LOGINShare
บทที่ 95
Last Updated:
2025-02-20 21:52:27
Related chapters
เมียสวมรอย บทที่ 96
ก๊อก ก๊อก"พี่เอง" พอทั้งสองไม่รับโทรศัพท์ ศิลาก็รีบกลับมาหาน้องสาวที่คอนโดแกร็ก.. ประตูเปิดออกคนเป็นพี่รีบเข้ามาตรวจสอบในห้องว่ามีอะไรผิดปกติไหม"มีอะไรคะ""ไอ้เพื่อนตัวแสบพี่มาที่นี่ไหม""แล้วพี่เห็นไหมล่ะ""แล้วมันไปไหน""ฉันง่วงแล้ว""ดึกขนาดนี้เรายังไม่นอนอีกเหรอ""ก็พี่มาเคาะประตู""พี่เคาะเราเลยตื่น?" ถ้าตื่นเพราะเสียงเคาะประตูสองครั้งเมื่อสักครู่ไม่ใช่น้องสาวเขาแน่นอน"ฉันยังไม่นอน" น้องกับพี่ทันเกมกัน ถ้าบอกว่าหลับไปแล้วพี่ต้องไม่เชื่อแน่"ถ้างั้นก็ล็อกห้องดีๆ พรุ่งนี้พี่มีงานเช้า ตอนเย็นพี่จะกลับมาหาอีกที""ค่ะคุณพี่""ไม่ได้มาที่นี่แล้วมันไปไหนวะ" ศิลาพึมพำขณะที่เดินออกมาขึ้นรถพอรถพี่ชายเธอขับออกจากที่จอด..รถอีกคันก็ได้เคลื่อนตัวกลับมาจอดที่เดิมก๊อก ก๊อก "ใครคะ""ผมเอง""คุณกลับมาอีกทำไม" หญิงสาวรีบมาเปิดประตูพร้อมกับมองไปดูด้านหลังของเขากลัวว่าพี่ชายจะกลับมา"ไม่กลับมาแล้วจะให้ผมไปไหน""คุณก็กลับบ้านพักไปสิคะ""กลับไปแล้วผมจะนอนหลับเหรอ""ทำไมถึงจะนอนไม่หลับ""คิดถึงเมีย""ใครเป็นเมียคุณ""นี่ผมต้องได้พกใบทะเบียนสมรสมายืนยันตลอดเลยใช่ไหม"หญิงสาวไม่ได้ตอบเธอทำแค่เดินกล
Last Updated : 2025-02-20เมียสวมรอย บทที่ 97
พอรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ที่คอนโดแล้ว ซันเดย์ก็รีบกลับมารถ แล้วพยายามโทรหาศิลา แต่ทางนั้นก็ไม่เปิดโทรศัพท์อีกตามเคยมึงคงจะเกลียดกูมากเลยสินะไอ้ศิลา ..ก็ทั้งสองอยู่ด้วยกันในฐานะเพื่อน มีอะไรคุยกันได้หมด ไม่ว่าจะเรื่องผู้หญิง เรื่องเที่ยว ซันเดย์ยังเคยคุยเรื่องบนเตียงกับผู้หญิงให้เพื่อนฟัง ถ้ารู้ว่าอนาคตจะมาเกี่ยวดองกับเพื่อนแบบนี้เขาคงไม่พูดแน่"หือ??" ขับรถแบบไม่มีจุดหมายเผื่อว่าจะสวนทางกับเพื่อนบ้าง จนไม่มีที่ไปแล้ว เขาก็เลยกลับมาบ้านพักก่อน แต่พอมาถึงก็เห็นรถศิลาจอดอยู่หน้าบ้าน "อะไรของกูวะ เส้นผมบังภูเขาตลอดเลย" แทนที่จะกลับมาดูที่นี่ก่อนยังไปเอ้อระเหยหาที่อื่นอยู่ลงจากรถได้ซันเดย์ก็รีบตรงเข้าไปในบ้าน"ศิลา..?" เข้ามาถึงเรียกชื่อเพื่อนก่อนเลย แต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นเธอกำลังจัดเตรียมอาหารอยู่ "ทำไมคุณไม่บอกว่ากลับมาที่นี่แล้ว""คุณจะให้ฉันบอกด้วยวิธีไหนล่ะคะ" เบอร์โทรของเขาเธอก็ไม่มี เบอร์โทรของเธอเขาก็ไม่มีแล้วจะติดต่อกันยังไง"พอไปแล้วไม่เห็นคุณอยู่คอนโด รู้ไหมว่าผมแทบบ้า" ชายหนุ่มเดินเข้ามากอดเธอไว้ก่อน โดยไม่สนใจว่าพี่ชายเธอจะอยู่ที่ไหน"ถอยออกมา" ตอนได้ยินเสียงรถศิลากำลังอาบน้ำอยู
Last Updated : 2025-02-20เมียสวมรอย บทที่ 98
