Semua Bab ติดที่ใจมันไม่รัก: Bab 31 - Bab 40

ตอนที่ 11/2หลังจากที่ได้ปะทะฝีปากกับลีลี่จนสาแก่ใจแล้ว เขาพยายามที่จะใช้ชีวิตอย่างเป็นปกติสุขในช่วงที่อีกคนเดินกลับบ้านไป วันทั้งวันเขาปล่อยไปโดยเปล่าประโยชน์ ทั้งนั่งทั้งนอน ทั้งเดินไปหยอกล้อกับเจ้าจู๋ สักพักก็ยกมือขึ้นมาปลดล็อคหน้าจอมือถือของตนเอง จ้องมองหน้าจออยู่นาน เสร็จแล้วก็เก็บมันทิ้งลงไว้เหมือนเดิม เป็นแบบนี้ตั้งแต่บ่ายยันเย็น จนกระทั่งตอนนี้เป็นเวลาเกือบทุ่มกว่าแล้วก็ยังจ้องมองมือถืออยู่แบบนั้น ซึ่งเขาก็ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไม“เบื่อชิปหาย” เขาบ่นพึมพำอยู่กับตัวเอง ขณะที่เสียงจากด้านในครัวก็ดังมาเป็นระยะ เพราะว่ามีคนกำลังทำมื้อค่ำอยู่ด้านในนั้น แม่ของเขาทำอาหารช้าเพราะท่านเลิกค่ำ เห็นว่ามีงานจัดกิจกรรมที่โรงเรียนจึงต้องเลิกช้ากว่าปกติ ส่วนพ่อของเขานั้นตอนนี้ยังอยู่ที่คลินิกหลังจากที่ท่านเลิกงานจากโรงพยาบาลตอน 5 โมงเย็น ท่านก็รีบขับรถไปตรวจคนไข้ต่อที่คลินิกของท่านเลยใครๆ ก็บอกว่าพ่อกับแม่ของเขาขยันมาก ซึ่งแตกต่างจากเขาเองที่เป็นลูกไม้หล่นไกลต้น ขนาดเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านแท้ๆ พ่อกับแม่ให้ความสำคัญกับเขาเพียงคนเดียวตั้งแต่เด็กจนถึงตอนโต พวกท่านสั่งสอนมาไม่รู้กี่เรื่อง แต่

ตอนที่ 12/1ผ่านมาอีกหลายวันแล้วที่ลีลี่ยังคงตามง้อเฮียอรรถ เธอยังให้เขาเป็นคนสำคัญอันดับต้นๆ ในชีวิต แม้ว่าอีกฝ่ายจะบอกชัดเจนว่าเขาไม่ได้เดือดร้อนเลยที่เธอจะลงเอยกับสารวัตร ทว่าการกระทำที่ห่างเหินกันมากกว่าเดิมของเขามันยิ่งทำให้เธอไม่สบายใจลีลี่ถอนหายใจพลางมองออกไปนอกกระจกใสของร้าน แสงแดดอ่อน ๆ ส่องลงมาเป็นเงาบนโต๊ะไม้ เธอจิบกาแฟแก้วโปรดที่ทำเอง แต่รสชาติมันกลับไม่เหมือนเดิม เพราะความคิดที่วนเวียนถึงเขาเสียงกระดิ่งที่หน้าร้านดังขึ้น ทำให้เธอต้องเงยหน้าขึ้นมองด้วยความคาดหวัง แต่กลับเป็นลูกค้าประจำคนหนึ่งที่แวะมาซื้อกาแฟเหมือนทุกวัน ลีลี่รีบลุกขึ้นไปต้อนรับอย่างเป็นมิตร แต่เมื่ออีกฝ่ายออกจากร้านไปแล้ว เธอก็กลับมานั่งเหม่ออีกครั้งใบหน้าสวยเอาแต่มองโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ข้อความล่าสุดที่เธอส่งหาเฮียอรรถยังคงไม่มีคำตอบ“นี่ลี่จะถอดใจแล้วนะ...” เธอพึมพำกับตัวเองก่อนจะกัดริมฝีปากเพื่อกลั้นความรู้สึกเอาไว้เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้นอีกครั้ง ลีลี่เงยหน้าขึ้นมอง คราวนี้เป็นเฮียภูมิที่เดินเข้ามา และเขาก็ไม่ได้มาคนเดียว เพราะข้างหลังเขา...คือเฮียอรรถจริงๆ ลีลี่ได้แต่ภาวนาขอบคุณสิ่งศั

