All Chapters of เมียสวมรอย: Chapter 81 - Chapter 90

เย็นวันต่อมา.. หลังจากที่ซันเดย์ออกจากบ้านพัก จนถึงตอนนี้เขายังไม่กลับเข้ามา แต่ก็ยังไปทำงานปกติ เพราะเป็นงานราชการจะหยุดพร่ำเพื่อไม่ได้"มีอะไรกันหรือเปล่าวะ""หมายถึงใคร""มึงกับไอ้ศิลามีอะไรกันหรือเปล่า""มันไปพูดอะไรให้มึงฟัง""ก็เพราะมันไม่พูดนั่นแหละ กูก็เลยมาถามมึงนี่ไง""อยากรู้ก็ไปถามมันเองสิ ว่าแต่วันนี้มึงว่างไหม""ว่าง..ทำไม?" คิดว่าเพื่อนคงอยากจะปรับทุกข์ด้วยตอบว่าว่างไปก่อนแล้วกัน"ออกไปดื่มเป็นเพื่อนกูหน่อย""มึงจะหาเรื่องให้กูหรือไงวะ" พอได้ยินซันเดย์ชวนออกไปเที่ยว กองทัพถึงกับหันมองไปด้านหลังกลัวว่าภรรยาจะออกมาได้ยิน"กูถึงบอกไงว่าไม่ต้องเอาเมียกัน เห็นไหมเนี่ยไม่ครบแก๊งค์เลย""มึงก็ควรจะมีเมียได้แล้ว""เอามาทำแม่หรือไง เห็นพวกมึงกระดิกตัวไปไหนกันไม่ได้กูก็รำคาญแทน""กูเห็นหลายรายแล้วไอ้ที่ปากดีแบบนี้" อยากบอกเพื่อนว่าไอ้หลายรายน่ะรวมเขานี่แหละอีกคน"มึงดูไว้เลยนะ ถึงกูจะมีเมีย กูก็ไม่ยอมให้เมียมาเป็นใหญ่เหนือกูอยู่แล้ว ไม่เหมือนพวกมึงหรอก พูดแล้วรำคาญว่ะไปดีกว่า""กูจะคอยดู มึงจำคำพูดตัวเองไว้ให้ดีเถอะ อ้าวแล้วนี่มึงจะไปไหนใกล้ถึงบ้านพักแล้วไม่ใช่เหรอ""เปลี่ยนใจแล้ว

ตุ๊บ! พอแก้เชือกออกจากขาให้เท่านั้นแหละ ถึงแม้จะมีอยู่แค่ขาเดียว สาริศาก็ใช้มันแบบสุดกำลัง จนคนร่างหนากระเด็นตกเตียง"โอ๊ย""อุ้อี้!!""ผู้หญิงอะไรแรงเยอะชิบหาย" ชายหนุ่มลุกขึ้นมาได้ก็ยืนมองอยู่ข้างเตียง"อื้ม!!" เรียวลิ้นพยายามดันสิ่งที่ปิดปากอยู่ออกมาให้ได้ "เดี๋ยวเอาออกให้" พอถูกถีบสติก็เริ่มมา "ถ้าฉันปล่อยแล้ว..ถ้าเธอยังทำร้ายร่างกายฉันอีกสาบานได้เลยว่าจะกระแทกให้ลืมนามสกุลไปเลย!" ถึงแม้เขาเพิ่งรู้จักเธอแต่ก็มั่นใจได้ ว่าถ้าปล่อยเธอคนนี้เป็นอิสระร่างกายของเขาคงไม่ปลอดภัยแน่สาริศาพยักหน้าตอบแบบจริงจัง ถ้าเขาปล่อยเธอคงไม่มีแรงที่จะทำอะไรแล้วล่ะแรงจะดิ้นยังไม่มีด้วยซ้ำคว้าก.. เสียงซันเดย์ฉีกสก๊อตเทปที่ปิดปากเธออยู่ออก"โอ้ย" อยากจะด่าว่าทำเบาๆ ไม่ได้หรือไง แต่ถ้าพูดตอนนี้เขาคงไม่ปล่อยแน่"สัญญากันแล้วนะว่าจะไม่ทำอะไร" แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ เขาไม่กลัวอยู่แล้ว แต่ฤทธิ์เดชเธอเยอะมาก กลัวว่าจะพลั้งมือทำให้เจ็บตัวเปล่าๆคิดได้แบบนั้นชายหนุ่มก็เลยหยุด"เปลี่ยนใจละ ยังไม่ปล่อยมือดีกว่า""นี่คุณ!""อะไร""คุณจะมัดฉันไว้แบบนี้ทั้งคืนไม่ได้นะ""ถ้าไม่ให้มัดแค่มือ งั้นมัดทั้งตัวเหมือนเดิมเลยแล้

