LOGINShare
บทที่ 101
Last Updated:
2025-02-20 21:55:05
Related chapters
เมียสวมรอย บทที่ 102
"แม่ครับ" พอแม่ปิดหูลูกไว้นานเข้าเด็กก็เริ่มอึดอัด และสงสัยว่าทำไมแม่ถึงต้องปิดหูตัวเองไว้ด้วย"แม่ขอโทษนะครับ" หญิงสาวยอมเอามือออก แล้วหยิกแก้มลูกเบาๆ เหมือนว่าเธอกำลังหยอกเขาอยู่ศิลามองภาพนั้นอยู่ครู่หนึ่งเขาตัดสินใจออกจากห้องไป เพราะสิ่งที่เห็นมันอาจเป็นแค่การแสดงของผู้หญิงที่มักมากหลายใจพอเขาออกจากห้องไปเท่านั้นแหละ ไม่รู้ว่าน้ำตามันไหลมาจากไหนบ้าง อุตส่าห์จะไม่ให้ลูกเห็นน้ำตาของตัวเองอีกแล้ว"แม่ร้องไห้อีกแล้ว""แม่รักหนูนะครับ""ผมก็รักแม่ครับ" ทั้งสองบอกรักกันแบบนี้แทบจะทุกวัน ทำให้อีกคนเหมือนไม่ขาดอะไรหญิงสาวมองตามหลังคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูกออกไป ถ้าเขาจะหันหลังให้เธออีกครั้งเธอจะทำอะไรได้ นอกจากรับชะตากรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อ จะเรียกว่าไม่ได้ก่อก็ไม่ใช่เพราะเธอจนฐานะต่ำต้อยก็เลยไม่คู่ควรกับเขา"นอนนะครับคนดีของแม่""อยากกอดแม่ครับ" เวลานอนถ้าไม่ได้สัมผัสร่างกายของแม่เทวินนอนไม่ค่อยหลับ ขอให้ได้แค่กอดมือแม่ก็หลับได้แล้ว"แม่อยู่ข้างๆ หนูครับ นอนนะ" เขาไม่เห็นความน่ารักของลูกชายของเขาเลยเหรอ ใบหน้านี้เหมือนแกะออกมาจากแม่พิมพ์เดียวกับพ่อเลย ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นทำไมศิลาจะม
Last Updated : 2025-02-20เมียสวมรอย บทที่ 103
ตกลงเธอจะเอายังไงกันแน่ เพราะการกระทำและคำพูดเหมือนมันสวนทางกัน ถ้าเธออยากให้เขารับผิดชอบเด็กคนนี้จริง ทำไมเวลาเด็กจะเข้าหาเขาที่ไร เธอมีท่าทางที่แปลกเหมือนไม่อยากให้ใกล้ญาณินพยายามจะไม่สบตาเขา เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะอ่านแววตาเธอออก มือเรียวโอบกอดลูกไว้แน่นไม่ให้เด็กหันไปหาพ่อได้เพียงไม่นานเทวินก็หลับไปพร้อมกับพ่อ เพราะศิลาไม่ได้นอนมาทั้งคืน แต่คนที่หลับไม่ลงก็คือแม่ หัวใจเต้นแรงขนาดนี้หลับลงก็ไม่ใช่คนแล้วล่ะ หญิงสาวนอนมองใบหน้าที่เธอคิดถึงมาตลอดระยะเวลาหลายปี ใบหน้าเขายังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่แววตานั้นเปลี่ยนไปมาก ไม่สิ..ตอนที่เขาจากไปก็มีแววตาแบบนี้ที่มองเธออึก อึก เสียงสะอื้นดังออกมาเล็กน้อย หญิงสาวรีบปิดปากตัวเองไว้เพื่อไม่ให้มันเล็ดลอดออกมาได้เขาจะรู้ไหมว่าพ่อของเขาทำอะไรกับชีวิตเธอบ้าง แต่เขาคงไม่รู้หรอก เพราะภาพที่เห็นก่อนจากกันมันไม่น่าจดจำเลยแกร็ก.. เสียงประตูห้องค่อยๆ เปิดเข้ามากึก.. และมันก็ถูกปิดลงใหม่แบบเบามือที่สุดหญิงสาวแกล้งหลับตาลงตอนที่ประตูเปิดออก พอรู้สึกได้ว่าคนคนนั้นไม่ได้เข้ามาเธอถึงลืมตาขึ้นมองญาณินหายใจโล่งขึ้น ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนเปิดประตูเข้
