ตอนที่ 19/1บรื้นนนนๆๆ“โอ้ย หนวกหูโว้ยยย! ใครมันมาเสียงดังแถวนี้วะ บ้านคนนะเว้ย ไม่ใช่สนามแข่งรถ”เสียงดังก้องกังวานมาจากทางหน้าบ้านตัวเอง หมวดหลุนที่กำลังพักผ่อนนั่งดูทีวีอยู่ในบ้านจำเป็นต้องออกมาดูว่าใครกันที่เอารถมาเร่งเครื่องเสียงดังอยู่หน้าบ้านของเขา เมื่อทนอยู่เฉยๆ ต่อไปไม่ได้ จึงต้องออกดูมาให้เห็นกับตาหมวดหลุนเดินออกมาพร้อมกับสีหน้าขึงขัง เขาสวมกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดเก่าๆ ดูเป็นวันสบายๆ ที่เขาอยากจะพักผ่อน แต่เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มเหมือนท้าทายทุกความสงบในละแวกนั้นเมื่อประตูบ้านเปิดออก สายตาของหมวดหลุนก็ปะทะเข้ากับ Lamborghini Aventador สีน้ำเงินฉูดฉาดจอดอยู่ตรงข้ามถนน คนขับลดกระจกลง เผยให้เห็นใบหน้าของชายหนุ่มที่ดูมั่นใจและหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ซึ่งเป็นลูกสาวของเขาเอง“ไอ้อรรถ! มึงเองเหรอ!” หมวดหลุนร้องเสียงดัง พร้อมชี้นิ้วไปที่รถหรูราวกับจะปลุกระดมให้ทุกคนในซอยออกมาดูเฮียอรรถลดแว่นกันแดดลงช้าๆ ยิ้มมุมปากพลางตอบกลับด้วยเสียงเรียบ ๆ แต่ฟังดูแฝงความยียวน“ใช่ อรรถเองน้า ขอโทษนะที่เสียงดัง พอดีว่ารถใหม่มันแรง”“หนอย... พ่องสิ! ไอ้เด็กเวรนี่ มึงไปขโมยรถใครมาขับ แล้วนี่ลี
ตอนที่ 19/2‘ที่อรรถลงทุนซื้อรถราคาสี่สิบกว่าล้านเนี่ย ไม่ใช่เพราะต้องการจะอวดว่าตัวเองมีเงินหรอก แต่เป็นเพราะอรรถอยากให้ทั้งน้าจีและน้าหลุนเห็นว่าอรรถเองก็มีเงินพอที่จะเลี้ยงดูลี่ได้เหมือนกัน ไม่ใช่คนไม่เอาอ่าวเหมือนอย่างที่น้าหลุนชอบพูด แค่รถอรรถยังซื้อเงินสดได้เลย แล้วทำไมแค่ยอมให้ลี่แต่งงานกับอรรถถึงจะทำไม่ได้ น้าหลุนอยากได้สินสอดเท่าไหร่ว่ามาเลย อรรถจะหาให้’คำพูดของเฮียอรรถที่พูดกับพ่อของเธอยังคงดังก้องอยู่ในหัว ถึงแม้ตอนนี้จะแยกย้ายกันกลับบ้านไปแล้วก็ตามแต่ลีลี่นั่งอยู่ในห้องนอนของตัวเอง จ้องมองเพดานขาวด้วยความรู้สึกที่ตีกันยุ่งเหยิงในใจ คำพูดของเฮียอรรถยังดังก้องอยู่ในหัวเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า“ลี่จะเชื่อมั่นเฮียได้จริงๆ ใช่ไหม…” เธอพึมพำเบาๆ กับตัวเอง สิ่งที่เขาได้พูดและการกระทำที่บ่งบอกว่าเขาพร้อมดูแลผุ้หญิงคนนี้ที่เคยวิ่งไล่ตามความรักของเขามานานลีลี่รู้ดีว่าเฮียอรรถทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ตัวเอง แต่ในใจก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าทุกสิ่งที่เขาทำนั้นจะเพียงพอที่จะเปลี่ยนความคิดของพ่อเธอได้จริงหรือเปล่าเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะความคิด ลีลี่หยิบมันขึ้นมาและเห็นชื่อของเฮียอรรถปรากฏบ