ฉลามงงว่าตัวเองจะวิ่งตามทำไม พอนึกได้ก็มาถึงกลางสนามหญ้าแล้ว"เดี๋ยวก่อนนะครับผู้พัน ตกลงเราวิ่งกันทำไมครับ" ไม่รู้ว่าทิ้งก้นบุหรี่ไว้ตรงไหน เพราะที่นี่ห้ามทิ้งก้นบุหรี่ไม่เป็นที่เป็นทาง"นายนั่นแหละวิ่งตามฉันมาทำไม""อ้าว..ก็ผู้พันบอกว่าให้วิ่งไงครับ""เออ! ก็ฉันตกใจนี่""ตกใจอะไรครับ""ไม่ต้องรู้หรอก กลับบ้านไปหาลูกเมียเลยไป""อ้าวมาด้วยกันแท้ๆ จะมาไล่กันซะงั้น"ทั้งสองเดินตามกันกลับมา พอหายตกใจซันเดย์ก็เลือกที่จะกลับมาสารภาพผิดดีกว่า ส่วนฉลามยืนมองอยู่ว่าด้านในนั้นมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงทำให้ผู้พันซันเดย์วิ่งป่าราบได้"ผมขอโทษครับ" เปิดประตูเข้ามาก็เห็นพี่ชายเธอยืนกอดอกทำหน้าบูดบึ้งอยู่"พูดยังไม่ข้ามคืน มึงก็ลืมคำพูดตัวเองแล้ว แล้วนี่กูจะเชื่อได้ยังไงว่าสิ่งที่มึงพูดมาทั้งหมดมึงจะทำได้""ก็กูอดใจไม่ได้จริงๆ นี่ มึงไม่เคยรักใครมึงก็พูดได้สิ"ศิลาถึงกับพูดไม่ออกเมื่อซันเดย์บอกว่าเขาไม่เคยรักใคร ไม่จริงเลย จนป่านนี้เขายังรักใครไม่ได้อีกเลยต่างหาก"ไปเอาเสื้อมึงที่อยู่ในห้องน้องกูแล้วออกมา""ไม่ออกมาได้ไหมครับ""ไอ้ซันเดย์""ทำเป็นดุไปได้ เขาก็กลัวเป็นนะ" ซันเดย์เปิดประตูเข้าไปในห้อง
Last Updated : 2025-02-20เมียสวมรอย บทที่ 99
"อุ๊ย" เจอสายตาพิฆาตเข้าใครจะไม่เสียวล่ะ "ไม่ได้มีอะไรสักหน่อย ผมแค่ทำกุญแจหล่นเธอเก็บได้แต่ไม่คืน""คนนี้เป็นน้องสาวของคุณเหรอคะ สวัสดีจ๊ะน้อง""เมียผมครับ" ก่อนที่ผู้หญิงคนนี้จะพูดอะไรไปมากกว่านี้ ซันเดย์รีบชิงบอกไปก่อนเลย"ไหนวันนั้นคุณบอกว่าไม่มีเมียไงคะ""ผมบอกคุณตอนไหน""คุณก็ดูไม่เมามากนี่คะ ทำไมจำคำพูดตัวเองไม่ได้ล่ะ""เชิญพวกคุณเคลียร์ปัญหาหัวใจกันต่อเลยนะคะ ฉันขอตัว" หญิงสาวเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองแล้วเดินเข้าไปในตลาด"คุณเห็นไหมว่าทำอะไรลงไป" เขายังไม่ได้ตามเธอไป แต่จะเคลียร์กับผู้หญิงคนนี้ก่อน เพราะหลายครั้งแล้ว"นี่กุญแจบ้านคุณค่ะ และนี่ก็เบอร์โทรฉัน ถ้าเมื่อไรที่คุณต้องการ.."ซันเดย์คว้าเอากุญแจมาพร้อมเบอร์โทร แต่เบอร์โทรนั้นเขาขย้ำมันทิ้งลงถังขยะ "ชัดเจนไหมครับ""นี่คุณ!?""..ผมขอบอกอะไรอีกอย่างหนึ่งนะครับ" ก่อนที่เขาจะเดินไป..ชายหนุ่มได้หันกลับมาอีกที "ถ้าผู้ชายบอกว่ามากับเมีย คุณควรจะถอยไม่ใช่เดินหน้าแบบนี้ เพราะผมฟ้องได้""ฟ้องฉันทำไม""คุณคงยังไม่รู้ว่าผมเป็นใคร"จากที่กำลังจะเดินเข้ามาหาเขาถึงกับหยุดแล้วค่อยๆ ถอยออกไป ดูจากทรงผมแล้วคงจะเป็นข้าราชการมากก
Last Updated : 2025-02-20เมียสวมรอย บทที่ 100 ผู้พันศิลา