Last Updated : 2025-02-20เมียสวมรอย บทที่ 104
อึก อึก จากที่ลูกร้องไห้ พอรถคันนั้นวิ่งไปจนลับสายตา คนที่ร้องไห้ก็คือแม่บ้าง ทำไมเขาถึงใจดำกับเธอและลูกมากเพียงนี้ถึงแม้เขาคิดว่าเธอเลว แต่นี่คือเลือดเนื้อเชื้อไขทำไมเขาถึงไม่ใยดีลูกเลย"แม่หยุดร้องนะครับผมไม่ร้องแล้ว" เทวินโทษตัวเองคิดว่าเป็นเพราะตัวเขาที่ทำให้แม่ร้องไห้ เด็กน้อยเอื้อมมือขึ้นไปซับน้ำตาให้กับแม่เบาๆ"แม่ขอโทษครับ" ถึงแม้เธอจะหยุดร้องแล้วแต่เสียงสะอื้นก็ยังคงมีอยู่[บ้านพักในกรม]กว่าเขาจะกลับมาถึงก็ดึกดื่นเที่ยงคืน เพราะระหว่างทางที่ขับรถมาเขาคิดอะไรหลายต่อหลายอย่าง"กูว่าแล้วต้องเป็นเสียงรถของมึง" ที่จริงซันเดย์หลับไปแล้วแต่พอได้ยินเสียงรถเขาก็สะดุ้งตื่น"แล้วน้องกูล่ะ""ไม่ต้องถามหารายนั้นหรอก ถ้าไฟไหม้กูคงต้องได้อุ้มน้องมึงวิ่ง""ขอบใจนะที่ดูแลน้องกู""เรื่องที่บ้านเป็นยังไงบ้าง" อุตส่าห์พูดให้เพื่อนขำแล้วแต่ศิลาดูจะไม่มีอารมณ์ร่วมเลย คงเป็นเรื่องปัญหาที่บ้านแน่"กูยังไม่อยากพูดตอนนี้""มึงจะไม่ลาออกจากราชการใช่ไหม""กูยังไม่รู้""มันเป็นงานที่มึงรักนะเว้ย มึงอย่ายอมแพ้ง่ายๆ สิ"เช้าวันจันทร์..วันนี้ซันเดย์ออกไปแต่เช้าหน่อย เพราะเขาต้องไปฝึกทหารใหม่ ..ส่วนศิลาก็
Last Updated : 2025-02-20เมียสวมรอย บทที่ 105
เช้าวันอังคาร..ศิลาตื่นขึ้นมาก็ออกไปทำงานปกติ เขาไม่ต้องไปสนามฝึกทหารใหม่ เพราะกว่าจะถึงรอบอีกทีก็เดือนหน้า"กาแฟค่ะผู้พัน แต่ก่อนอื่นต้องทานอาหารเสริมก่อนนะคะ""อาหารเสริมเหรอครับ" ชายหนุ่มมองดูสิ่งที่ผู้กองฝ้ายเพิ่งจะนำมาวางลงบนโต๊ะทำงาน"ช่วงนี้ผู้พันดูสีหน้าไม่ค่อยดีสงสัยเป็นเพราะร่างกายอ่อนเพลีย อาหารที่เราทานเข้าไปบางทีอาจจะไม่เพียงพอกับความต้องการของร่างกายค่ะ""ตกลงคุณเป็นทหารหรือเป็นหมอกันแน่ครับเนี่ย""ฝ้ายพร้อมที่จะเป็นทุกอย่างให้ผู้พันค่ะ"ไม่ใช่ครั้งนี้ครั้งแรกหรอกที่ผู้กองฝ้ายเข้าหาผู้พันศิลา แต่ช่วงหลายวันมานี้ผู้กองฝ้ายเริ่มรุกหนักขึ้น เพราะอายุก็ไม่ใช่น้อยๆ กันแล้ว ถ้ายังคงปล่อยเวลาให้ผ่านไปกลัวว่าจะเสียเวลาในชีวิตไปเปล่าๆ"ขอบคุณมากนะครับ ผมขอทำงานก่อนนะ" ขณะที่คุยกับผู้หญิงคนนี้เขาอดคิดถึงผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ ที่ศิลาไม่ยอมเปิดใจให้ใครเลยไม่ใช่เพราะยังรักฝังใจ แต่เพราะเขาไม่อยากให้ใครเข้ามามีอิทธิพลต่อชีวิตของเขาอีกแล้ว"ตอนเที่ยงไปทานข้าวด้วยกันนะคะ" แต่ก่อนที่จะออกไปฝ้ายพูดในสิ่งที่ตัวเองตั้งใจเข้ามาหาเขา"ตอนเที่ยงเหรอครับ..ก็ได้ครับ"สายตาเขามองตามผู้หญิงที่เพิ่ง
Last Updated : 2025-02-20เมียสวมรอย บทที่ 106
