All Chapters of เมียสวมรอย: Chapter 91 - Chapter 100

ชายหนุ่มขยับมือไปเปิดประตูห้องโดยที่ยังไม่ปล่อยจูบ พออุ้มเธอเข้ามาพ้นประตูเขาก็ใช้หลังดันมันให้ปิดลง"อือ" พอหลังสัมผัสกับที่นอนนุ่มๆ สติสาริศาก็ค่อยๆ คืนกลับมา "ไม่ค่ะ""อย่าลืมสิว่าตอนนี้เราเป็นอะไรกัน" เธอไม่ให้จูบเขาก็เลยแนบริมฝีปากลงไปที่ซอกคอแล้วสูดดมกลิ่นอันหอมละมุน"เราก็แค่จดทะเบียนหลอกๆ""ทะเบียนที่ไหนมีหลอก""คุณไม่ได้ต้องการฉันจริงๆ สักหน่อย""ตอนนี้ไงกำลังต้องการอยู่นี่ไง" แข็งรอขนาดนี้แล้วไม่ต้องการได้ไง"แล้วผู้หญิงที่คุณควงไปงานเลี้ยงรุ่นล่ะคะ" ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรตั้งแต่ไปเห็นภาพที่เขาโอบกอดผู้หญิงคนนั้นก็รู้สึกไม่ดีเลย พยายามบอกตัวเองแล้ว ว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรกับเธอสักหน่อย แต่ก็อดที่จะถามไม่ได้อยู่ดีใบหน้าคมที่ฝังอยู่ผิวกายเธอ ก็ได้เงยขึ้นมามองสบตา "ไม่ได้มีอะไรสักหน่อย นั่นเป็นแค่ลูกน้องในแผนก""นี่ขนาดไม่มีนะคะ ถ้ามีจะขนาดไหน""ผู้หมู่แค่ต้องการคนควงไปงานเลี้ยงรุ่น ก็เลยขอให้ผมช่วย""ใครขอก็ได้อย่างนั้นหรือคะ""คุณหึงเหรอ" ไม่นะเธอต้องตอบว่าไม่หึง ถามไปแต่ในความคิดอยากให้เธอตอบแบบนั้น เพราะหลายคนแล้วที่เขาทิ้งไปเพราะมาหึงหวงในตัวของเขา"ฉัน.." ริมฝีปากงามกำลังจ

"พอได้ที่อยู่" ซันเดย์ก็รีบมาที่รถ หวังว่าคงไม่มีตรวจแอลกอฮอล์ระหว่างทางนะ เพราะถ้าเจอตรวจแอลกอฮอล์นี่แย่เลย..แต่โชคดีที่ดื่มไปแค่นิดเดียวชายหนุ่มขับรถมุ่งตรงออกไปต่างจังหวัด ถ้าใช้ความเร็วหน่อยแบบไม่ต้องพัก คงถึงภายใน 3-4 ชั่วโมงระหว่างทางที่ขับรถมาเขาก็ยังคงต่อสายไปหาศิลา แต่ทางนั้นไม่ยอมเปิดโทรศัพท์สักทีใช้เวลาตามที่ตัวเองกำหนดก็ได้มาถึงตอนใกล้รุ่งสางนี่คือบ้านของเธอเหรอริศา? เรามารู้จักผู้พันซันเดย์กันหน่อย ถึงแม้หมู่บ้านที่เขาอยู่ พ่อของเขาถือว่ามีหน้ามีตาที่สุดแล้ว แต่ถ้าเทียบกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเขาในเวลานี้ มันเทียบไม่ติดเลย แค่ลูกชายกำนันแบบเขาน่ะหรือจะสู้ลูกสาวเจ้าของบริษัทที่มีบ้าน..เรียกว่าคฤหาสน์ดีกว่า ใหญ่โตขนาดนี้"มาหาใครครับ" รปภ.ที่ประจำอยู่ประตูหน้าบ้าน เห็นว่ามีรถมาจอดและด้อมๆ มองๆ ก็เลยออกมาเช็คดู"ผมมาหาริศา ไม่สิ..มาหาศิลาครับ""คุณศิลาไม่อยู่หรอกครับ""เขายังไม่กลับมาบ้านเหรอครับ" ขณะที่พูดสายตาซันเดย์ชำเลืองมองเข้าไปดูด้านใน คิดว่ารปภ.จะโกหกไหม"ผมยังไม่เห็นคุณเขามาเลย""ใครมา" ขณะที่รปภ.กำลังคุยกับแขกอยู่หน้าบ้านก็มีคนเดินออกมาจากด้านใน"ไม่ทราบเหมือนก