เมียสวมรอย บทที่ 100 ผู้พันศิลาสายตาคมจ้องมองรูปภาพผู้หญิงที่อยู่ในโทรศัพท์ หึ..นี่เหรอคือไม้ตายของพ่อ ชายหนุ่มกดออกแบบไม่ใส่ใจสิ่งที่พ่อส่งมาให้จนเขาเข้ามาในห้องนอนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าพักผ่อน เพราะการฝึกทหารใหม่ ต้องใช้พลังงานเยอะมาก ไม่ได้ฝึกสอนแค่ความรู้รอบตัว ยังฝึกสอนไปถึงทักษะในการต่อสู้ บางครั้งเจอทหารใหม่ที่มีเรี่ยวแรงเยอะกว่าก็จะหนักหน่อยคิดว่าจะนอนเอาแรงแต่พยายามหลับตายังไงก็หลับไม่ลง จนต้องเปิดเข้าไปดูรูปภาพที่พ่อส่งมาให้อีกครั้ง แต่พอเปิดเข้าไปดูก็เห็นอีกรูปหนึ่งที่เพิ่งส่งมาใหม่จากที่นอนอยู่เขารีบดีดตัวลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับกดโทรออก>>{"พ่อกำลังทำอะไร พ่อส่งรูปเด็กที่ไหนมา"} {"ถ้าแกอยากรู้ก็ลาออกจากราชการกลับมารับช่วงต่อจากพ่อ"}>>{"ผมไม่สนใจหรอกนะว่าพ่อจะงัดไม้ตายอะไรออกมา"} ว่าแล้วชายหนุ่มก็ตัดสายไป แต่รูปเด็กคนนั้นยังคงคาใจเขาอยู่ผ่านไปอีกวันหนึ่ง..ศิลาไม่มีสมาธิทำอะไรเลย พ่อส่งรูปผู้หญิงคนนั้นมา แถมยังมีรูปเด็ก แล้วเด็กคนนั้นเป็นใคร เกี่ยวข้องอะไรกับเธอ แล้วเกี่ยวข้องอะไรกับเขาทำไมต้องส่งมาให้ด้วย"คุณพี่เมียครับ อย่าหน้าบึ้งนักสิครับผมเสียว" อุตส่าห์ทำตัวดีที่
Last Updated : 2025-02-20เมียสวมรอย บทที่ 101
"เจอพ่อก็ดีแล้ว ผมขอคุยตรงนี้เลยแล้วกัน" ตอนนี้พอรู้แล้วว่าพ่อคงให้คนติดตามตัวเขา"ไม่เห็นเหรอว่ามันดึกมากแล้ว อยากคุยอะไรก็เข้ามาคุยกันในบ้าน" คนเป็นพ่อพูดแค่นั้นแล้วก็เดินกลับเข้าบ้าน"เดี๋ยวก่อนสิครับพ่อ" ศิลารีบเดินตามพ่อเข้ามาติดๆ "ผมแค่อยากจะถามพ่อเรื่อง..??" เขาถึงกับหยุดชะงักเมื่อเห็นว่า ใครที่ยืนอยู่ในห้องโถง"แกจะเข้ามานั่งได้หรือยังล่ะ" แค่เห็นสีหน้าลูกชายก็รู้แล้วว่าตัวเองมาถูกทาง ทำไมถึงไม่คิดเรื่องนี้ให้ได้ก่อน ถ้าไม่งั้นคงไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่ามาถึงขนาดนี้"พ่อคิดจะทำอะไร" เขารีบเปลี่ยนสีหน้าใหม่ แล้วหันกลับไปคุยกับคนเป็นพ่อ"แกก็เป็นคนฉลาดคนหนึ่งน่าจะรู้""หึ.." ชายหนุ่มร่างสูงหันหลังให้พร้อมที่จะออกจากบ้าน ..โดยไม่ได้มองผู้หญิงคนนั้นอีกเลย"แม่ครับ" แต่พอเสียงนี้ดังขึ้น เขาถึงกับหยุดแล้วค่อยๆ หันกลับไปมอง"เทวินลงมาทำไมลูก""ทำไมคนเยอะจังเลยครับแม่" มือเล็กๆ ยกขึ้นมาขยี้ดวงตาเล็กน้อย แค่มองดูก็รู้แล้วว่าเพิ่งจะตื่นนอน"เดินดีๆ ลูกเดี๋ยวตก" คนเป็นแม่รีบเข้าไปรับลูกจากบันไดที่เขากำลังเดินลงมาหญิงสาวปลายหางตามองไปดูศักดินาเล็กน้อย เป็นไปไม่ได้ที่ลูกเธอจะตื่นมากลางดึกแ
Last Updated : 2025-02-20เมียสวมรอย บทที่ 102