ที่ญาณินเดินช้าเพราะแปลกใจมันผิดปกติมาก เป็นไปไม่ได้ที่พ่อของเขาจะปล่อยเธอกับลูกออกมาง่ายๆแบบนี้แน่ แต่เธอจะทำยังไงได้ หันไปทางไหนก็ไม่มีที่ให้ปรึกษาให้คุยด้วย แล้วแต่โชคชะตาจะเล่นตลกกับชีวิตก็แล้วกัน คิดได้แบบนั้นหญิงสาวก็รีบก้าวเดินตามหลังทั้งสองไปกว่าจะเดินมาถึงรถ เท้าไม่รู้เหยียบอะไรมาบ้างแล้ว เพราะเธอไม่ได้ใส่รองเท้าเดินมาใกล้ก็เห็นว่าเขาเปิดประตูรอให้เธอเข้าไปก่อนจะได้วางลูกไว้กับตักแม่..หญิงสาวก็รีบขึ้นไปนั่ง"เราจะได้ไปจากที่นี่แล้วจริงๆ ใช่ไหมครับแม่ ผมดีใจจังเลย""นอนนะครับคนดี" เธอไม่อยากให้ลูกชายพูดเรื่องนั้น เพราะถึงยังไงเจ้าของบ้านหลังนั้นก็เป็นพ่อของเขา ระหว่างเธอกับลูกและพ่อถ้าให้เลือกเขาคงต้องเลือกพ่ออยู่แล้ว นี่แหละมันคืออีกปัญหาหนึ่งที่เธอไม่พูดอะไรเลย ถ้าพูดไปไม่มีหลักฐานก็จะถือว่าใส่ร้ายพ่อเขา พ่อใครใครก็รัก เธอจะว่าให้เขาก็ไม่ได้ ขนาดเธอที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่อพ่อรถเคลื่อนตัวเพียงไม่นานเทวินก็หลับไป เธออุ้มลูกพาดไหล่ไว้ เพราะตัวเด็กยาวมากแล้วไม่มีคำพูดใดออกมาจากปากของทั้งสองในระหว่างที่นั่งรถมาเลยแม้แต่น้อย เขาไม่ถามไม่พูด แล้วเธอจะพูดอะไรได้ล่ะ พอลูกหลับไปท
Last Updated : 2025-02-20เมียสวมรอย บทที่ 107
สาริศารู้สึกว่าสิ่งที่พี่ชายพูดมามันดูแปลกๆ ถ้าพ่อไม่รู้จักกับภรรยาเก่าของพี่ชาย แล้วทำไมดึงเธอกับลูกเข้ามาข้องเกี่ยวเรื่องนี้ได้ล่ะ"พี่ญาณินคะ" หลังจากที่พี่ชายไปทำงานแล้วสาริศาก็กลับเข้ามาในบ้าน"คะ" ที่ญาณินมัวยุ่งอยู่กับในครัว เพราะกำลังเตรียมอาหารให้ลูกชาย และคิดว่าจะทำเผื่อคุณอาริศาของลูกด้วย"พี่รู้จักกับคุณพ่อนานหรือยังคะ""คะ?" ญาณินไม่คิดว่าสาริศาจะถามเรื่องนี้"คุณพ่อได้ขู่อะไรพี่ไหม""คุณริศากำลังพูดอะไรอยู่คะ""ริศารู้จักนิสัยพ่อดีกว่าใคร ถ้าพี่มีเรื่องไม่สบายใจคุยกับริสาได้ทุกเรื่องนะคะ""คือ.." ญาณินคิดว่าจะคุยดีไหม แต่คุยกับลูกสาวจะต่างอะไรคุยกับลูกชายท่านล่ะ ดีไม่ดีพูดไม่เข้าหูพวกเขา เธอคงลำบากมากกว่านี้แน่ "ทุกอย่างมันผ่านไปแล้วค่ะ"มันคงเรียกคืนกลับมาไม่ได้อีกแล้ว ดูแค่สายตาที่เขามองเธอก็รู้แล้วว่าวันเวลาเก่าๆ คงย้อนกลับมาไม่ได้ คงมีแต่เธอนี่แหละที่ยังโหยหาความรักจากเขาอยู่เที่ยงวันนั้น..แกร็ก!"??" ผู้กองฝ้ายเข้ามาเพราะยังไม่เห็นผู้พันศิลาออกจากห้องทำงาน คิดว่าจะชวนไปทานข้าวเที่ยง แต่พอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นว่าเขาเอนตัวนอนหลับอยู่กับเก้าอี้ทำงาน "อุ้ย ขอโทษค่ะ" ท
Last Updated : 2025-02-20เมียสวมรอย บทที่ 108