ตอนที่ 19/3ยามเย็นแสงอาทิตย์สีส้มทองฉาบไปทั่วท้องฟ้า เฮียอรรถขับรถพาลีลี่มายังสวนสุขภาพที่อยู่ติดกับอ่างเก็บน้ำ มองไปรอบๆ มีภูเขารายล้อม มีต้นดอกเฟื่องฟ้าสวยๆ รายรอบสองข้างทางที่วิ่งผ่าน บรรยากาศยามเย็นสดชื่นด้วยสายลมที่พัดเอาของน้ำเย็นๆ แตะเข้าปลายจมูก“เหนื่อยหรือยัง?” เฮียอรรถวิ่งเยาะๆ ข้างๆ กับหญิงสาว ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง เพราะเห็นว่านานทีปีหนคนอย่างลีลี่ถึงจะออกมาวิ่งกับเขาทีลีลี่มองไปรอบๆ ก่อนจะยิ้มพร้อมกันกับที่ชูสองนิ้วขึ้นมาให้เขามอง “แฮ่ก ๆ เหนื่อยสิ แต่ลี่สู้ไหว!”“แต่พักก่อนดีกว่า เพิ่งมาวิ่งครั้งแรกกล้ามเนื้อจะฉีกเอา” เขาพูดอย่างเป็นห่วง ก่อนที่ทั้งคู่จะค่อยๆ ลดความเร็วลง กระทั่งพากันเดินมานั่งอยู่ตรงซีเมนส์ที่กั้นขอบอ่างเก็บน้ำสายลมเย็นพัดผ่านช่วยลดความเหนื่อยหลังจากการวิ่ง ลีลี่เอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำจากกระเป๋าแล้วส่งให้เฮียอรรถ“ดื่มน้ำก่อนเฮีย”เขารับขวดน้ำมาแล้วยิ้ม “ขอบใจนะ”หลังจากพักจนหายเหนื่อย เฮียอรรถหันไปมองหน้าลีลี่ “ยืนมือมาหน่อยสิ” เขาบอกพลางบังคับด้วยสายตา ลีลี่แม้ว่าจะยังมึนงง แต่ก็ยอมยื่นมือออกมาหาเขาเฮียอรรถหยิบกระเป๋ากีฬาใบเล็กขึ้นมาเปิดซิป ค้นหาอ
THE ENDสองเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในที่สุดวันนี้ก็มาถึง มันเป็นวันสำคัญที่ลีลี่และเฮียอรรถจะได้เริ่มต้นชีวิตคู่ด้วยกันสักที ในวันแต่งงานของพวกเขาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น และความสุข ความยินดี จากแขกเหรื่อที่มาร่วมงานในห้องแต่งตัวของลีลี่ ดอกไม้หลากสีถูกจัดวางไว้รอบๆ พร้อมแสงจากหลอดไฟที่ทำให้บรรยากาศดูอบอุ่นและโรแมนติก ลีลี่ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ดั่งที่เธอเคยจินตนาการฝันใฝ่ เธอยืนหน้ากระจก ดูตัวเองในชุดนี้และนึกถึงเรื่องราวทั้งหมดที่นำพาเธอมาที่นี่ได้แม่ของลีลี่ที่ยืนข้างๆ ยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อเห็นลูกสาวเติบโตมาเป็นผู้หญิงที่งดงามและแข็งแกร่ง“ลูกสวยมากนะ” แม่พูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น“ก็ลี่ถอดแบบม๊ามาเต็มๆ ไงล่ะ” ลีลี่ตอบด้วยรอยยิ้ม ยีนส์เด่นขนาดนี้จะไม่สวยเหมือนแม่ตัวเองแล้วจะเหมือนใครกันในขณะที่อีกฝั่งหนึ่ง เฮียอรรถยืนรอในห้องพิธี เขาสวมชุดสูทสีดำที่ดูเรียบหรูเหมาะสมกับงานของเขา แต่ความรู้สึกในใจกลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและตื่นตัว เขามองไปที่หน้าประตูของห้องด้วยความหวังว่าเจ้าสาวจะปรากฏตัวออกมาในอีกไม่ช้าเมื่อพิธีเริ่มต้นขึ้น เสียงเพลงเริ่มเล่นและบรรยากาศของงานแต่งงานกลายเ