"แม่ครับ" พอแม่ปิดหูลูกไว้นานเข้าเด็กก็เริ่มอึดอัด และสงสัยว่าทำไมแม่ถึงต้องปิดหูตัวเองไว้ด้วย"แม่ขอโทษนะครับ" หญิงสาวยอมเอามือออก แล้วหยิกแก้มลูกเบาๆ เหมือนว่าเธอกำลังหยอกเขาอยู่ศิลามองภาพนั้นอยู่ครู่หนึ่งเขาตัดสินใจออกจากห้องไป เพราะสิ่งที่เห็นมันอาจเป็นแค่การแสดงของผู้หญิงที่มักมากหลายใจพอเขาออกจากห้องไปเท่านั้นแหละ ไม่รู้ว่าน้ำตามันไหลมาจากไหนบ้าง อุตส่าห์จะไม่ให้ลูกเห็นน้ำตาของตัวเองอีกแล้ว"แม่ร้องไห้อีกแล้ว""แม่รักหนูนะครับ""ผมก็รักแม่ครับ" ทั้งสองบอกรักกันแบบนี้แทบจะทุกวัน ทำให้อีกคนเหมือนไม่ขาดอะไรหญิงสาวมองตามหลังคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูกออกไป ถ้าเขาจะหันหลังให้เธออีกครั้งเธอจะทำอะไรได้ นอกจากรับชะตากรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อ จะเรียกว่าไม่ได้ก่อก็ไม่ใช่เพราะเธอจนฐานะต่ำต้อยก็เลยไม่คู่ควรกับเขา"นอนนะครับคนดีของแม่""อยากกอดแม่ครับ" เวลานอนถ้าไม่ได้สัมผัสร่างกายของแม่เทวินนอนไม่ค่อยหลับ ขอให้ได้แค่กอดมือแม่ก็หลับได้แล้ว"แม่อยู่ข้างๆ หนูครับ นอนนะ" เขาไม่เห็นความน่ารักของลูกชายของเขาเลยเหรอ ใบหน้านี้เหมือนแกะออกมาจากแม่พิมพ์เดียวกับพ่อเลย ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นทำไมศิลาจะม
Last Updated : 2025-02-20เมียสวมรอย บทที่ 103
ตกลงเธอจะเอายังไงกันแน่ เพราะการกระทำและคำพูดเหมือนมันสวนทางกัน ถ้าเธออยากให้เขารับผิดชอบเด็กคนนี้จริง ทำไมเวลาเด็กจะเข้าหาเขาที่ไร เธอมีท่าทางที่แปลกเหมือนไม่อยากให้ใกล้ญาณินพยายามจะไม่สบตาเขา เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะอ่านแววตาเธอออก มือเรียวโอบกอดลูกไว้แน่นไม่ให้เด็กหันไปหาพ่อได้เพียงไม่นานเทวินก็หลับไปพร้อมกับพ่อ เพราะศิลาไม่ได้นอนมาทั้งคืน แต่คนที่หลับไม่ลงก็คือแม่ หัวใจเต้นแรงขนาดนี้หลับลงก็ไม่ใช่คนแล้วล่ะ หญิงสาวนอนมองใบหน้าที่เธอคิดถึงมาตลอดระยะเวลาหลายปี ใบหน้าเขายังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่แววตานั้นเปลี่ยนไปมาก ไม่สิ..ตอนที่เขาจากไปก็มีแววตาแบบนี้ที่มองเธออึก อึก เสียงสะอื้นดังออกมาเล็กน้อย หญิงสาวรีบปิดปากตัวเองไว้เพื่อไม่ให้มันเล็ดลอดออกมาได้เขาจะรู้ไหมว่าพ่อของเขาทำอะไรกับชีวิตเธอบ้าง แต่เขาคงไม่รู้หรอก เพราะภาพที่เห็นก่อนจากกันมันไม่น่าจดจำเลยแกร็ก.. เสียงประตูห้องค่อยๆ เปิดเข้ามากึก.. และมันก็ถูกปิดลงใหม่แบบเบามือที่สุดหญิงสาวแกล้งหลับตาลงตอนที่ประตูเปิดออก พอรู้สึกได้ว่าคนคนนั้นไม่ได้เข้ามาเธอถึงลืมตาขึ้นมองญาณินหายใจโล่งขึ้น ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนเปิดประตูเข้
Last Updated : 2025-02-20
Latest chapter
เมียสวมรอย บทที่ 134
