง และกระโปรงชุดของเธอก็พันสายไฟมารัดรอบตัว น้ำหกกระจายเต็มพื้นพร้อมกับร่างของเธอที่ล้มล

“คุณหนูเจ้าคะ วันนี้ท่านสวยจังเลย ท่านแต่งหน้าเอง งามยิ่งนักเจ้าค่ะ”อาปิงชมลี่เซียนไม่หยุด นางไม่เคยเห็นการแต่งหน้าเช่นนี้มาก่อน นางไม่ได้แต่งเข้มอะไร แต่ทำให้ผิวดูมีสุขภาพดี ปากไม่ได้ทาสีแดง ทาสีชมพูอมส้ม แต่เหมือนมีการผสมมากกว่า 2 สี แก้มไม่แดง แต่กลับดูเป็นธรรมชาติเข้ากับสีผิวของคุณหนูของนางยิ่งนัก ตาของนางดูชัดมากขึ้นทั้งๆ ที่ปกติตานางก็สวยอยู่แล้ว คิ้วที่เขียนอย่างได้รูป นางไม่เคยเห็นมาก่อนหลินลี่เซียนเดินออกมาพร้อมกับอาปิง เพื่อจะไปขึ้นรถม้าหน้าจวน กลับได้เจอคนที่ไม่คาดฝันว่าจะเจอเข้า“ท่านแม่ ท่านแม่ นั่นมัน ลี่เซียนมิใช่หรือเจ้าคะ ไหนท่านว่าจะ จะอยู่ไม่ถึงคืนนี้ไง ทำไมนาง ดูปกติเลยล่ะ”ลู่ชิงกระตุกแขนเสื้อมารดาอย่างแรง อีเหนียงเองก็คิดไม่ถึงว่าจะเจอลี่เซียนตอนนี้ คิดว่านางจะไม่รอดถึงคืนนี้แล้ว“ใจเย็นก่อน อย่าทำพิรุธ”นางเดินเข้าไปหาลี่เซียน“คุณหนูใหญ่ ทำไมวันนี้ออกมาเดินเล่นได้ล่ะ สุขภาพเจ้า ดีขึ้นแล้วใช่หรือไม่”นางแสร้งยิ้มอย่างเป็นมิตร** ข้อมูล: ฉินอีเหนียง** อนุฉินของท่านพ่อ ผู้ดูแลจวนและบัญชีรับ - จ่ายของจวนสกุลหลิน** นิสัย หน้าไหว้หลังหลอก ตอแหลได้โล่เป็นสันดาน ขี

หมิงอี้คิดว่าตัวเองฟังผิดไปแน่นอน คุณชายจะตามไปงั้นหรือ นี่มันเกินความคาดหมายเกินไปแล้ว“คุณชาย บอกว่า จะตามพวกนางไปหรือขอรับ” เขาถามให้แน่ใจอีกทีฟู่เว่ยหลงไม่พูดซ้ำ เขาเดินไปที่หออวิ๋นเจี้ยนทันที และหันมาบอกหมิงอี้“เจ้าไปจองห้องที่ติดกับพวกนางที เร็ว”เขาสั่ง หมิงอี้รีบวิ่งไปก่อนหน้าและบอกเสี่ยวเอ้อให้จัดห้องให้“เจ้าว่าอะไรนะ” หลินลี่เซียนฟังเรื่องที่อาปิงเล่าให้ฟัง ถึงกับอึ้ง แม่นาง เจ้าช่างคลั่งรักอะไรขนาดนี้ โอยน้ออ เค้ารู้มั้ยนั่น ทั้งหาอาหาร ขนมไปให้ตลอด แถมยังสืบว่าเขาจะไปไหนแล้วตามไป เพื่อแอบมอง What ? Just แอบมอง โอยยย นี่มันคล้ายกับพวก Stalker แล้วหนู (พวกชอบตามไอดอลที่ตัวเองชื่นชอบ ออกแนวโรคจิต)“จะเป็นลม ทำไปได้ ถึงว่าล่ะ เรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้ไง”ลี่เซียนหัวเสียกับการกระทำนี้มาก นางต่อต้านการทำแบบนี้ที่สุด เพราะเมื่อก่อน นางเองก็เคยโดนพวกนี้ติดตาม ต้องคอยจ้างพวกบอดีการ์ดมา สุดท้ายก็ต้องไปเรียนศิลปะการป้องกันตัวเพื่อจะได้ลดค่าใช้จ่ายตรงนี้ไป“เอาล่ะ ข้าเข้าใจแล้ว จากนี้จะไม่ให้เจ้าลำบากแบบนั้นอีกแล้วอาปิง ข้าจะไม่ทำแบบนั้นอีก เจ้าวางใจได้เลย ตอนนี้ข้ารู้สึกดีสุดๆ ก

