All Chapters of เมียสวมรอย: Chapter 61 - Chapter 70

"ขาดหมูไปแล้วจะทำกับข้าวได้ยังไง" เพราะวัตถุดิบสำคัญก็คือเนื้อหมู เนื้อไก่คนไม่ค่อยชอบทานเท่าไร"แก้วออกไปซื้อให้ไหมคะยาย" ถึงแม้ยายจะบ่นพึมพำตามประสาคนแก่ แต่แก้วใจก็รู้สึกผิด และก็นึกตำหนิตัวเองถ้าไม่มองไปคงไม่เกิดเรื่อง"ไม่ต้องหรอกมันอันตราย เราก็ทำเท่าที่มีแล้วกัน" ถ้าคนไม่ซื่อตรงหน่อยคงจะนำหมูนั้นมาล้างแล้วทำกับข้าวขายต่อ ..แต่หมูที่สกปรกยายพิศมัยก็ไม่ได้ทิ้งไปเลย ยายคิดว่าจะทำให้สุกแล้วให้สุนัขจรจัดที่ชอบมารอรับเศษอาหาร "ถ้างั้นเราก็หั่นไก่ที่เหลือแล้วกัน มีไว้ขายดีกว่าปิดร้าน""ค่ะ"ผ่านไปชั่วโมงกว่าหลังจากที่ทำหมูของยายเสียหาย"เสียงรถใครมา หนูออกไปดูหน่อยสิลูก""ไม่ได้มาบ้านเรามั้งยาย" เพราะไม่เคยมีใครมาหาดึกดื่นขนาดนี้ แต่แก้วใจก็ออกมาดูเปิดประตูออกมาหญิงสาวแปลกใจว่าทำไมถึงเป็นเขาได้"เดี๋ยวไม่มีอะไรทำขายพรุ่งนี้" ฉลามพูดพร้อมกับยื่นถุงไปให้"อะไรคะ" รับมาแล้วแก้วใจก็เปิดดูว่ามันคืออะไร "คุณเอามาจากไหน""ถามได้ก็ไปซื้อน่ะสิ""คุณซื้อมาทำไม ของพวกนี้แพงจะตาย" เพราะมันเป็นเนื้อที่คัดพิเศษใส่แพ็คไว้อย่างดี"ตลาดปิดหมดแล้ว" ที่จริงเขาก็ไปดูตลาดมาแล้วแต่ตลาดวายไปก่อน ก็เลยไปซื้

"มาทำงานจะกลับบ้านเหรอหนู" ขณะที่แก้วใจนั่งรอรถอยู่ก็มีผู้หญิงวัยใกล้จะกลางคนเดินมาคุยด้วย"ถามฉันเหรอคะ" หญิงสาวหันมองไปด้านข้างตัวเองอีกฝั่งหนึ่งก็ไม่เห็นมีใคร"ใช่สิจ๊ะ หนูหน้าตาน่ารักจังเลย""ไม่ได้มาทำงานค่ะ มาธุระ""แล้วหนูอยากได้งานพิเศษไหมล่ะจ๊ะ เงินดีนะ""ไม่อยากได้ค่ะ" แก้วใจคิดว่า คงเป็นคนมาหาคนงานไปทำงานในบริษัทหรือที่ไหนสักแห่งแน่เลย"สวยๆ แบบหนูเนี่ย เงินเดือนหลายหมื่นเลยนะไม่สนใจเหรอ""ฉันมีงานทำแล้วค่ะ""งานที่นี่เงินดีจริงๆ หนูลองคิดทบทวนดูหน่อยสิจ๊ะ" ผู้หญิงคนนั้นพูดกับแก้วใจ แต่ดวงตามองไปอีกที่หนึ่งเหมือนส่งสัญญาณ"???" แก้วใจไม่ได้สนใจผู้หญิงคนนี้เลย เธอมองไปดูว่ารถใกล้จะออกหรือยัง แต่ดันมองไปเจอเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่อยากเจอเลยในเวลานี้"หนูเดี๋ยวก่อนสิจ๊ะ" เห็นว่าแก้วใจกำลังจะเดินหนีไป ผู้หญิงคนนี้ก็รีบเดินตามอึบ! "ปล่อย!!" จังหวะที่คนของผู้หญิงคนนั้นเข้ามากำลังจะถึงตัวแก้วใจอยู่แล้ว ฉลามรีบเดินเข้ามาโอบร่างเธอไว้ก่อน"ตามมาก่อน""ฉันไม่ไป""รู้ไหมว่าคนพวกนั้นเป็นใคร"แก้วใจหันกลับไปมองผู้หญิงคนที่คุยด้วยเมื่อสักครู่ เห็นมีผู้ชายคนหนึ่งหันมองมาพร้อมกับผู้หญิ

