ตอนที่ 11/2

ตอนที่ 11/2

หลังจากที่ได้ปะทะฝีปากกับลีลี่จนสาแก่ใจแล้ว เขาพยายามที่จะใช้ชีวิตอย่างเป็นปกติสุขในช่วงที่อีกคนเดินกลับบ้านไป วันทั้งวันเขาปล่อยไปโดยเปล่าประโยชน์ ทั้งนั่งทั้งนอน ทั้งเดินไปหยอกล้อกับเจ้าจู๋ สักพักก็ยกมือขึ้นมาปลดล็อคหน้าจอมือถือของตนเอง จ้องมองหน้าจออยู่นาน เสร็จแล้วก็เก็บมันทิ้งลงไว้เหมือนเดิม เป็นแบบนี้ตั้งแต่บ่ายยันเย็น จนกระทั่งตอนนี้เป็นเวลาเกือบทุ่มกว่าแล้วก็ยังจ้องมองมือถืออยู่แบบนั้น ซึ่งเขาก็ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไม

“เบื่อชิปหาย” เขาบ่นพึมพำอยู่กับตัวเอง ขณะที่เสียงจากด้านในครัวก็ดังมาเป็นระยะ เพราะว่ามีคนกำลังทำมื้อค่ำอยู่ด้านในนั้น แม่ของเขาทำอาหารช้าเพราะท่านเลิกค่ำ เห็นว่ามีงานจัดกิจกรรมที่โรงเรียนจึงต้องเลิกช้ากว่าปกติ ส่วนพ่อของเขานั้นตอนนี้ยังอยู่ที่คลินิกหลังจากที่ท่านเลิกงานจากโรงพยาบาลตอน 5 โมงเย็น ท่านก็รีบขับรถไปตรวจคนไข้ต่อที่คลินิกของท่านเลย

ใครๆ ก็บอกว่าพ่อกับแม่ของเขาขยันมาก ซึ่งแตกต่างจากเขาเองที่เป็นลูกไม้หล่นไกลต้น ขนาดเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านแท้ๆ พ่อกับแม่ให้ความสำคัญกับเขาเพียงคนเดียวตั้งแต่เด็กจนถึงตอนโต พวกท่านสั่งสอนมาไม่รู้กี่เรื่อง แต่