All Chapters of ไอดอลข้ามมิติ พิชิตรักแม่ทัพหน้าตาย: Chapter 31 - Chapter 40

ห้องอาหารสกุลหลินอนุฉินกำลังจัดเตรียมสำรับกับสาวใช้อยู่ นางเองก็พึ่งออกมาจากการกักบริเวณเช่นเดียวกัน นางเก็บความแค้นไว้ใจ อัดอั้นอยู่เต็มอก แต่วันนี้ พอทราบข่าวว่าใต้เท้าฟู่จะทานข้าวเย็นด้วย และวันนี้คุณหนูอวิ๋นเสี่ยวหงก็มาทานด้วย นางจึงคิดจะเอาคืน โดยการสั่งห้องอาหาร ทำอาหารบางอย่าง มาวางบนโต๊ะ โดยที่ไม่มีใครได้สังเกตเห็นเสนาบดีหลินและฟู่เว่ยหลง มาถึงที่ห้องอาหารแล้วลู่ชิง และอวิ๋นเสี่ยวหงเดินเข้ามา“คารวะใต้ท่านลุง และ เท้าฟู่เจ้าค่ะ”เสี่ยวหงทักทายอย่างนอบน้อม นางหันไปมองฟุ่เว่ยหลง ใจนางเต้นแรงยิ่งนัก สักครู่เดียว ลี่เซียนก็มาถึง“ท่านพ่อ ข้ามาแล้วเจ้าค่ะ”ลี่เซียนทักทายบิดาอย่างสดใส นางมองที่เว่ยหลงและยิ้มให้เขาด้วย เขามองนางอยู่ครู่หนึ่ง วันนี้นางช่างงามนัก ชุดสีเขียวอ่อนๆ ที่นางใส่ ช่างทำให้นางดูสดใสมากกว่าเดิม ทั้งเครื่องประดับ และการแต่งหน้าอ่อนๆ ของนาง ช่างน่ามองยิ่งนัก เขาถอนสายตาจากนางยากนักลู่ชิง เสี่ยวหง และอนุฉิน ถึงกับตะลึงกับลี่เซียนในรูปแบบใหม่ที่พวกนางไม่เคยเห็นมาก่อน ปกตินางจะขี้อาย เดินห่อไหล่ พูดจาอ้อมแอ้มในลำคอจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง แต่ลี่เซียนคนนี้ ทั้ง 3 มองหน

เว่ยหลงเดินออกมาจากห้องของลี่เซียน เขาหันไปสั่งหมิงอี้“เจ้าสั่งองครักษ์ลับที่เฝ้านางอยู่ หากพรุ่งนี้นางออกจากจวน ให้รายงานข้าทันที”“รับทราบขอรับ”คุณชายของเขาเป็นเอามาก เผด็จการกับลูกน้องไม่พอ นี่ยังลามมาถึงว่าที่ฮูหยินของเขาด้วย“คุณหนู ท่านหมอเอายาแก้แพ้ส่วนหนึ่งละลายในน้ำ คุณหนูไปแช่ได้แล้วเจ้าค่ะ”ลี่เซียนเดินลงไปแช่น้ำในอ่าง ตอนนี้นางรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย และอาการคันเริ่มดีขึ้นเมื่อได้แช่น้ำสมุนไพร“คุณหนู พรุ่งนี้ท่าน ยังจะไปที่หออ้ายจืออีกหรือไม่เจ้าคะ”“ไปสิ ไปแน่นอน ข้านัดพวกเขาไว้แล้ว จะมาให้เสียเวลาเพราะข้าคนเดียวไม่ได้”“แต่ว่า ใต้เท้าฟู่บอกว่า…”“อาปิง ไม่ทันไรเจ้าก็กลัวเขาแล้วเหรอ ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ”ลี่เซียนบ่น นางแช่น้ำสักพักใหญ่ๆ และขึ้นมาเช็ดตัว อาปิงทายาให้ และนางก็เข้านอน ก่อนเข้านอนคืนนี้นางก็สวดมนต์ด้วยคาถาเดิมที่นางสวด ก่อนเข้านอนและหลับไป โดยไม่ฝันอะไรอีกเลย จนรุ่งเช้า…..……..“อาปิง เสร็จหรือยัง ข้าจะสายแล้วนะ”“เสร็จแล้วเจ้าค่ะๆ มาแล้วๆ”อาปิงสาละวนกับการเก็บของ และเตรียมพิณพระจันทร์ใส่กล่อง และยกมาให้ลี่เซียน“พร้อมแล้วเจ้าค่ะ ไปกันเจ้าค่ะ”ลี่เซียนและอาปิ

เขาเอามือปิดปากนางให้หยุดพูด หยุดตะโกน แต่ดูเหมือนนางจะดิ้นมากขึ้นเรื่อย ๆ“หากเจ้าไม่หยุดโวยวาย ข้าจะทำให้เจ้าเห็น ว่าคนที่กล้าขัดคำสั่งข้า จะได้รับโทษอย่างไร”เขาขู่เสียงเรียบ ๆ โหดๆ เหมือนตำรวจที่กำลังสอบสวนผู้ต้องสงสัยลี่เซียนหยุดโวยวาย นางหอบเล็กน้อยเพราะเหนื่อย นางหันมามองเขาด้วยความโกรธ“ท่านทำแบบนี้ทำไม มีอะไรทำไมไม่คุยกันดี ๆ ข้าไม่ใช่คนใช้ของท่าน ที่จะมาลากไปไหนมาไหนก็ได้”“เมื่อคืนข้าบอกเจ้าว่าอย่างไร”“……….”“ข้าถามว่า เมื่อคืน ข้าบอกเจ้า ว่าอย่างไร”ลี่เซียนหลบตาเขา“ข้ามีธุระ ข้าจำเป็นต้องออกมา ข้าดีขึ้นแล้ว ไม่จำเป็นต้องอยู่แต่ในจวน”“เจ้าเลยรีบออกมา เพื่อจะได้มาหาผู้ชายอื่น อย่างนั้นหรือ”เขาถามเสียงเย็นเฉียบ“เจ้านี่มันไม่รู้จักพอจริงๆ ความต้องการของเจ้านี่มันมากแค่ไหนกัน มีข้าเป็นคู่หมั้นแล้ว ยังไม่พอใจ ยังอยากมีผู้ชายคนอื่นมาเอาอกเอาใจเจ้าเพิ่มอีก อย่างนั้นเหรอ”“ท่าน นี่ท่านคิดสกปรกอะไรอยู่ พี่รองก็บอกท่านแล้ว ข้าแค่ฝึกพวกเขาร้องเพลง ท่านคิดเองทั้งนั้น”ลี่เซียนลุกขึ้น และพยายามเดินหนีเขา ตอนนี้สายตาเว่ยหลง ไม่มีความเชื่อใจใครอยู่เลย เขาทำให้นางกลัว“แค่ร้องเพลงเจ

ลี่เซียนแย่งแส้จากมือเว่ยหลงได้ นางกำลังจะฟาดลงไป เว่ยหลงหันหลังเพื่อรับแส้นั้นไว้เอง ลี่เซียนตกใจ เขา นี่เขา รับแส้แทนพวกนาง เขาหันมามองหน้านาง สายตาเขาก็พอๆ กับนาง“เจ้าจะพอได้หรือยัง คุณหนูใหญ่หลิน”ดูท่า หนทางระหว่างเขากับนาง คงจะสิ้นสุดกันในวันนี้ ในเมื่อเขาเลือกจะปกป้องพวกนาง 3 คน ลี่เซียนก็ไม่มีอะไรจะพูดกับเขาอีก“เรื่องของสกุลหลิน คนสกุลฟู่เช่นท่าน มีสิทธิ์อะไรเข้ามาก้าวก่าย ท่านเป็นใครมิทราบ”“นี่เจ้า”ลี่เซียนมองเขาตาแข็งกร้าว เว่ยหลงไม่เคยเห็นลี่เซียนทำสายตาเช่นนี้มาก่อน ไม่ว่าตอนไหน กับใคร สายตาของความโกรธสุดขีด ไม่ยอมคน“ลู่ชิง หากเจ้ากล้ายุ่งวุ่นวาย ไม่ว่าจะเป็นของ คน หรือห้องส่วนตัวของข้าอีก อย่าคิดว่าข้า จะละเว้นเจ้าเหมือนวันนี้อีก”นางสะบัดแส้ทิ้งต่อหน้าฟู่เว่ยหลง และเดินหันหลังกลับออกไป โดยไม่หันมามองเขาอีกเลย“คุณหนูรอง พวกท่านเป็นอะไรมากหรือเปล่า หมิงอี้ เจ้าไปตามหมอที เร็วเข้า”หมิงอี้รีบวิ่งไปตามหมอตามคำสั่ง เขามองแผลของคุณหนูรองสกุลหลินแล้วนึกสยอง นี่คุณชายจะแต่งกับคุณหนูใหญ่สกุลหลินจริงๆ หรือ นี่นางเป็นสตรีที่โหดเกินไปแล้ว โหดพอๆ กับคุณชายเขา หรืออาจจะมากกว่าด้

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น ลี่เซียนก็ไม่พบเจอกับหลินลูชิงกับอวิ๋นเสี่ยวหงอีกเลย ข่าวว่านางนอนจับไข้เพราะบาดแผลจากแส้ค่อนข้างหนัก และมีรอยลึก ตอนนี้นางยังนอนซมอยู่แต่ในห้อง ไม่สามารถไปไหนได้ ทางคุณหนูอวิ๋นเอง ก็เหมือนจะได้รับบาดเจ็บไปด้วย อนุฉิน วิ่งโร่ไปฟ้องพ่อของอวิ๋นเสี่ยวหง เพราะนางกลัวว่าจะเป็นต้นเหตุทำให้บุตรสาวของหออวิ๋นเจี้ยนบาดเจ็บ ลี่เซียนไม่ใส่ใจเรื่องนี้เท่าใดนัก หากไม่มีท่านพ่อ นางเองก็ไม่อยากจะอยู่ที่นี่ด้วยซ้ำไป และตั้งแต่เกิดเรื่อง ฟู่เว่ยหลงก็ไม่เคยมาปรากฏตัวให้นางเห็นอีกเลย ดีเหมือนกัน นางจะได้ตัดใจได้เร็วหน่อย นางคิดวันนี้เป็นวันที่หออ้ายจือจะจัดการแสดงวันแรก ลี่เซียนเตรียมตัวเสร็จแล้ว และกำลังออกจากจวน นางเดินผ่านอนุฉิน ซึ่งตอนนี้ไม่มายุ่งกับนางเท่าใดนัก แต่วันนี้ สีหน้าอนุฉิน เหมือนผู้ที่มีแผนการ และเป็นผู้ชนะ พร้อมกับบอกนางว่า“เวรกรรมมันกำลังจะตามเจ้าทันแล้วนะ ระวังตัวไว้ให้ดี เจ้ากล้าตีอาชิงจนนางเกือบเสียโฉม เดินไม่ได้ เจ้าต้องได้รับกรรมอย่างสาสม”ลี่เซียนมองด้วยปลายหางตากลับไปที่อนุฉิน“อนุฉินอยากจะลองแส้ฟาดอีกทีงั้นหรือ ครั้งที่แล้วโดนแค่เฉี่ยวๆ นี่ อยากไปนอนเป็