"เฮ้ยไอ้ซันเดย์! มึงเปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยนะ นั่นน้องกูนะเว้ย" ศิลาเคาะประตูให้เพื่อนเปิด เมื่อซันเดย์โมโหจนปิดประตูแล้วล็อกห้องโดยมีสาริศาอยู่ด้านใน"น้องมึงหาเรื่องเองทำไมล่ะ!" สติเริ่มจะกลับมา ซันเดย์ยอมเปิดประตู"มึงกวนตีนกูแล้วนะ" ศิลาเอื้อมเข้าไปคว้าแขนน้องสาวให้ออกมาจากห้องก่อน"เอาของน้องมึงออกไปด้วย" คนที่พูดยืนพิงประตูกอดอกมองดูพี่น้องทั้งสอง"ริศานอนข้างนอกก็ได้ค่ะ" สาริศาไม่ยอมให้พี่ชายเอาของเข้าไปในห้องของพี่"พี่เป็นผู้ชาย คนที่นอนข้างนอกก็ต้องเป็นพี่สิ""พี่ทำงานมาเหนื่อยๆ นอนให้สบายตัวเถอะ โซฟาอันแค่นี้ดูตัวพี่สิยาวจะตาย""เรานอนได้แน่นะ""นอนได้สิ"หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไปอีกชั่วโมงกว่า เจ้าของห้องคนที่ไล่เธอออกมานอนข้างนอก ก็แต่งตัวหล่อเดินผิวปากออกจากบ้านไปจนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง..แต่ฟ้าก็ยังไม่สว่างก๊อก! ก๊อก!!"ศิลาเปิดประตูให้กูหน่อย"เงียบ~และเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นแรงกว่าเดิม"หูแตกไม่ได้ยินหรือไง เปิดประตูให้หน่อย"ตะโกนครั้งที่สองห้องของศิลาเปิดออกมา"มึงไม่มีกุญแจบ้านหรือไงวะ""ไม่รู้กูทำหายที่ไหน สงสัยในคลับแน่เลย""มึงไปเที่ยวคลับเลยเหรอ""เที่ยวไหนก็เ

"อย่าบอกนะว่า? ไหนบอกอีกตั้งอาทิตย์หนึ่งไง" พอหาไม่เจอซันเดย์ก็รีบตามหลังศิลาออกมาแต่ก็ตามไม่ทันจนได้เข้ามาหาที่ทำงานของเพื่อน"สวัสดีค่ะผู้พัน""สวัสดีครับผู้หมวด""ผู้พันมาที่นี่มีอะไรคะ""ผมมาหาผู้พันศิลาครับ อยู่ข้างในใช่ไหมครับ""ขอโทษค่ะ ผู้พันบอกว่าไม่ให้ใครเข้าพบ" ผู้หมวดที่รับผิดชอบงานเอกสารด้านหน้ารีบเข้าไปขวางไว้"แต่ผมเป็นเพื่อนของผู้พันนะครับ""ผู้พันสั่งไว้ค่ะ แม้แต่พ่อก็ไม่ให้เข้าไป" ผู้หมวดสาวแค่พูดตามคำสั่ง"อะไรของมันวะ ไม่ให้เข้าก็ไม่เข้าสิ" ซันเดย์พึมพำเล็กน้อยก่อนที่จะออกไปเที่ยงวันที่โรงอาหาร.. ไม่ให้เข้าพบในห้องทำงาน ยังไงมาที่โรงอาหารก็ต้องเจอ เพราะถ้าไม่ทานข้าวที่นี่ก็ต้องออกไปทานนอกกรมซึ่งไกลมากซันเดย์นั่งทานข้าวรอตั้งแต่เที่ยง จนเกือบจะบ่ายโมงถึงเห็นเพื่อนเดินมา"มาสักทีนะพ่อคุณ"ศิลามองเห็นตั้งแต่เดินเข้ามาแล้วแต่ก็ไม่สนใจ"ดูมันนะ ยังเดินไปสั่งร้านนั้นอีก" ซันเดย์กำลังจะตามไปแต่เพื่อนแวะไปสั่งอาหารร้านค้าของนานาก่อนพอได้อาหารศิลาก็นั่งทานแถวนั้น"มึงเป็นบ้าอะไรวะ" ซันเดย์ทนรอไม่ไหวก็เลยเดินเข้ามานั่งกับเพื่อนแต่ไม่ได้คำตอบใดๆ จากปากของคนที่กำลังทานข้า

"แหมทีแบบนี้ทำเป็นห่วงน้องสาว ตอนเราบอกให้พากลับมาไม่พามา" ซันเดย์ได้แต่พึมพำแล้วเดินเข้าห้องนอนตัวเองไปนอนยังไงก็นอนไม่หลับซันเดย์ก็เลยเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมาที่รถ ขณะที่ชายหนุ่มก้าวขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับสายตาเขามองไปห้องของเพื่อนรัก เห็นว่ามีคนมองผ่านผ้าม่านออกมา"??" รูปร่างแบบนี้คงไม่ใช่ผู้ชายแน่ เขานั่งมองอยู่บนรถครู่หนึ่งคนที่แอบมองมาค่อยๆ แหวกผ้าม่านให้กว้างขึ้นแล้วเปิดหน้าต่าง เพื่ออยากมองให้ชัดว่าเขาทำอะไรอยู่ในรถ แต่มองยังไงก็ไม่เห็นเพราะกระจกรถมืดเขาขึ้นไปทำอะไรบนรถ ลืมของหรือเปล่า ..ทีแรกก็คิดว่าเขาคงจะออกไปเที่ยว เพราะได้ยินเสียงปลดล็อกกุญแจรถ สาริศาใช้จังหวะที่พี่ชายเข้าไปอาบน้ำแอบมาเปิดหน้าต่างดูจะทำอะไรก็เรื่องของเขาสิ เดี๋ยวก็ถูกเขาว่าให้อีกหรอก ..คิดได้แบบนี้หญิงสาวก็เลยปิดผ้าม่านไว้ เดินกลับมานั่งที่เตียงอยู่ครู่หนึ่งก็ได้ยินเสียงสตาร์ทรถ..อดไม่ได้ที่จะไปเปิดผ้าม่านดูอีกครั้ง"อื้มม!?!" พอใบหน้าโผล่ออกจากหน้าต่างเท่านั้นแหละก็ถูกคนที่ยืนอยู่ด้านนอกกดท้ายทอยเข้ามาจูบแกร็ก.. เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก แต่ก็ไม่ได้หยุดคนที่กำลังยืนจูบกันอยู่หน้าต่างได้"อ้าวแล้วไปท