ตอนที่ 12/3สนามซ้อมสว่างไสวไปด้วยไฟสปอร์ตไลท์ที่ส่องลงบนสนามหญ้า เขาสวมชุดกีฬาสีกรมท่า เบอร์ 7 ของทีม พร้อมกับรัดผ้าพันเข่าอย่างแน่นหนาเสียงนกหวีดของกรรมการเป่าดังขึ้น เป็นสัญญาณให้แต่ละทีมเริ่มการแข่งได้ ทั้งสองฝ่ายผลัดกันรุกและรับอย่างดุเดือด บอลพุ่งผ่านกลางสนามไปมา เสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ข้างสนามเริ่มดังขึ้นเมื่อเกมเข้าสู่ช่วงที่เข้มข้นอรรถเลี้ยงบอลทะลุผ่านกองหลังของคู่แข่ง พลิกตัวส่งบอลไปให้ภาคภูมิซึ่งวิ่งเติมมาทางปีกซ้าย แต่จังหวะนั้นสารวัตรปลื้มวิ่งเข้ามาสกัดบอลเอาไว้ได้ก่อน ทำให้ภาคภูมิต้องหยุดชะงัก"เชี่ย! ไอ้ห่านี่แมร่งไวชิปหาย” ภาคภูมิตะโกนอย่างหงุดหงิด ก่อนจะหันกลับไปมองคนที่อุตส่าห์เลี้ยงบอลมาได้ตั้งไกลแล้ว“…” อรรถส่ายหน้าพร้อมกับเลิกเสื้อขึ้นสูงเพื่อปากซับเหงื่อเกมดำเนินไปจนกระทั่งทีมของพวกเขาสบโอกาสอีกครั้งหนึ่ง โดยคราวนี้ฉีเป็นคนได้บอลใกล้ประตูฝั่งตรงข้ามที่สุด สารวัตรปลื้มพยายามเข้ามาประกบ แต่ด้วยความเร็วของเพื่อนเขาที่ส่งไม่ต่อให้ ก่อนที่เขาจะรีบใช้โอกาสพลิกหลบอย่างรวดเร็วและง้างเท้ายิงลูกบอลเต็มแรงทางฝั่งประตูทีมคู่แข่งสกอร์คะแนนปรับเปลี่ยนเป็น 1 - 0 โดยที่ทีมขอ

ตอนที่ 13/2เมื่อเข้าไปถึงภายในอู่ ลีลี่พบว่าบรรยากาศครึกครื้นไม่ต่างจากที่คิดไว้ เสียงหัวเราะ เสียงพูดคุย และเพลงที่เปิดดังจากลำโพงเก่า ๆ ดังก้องไปทั่วอู่เธอมองหาเฮียอรรถในกลุ่มชายฉกรรจ์นับสิบ ในมือของแต่ละคนถือแก้วเหล้าและเบียร์กันทุกคน แต่คนที่เธอมาตามหากลับไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา แล้วเฮียอรรถหายไปไหน“อ้าว! ลี่ มานี่ได้ยังไง?” เป็นเฮียฉีสังเกตเห็นเธอก่อนที่เพื่อนคนอื่นๆ จะมองมา เขาวางแก้วลงและส่งยิ้มให้“ม๊าเอื้องบอกให้ลี่มาตามเฮียอรรถน่ะ เฮียอรรถอยู่ที่นี่ไหม?” ลีลี่ตอบพร้อมกับกวาดสายตาหาคนที่เธอต้องการ“ไอ้อรรถ! เมียมึงมาตามแล้วโว้ย!” เฮียเชษที่เดินตามหลังมาเสียงดังขึ้นจนทุกคนตกใจพร้อมทั้งหัวเราะคิกคัก ท่าทางจะเมายังไม่สร่าง“มันเดินไปข้างหลังนู้น เห็นว่าไปเข้าห้องน้ำ” เฮียฉีชี้มือบอกทางให้กับลีลี่ด้านหลังอู่ของเฮียฉีจะเป็นบ้านพักหลังเล็กๆ ที่เพิ่งสร้างเสร็จ เพื่อใช้เป็นที่อยู่อาศัย ลีลี่คิดว่าเฮียอรรถคงจะไปเข้าห้องน้ำที่บ้านหลังเล็กของเฮียฉี ซึ่งน่าจะมีลูกกับเมียของเฮียฉีพักอาศัยอยู่หญิงสาวมองแสงไฟสว่างตลอดทางเดินที่ตัดสินใจเดินอ้อมมาดู เธอเห็นหลังอู่ที่เคยเป็นที่รกร้างทว่าตอ

ตอนที่ 14/106.00 น.เช้าวันถัดมา ชายหนุ่มวิ่งเยาะแยะมาในชุดนักวิ่งพร้อมความมั่นใจ เขาต้องเตรียมพร้อมร่างกายก่อนที่จะถึงวันแข่งขันจริงในอีกไม่กี่วันข้างหน้าสถานที่ที่เขาใช้ในการวิ่งในตอนเช้าของวันนี้ ไม่ใช่นี่ไหนไกล แต่เป็นถนนในซอยของบ้านเขาเอง ซึ่งถัดไปไม่ถึงห้าสอบเมตรด้วยซ้ำก็จะเป็นร้านกาแฟของของลีลี่ที่ตั้งอยู่หน้าบ้านของเธอเองขณะที่ยังวิ่งอยู่ข้างทาง เขายกแขนขึ้นมามองนาฬิกาที่สวมใส่เพื่อตรวจดูระยะทางการวิ่งของตนเอง เขาวิ่งตั้งแต่ตีห้ากว่าๆ แล้ว จนกระทั่งตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเช้า อีกหน่อยถ้าร้านของลีลี่เปิดเจ็ดโมง เขาคิดว่าวันนี้จะเข้าไปซื้อกาแฟสักหน่อยสองขายาวๆ เร่งฝีเท้าวิ่งต่ออีกสักพัก อากาศในยามเช้ามันช่างดีมากกว่าที่คิด ซึ่งนานครั้งกว่าที่เขาจะยอมลุกขึ้นมาวิ่งในเวลาแบบนี้ เขาถนัดออกกำลังกายตอนเย็นๆ มากกว่ากระทั่งเสียงนาฬิกาแจ้งเตือนขึ้นว่าตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงตรง ในขณะที่เขาวิ่งอยู่หน้าปากซอย ในหัวของเขาคิดว่าตอนนี้ลีลี่คงจะเปิดร้านแล้ว ถึงได้รีบหมุนตัววิ่งกลับไปเส้นทางเดิมที่ตัวเองผ่านมาเมื่อมาจนถึงหน้าร้านกาแฟของลีลี่ จากที่ตั้งใจว่าวันนี้จะได้เป็นลูกค้าคนแรกของร้าน แต่กล