ตอนที่ 1/1"อื้อ... เฮีย"เสียงร้องครางในลำคอเล็กเปล่งออกมาเบาๆ เย้าอารมณ์ แสร้งทำเป็นต่อต้านฝ่ามือหนา ขาเรียวเล็กหนีบเข้าหากันเพื่อปิดกลีบดอกไม้งามของตัวเองเอาไว้ภายในห้องสีขาวสะอาดตาพร้อมกับกลิ่นเทียนหอมอโรม่าที่เธอเป็นคนจุดทิ้งไว้เองกับมือ เพื่อสร้างบรรยากาศเย้ายวนให้อีกฝ่ายเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ลีลี่ รินลดา เธอถือโอกาสรุกล้ำเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของเพื่อนบ้าน ในขณะที่เจ้าของห้องเขาไม่อยู่ เพราะคนที่ฝากกุญแจบ้านทั้งสองได้ฝากฝังเอาไว้ ในยามนี้ที่พวกท่านเพิ่งออกไปทำธุระต่างจังหวัดด้วย เหลือเพียงลูกชายของเจ้าบ้านที่ยังอยู่ทว่าก่อนหน้านี้ เฮียอรรถ อัครเดช หายหัวไปเที่ยวที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ทิ้งบ้านไว้ให้คนอื่นดูแล เธอเลยจุดประกายความคิดบางอย่างขึ้นมา ก่อนที่จะเดินมาไขกุญแจเข้าบ้านอย่างถือวิสาสะ กระทั่งเมื่อชายหนุ่มลูกเจ้าของบ้านกลับขับรถกลับมาถึงและ... สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นหลังจากนี้"เธอเสียงเบาๆ หน่อยดิ๊" ชายหนุ่มวัย 28 กำลังเอ็ดคนที่เอาแต่ทำเสียงครางดึงระงม ราวกับอยากป่าวประกาศให้คนรู้กันทั้งซอยเขาไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนเข้ามาได้อย่างไร แต่ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกใจนัก เพราะที่ผ่านม
ตอนที่ 1/2คนถูกถามก็บ่ายเบี่ยงไม่อยากตอบ กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่แล้ว จะอะไรกันนักหนา ให้กูเอาสักทีเถอะแม่คุณ... เงี่*นจะตายห่าอยู่แล้วมือเล็กก็เอาแต่ปิดส่วนสงวนของตัวเองเอาไว้ แม้จะพิงพนักหัวชนขอบเตียงหยั่งขาขึ้นเป็นรูปตัว M ตามคำสั่งอีกคนแล้ว ทว่ายังอยากหยั่งเชิงรอคำตอบจากอีกฝ่าย เพื่อยืนยันว่าสิ่งที่ตนเองทำอยู่ตอนนี้จะเป็นการตัดสินใจที่ไม่ผิดพลาด"ลี่ชอบเฮียนะ"ร่างสูงไม่ตอบ เอาแต่มุดหน้าหาความหอมหวานจากซอกคอขาว ไล่ปลายจมูกพรมจูบลงต่ำมาเรื่อยๆ กระทั่งมาหยุดอยู่ที่เนื้ออวบนุ่มที่มันแทบจะทะลักออกมาจากเดรสรัดรูปของเธออยู่แล้ว ปกติไม่เคยเห็นลีลี่ใส่ชุดแบบนี้ ไม่ว่าจะตอนไหนเขาก็เห็นแต่เสื้อผ้าธรรมดาๆ เสื้อยืดกับกางเกงขายาวสบายๆ ส่วนใบหน้านี่แทบไม่แต่งเลยด้วยซ้ำ แต่ก็ยังดูดีคงจะอาศัยงานผิวที่ได้มาจากกำเนิดของตัวเองล้วนๆ เลยมั้ง ขนาดวิ่งตากแดดตากลมตามเขาต้อยๆ ก็ยังไม่เห็นดำคล้ำเลยสักนิด"เฮียอรรถ งื้อออ... ตอบลี่มาา""จิ๊!" จะอะไรกับกูนักหนาวะลี่เมื่อถูกอีกฝ่ายเอามือขึ้นป้องตัวเองจากคนกำลังหิวกระหาย อัครเดชจำต้องผละใบหน้าตัวเองออกมาจากความอวบอิ่มตรงหน้า เขาหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยที่ลีลี