"คือเมื่อสักครู่ผม.." เห็นดวงตาของผู้กองที่จ้องมองมาแมนเริ่มเสียวสันหลัง เพราะใครก็เห็นอยู่ว่าผู้กองกำลังจีบแม่ค้าร้านนี้ เรื่องที่ทั้งสองฝ่ายสู่ขอกันแล้วยังไม่มีใครรู้"วิดพื้นร้อยครั้งปฏิบัติ" คำสั่งนี้เปล่งออกมาเพียงแค่เบาๆ แต่คนที่ถูกสั่งได้ยินชัดมาก"วิดพื้นร้อยครั้งปฏิบัติครับผม""เดี๋ยวก่อน" ขณะที่แมนกำลังจะโน้มตัวลงไปวิดพื้นตรงหน้าร้าน แก้วใจวางชามข้าวแล้วเดินออกมา "คุณจะลงโทษเขาทำไม"ฉลามไม่ได้ตอบเพียงแค่มองหน้าเธอ และทั้งสองก็จ้องมองตากันอยู่ครู่หนึ่ง"พี่แมนไม่ต้องทำหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันตักกับข้าวให้""เออคือว่า.." แมนมองหน้าผู้กองว่าจะยกเลิกคำสั่งนี้ไหม แต่พอเห็นสายตาของผู้กองฉลามแล้ว แมนก็โน้มตัวลงไปวิดพื้น " 1 2 3 ""ฉันบอกว่าไม่ต้องไง" แก้วใจคลุกคลีอยู่ในค่ายทหารมานานหลายปี เห็นมาแทบจะทุกอย่างแล้วแต่พลทหารแมนก็ต้องได้ทำต่อไป นอกเสียจากว่าคนที่สั่งลงโทษจะหยุดเอง"คุณบอกเขาหยุดสิ เขายังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย จะทำโทษเขาทำไม"ฉลามหันมองไปรอบๆ ข้าง ตอนนี้มีแต่คนมองมา"ถ้าไม่สั่งอาหารก็ออกไปจากตรงนี้ อย่ามายืนขวางหน้าร้าน" ในเมื่อเขาไม่สั่งให้ลูกน้องหยุด แก้วใจก็เลยไล่เขาออกจากหน้าร