"เทวินถ้าลูกยังงอแงแม่จะโกรธแล้วนะ" หญิงสาวไม่ได้หยุดถึงแม้ลูกจะร้องหาพ่อ เธอรีบอุ้มลูกเข้าบ้านไป เพราะรู้ดีว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไรก่อนที่สาริศาจะเดินตามหลังหลานชายเข้าไป อดมองดูหน้าพี่ชายและผู้หญิงที่มาหาพี่ชายไม่ได้"มาหาอาดีกว่าครับ""คุณริศาจะพาเทวินไปไหนคะ""พี่ไม่เห็นเหรอว่าหลานร้องไห้หาพ่อ""เดี๋ยวแกก็หายงอแงเองค่ะ""ผมยังไม่เล่นกับพ่อเลยครับ" เทวินหันไปอ้อนคุณอาบ้าง"เดี๋ยวอาพาออกไปเล่นกับพ่อหนูครับ""คุณริศาคะ" ญาณินเดินตามมาพอถึงประตูเธอก็หยุด เพราะไม่กล้าออกไปให้พวกเขาเห็น"พ่อครับ" จากที่ยืนคุยกับผู้กองฝ้ายอยู่พอได้ยินเสียงลูกชายศิลาก็หันกลับไปมอง"มาหาพ่อมา"ฝ้ายถึงกับหน้าเปลี่ยนสีเมื่อได้ยินเต็มสองหูว่าศิลาเรียกเด็กคนนั้นยังไงพอคุณอาคนสวยปล่อยลงเท่านั้นแหละ เทวินก็รีบวิ่งเข้าไป "พ่อครับ""ลูกชายผมเองครับ" ศิลาเห็นว่าฝ้ายมองเด็กก็เลยแนะนำให้รู้จัก"หน้าตาน่ารักน่าชังจังเลยนะคะ" ไม่มีใครรู้เลยว่าผู้พันศิลามีลูกโตขนาดนี้ ฝ้ายก็เป็นอีกคนที่ไม่รู้ ถึงว่าทำไมเขาไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลย และเธอคนนั้นคงจะเป็นภรรยาที่อยู่ต่างจังหวัด..นี่คือความคิดของฝ้าย"เมื่อกี้กูได้ยินว่าอะไรนะ
Last Updated : 2025-02-20เมียสวมรอย บทที่ 109
หรือว่าเขาจะเอาของเราไปทิ้ง คงไม่ใช่คนอื่นแน่ต้องเป็นคนที่อยู่ในห้องนี้แหละ หญิงสาวรีบออกมาจากห้องน้ำ ระหว่างที่เดินไปประตูก็ได้ชำเลืองมองไปดูคนที่ยังนอนอยู่บนเตียงก่อนจะเปิดประตูออกไป"พี่หาอะไรหรือเปล่าคะ" สาริศาเห็นญาณินไปเปิดดูถังขยะ"เปล่าค่ะ" เปล่าแต่ก็ยังคงมองดูในถังนั้นอยู่"เปล่าแล้วพี่หาอะไรล่ะคะ""ไม่มีอะไรค่ะ" เธอปิดถังขยะไว้แล้วก็เดินเข้าไปในครัว "??" ก่อนที่จะเข้าไปในครัวสายตานั้นหันมองไปดูตรงข้างเครื่องซักผ้าเล็กน้อย ก็เห็นว่ามีชุดชั้นในตัวเองตากอยู่ตรงนั้นญาณินหันกลับมามองสาริศาทันที คงนี่สินะที่เธอถามว่าหาอะไร "ขอบคุณคุณริศามากนะคะ""ค่ะ" สาริศาตอบรับแบบงงๆ คิดว่าญาณินคงจะขอบคุณเรื่องที่ตัวเองดูแลหลานให้เที่ยงวันนั้น..โชคดีอยู่บ้านหลังนี้ไม่ต้องใช้ค่าใช้จ่ายอะไร เพราะวันนั้นสาริศาออกไปซื้อของมาให้ส่วนของลูกชายจนครบหมดแล้ว ขาดแต่ก็ของเธอนั่นแหละ ถ้าจะขอยืมเงินก็ไม่กล้า กลัวสาริศาคิดว่าเพิ่งเจอหน้ากันก็จะมายืมเงินกันแล้วแต่ญาณินคิดว่าตัวเองคงพออยู่ได้ ..กลางคืนซักชุดชั้นในไว้ กลางวันก็นำมาใส่แบบนี้ไปก่อนที่ทำงานศิลา.."ไม่รอผู้พันออกไปทานข้าวด้วยกันหรือคะผู้กอง" เพ
Last Updated : 2025-02-20
Latest chapter
เมียสวมรอย บทที่ 134
เหมือนถูกลากมาตบกลางสี่แยกยังไงยังงั้นเลย ที่ได้ยินพวกผู้หญิงพูดถึงสามีตัวเอง"ได้ยินผู้พันบอกว่า วันนี้จะร้องเพลงช่วงเปิดงาน""อ้าว ไม่ร้องตอนปิดงานอีกแล้วเหรอ" เพราะกองทัพเลือกร้องเพลงตอนปิดงานมาหลายปีแล้ว ที่เขาร้องช่วงปิดงานจะได้มีคนอยู่ร่วมงานจนถึงช่วงสุดท้าย"เห็นบอกแบบนั้น""แหมนอกจากให้ติดรถมาแล้ว ยังบอกเรื่องจัดงานอีกนะ" ไม่มีใครไม่รู้ว่ากองทัพแต่งงานและภรรยาก็คลอดลูกเดือนที่แล้ว แต่อย่างที่รู้กันอยู่ว่าคนที่ทำอาชีพนี้ส่วนมากจะเจ้าชู้ มีหลายคนเลยแหละที่มีบ้านเล็กบ้านน้อย ยิ่งระดับลูกชายของคนใหญ่คนโตแล้วด้วย ผู้หญิงพวกนั้นก็เลยอยากไต่เต้าสบายทางลัด ยิ่งถ้าคว้าใจผู้ชายมาได้ถึงกับยอมเลิกกับบ้านใหญ่ก็เคยมีความรู้สึกของมโนราห์ตอนนี้เริ่มไม่ไหวแล้ว จนเกิดอาการคัดเต้า โชคดีที่ใส่ที่ซับน้ำนมมาด้วย แต่ถ้ามันไหลเยอะก็คงเอาไม่อยู่เพียงไม่นานเสียงดนตรีก็ดังขึ้น หลายคนที่ร่วมงานต่างก็หันไปที่เวที และหลายคนก็พูดกันว่า ทำไมผู้พันกองทัพถึงได้ร้องเพลงช่วงเปิดเวที เพราะทุกครั้งผู้พันจะร้องตอนปิด ..นั่นแสดงว่าคนในงานยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ผู้หญิงคนนี้คงสำคัญกับเขามากจริงแหละ ถึงได้รู้ว่าเขาจ
เมียสวมรอย บทที่ 133
"ฉันขอชุดที่รัดกุมหน่อยนะคะ..แต่..เออ..""แต่อะไรคะ" ช่างที่กำลังเลือกแบบชุดให้ถามลูกค้า เมื่อเห็นอีกฝ่ายเหมือนไม่กล้าพูด"ขอแบบที่สามารถปั๊มนมให้ลูกได้ด้วย" ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะไปหรอก แต่อะไรมันก็ไม่แน่นอน เธอก็เลยขอชุดแบบนั้นไว้ เพราะถ้าน้ำนมมาต้องรีบปั๊มออก ไม่งั้นคัดเต้าทำให้ปวดมากบางครั้งเกิดการอักเสบเลย"ชุดแบบนั้นทางร้านเราไม่ได้ทำไว้ค่ะ แต่เราคิดว่า ผ้าคลุมไหล่สามารถปกปิดได้"ขณะที่คุยกันไม่มีคนในบ้านอยู่ใกล้เธอก็เลยกล้าพูดพอรู้แล้วว่าลูกค้าต้องการแบบไหนทางร้านก็รีบจัดการให้ ส่วนมโนราห์ก็เริ่มทำการเสริมสวยต่อขณะที่ทำผมอยู่ได้ยินเสียงลูกชายงอแง เธอก็ให้ช่างหยุดก่อน เพื่อไปดูว่าลูกเป็นอะไร แต่พอเห็นว่าลูกอยากเข้าเต้ามโนราห์ก็เลยจัดให้ก่อนจนแกนอนหลับเธอถึงได้กลับมาทำสวยต่อ ชีวิตแม่ลูกอ่อนถ้าใครไม่เจอกับตัวก็ไม่รู้หรอกบ่ายคล้อยวันเดียวกัน.."พ่อโทรมาบอกว่าให้แม่เข้างานเร็วหน่อย""คุณแม่ก็ไปสิคะ""แม่ว่าจะรอรับเราไปด้วยกัน""ไม่ต้องรอหรอกค่ะ โมนายังไม่รู้เลยว่าจะไปไหม""ถ้างั้นแม่รอเราที่งานนะ" พอแต่งตัวเสร็จพุดตาลก็ให้คนรถพาไป เพราะไม่อยากให้ท่านนายพลต้องกลับมารับอีกเวลาเดียวก
เมียสวมรอย บทที่ 132
ลืมเลยอีกแค่ไม่กี่วันก็ถึงวันงาน พอคิดถึงเรื่องเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นเขากับเธอยังไม่ได้รักกัน"หึ.." พอคิดถึงตอนที่กระโปรงเธอขาดก็นึกขำขึ้นมา และตอนที่เธอคิดว่าเขาร้องเพลงให้ผู้หญิงคนอื่น แต่ไม่ใช่เลย ตอนที่ร้องเพลงนั้น เขากลับคิดถึงหน้าเธอต่างหาก"ยิ้มอะไรครับผู้พัน""ยังจะเดินตามมาอีก ไม่ทำงานหรือไง""ทำสิครับ แต่ผู้พันลืมแล้วเหรอว่าที่ทำงานเราไปทางเดียวกัน" ตอนที่เป็นผู้กองอยู่เขาสังกัดหน่วยงานเดียวกับกองทัพ แต่พอเลื่อนขั้นเป็นผู้พัน ฉลามต้องเข้ารับงานใหม่ "แล้วตกลงที่ยิ้ม..