ตอนที่ 1/3หลังจากวันนั้นมานี่ 3 วันแล้ว ที่เกิดเรื่องขึ้นวันนั้น สุดท้ายทั้งคู่ก็หาข้อสรุปกันไม่ได้ คนที่บุกรุกขึ้นบ้านคนอื่นก็ยอมเดินกลับมาบ้านตัวเองด้วยสภาพห่อเหี่ยวไปทั้งตัว ส่วนคนที่อยากจะเอาแต่ตัวลี่ก็ต้องคิดใหม่ จากที่ก่อนหน้านั้นไปกินเหล้าที่บ้านเพื่อนกำลังกรึ่มๆ เมาได้ที่ ก็เกิดอยากเอาลี่ขึ้นมา ทว่าพอฝ่ายนั้นซักไซ้หวังจะเอาเขามาเป็นผัวจริงๆ ให้ได้ จากที่กรึ่มๆ เมา ก็ต้องสร่างขึ้นมาทันตา และแล้วก็เลยคิดใหม่ได้ว่าต่อให้คุณเธอ จะหุ่นสวย ผิวดี ตาคม นมโต และน่าจะเยเย้สักแค่ไหน แต่ถ้าขึ้นชื่อว่าลีลี่เด็กสาวขี้บ่นข้างบ้าน ต่อให้วันนั้นเขาจะปวดค*วยตัวเองจนอยากจะแย่รูใส่แค่ไหนก็ต้องหักห้ามใจ และปล่อยให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้นไม่ได้"ไอ้อรรถ เป็นห่าอะไรวะวันนี้ไม่มีสมาธิเลยนะมึง" ไอ้เชี่ยว หรือน้ำเชี่ยว สายธาร ปัฐมาทร ลูกชายเจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้างและอุปกรณ์การก่อสร้าง หนึ่งในเพื่อนร่วมทีมในสนามบอลคนสนิทเดินถือน้ำขวดมากระแทกใส่อกเขาแบบเล่นทีจริงก็วันนี้แมตช์สำคัญที่ทีมเขากำลังจะเอาแต้มคืนมาได้ หลังจากที่เคยแพ้ทีมนั้นมาสัปดาห์ที่แล้ว แต่แล้วก็แพ้ทีมนั้นอีกรอบด้วยสกอร์ 1-3 เกือบตีไข่ไม
ตอนที่ 2/1ลีลี่ออกจากร้านกาแฟของตัวเองมาได้ ก็รีบมาหาผู้ชายถึงที่สนามฟุตบอลเลย ใช้เวลาเคลียร์ร้านกาแฟซึ่งเป็นกิจการเล็กๆ ของตัวเองมาได้ก็ไม่ถึง 1 ชั่วโมงวันนี้เพื่อนของเฮียอรรถแวะไปซื้อกาแฟที่ร้าน ถึงได้รู้ว่ามีแข่งบอลกันที่นี่ สโมสรของพ่อเฮียฉีและที่ลี่ต้องรีบแว๊นมอไซค์มา ก็เพราะรู้ว่าหลังจากเขาเลิกแข่งกันแล้วกลุ่มชายฉกรรจ์นับ 10 คน จะแวะกันไปที่ไหนต่อ“ตามมาทำไม?” เฮียอรรถส่งสายตารำคาญมองหน้าลี่ เขาถอนหายใจใส่เธอเป็นประจำจนเริ่มชินแล้ว3 วันแล้วที่ป๊าม๊าของเฮียอรรถไปธุระต่างจังหวัดยังไม่กลับ จากเดิมที่กำหนดบอกว่าจะกลับมื่อวาน ทว่ายังติดงานจัดการธุระฝั่งนั้นไม่แล้วเสร็จ ได้ข่าวว่าญาติฝั่งครูเอื้องเสียก็เลยต้องรีบไปกะทันหัน แต่เฮียอรรถไม่ได้ไปด้วย ซึ่งลี่เองก็ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด“ก็มาตามเฮียกลับบ้านไง” มืดค่ำไม่รู้จักทางกลับบ้าน ทั้งที่ก็รู้ว่าไม่มีคนอยู่ แทนที่รู้สึกเป็นห่วงบ้านกลับเอาเวลามาเที่ยวเตร่“นี่ เป็นแม่รึไงกัน? รำคาญ” เขาตำหนิคนมาใหม่พร้อมกับเดินมุ่งตรงไปที่รถ เพื่อนขับออกไปกันทุกคนแล้ว จะเหลือก็แต่เขากับไอ้เชี่ยวนี่แหละ ที่กำลังจะตามไปติดๆไม่นานเพื่อนรักของเขาก็ตามตู
THE ENDสองเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในที่สุดวันนี้ก็มาถึง มันเป็นวันสำคัญที่ลีลี่และเฮียอรรถจะได้เริ่มต้นชีวิตคู่ด้วยกันสักที ในวันแต่งงานของพวกเขาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น และความสุข ความยินดี จากแขกเหรื่อที่มาร่วมงานในห้องแต่งตัวของลีลี่ ดอกไม้หลากสีถูกจัดวางไว้รอบๆ พร้อมแสงจากหลอดไฟที่ทำให้บรรยากาศดูอบอุ่นและโรแมนติก ลีลี่ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ดั่งที่เธอเคยจินตนาการฝันใฝ่ เธอยืนหน้ากระจก ดูตัวเองในชุดนี้และนึกถึงเรื่องราวทั้งหมดที่นำพาเธอมาที่นี่ได้แม่ของลีลี่ที่ยืนข้างๆ ยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อเห็นลูกสาวเติบโตมาเป็นผู้หญิงที่งดงามและแข็งแกร่ง“ลูกสวยมากนะ” แม่พูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น“ก็ลี่ถอดแบบม๊ามาเต็มๆ ไงล่ะ” ลีลี่ตอบด้วยรอยยิ้ม ยีนส์เด่นขนาดนี้จะไม่สวยเหมือนแม่ตัวเองแล้วจะเหมือนใครกันในขณะที่อีกฝั่งหนึ่ง เฮียอรรถยืนรอในห้องพิธี เขาสวมชุดสูทสีดำที่ดูเรียบหรูเหมาะสมกับงานของเขา แต่ความรู้สึกในใจกลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและตื่นตัว เขามองไปที่หน้าประตูของห้องด้วยความหวังว่าเจ้าสาวจะปรากฏตัวออกมาในอีกไม่ช้าเมื่อพิธีเริ่มต้นขึ้น เสียงเพลงเริ่มเล่นและบรรยากาศของงานแต่งงานกลายเ
ตอนที่ 19/3ยามเย็นแสงอาทิตย์สีส้มทองฉาบไปทั่วท้องฟ้า เฮียอรรถขับรถพาลีลี่มายังสวนสุขภาพที่อยู่ติดกับอ่างเก็บน้ำ มองไปรอบๆ มีภูเขารายล้อม มีต้นดอกเฟื่องฟ้าสวยๆ รายรอบสองข้างทางที่วิ่งผ่าน บรรยากาศยามเย็นสดชื่นด้วยสายลมที่พัดเอาของน้ำเย็นๆ แตะเข้าปลายจมูก“เหนื่อยหรือยัง?” เฮียอรรถวิ่งเยาะๆ ข้างๆ กับหญิงสาว ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง เพราะเห็นว่านานทีปีหนคนอย่างลีลี่ถึงจะออกมาวิ่งกับเขาทีลีลี่มองไปรอบๆ ก่อนจะยิ้มพร้อมกันกับที่ชูสองนิ้วขึ้นมาให้เขามอง “แฮ่ก ๆ เหนื่อยสิ แต่ลี่สู้ไหว!”“แต่พักก่อนดีกว่า เพิ่งมาวิ่งครั้งแรกกล้ามเนื้อจะฉีกเอา” เขาพูดอย่างเป็นห่วง ก่อนที่ทั้งคู่จะค่อยๆ ลดความเร็วลง กระทั่งพากันเดินมานั่งอยู่ตรงซีเมนส์ที่กั้นขอบอ่างเก็บน้ำสายลมเย็นพัดผ่านช่วยลดความเหนื่อยหลังจากการวิ่ง ลีลี่เอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำจากกระเป๋าแล้วส่งให้เฮียอรรถ“ดื่มน้ำก่อนเฮีย”เขารับขวดน้ำมาแล้วยิ้ม “ขอบใจนะ”หลังจากพักจนหายเหนื่อย เฮียอรรถหันไปมองหน้าลีลี่ “ยืนมือมาหน่อยสิ” เขาบอกพลางบังคับด้วยสายตา ลีลี่แม้ว่าจะยังมึนงง แต่ก็ยอมยื่นมือออกมาหาเขาเฮียอรรถหยิบกระเป๋ากีฬาใบเล็กขึ้นมาเปิดซิป ค้นหาอ
ตอนที่ 19/2‘ที่อรรถลงทุนซื้อรถราคาสี่สิบกว่าล้านเนี่ย ไม่ใช่เพราะต้องการจะอวดว่าตัวเองมีเงินหรอก แต่เป็นเพราะอรรถอยากให้ทั้งน้าจีและน้าหลุนเห็นว่าอรรถเองก็มีเงินพอที่จะเลี้ยงดูลี่ได้เหมือนกัน ไม่ใช่คนไม่เอาอ่าวเหมือนอย่างที่น้าหลุนชอบพูด แค่รถอรรถยังซื้อเงินสดได้เลย แล้วทำไมแค่ยอมให้ลี่แต่งงานกับอรรถถึงจะทำไม่ได้ น้าหลุนอยากได้สินสอดเท่าไหร่ว่ามาเลย อรรถจะหาให้’คำพูดของเฮียอรรถที่พูดกับพ่อของเธอยังคงดังก้องอยู่ในหัว ถึงแม้ตอนนี้จะแยกย้ายกันกลับบ้านไปแล้วก็ตามแต่ลีลี่นั่งอยู่ในห้องนอนของตัวเอง จ้องมองเพดานขาวด้วยความรู้สึกที่ตีกันยุ่งเหยิงในใจ คำพูดของเฮียอรรถยังดังก้องอยู่ในหัวเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า“ลี่จะเชื่อมั่นเฮียได้จริงๆ ใช่ไหม…” เธอพึมพำเบาๆ กับตัวเอง สิ่งที่เขาได้พูดและการกระทำที่บ่งบอกว่าเขาพร้อมดูแลผุ้หญิงคนนี้ที่เคยวิ่งไล่ตามความรักของเขามานานลีลี่รู้ดีว่าเฮียอรรถทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ตัวเอง แต่ในใจก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าทุกสิ่งที่เขาทำนั้นจะเพียงพอที่จะเปลี่ยนความคิดของพ่อเธอได้จริงหรือเปล่าเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะความคิด ลีลี่หยิบมันขึ้นมาและเห็นชื่อของเฮียอรรถปรากฏบ
ตอนที่ 19/1บรื้นนนนๆๆ“โอ้ย หนวกหูโว้ยยย! ใครมันมาเสียงดังแถวนี้วะ บ้านคนนะเว้ย ไม่ใช่สนามแข่งรถ”เสียงดังก้องกังวานมาจากทางหน้าบ้านตัวเอง หมวดหลุนที่กำลังพักผ่อนนั่งดูทีวีอยู่ในบ้านจำเป็นต้องออกมาดูว่าใครกันที่เอารถมาเร่งเครื่องเสียงดังอยู่หน้าบ้านของเขา เมื่อทนอยู่เฉยๆ ต่อไปไม่ได้ จึงต้องออกดูมาให้เห็นกับตาหมวดหลุนเดินออกมาพร้อมกับสีหน้าขึงขัง เขาสวมกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดเก่าๆ ดูเป็นวันสบายๆ ที่เขาอยากจะพักผ่อน แต่เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มเหมือนท้าทายทุกความสงบในละแวกนั้นเมื่อประตูบ้านเปิดออก สายตาของหมวดหลุนก็ปะทะเข้ากับ Lamborghini Aventador สีน้ำเงินฉูดฉาดจอดอยู่ตรงข้ามถนน คนขับลดกระจกลง เผยให้เห็นใบหน้าของชายหนุ่มที่ดูมั่นใจและหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ซึ่งเป็นลูกสาวของเขาเอง“ไอ้อรรถ! มึงเองเหรอ!” หมวดหลุนร้องเสียงดัง พร้อมชี้นิ้วไปที่รถหรูราวกับจะปลุกระดมให้ทุกคนในซอยออกมาดูเฮียอรรถลดแว่นกันแดดลงช้าๆ ยิ้มมุมปากพลางตอบกลับด้วยเสียงเรียบ ๆ แต่ฟังดูแฝงความยียวน“ใช่ อรรถเองน้า ขอโทษนะที่เสียงดัง พอดีว่ารถใหม่มันแรง”“หนอย... พ่องสิ! ไอ้เด็กเวรนี่ มึงไปขโมยรถใครมาขับ แล้วนี่ลี
ตอนที่ 18/3หลังจากที่เฮียอรรถบอกเมื่อวานนี้ ลีลี่แทบจะไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยว่าเขาจะลากเธอมาจนถึงเต็นท์รถจริงๆ แล้วแถมยังพามาไกลถึงกรุงเทพฯ อีกด้วย เดินทางสองชั่วโมงกว่า เธอแทบจะบ่นเขามาตลอดทางทีแรกก็คิดว่าเขาคงจะพูดเล่นๆ เพื่อเอาชนะ แต่ที่ไหนได้ตอนนี้กลับกลายมาเป็นลูกค้าของเต็นท์รถยุโรปยี่ห้อดังที่ใครๆ ต่างก็ใฝ่ฝันว่าจะอยากได้ครอบครองแล้วการแต่งตัวของเธอในวันนี้ มันช่างไม่ได้เข้ากับร้านรถหรูราคาแพงแบบนี้สักนิดเลยด้วยซ้ำ เฮียอรรถเองก็ไม่ต่างกัน เสื้อยืดสีเทากับกางเกงยีนส์ขาดๆ บวกกับรองเท้าแตะพากันเดินเข้ามาได้ถึงข้างในก็ดีแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ไล่กลับ ไม่มีสง่าราศรีเลยสักนิดว่าจะมีเงินซื้อ“เฮีย แน่ใจนะว่าพาลี่ไม่มาผิดร้านน่ะ?” เธอบ่นขณะที่กอดอกยืนมองรอบๆ เต็นท์รถ“อุตส่าห์ตื่นแต่เช้าพามา จะผิดร้านได้ไงล่ะ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ พร้อมรอยยิ้มเล็กๆลีลี่ทำหน้ามุ่ย “ถ้าเฮียไม่ซื้อจริงลี่จะโกรธเลยนะ เสียเวลามาก”เฮียอรรถหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเอามือแตะหลังเธอเบาๆ พาเดินไปยังโซนรถที่จอดเรียงราย “โห พามาขนาดนี้ ยังจะว่าโกหกอีก”ลีลี่มองรถคันใหญ่คันเล็กที่จอดอยู่ตรงหน้า เธออดที่จะรู้สึกตื่
ตอนที่ 18/2หลายวันผ่านพ้นไปจนใกล้จะถึงช่วงสิ้นปี สิ่งที่ลีลี่ยังคงได้รับต่อเนื่องคือความสม่ำเสมอจากเฮียอรรถที่เคยรับปากเอาไว้ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขาเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ ท่ามกลางสายตาของผู้ใหญ่ลีลี่ยังคงเข้านอกออกในบ้านของเขาอย่างที่เคยทำ ส่วนเขาเองก็ไปมาหาสู่บ้านเธอด้วยเช่นกันคืนนี้มีงานกาชาดที่จัดขึ้นในช่วงส่งท้ายประจำปี เขาพาลีลี่ออกมาเดินเล่นหาของกินเล่นภายในงานแบบสองต่อสอง ทางม๊าของเธอก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่คนที่ยังมีท่าทีไม่พอใจก็คงมีแค่คนเดียวก็คือป๊าของลี่เอง“หนาวไหม? เสื้อแขนยาวก็ไม่ยอมเอามา” เขาว่าพลางมองค้อนใส่เธอก่อนหน้านี้เฮียอรรถนั่งรอลี่อยู่ที่บ้านระหว่างที่เธอเองกำลังอาบน้ำแต่งตัวอยู่ หลังจากที่ลงมาพร้อมกับชุดง่ายๆ สบายๆ อย่างเสื้อครอบกับกระโปรงยีนส์สั้นเหนือเข่า เขาก็เอาแต่ทำหน้าดุจนกระทั่งมาถึงงาน“ลี่บอกแล้วไงว่าไม่หนาว” อากาศเมืองไทยในมันจะหนาวได้แค่ไหนกับเชียว ลี่คิดในใจแบบนั้น“ดึกมาเดี๋ยวก็หนาว” กว่าจะเดินทั่วก็ดึกกันพอดี และกว่าจะถึงบ้านอีก อีกอย่างที่ทำให้เขาต้องบ่นก็เพราะชุดที่ลี่ใส่ออกมานี่แหละ ทั้งกระโปรงก็สั้นเกินไป ไหนเสื้อตัวเล็กที่หดรัดรูปจนนึกว่าเ
ตอนที่ 18/1พี่หนานเดินนำสารวัตรปลื้มออกไปนอกร้าน ลีลี่มองตาคนทั้งสองที่ขึ้นรถออกไปไหนสักที่ด้วยกันแล้ว ไม่รู้ว่าพี่สาวของลี่ไปพูดเกลี้ยกล่อมสารวัตรได้ด้วยคำไหน เขาถึงได้ยอมออกไปแต่โดยดี จนกระทั่งตอนนี้สถานการณ์ค่อนข้างคลี่คลายลงได้แล้วเฮียภูมิหันมาหาลีลี่ขณะที่พวกเขายังนั่งที่โต๊ะ ส่วนเธอยืนทำคัพเค้กต่อจากพี่สาวที่เพิ่งออกไปข้างนอก “นี่ลี่...เฮียจะบอกอะไรให้นะ เมื่อกี้น่ะไอ้อรรถจะลุกขึ้นถีบสารวัตรละ ฮ่าๆ”“มึงก็พูดเว่อร์ไป มันก็แค่ด่าสารวัตรอยู่ในใจก็เท่านั้น แต่ด่ายันโคตรเง้าศักราชของเขาเลยไง ฮ่าๆๆ” เฮียฉีตัดบท พร้อมตบไหล่เพื่อนเบาๆแต่แล้วเฮียอรรถก็เบรกเพื่อนเอาไว้ก่อนที่จะได้หัวเราะกันไปใหญ่ “ไอ้พวกเวร หยุดพูดเลย...กูไม่ได้คิดแบบนั้นซะหน่อย เพ้อเจ้อ”ลีลี่มองตามคนทั้งสามที่ยังพูดไม่หยุดพลางส่ายหน้า เอือมระอากับแก้งนี้ โชคดีแล้วที่สารวัตรออกไปได้ อย่างน้อยก็ไม่ต้องทนต่อกลอนกับพวกนักเลงหัวไม้ ทำตัวเป็นเด็กน้อยไม่รู้จักโตส่วนด้านของหนานกับสารวัตรปลื้มที่ตอนนี้ทั้งคู่จับพลัดจับผลูกันมาถึงห้างสรรพสินค้าแล้วก่อนหน้านี้หนานบอกกับสารวัตรว่าเธออยากจะซื้อของบางอย่างเพื่อห่อของขวัญจับสลาก