"ซี๊ดดด มาทานด้วยกันสิคะพี่" พูดแล้วน้ำลายก็สอไปด้วย"ไม่ดีกว่าค่ะ คุณหนูทานเถอะค่ะ" คนที่ยืนมองอยู่น้ำลายสอไม่ต่างกัน"มันอร่อยมากเลยนะ" ว่าแล้วมโนราห์ก็จับมะม่วงที่ขึ้นชื่อว่าเปรี้ยวที่สุด จิ้มเล็กน้อยแล้วยัดใส่ปาก "อื้ม หื้อออ" ที่มโนราห์ไม่คะยั้นคะยอแก้วใจมากนัก เพราะคนที่ไม่ท้องอาจจะไม่อยากทานของเปรี้ยวก็ได้แต่ยิ่งได้ยินเสียงแก้วใจยิ่งน้ำลายสอหนักขึ้น จะให้นั่งกินกับเจ้านายมันก็ไม่ใช่เรื่อง เธอก็เลยแอบเข้ามาในครัว หั่นมะม่วงที่ยังเหลืออยู่ยัดใส่ปากแล้วเคี้ยวโดยที่ไม่จิ้มเลยอีกสถานที่หนึ่งในเวลาเดียวกัน.."ท่านผู้พันครับ""ว่าไง""คืนนี้เราไปเลี้ยงฉลองกันหน่อยไหมครับ""จะมาฉลองอะไรกันบ่อยๆ""เถอะน่า สาวร้านนั้นถามหาผู้พันกัน""คิดดูก่อนแล้วกัน""ไม่ต้องคิดแล้วครับ ถือว่าพาลูกน้องไปเลี้ยงฉลองหน่อยนะครับ"ย้ายมาสังกัดที่กรม ผู้พันฉลามก็มีลูกน้องทีมใหม่ เพราะตำแหน่งที่สูงขึ้นต้องได้รับหน้าที่เยอะขึ้นตามไปด้วย"ก็ได้..แต่จะดึกไม่ได้นะ""ครับผม" เรื่องดึกไม่ดึกมันเป็นเรื่องของอนาคต ยังไงลูกน้องก็ชวนลูกพี่ไปให้ได้ก่อนแล้วกันใกล้เย็นวันเดียวกันที่ค่ายต่างจังหวัด.."ยายไม่ยักรู้ว่าเราช

ดวงตาที่แฝงไปด้วยความเศร้า แต่แว๊บหนึ่งในดวงตาคู่นั้น รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง จะว่าเสียใจไปทั้งหมดก็ไม่ใช่ เพราะนั่นหมายถึงต่อจากนี้ไปเธอจะไม่ได้เหงาอีกแล้ว"แม่จะเลี้ยงหนูให้ดีที่สุด มาอยู่ด้วยกันนะลูก" เธอทำตามฉลากด้านข้างระบุไว้ และผลออกมาก็ไม่ได้ผิดไปจากที่คาดไว้เลยแก้วใจคิดว่าเก็บผลตรวจไว้แบบนี้คงไม่ได้ เธอก็เลยต้องทำลายมัน โดยการใส่ถุงขยะแล้วออกไปทิ้งให้มิดชิดที่สุดเช้าวันต่อมา..แก้วใจใส่เสื้อยืดตัวหลวมสีดำ เพื่ออำพรางสัดส่วนร่างกาย กางเกงเธอเลือกใส่กางเกงวอร์มจะได้ไม่อึดอัดมากผู้พันฉลามออกมาจากห้องนอนก็ไม่เจอแม่บ้านแล้ว เพราะเธอเตรียมอาหารทิ้งไว้ที่โต๊ะก็รีบออกจากบ้านเจ้านายไปยิ่งเธอทำแบบนี้เขาก็ยิ่งคิดว่าเธอคงไม่อยากสานสัมพันธ์ต่อ ที่จริงฉลามจะเลือกปฏิเสธงานนี้ก็ได้ เพราะไม่ได้บังคับแค่เป็นงานที่ท่านพลเอกขอ ใจจริงแล้วเขาอยากกลับมาหาเธออีกครั้ง อยากมองนัยน์ตาคู่นั้น ว่ายังมีเขาอยู่ไหมแต่เธอก็พยายามหลบทุกทาง แล้วเขาจะไปแคร์ทำไมเที่ยงวันเดียวกันที่โรงอาหาร..แก้วใจตั้งโต๊ะให้คุณๆ เสร็จ ก็รีบไปช่วยยายที่ร้านอาหาร จังหวะกำลังเดินผ่านร้านแรก สายตามองไปเห็นแล้วว่าใครกำลังนั่งทาน