ให้สาวที่นั่งรถมาด้วย..หรือคนที่อยู่บ้านครับ""ไอ้ฉลามมึงจะหางานให้กูไปถึงไหนวะ กูก็ต้องคิดถึงเมียกูสิ""ครับคิดถึงเมีย""ไอ้นี่พูดเหมือนไม่เชื่อ"สองวันต่อมา.. วันนี้เริ่มประชุมเรื่องที่จะจัดงานประจำปี ใครรับหน้าที่ส่วนไหนก็ต้องเริ่มจัดการส่วนที่ตัวเองได้รับในแต่ละหมู่เหล่าต้องร่วมแรงร่วมใจ เพราะงานประจำปีไม่ได้จัดขึ้นแค่เป็นงานเลี้ยง แต่เป็นงานที่ทำให้ในหน่วยงานรักและสามัคคีกันที่คฤหาสน์พลเอกเกษมราษฎร์"โมนาไม่รู้ว่าพ่อจะมา" เพราะพ่อเพิ่งมาตอนที่เธอคลอดลูกนี่เอง และวันนี้พ่อก็มาอีกครั้ง"สามีเราไม่บอกเหรอ ว่
เมียสวมรอย บทที่ 131
"คุณอยากได้อะไรครับ ทำไมไม่เรียกผมเดี๋ยวผมหยิบให้" ฉลามรีบเดินกลับมาที่บ้าน"ฉันเรียกแล้วค่ะ แต่คุณมัวมองสาวๆ พวกนั้นอยู่""อุ๊ย.. เปล่ามองสักหน่อย""ตาฉันไม่ได้บอด""แก้วใจครับ อย่างอนนะ มันไม่ดีต่อ..""คุณไม่อยากให้ฉันงอนก็อย่าทำสิคะ""ผมแค่..""แค่อะไรคะ""แค่มองนิดเดียวเอง""แต่ที่ฉันเห็นไม่นิดแล้วนะ"กูจะถึงกับตายไหมวะ ..ฉลามรีบเดินตามแก้วใจเขาไปในบ้าน ในใจก็แอบหวั่นๆ"อย่าเดินเร็วสิครับเดี๋ยวสะดุดล้ม""ไม่ต้องตามมานะ""ผมสัญญาว่าจะไม่มองผู้หญิงคนอื่นแบบนี้อีกแล้ว"แก้วใจหยุดแล้วก็หันกลับมา แต่ฉลามที่ตามมาด้านหลังเกือบหยุดไม่ทัน"จะหยุดทำไมไม่บอกผมล่ะ""ไม่ต้องมาใกล้ฉันเลยนะ" หญิงสาวผลักสามีให้ออกห่าง "ใช่สิท้องฉันโตขนาดนี้ ก็เลยไม่น่ามองเหมือนผู้หญิงพวกนั้นใช่ไหม""ใครบอกคุณไม่น่ามอง แก้วใจของผมน่ารักที่สุดในโลก""คนปากไม่ตรงกับใจ ฉันจะกลับไปหายาย""ไม่ให้กลับ""ฉันจะกลับไปคลอดลูกกับยาย""ที่นั่นอยู่ห่างไกล เวลาคลอดก็ลำบาก เอาแบบนี้แล้วกันใกล้คลอดผมจะไปรับคุณยายมาอยู่ด้วย""จริงเหรอคะ" จากที่งอนอยู่เมื่อสักครู่ก็มีรอยยิ้มขึ้นมา ฉลามถึงกับหายใจโล่ง ดีนะที่ยังมียาย ไม่งั้นคืนนี้ต้
เมียสวมรอย บทที่ 130
ญาณินกัดฟันไว้ไม่กล้าส่งเสียงคราง เพราะลูกชายเพิ่งจะนอนลงมือเรียวยื่นลงไปจับศีรษะของคนที่เมามันอยู่กับการใช้ลิ้น แทนที่จะยกศีรษะของเขาขึ้นแต่ดันกดมันลงแบบลืมตัวชายหนุ่มยิ่งได้ใจเพิ่มจังหวะความเร็วของลิ้นอีกระดับหนึ่ง จนสะโพกงามเกร็งกระตุกเขาถึงได้หยุด แล้วค่อยๆ ขยับขึ้นมา เพราะจะปล่อยให้เธอเสร็จก่อนไม่ได้สิ่งแรกที่ศิลาทำเมื่อโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่มนั้นคือมองไปดูลูกชาย ว่าเขาหลับหรือยัง แต่พอเห็นลูกยังดิ้นอยู่ เขาก็ค่อยๆ เอนตัวลงอีกฝั่งหนึ่งของเธอแต่ชายหนุ่มไม่ได้ปล่อย เขายังคงลูบคลำเนินอวบนูนของเธอเพื่อไม่ให้อารมณ์อีกฝ่ายหยุดลง"อือ..คุณ.."