เหมือนถูกลากมาตบกลางสี่แยกยังไงยังงั้นเลย ที่ได้ยินพวกผู้หญิงพูดถึงสามีตัวเอง"ได้ยินผู้พันบอกว่า วันนี้จะร้องเพลงช่วงเปิดงาน""อ้าว ไม่ร้องตอนปิดงานอีกแล้วเหรอ" เพราะกองทัพเลือกร้องเพลงตอนปิดงานมาหลายปีแล้ว ที่เขาร้องช่วงปิดงานจะได้มีคนอยู่ร่วมงานจนถึงช่วงสุดท้าย"เห็นบอกแบบนั้น""แหมนอกจากให้ติดรถมาแล้ว ยังบอกเรื่องจัดงานอีกนะ" ไม่มีใครไม่รู้ว่ากองทัพแต่งงานและภรรยาก็คลอดลูกเดือนที่แล้ว แต่อย่างที่รู้กันอยู่ว่าคนที่ทำอาชีพนี้ส่วนมากจะเจ้าชู้ มีหลายคนเลยแหละที่มีบ้านเล็กบ้านน้อย ยิ่งระดับลูกชายของคนใหญ่คนโตแล้วด้วย ผู้หญิงพวกนั้นก็เลยอยากไต่เต้าสบายทางลัด ยิ่งถ้าคว้าใจผู้ชายมาได้ถึงกับยอมเลิกกับบ้านใหญ่ก็เคยมีความรู้สึกของมโนราห์ตอนนี้เริ่มไม่ไหวแล้ว จนเกิดอาการคัดเต้า โชคดีที่ใส่ที่ซับน้ำนมมาด้วย แต่ถ้ามันไหลเยอะก็คงเอาไม่อยู่เพียงไม่นานเสียงดนตรีก็ดังขึ้น หลายคนที่ร่วมงานต่างก็หันไปที่เวที และหลายคนก็พูดกันว่า ทำไมผู้พันกองทัพถึงได้ร้องเพลงช่วงเปิดเวที เพราะทุกครั้งผู้พันจะร้องตอนปิด ..นั่นแสดงว่าคนในงานยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ผู้หญิงคนนี้คงสำคัญกับเขามากจริงแหละ ถึงได้รู้ว่าเขาจ
เมียสวมรอย บทที่ 133
"ฉันขอชุดที่รัดกุมหน่อยนะคะ..แต่..เออ..""แต่อะไรคะ" ช่างที่กำลังเลือกแบบชุดให้ถามลูกค้า เมื่อเห็นอีกฝ่ายเหมือนไม่กล้าพูด"ขอแบบที่สามารถปั๊มนมให้ลูกได้ด้วย" ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะไปหรอก แต่อะไรมันก็ไม่แน่นอน เธอก็เลยขอชุดแบบนั้นไว้ เพราะถ้าน้ำนมมาต้องรีบปั๊มออก ไม่งั้นคัดเต้าทำให้ปวดมากบางครั้งเกิดการอักเสบเลย"ชุดแบบนั้นทางร้านเราไม่ได้ทำไว้ค่ะ แต่เราคิดว่า ผ้าคลุมไหล่สามารถปกปิดได้"ขณะที่คุยกันไม่มีคนในบ้านอยู่ใกล้เธอก็เลยกล้าพูดพอรู้แล้วว่าลูกค้าต้องการแบบไหนทางร้านก็รีบจัดการให้ ส่วนมโนราห์ก็เริ่มทำการเสริมสวยต่อขณะที่ทำผมอยู่ได้ยินเสียงลูกชายงอแง เธอก็ให้ช่างหยุดก่อน เพื่อไปดูว่าลูกเป็นอะไร แต่พอเห็นว่าลูกอยากเข้าเต้ามโนราห์ก็เลยจัดให้ก่อนจนแกนอนหลับเธอถึงได้กลับมาทำสวยต่อ ชีวิตแม่ลูกอ่อนถ้าใครไม่เจอกับตัวก็ไม่รู้หรอกบ่ายคล้อยวันเดียวกัน.."พ่อโทรมาบอกว่าให้แม่เข้างานเร็วหน่อย""คุณแม่ก็ไปสิคะ""แม่ว่าจะรอรับเราไปด้วยกัน""ไม่ต้องรอหรอกค่ะ โมนายังไม่รู้เลยว่าจะไปไหม""ถ้างั้นแม่รอเราที่งานนะ" พอแต่งตัวเสร็จพุดตาลก็ให้คนรถพาไป เพราะไม่อยากให้ท่านนายพลต้องกลับมารับอีกเวลาเดียวก
เมียสวมรอย บทที่ 132
ลืมเลยอีกแค่ไม่กี่วันก็ถึงวันงาน พอคิดถึงเรื่องเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นเขากับเธอยังไม่ได้รักกัน"หึ.." พอคิดถึงตอนที่กระโปรงเธอขาดก็นึกขำขึ้นมา และตอนที่เธอคิดว่าเขาร้องเพลงให้ผู้หญิงคนอื่น แต่ไม่ใช่เลย ตอนที่ร้องเพลงนั้น เขากลับคิดถึงหน้าเธอต่างหาก"ยิ้มอะไรครับผู้พัน""ยังจะเดินตามมาอีก ไม่ทำงานหรือไง""ทำสิครับ แต่ผู้พันลืมแล้วเหรอว่าที่ทำงานเราไปทางเดียวกัน" ตอนที่เป็นผู้กองอยู่เขาสังกัดหน่วยงานเดียวกับกองทัพ แต่พอเลื่อนขั้นเป็นผู้พัน ฉลามต้องเข้ารับงานใหม่ "แล้วตกลงที่ยิ้ม..