"ไม่ค่ะ" หญิงสาวรีบปฏิเสธเมื่อได้ยินอีกฝ่ายขอ มือเรียวดึงมือของเขาให้ออกมาจากด้านในของกางเกง"ทำไม คุณหิวเหรอ เราทานอะไรกันก่อนก็ได้นะ""พอเถอะค่ะ เราสองคนไม่ได้แต่งงานกันจริงๆ สักหน่อย คุณทำแบบนี้..ใช่สิคุณเป็นฝ่ายได้เปรียบ แล้วฉันล่ะคุณเคยคิดถึงหัวอกของฉันบ้างไหม" เธอเป็นผู้หญิงยิ่งปล่อยเนื้อปล่อยตัวเขาก็ยิ่งจะหาว่าง่าย"ผมบอกตอนไหนว่าที่ทำไปเพราะหลอก มีแต่พี่ชายคุณเท่านั้นแหละที่พูด""ถึงคุณไม่บอกไม่พูด ฉันก็รู้ได้ด้วยตัวของฉันเอง เราสองคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ไม่เคยศึกษาดูใจ คุณคิดเหรอว่าทางข้างหน้ามันจะโรยด้วยกลีบกุหลาบ""เรื่องในอนาคตผมไม่รู้หรอกนะ แต่ถ้าเราทำวันนี้ให้ดี ทำไมเราถึงต้องไปกลัวอนาคตด้วยล่ะ""เราไม่ได้มีแค่เรื่องพ่อ เรื่องพี่ชาย แต่มันเรื่องของคุณด้วย คุณรู้ไหมว่ามันหลายเรื่อง""เรื่องของผมทำไม?""คุณไม่ได้ชอบฉัน คุณเป็นคนเจ้าชู้ คนเจ้าชู้เป็นไปไม่ได้ที่จะหยุดอยู่กับคนคนเดียวได้""เรื่องนั้นผมจะทำให้คุณเห็นเอง ว่าผมสามารถหยุดอยู่ที่คุณได้""ฉันมองไม่เห็นทางเลย ผู้หญิงข้างกายคุณก็ตั้งมากมาย ขนาดพี่ชายฉันเป็นเพื่อนรักของคุณแท้ๆ ยังไม่ไว้ใจคุณเลย""นั่นเพราะผมยังไม่เจอ

พอรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ที่คอนโดแล้ว ซันเดย์ก็รีบกลับมารถ แล้วพยายามโทรหาศิลา แต่ทางนั้นก็ไม่เปิดโทรศัพท์อีกตามเคยมึงคงจะเกลียดกูมากเลยสินะไอ้ศิลา ..ก็ทั้งสองอยู่ด้วยกันในฐานะเพื่อน มีอะไรคุยกันได้หมด ไม่ว่าจะเรื่องผู้หญิง เรื่องเที่ยว ซันเดย์ยังเคยคุยเรื่องบนเตียงกับผู้หญิงให้เพื่อนฟัง ถ้ารู้ว่าอนาคตจะมาเกี่ยวดองกับเพื่อนแบบนี้เขาคงไม่พูดแน่"หือ??" ขับรถแบบไม่มีจุดหมายเผื่อว่าจะสวนทางกับเพื่อนบ้าง จนไม่มีที่ไปแล้ว เขาก็เลยกลับมาบ้านพักก่อน แต่พอมาถึงก็เห็นรถศิลาจอดอยู่หน้าบ้าน "อะไรของกูวะ เส้นผมบังภูเขาตลอดเลย" แทนที่จะกลับมาดูที่นี่ก่อนยังไปเอ้อระเหยหาที่อื่นอยู่ลงจากรถได้ซันเดย์ก็รีบตรงเข้าไปในบ้าน"ศิลา..?" เข้ามาถึงเรียกชื่อเพื่อนก่อนเลย แต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นเธอกำลังจัดเตรียมอาหารอยู่ "ทำไมคุณไม่บอกว่ากลับมาที่นี่แล้ว""คุณจะให้ฉันบอกด้วยวิธีไหนล่ะคะ" เบอร์โทรของเขาเธอก็ไม่มี เบอร์โทรของเธอเขาก็ไม่มีแล้วจะติดต่อกันยังไง"พอไปแล้วไม่เห็นคุณอยู่คอนโด รู้ไหมว่าผมแทบบ้า" ชายหนุ่มเดินเข้ามากอดเธอไว้ก่อน โดยไม่สนใจว่าพี่ชายเธอจะอยู่ที่ไหน"ถอยออกมา" ตอนได้ยินเสียงรถศิลากำลังอาบน้ำอยู

"อุ๊ย" เจอสายตาพิฆาตเข้าใครจะไม่เสียวล่ะ "ไม่ได้มีอะไรสักหน่อย ผมแค่ทำกุญแจหล่นเธอเก็บได้แต่ไม่คืน""คนนี้เป็นน้องสาวของคุณเหรอคะ สวัสดีจ๊ะน้อง""เมียผมครับ" ก่อนที่ผู้หญิงคนนี้จะพูดอะไรไปมากกว่านี้ ซันเดย์รีบชิงบอกไปก่อนเลย"ไหนวันนั้นคุณบอกว่าไม่มีเมียไงคะ""ผมบอกคุณตอนไหน""คุณก็ดูไม่เมามากนี่คะ ทำไมจำคำพูดตัวเองไม่ได้ล่ะ""เชิญพวกคุณเคลียร์ปัญหาหัวใจกันต่อเลยนะคะ ฉันขอตัว" หญิงสาวเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองแล้วเดินเข้าไปในตลาด"คุณเห็นไหมว่าทำอะไรลงไป" เขายังไม่ได้ตามเธอไป แต่จะเคลียร์กับผู้หญิงคนนี้ก่อน เพราะหลายครั้งแล้ว"นี่กุญแจบ้านคุณค่ะ และนี่ก็เบอร์โทรฉัน ถ้าเมื่อไรที่คุณต้องการ.."ซันเดย์คว้าเอากุญแจมาพร้อมเบอร์โทร แต่เบอร์โทรนั้นเขาขย้ำมันทิ้งลงถังขยะ "ชัดเจนไหมครับ""นี่คุณ!?""..ผมขอบอกอะไรอีกอย่างหนึ่งนะครับ" ก่อนที่เขาจะเดินไป..ชายหนุ่มได้หันกลับมาอีกที "ถ้าผู้ชายบอกว่ามากับเมีย คุณควรจะถอยไม่ใช่เดินหน้าแบบนี้ เพราะผมฟ้องได้""ฟ้องฉันทำไม""คุณคงยังไม่รู้ว่าผมเป็นใคร"จากที่กำลังจะเดินเข้ามาหาเขาถึงกับหยุดแล้วค่อยๆ ถอยออกไป ดูจากทรงผมแล้วคงจะเป็นข้าราชการมากก