ศิลาไม่สนใจที่เธอห้าม แถมยังส่ายหน้าบอกเล็กน้อย เพื่อให้เธอรู้ว่าถึงยังไงเขาก็ไม่หยุด รอให้ลูกหลับสนิทก่อนเถอะ จะจัดการเธอให้สมกับความคิดถึง"อื้อ" พอนิ้วนั้นจมหายเข้าไปในร่อง หญิงสาวกลั้นเสียงไว้ไม่ได้อีก แต่เธอก็ไม่ได้ส่งเสียงออกมาแรง "อ่ะ อ่ะ" อารมณ์ของเธอเริ่มควบคุมไม่ได้เมื่อนิ้วนั้นขยับเร็วขึ้น"หือ" ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อยเมื่อถูกมือเรียวลูบคลำที่เป้ากางเกง ยิ่งเธอเป็นคนรูดซิปเองด้วยแล้วเขายิ่งพอใจมากแต่เธอทำแค่นั้นแล้วก็หยุด เพราะเริ่มรู้ส
เมียสวมรอย บทที่ 129
วันต่อมา..หลังการประชุมใหญ่จบลงพอออกมาจากห้องประชุม ตำรวจก็มารอรับตัวคนที่ทำผิดกฎหมาย หัวหน้าขบวนการที่ทำผิดกฎหมายในครั้งนี้ก็คือเอกมัย สิ่งที่ทำผิดคือสอดไส้สิ่งผิดกฎหมาย ไปกับสินค้าที่ส่งออก ซึ่งถ้ามีเส้นสายทางด้านนี้การตรวจสอบก็จะไม่เข้มงวด หรือถ้าเจอก็แค่ใช้เงินยัด"คุณคิดเหรอว่า ทำแบบนี้บริษัทจะไม่ได้รับผลกระทบ" ก่อนที่จะถูกนำตัวไป เอกมัยยังหันมาพูดข่มขู่ศักดินามองตามหลังเอกมัยที่ถูกกุมตัวไปแล้ว มันไม่เหมือนสิ่งที่คิดไว้ พอถึงเวลาจริงๆ ทุกอย่างโล่งมาก ไม่หนักอึ้งเหมือนตอนที่แบกไว้กับตัวเลยศักดินาปล่อยให้หน่วยตรวจสอบของรัฐบาลเข้ามาตรวจสอบบริษัท แล้วแต่การพินิจของเจ้าหน้าที่ ถ้าจะสั่งให้ปิดศักดินาก็ยอม เพราะเหนื่อยมากแล้ว"ผมจะช่วยพูดกับคุณพ่อให้อีกแรงครับ" กองทัพเห็นว่าท่านมีท่าทางที่คิดหนัก"อย่าลำบากท่านนายพลอีกเลย ปล่อยไปตามยถากรรมเถอะ""ขอบใจมึงมากนะเพื่อน" ศิลารู้ดีว่าพ่อรักบริษัทนี้มาก "ก็เราเป็นเพื่อนกัน เพื่อนมีไว้ทำไมถ้าไม่ช่วยเพื่อน""ท่านคะ" เสียงนี้ดังแว่วเข้ามาผ่านฝูงชนที่มุงดูเหตุการณ์ศิลาหันไปมองพ่อว่าท่านมีท่าทียังไงเมื่อเจอ ขวัญชนก ซึ่งตอนนี้ท่านได้เซ็นใบหย่า
เมียสวมรอย บทที่ 128
>>{"เมียพี่ไม่สบายเหรอ""} {"จะว่าไม่สบายก็ไม่เชิงหรอกพี่ พี่สะใภ้กินอะไรไม่ค่อยลง แถมบอกว่าอาหารเหม็น"}>>{"กินอะไรไม่ค่อยลงอาหารเหม็น? เราเอาอาหารค้างคืนมาให้พี่เขากินเหรอ"} {"เปล่าสักหน่อย อาหารเพิ่งจะตักออกมาจากกระทะร้อนๆ"}"เมื่อกี้มึงว่าอะไร ใครเหม็นอาหาร" กองทัพที่นั่งฟังอยู่ว่าศิลากำลังคุยเรื่องอะไร อดที่จะถามไม่ได้"ก็เมียกูน่ะสิ สงสัยจะไม่สบาย" ศิลาก็เลยวางสายไปจากน้องสาวก่อน"อาการเป็นยังไงบอกมาซิ""น้องสาวกูบอกว่ากินข้าวไม่ค่อยลง ตั้งแต่วันก่อนแล้ว" เพราะพวกเขาออกมาจากบ้านก็สามวันเข้าไปแล้ว"อาการแบบนี้เหมือนเมียกูเลย""เมียมึงก็เป็นเหรอ""เป็นสิ เป็นตอนมีตาทัพไท""อะไรนะ?""เมียไอ้ศิลาท้องเหรอ?" ซันเดย์ที่นั่งฟังอยู่ด้วยกันพูดขึ้นมาบ้าง"กูจะไปรู้กับเมียมันเหรอ กูแค่บอกอาการตอนที่เมียกูท้อง""กูกลับบ้านก่อนได้ไหม" ศิลานั่งไม่ติดที่เลยทีนี้ ถ้าหายตัวกลับตอนนี้ได้เขาคงทำไปแล้ว"มึงจะบ้าเหรอ พรุ่งนี้ประชุมสำคัญ""พวกมึงก็จัดการกันไปเองสิวะ""อ้าวไอ้นี่! นี่บริษัทพ่อมึงนะ"ศิลาหยิบโทรศัพท์แล้วเดินไปอีกมุมหนึ่ง เพื่อโทรหาเธอ>>{"พ่อครับ"} โทรเข้าเครื่องของแม่ ลูกก็รับอีกอ