ให้สาวที่นั่งรถมาด้วย..หรือคนที่อยู่บ้านครับ""ไอ้ฉลามมึงจะหางานให้กูไปถึงไหนวะ กูก็ต้องคิดถึงเมียกูสิ""ครับคิดถึงเมีย""ไอ้นี่พูดเหมือนไม่เชื่อ"สองวันต่อมา.. วันนี้เริ่มประชุมเรื่องที่จะจัดงานประจำปี ใครรับหน้าที่ส่วนไหนก็ต้องเริ่มจัดการส่วนที่ตัวเองได้รับในแต่ละหมู่เหล่าต้องร่วมแรงร่วมใจ เพราะงานประจำปีไม่ได้จัดขึ้นแค่เป็นงานเลี้ยง แต่เป็นงานที่ทำให้ในหน่วยงานรักและสามัคคีกันที่คฤหาสน์พลเอกเกษมราษฎร์"โมนาไม่รู้ว่าพ่อจะมา" เพราะพ่อเพิ่งมาตอนที่เธอคลอดลูกนี่เอง และวันนี้พ่อก็มาอีกครั้ง"สามีเราไม่บอกเหรอ ว่
เมียสวมรอย บทที่ 131
"คุณอยากได้อะไรครับ ทำไมไม่เรียกผมเดี๋ยวผมหยิบให้" ฉลามรีบเดินกลับมาที่บ้าน"ฉันเรียกแล้วค่ะ แต่คุณมัวมองสาวๆ พวกนั้นอยู่""อุ๊ย.. เปล่ามองสักหน่อย""ตาฉันไม่ได้บอด""แก้วใจครับ อย่างอนนะ มันไม่ดีต่อ..""คุณไม่อยากให้ฉันงอนก็อย่าทำสิคะ""ผมแค่..""แค่อะไรคะ""แค่มองนิดเดียวเอง""แต่ที่ฉันเห็นไม่นิดแล้วนะ"กูจะถึงกับตายไหมวะ ..ฉลามรีบเดินตามแก้วใจเขาไปในบ้าน ในใจก็แอบหวั่นๆ"อย่าเดินเร็วสิครับเดี๋ยวสะดุดล้ม""ไม่ต้องตามมานะ""ผมสัญญาว่าจะไม่มองผู้หญิงคนอื่นแบบนี้อีกแล้ว"แก้วใจหยุดแล้วก็หันกลับมา แต่ฉลามที่ตามมาด้านหลังเกือบหยุดไม่ทัน"จะหยุดทำไมไม่บอกผมล่ะ""ไม่ต้องมาใกล้ฉันเลยนะ" หญิงสาวผลักสามีให้ออกห่าง "ใช่สิท้องฉันโตขนาดนี้ ก็เลยไม่น่ามองเหมือนผู้หญิงพวกนั้นใช่ไหม""ใครบอกคุณไม่น่ามอง แก้วใจของผมน่ารักที่สุดในโลก""คนปากไม่ตรงกับใจ ฉันจะกลับไปหายาย""ไม่ให้กลับ""ฉันจะกลับไปคลอดลูกกับยาย""ที่นั่นอยู่ห่างไกล เวลาคลอดก็ลำบาก เอาแบบนี้แล้วกันใกล้คลอดผมจะไปรับคุณยายมาอยู่ด้วย""จริงเหรอคะ" จากที่งอนอยู่เมื่อสักครู่ก็มีรอยยิ้มขึ้นมา ฉลามถึงกับหายใจโล่ง ดีนะที่ยังมียาย ไม่งั้นคืนนี้ต้
เมียสวมรอย บทที่ 130
ญาณินกัดฟันไว้ไม่กล้าส่งเสียงคราง เพราะลูกชายเพิ่งจะนอนลงมือเรียวยื่นลงไปจับศีรษะของคนที่เมามันอยู่กับการใช้ลิ้น แทนที่จะยกศีรษะของเขาขึ้นแต่ดันกดมันลงแบบลืมตัวชายหนุ่มยิ่งได้ใจเพิ่มจังหวะความเร็วของลิ้นอีกระดับหนึ่ง จนสะโพกงามเกร็งกระตุกเขาถึงได้หยุด แล้วค่อยๆ ขยับขึ้นมา เพราะจะปล่อยให้เธอเสร็จก่อนไม่ได้สิ่งแรกที่ศิลาทำเมื่อโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่มนั้นคือมองไปดูลูกชาย ว่าเขาหลับหรือยัง แต่พอเห็นลูกยังดิ้นอยู่ เขาก็ค่อยๆ เอนตัวลงอีกฝั่งหนึ่งของเธอแต่ชายหนุ่มไม่ได้ปล่อย เขายังคงลูบคลำเนินอวบนูนของเธอเพื่อไม่ให้อารมณ์อีกฝ่ายหยุดลง"อือ..คุณ.."