ตอนที่ 17/3ลีลี่ถือแก้วเครื่องดื่มเดินตรงไปยังโต๊ะของสารวัตรปลื้ม เขายิ้มต้อนรับเธออย่างอ่อนโยนเหมือนเคย ลีลี่วางแก้วลงเบาๆ พลางพยายามรวบรวมความกล้าในใจ คำพูดของพี่หนานยังดังอยู่ในหัว“ลาเต้เย็นไม่หวานเลย ของสารวัตรจ้ะ...”“ขอบคุณครับลี่” เขายิ้ม “มองหน้าพี่แบบนี้มีอะไรหรือเปล่าครับ?”ลีลี่อึกอักทำตัวไม่ถูก ได้แต่ยืนเก้ๆ กังๆ ไม่รู้ว่าจะตอบอีกฝ่ายยังไงดีให้ถนอมน้ำใจของเขามากที่สุด ทว่ายืนอยู่ลังเลคิดหาคำพูดที่ดีได้ไม่นานก็ดันมีลูกค้าเข้ามาใหม่ก่อนคราวนี้เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัดหนักกว่าเดิม เมื่อคนที่มาใหม่เป็นเฮียอรรถกับเพื่อนสนิทของเขาอีกสองคน เฮียภูมิเดินนำหน้าส่วนเฮียอรรถกับเฮียฉีเดินต้อยมาตามหลังหัวใจดวงน้อยๆ หล่นวูบในทันที เมื่อสายตาปะทะเข้ากับเฮียอรรถและคณะเพื่อน เขายังคงมีท่าทีสบายๆ เพราะยังไม่ทันได้มองดูว่าในร้านมีใครบางคนนั่งอยู่ก่อนหน้า ส่วนเฮียภูมิกับเฮียฉ๊ที่เดินมองทางมาก่อน เหมือนจะรับรู้ได้ถึงบรรยากาศอึมครึมภายในร้านแล้ว ก่อนที่พวกเขาจะหยุดเดินแล้วสะกิดไหล่เพื่อนสนิทอย่างเอียอรรถให้เงยหน้าขึ้นมา และจังหวะนั้นเองที่ลีลี่รู้สึกขนลุกไปทั้งตัวในขณะที่เธอยังยืนอยู่ที่โต๊ะขอ
ตอนที่ 17/2“โทรมาทำไม ลี่กำลังจะนอน” ความจริงแล้วเพิ่งจะสามทุ่มเมื่อไม่กี่นาที เธอไม่ใช่คนง่วงเร็วขนาดนั้น ที่แต่พูดไป เพราะอยากจะเล่นตัวใส่เขาก็เท่านั้น(เปิดหน้าต่างหน่อย อยากเห็นหน้าคนง่วงนอน)ลีลี่หันไปมองที่หน้าต่างภายในห้องนอนของตนเองที่ตอนนี้มันถูกปิดเอาไว้อย่างสนิท ห้องนอนของเธอหากเปิดหน้าต่างออกไปแล้วก็จะตรงกันกับห้องนอนของเฮียอรรถพอดีเป๊ะเลย ด้วยความที่ตอนเป็นเด็ก ลีลี่จงใจของม๊ากับป๊าเลือกห้องนอนห้องนี้ด้วยตัวเอง จากที่มันเคยจะกลายเป็นของพี่หนาน ทว่าเธอกลับงอแงอยากได้มัน เพราะรู้ว่าห้องของเฮียอรรถอยู่ตรงกันข้ามพอดีร่างบางเดินเข้ามาใกล้กับหน้าต่างมากขึ้น เธอค่อยๆ แง้มบานหน้าต่างออก ก่อนจะเห็นคนบางคนที่ยังถือสายค้างอยู่ ยืนแก้เสื้อเปลือยท่อนบนถือโทรศัพท์แนบหูอยู่บ้านหลังตรงข้ามชั้นสองพอดีกันกับห้องเธอ“จะโทรมาอวดซิกแพ็คว่างั้น?”กล้ามหน้ามองเป็นรอนสวยบวกกับผิวขาวๆ ของเขา เมื่อโดนไฟในห้องนอนสาดส่อง ที่ออร่าทะลุหน้าต่างออกมา ลีลี่เผลอลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ หากเป็นเมื่อก่อนเธอคงวิ่งแจ้นไปหาเขาถึงห้องแล้ว แต่ตอนนี้ด้วยความฟอร์มจัดที่ยังมีอยู่ มันทำให้ตนเองต้องแสดงท่าทีนิ่งเฉย