เมียสวมรอย บทที่ 127
"พ่อขอโทษที่ส่งคนตามลูกกับเมียลูก แต่พ่อไม่ได้หวังร้ายเลย""ถึงพ่อไม่ได้หวังร้าย แต่คนที่ถูกตามรู้ไหมว่าเขาหวาดกลัว ผู้หญิงและเด็กแถมยังมีคนแก่ที่พิการ""พ่อคิดถึงหลาน" ศักดินาไม่ปล่อยให้ลูกต่อว่าไปเยอะกว่านี้แล้ว"อะไรนะครับ?""พ่อคิดถึงเทวิน""ผมไม่เชื่อ""ลูกก็รู้ว่าพ่อแสดงความรักออกมาไม่เก่ง""แล้วทำไมหลานถึงบอกว่ากลัวคุณปู่ล่ะ""คงเห็นพ่อขู่แม่แกมั้ง แต่ที่พ่อทำไปเพราะอยากกดดันให้เธอพาแกกลับมาที่บ้าน""พอเถอะศิลา" กองทัพคิดว่าศิลาคงเข้าใจพ่อผิดแล้ว คงเหมือนที่ท่านพูดว่าท่านแสดงความรักออกมาไม่ค่อยเป็น "เรามาหาทางคิดแผนต่อไปกันดีกว่า" นี่แหละที่ทุกคนไม่เข้าไปคุยเรื่องนี้ที่บ้าน เพราะหน้าต่างมีหูประตูมีช่อง"พ่อต้องขอบใจเราอีกครั้งนะกองทัพ รวมถึงนายด้วย" ศักดินาหันไปหาลูกเขย"ผมหรือครับ" ซันเดย์คิดว่าตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรเลย"ขอบใจที่ดูแลริศา" นี่แหละอีกเหตุผลหนึ่งที่ท่านอยากให้สาริศาแต่งงานกับเสี่ยเคน เพราะเสี่ยเคนพอมีอำนาจที่จะมาช่วยเรื่องนี้ได้ ตอนนั้นท่านมองไม่เห็นใครแล้วจริงๆ"ผมปรึกษากับพ่อแล้วครับ ท่านบอกว่าจะช่วยเรื่องนี้""ท่านบอกอย่างนั้นเหรอ" คนที่ถามก็คือศิลา เพราะเขาเริ
เมียสวมรอย บทที่ 126
ใช้เวลาขับรถอยู่ร่วมสามชั่วโมง ก็ได้มาถึงจุดหมายปลายทาง เพราะถนนช่วงนี้โล่งมาก"พ่อมึงมีญาณทิพย์เหรอวะ" ยังไม่ลงจากรถเลยด้วยซ้ำ ศักดินาก็เดินออกมาต้อนรับลูกและเพื่อนๆ ของลูก"ดูอบอุ่นดีนี่" ศักดินาเอ่ยทักทายคนที่เพิ่งลงมาจากรถ เพราะลูกชายไม่ได้มาแค่คนเดียว"สวัสดีครับ" เพื่อนทั้งสองยกมือไหว้ ถึงยังไงท่านก็เป็นพ่อของเพื่อนรัก แถมยังเป็นพ่อตาของซันเดย์ด้วย"ยินดีต้อนรับ ชวนเพื่อนเข้ามาข้างในสิลูก" ศักดินาเอ่ยพูดด้วยท่าทางสุขุมนุ่มลึกดูไม่มีพิษไม่มีภัยทั้งสามก็เลยเดินตามเข้าไปในบ้าน"น้ำค่ะ" ก้นยังไม่ถึงโซฟาเลยด้วยซ้ำ ขวัญชนกก็ยกน้ำมาบริการแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจน้ำเลย ขวัญชนกก็เลยนั่งลงข้างๆ คนที่เป็นสามี แต่สายตานั้นมองดูหนุ่มๆ ด้วยแววตาหวานหยดย้อย"ผมจะคุยธุระ คุณมีอะไรทำก็ไปทำ" ศักดินาพูดพร้อมกับมองดูคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เล็กน้อย"ท่านคะ""บอกว่าจะคุยธุระไง"ก่อนที่ขวัญชนกจะออกจากห้องนั้น สายตาได้มองไปที่ลูกน้องของท่านแบบรู้กันแค่สองคน"เราตัดสินใจแล้วใช่ไหมว่าจะมารับช่วงต่อจากพ่อ""ผมไม่ชอบงานบริษัท""ถึงไม่ชอบแกก็ต้องได้มารับช่วงต่อ เพราะแกคือลูกชายคนเดียวของฉัน""พ่อก็ยังแข็งแรง