ศิลาไม่สนใจที่เธอห้าม แถมยังส่ายหน้าบอกเล็กน้อย เพื่อให้เธอรู้ว่าถึงยังไงเขาก็ไม่หยุด รอให้ลูกหลับสนิทก่อนเถอะ จะจัดการเธอให้สมกับความคิดถึง"อื้อ" พอนิ้วนั้นจมหายเข้าไปในร่อง หญิงสาวกลั้นเสียงไว้ไม่ได้อีก แต่เธอก็ไม่ได้ส่งเสียงออกมาแรง "อ่ะ อ่ะ" อารมณ์ของเธอเริ่มควบคุมไม่ได้เมื่อนิ้วนั้นขยับเร็วขึ้น"หือ" ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อยเมื่อถูกมือเรียวลูบคลำที่เป้ากางเกง ยิ่งเธอเป็นคนรูดซิปเองด้วยแล้วเขายิ่งพอใจมากแต่เธอทำแค่นั้นแล้วก็หยุด เพราะเริ่มรู้ส
เมียสวมรอย บทที่ 129
วันต่อมา..หลังการประชุมใหญ่จบลงพอออกมาจากห้องประชุม ตำรวจก็มารอรับตัวคนที่ทำผิดกฎหมาย หัวหน้าขบวนการที่ทำผิดกฎหมายในครั้งนี้ก็คือเอกมัย สิ่งที่ทำผิดคือสอดไส้สิ่งผิดกฎหมาย ไปกับสินค้าที่ส่งออก ซึ่งถ้ามีเส้นสายทางด้านนี้การตรวจสอบก็จะไม่เข้มงวด หรือถ้าเจอก็แค่ใช้เงินยัด"คุณคิดเหรอว่า ทำแบบนี้บริษัทจะไม่ได้รับผลกระทบ" ก่อนที่จะถูกนำตัวไป เอกมัยยังหันมาพูดข่มขู่ศักดินามองตามหลังเอกมัยที่ถูกกุมตัวไปแล้ว มันไม่เหมือนสิ่งที่คิดไว้ พอถึงเวลาจริงๆ ทุกอย่างโล่งมาก ไม่หนักอึ้งเหมือนตอนที่แบกไว้กับตัวเลยศักดินาปล่อยให้หน่วยตรวจสอบของรัฐบาลเข้ามาตรวจสอบบริษัท แล้วแต่การพินิจของเจ้าหน้าที่ ถ้าจะสั่งให้ปิดศักดินาก็ยอม เพราะเหนื่อยมากแล้ว"ผมจะช่วยพูดกับคุณพ่อให้อีกแรงครับ" กองทัพเห็นว่าท่านมีท่าทางที่คิดหนัก"อย่าลำบากท่านนายพลอีกเลย ปล่อยไปตามยถากรรมเถอะ""ขอบใจมึงมากนะเพื่อน" ศิลารู้ดีว่าพ่อรักบริษัทนี้มาก "ก็เราเป็นเพื่อนกัน เพื่อนมีไว้ทำไมถ้าไม่ช่วยเพื่อน""ท่านคะ" เสียงนี้ดังแว่วเข้ามาผ่านฝูงชนที่มุงดูเหตุการณ์ศิลาหันไปมองพ่อว่าท่านมีท่าทียังไงเมื่อเจอ ขวัญชนก ซึ่งตอนนี้ท่านได้เซ็นใบหย่า
เมียสวมรอย บทที่ 128
>>{"เมียพี่ไม่สบายเหรอ""} {"จะว่าไม่สบายก็ไม่เชิงหรอกพี่ พี่สะใภ้กินอะไรไม่ค่อยลง แถมบอกว่าอาหารเหม็น"}>>{"กินอะไรไม่ค่อยลงอาหารเหม็น? เราเอาอาหารค้างคืนมาให้พี่เขากินเหรอ"} {"เปล่าสักหน่อย อาหารเพิ่งจะตักออกมาจากกระทะร้อนๆ"}"เมื่อกี้มึงว่าอะไร ใครเหม็นอาหาร" กองทัพที่นั่งฟังอยู่ว่าศิลากำลังคุยเรื่องอะไร อดที่จะถามไม่ได้"ก็เมียกูน่ะสิ สงสัยจะไม่สบาย" ศิลาก็เลยวางสายไปจากน้องสาวก่อน"อาการเป็นยังไงบอกมาซิ""น้องสาวกูบอกว่ากินข้าวไม่ค่อยลง ตั้งแต่วันก่อนแล้ว" เพราะพวกเขาออกมาจากบ้านก็สามวันเข้าไปแล้ว"อาการแบบนี้เหมือนเมียกูเลย""เมียมึงก็เป็นเหรอ""เป็นสิ เป็นตอนมีตาทัพไท""อะไรนะ?""เมียไอ้ศิลาท้องเหรอ?" ซันเดย์ที่นั่งฟังอยู่ด้วยกันพูดขึ้นมาบ้าง"กูจะไปรู้กับเมียมันเหรอ กูแค่บอกอาการตอนที่เมียกูท้อง""กูกลับบ้านก่อนได้ไหม" ศิลานั่งไม่ติดที่เลยทีนี้ ถ้าหายตัวกลับตอนนี้ได้เขาคงทำไปแล้ว"มึงจะบ้าเหรอ พรุ่งนี้ประชุมสำคัญ""พวกมึงก็จัดการกันไปเองสิวะ""อ้าวไอ้นี่! นี่บริษัทพ่อมึงนะ"ศิลาหยิบโทรศัพท์แล้วเดินไปอีกมุมหนึ่ง เพื่อโทรหาเธอ>>{"พ่อครับ"} โทรเข้าเครื่องของแม่ ลูกก็รับอีกอ