หลังจากออกไปเปิดหูเปิดตานอกบ้านมา วันนี้ลี่เซียนรู้สึกเหนื่อยล้ายิ่งนัก นางกลับมาที่บ้าน พร้อมกับอาปิง นางสังเกตว่า คนงานภายในจวนมีท่าที่เร่งรีบ จัดของและทำความสะอาดกันอย่างคึกคัก เนื่องจากวันนี้เสนาหลินจะกลับจวน หลังจากไปราชกิจกับองค์ฮ่องเต้ ลี่เชี่ยนสังเกตว่า นอกจากส่วนที่เป็นส่วนของจวนที่ท่านพ่อและอนุฉินอาศัยอยู่แล้ว ส่วนอื่น ๆ ของบ้าน แทบจะไม่มีคนรับใช้คอยเดินอยู่เลยนั่นแสดงว่านางไม่ได้จัดสรรคนงานในบ้านให้ช่วยดูแลตรงส่วนที่ลูกสาวภรรยาเอกอย่างลี่เชียนอยู่เลย คนงานในจวนเกินครึ่งก็เป็นคนที่อนุฉินหามา การจะเรียกใช้คน ก่อนหน้านี้ถือเป็นเรื่องที่ยากลำบากมากจริง ๆ ลี่เชียนลองถามอาปิงถึงเรื่องที่ผ่านมา พบว่า 2 คน นาย-บ่าว อาศัยอยู่ในจวนแห่งนี้ไม่ต่างกับผู้อาศัยคนหนึ่ง ซึ่งเรื่องพวกนี้ พ่อของนางไม่ค่อยได้รับรู้ เนื่องจากภารกิจภายในวังมากมายนัก และเสนาหลินเอง ก็ไม่ค่อยได้กลับจวนเท่าไหร่นัก เนื่องจากฮ่องเต้มันจะเรียกตัวไปปรึกษาราชกิจของบ้านเมืองบ่อย ๆ เรื่องในจวนส่วนใหญ่ จึงเป็นหน้าที่ของอนุฉิน“ได้เวลาทวงคืนสิทธิ์ของลูกสาวของภรรยาเอกแล้วล่ะอาปิง ไปกัน วันนี้ท่านพ่อจะกลับจวน”นางชวนอาปิงเข้

เสนาบดีหลิน หันมามองลู่ชิง แล้วถอนหายใจ อนุฉินเลี้ยงดูลูกคนนี้ด้วยการตามใจนางจนนางเสียนิสัย“ชิงชิง เจ้าก็กลับไปที่ห้องเจ้าเสียเถอะ คิดทบทวนคำพูด การกระทำของเจ้าเสีย คำพูดที่เจ้าพูดกับพี่ใหญ่ของเจ้าในวันนี้ ว่ามันสมควรออกมาจากปากเจ้าหรือไม่”ลู่ชิงมองหน้าลี่เซียนด้วยความแค้น สายตานางไม่ได้มีความสำนึกใด ๆ ลี่เซียนเองก็มองนางกลับแบบตั้งคำถามว่า “ยังมีปัญหาอีกงั้นเหรอ” ลู่ชิงกัดฟันและเดินออกจากห้องโถงไป พร้อมกับสาวใช้ของนางอีก 2 คน ที่เดินตามไป“พวกเจ้าแยกย้ายออกไปกันได้แล้ว” เสนาบดีหลินสั่งคนที่เหลือในห้องโถง ต่างแยกย้ายกันออกไป“เซียนเซียน ก่อนหน้านี้พ่อละเลยเจ้าไป ลำบากเจ้าแล้วนะ พ่อขอโทษเจ้าด้วย”“ท่านพ่อ ข้าไม่ตำหนิท่าน ภารกิจท่านมากมาย เรื่องในจวน ต่อไปข้าจะเรียนรู้กับพ่อบ้านหวังให้มาก เขาเป็นคนของท่านแม่ เขาย่อมรู้ดีว่าควรภักดีใคร”ลี่เซียนบอกกับท่านพ่อ เขาพยักหน้า“ชุดนี่ เจ้าเลือกได้ไม่เลวนี่ พ่อเกือบเชื่อเจ้าแล้ว”เข้าพูดพร้อมกับขำเบาๆ ให้ลูกสาว“ถ้าข้าเล่นไม่เนียน คนจะสงสัยเอานะเจ้าคะ” เสนาหลินงุนงง เนียนอะไร??“ออ ท่านพ่อเจ้าคะ วันนี้ข้าออกไปข้างนอกมา ข้ามีเพื่อนและร่วมทำงา