เมียสวมรอย บทที่ 127
"พ่อขอโทษที่ส่งคนตามลูกกับเมียลูก แต่พ่อไม่ได้หวังร้ายเลย""ถึงพ่อไม่ได้หวังร้าย แต่คนที่ถูกตามรู้ไหมว่าเขาหวาดกลัว ผู้หญิงและเด็กแถมยังมีคนแก่ที่พิการ""พ่อคิดถึงหลาน" ศักดินาไม่ปล่อยให้ลูกต่อว่าไปเยอะกว่านี้แล้ว"อะไรนะครับ?""พ่อคิดถึงเทวิน""ผมไม่เชื่อ""ลูกก็รู้ว่าพ่อแสดงความรักออกมาไม่เก่ง""แล้วทำไมหลานถึงบอกว่ากลัวคุณปู่ล่ะ""คงเห็นพ่อขู่แม่แกมั้ง แต่ที่พ่อทำไปเพราะอยากกดดันให้เธอพาแกกลับมาที่บ้าน""พอเถอะศิลา" กองทัพคิดว่าศิลาคงเข้าใจพ่อผิดแล้ว คงเหมือนที่ท่านพูดว่าท่านแสดงความรักออกมาไม่ค่อยเป็น "เรามาหาทางคิดแผนต่อไปกันดีกว่า" นี่แหละที่ทุกคนไม่เข้าไปคุยเรื่องนี้ที่บ้าน เพราะหน้าต่างมีหูประตูมีช่อง"พ่อต้องขอบใจเราอีกครั้งนะกองทัพ รวมถึงนายด้วย" ศักดินาหันไปหาลูกเขย"ผมหรือครับ" ซันเดย์คิดว่าตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรเลย"ขอบใจที่ดูแลริศา" นี่แหละอีกเหตุผลหนึ่งที่ท่านอยากให้สาริศาแต่งงานกับเสี่ยเคน เพราะเสี่ยเคนพอมีอำนาจที่จะมาช่วยเรื่องนี้ได้ ตอนนั้นท่านมองไม่เห็นใครแล้วจริงๆ"ผมปรึกษากับพ่อแล้วครับ ท่านบอกว่าจะช่วยเรื่องนี้""ท่านบอกอย่างนั้นเหรอ" คนที่ถามก็คือศิลา เพราะเขาเริ
เมียสวมรอย บทที่ 126
ใช้เวลาขับรถอยู่ร่วมสามชั่วโมง ก็ได้มาถึงจุดหมายปลายทาง เพราะถนนช่วงนี้โล่งมาก"พ่อมึงมีญาณทิพย์เหรอวะ" ยังไม่ลงจากรถเลยด้วยซ้ำ ศักดินาก็เดินออกมาต้อนรับลูกและเพื่อนๆ ของลูก"ดูอบอุ่นดีนี่" ศักดินาเอ่ยทักทายคนที่เพิ่งลงมาจากรถ เพราะลูกชายไม่ได้มาแค่คนเดียว"สวัสดีครับ" เพื่อนทั้งสองยกมือไหว้ ถึงยังไงท่านก็เป็นพ่อของเพื่อนรัก แถมยังเป็นพ่อตาของซันเดย์ด้วย"ยินดีต้อนรับ ชวนเพื่อนเข้ามาข้างในสิลูก" ศักดินาเอ่ยพูดด้วยท่าทางสุขุมนุ่มลึกดูไม่มีพิษไม่มีภัยทั้งสามก็เลยเดินตามเข้าไปในบ้าน"น้ำค่ะ" ก้นยังไม่ถึงโซฟาเลยด้วยซ้ำ ขวัญชนกก็ยกน้ำมาบริการแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจน้ำเลย ขวัญชนกก็เลยนั่งลงข้างๆ คนที่เป็นสามี แต่สายตานั้นมองดูหนุ่มๆ ด้วยแววตาหวานหยดย้อย"ผมจะคุยธุระ คุณมีอะไรทำก็ไปทำ" ศักดินาพูดพร้อมกับมองดูคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เล็กน้อย"ท่านคะ""บอกว่าจะคุยธุระไง"ก่อนที่ขวัญชนกจะออกจากห้องนั้น สายตาได้มองไปที่ลูกน้องของท่านแบบรู้กันแค่สองคน"เราตัดสินใจแล้วใช่ไหมว่าจะมารับช่วงต่อจากพ่อ""ผมไม่ชอบงานบริษัท""ถึงไม่ชอบแกก็ต้องได้มารับช่วงต่อ เพราะแกคือลูกชายคนเดียวของฉัน""พ่อก็ยังแข็งแรง
