Semua Bab ติดที่ใจมันไม่รัก: Bab 41 - Bab 50

ตอนที่ 14/2หลายวันต่อมาที่เขาพยามหาจังหวะเข้าหาลีลี่ ทว่าอีกฝ่ายกลับมีท่าเมินเฉยต่อเขาไม่ว่าจะเป็นในสถานที่แห่งไหน ทั้งที่บ้าน ทั้งที่ร้าน เธอกลายเป็นลีลี่ในอีกเวอร์ชั่นไปเลย และเขาเองก็ไม่มีทางชินแต่วันนี้คงจะไปส่องดูลีลี่ที่ร้านกาแฟไม่ได้เหมือนวันก่อน เพราะวันนี้คือวันที่เขาและทีมต้องลงแข่งขันรายการฟุตบอลสานสัมพันธ์ประจำของภาคตะวัน ซึ่งจัดที่สนามฟุตบอลของสโมสรพัฒนกิจ โดยมีเสี่ยชัชชาติพ่อของเพื่อนสนิทอย่างฉีเป็นประธานร่วมในการแข่งขันครั้งนี้ ซึ่งจะใช้เวลาแข่งขันกันให้จบภายใน 3 วันเขาและเพื่อนมาถึงสนามกันตั้งแต่เช้าตรู่ ในระหว่างที่รอคิวถัดต่อจากคู่ปัจจุบันที่กำลังแข่งขันกันดุเดือด ทีมของสารวัตรกับทีมของจังหวัดใกล้เคียง ตอนนี้คะแนนตีคู่เสมอกันมาได้ 1-1 เขานั่งเก็บรายละเอียด เผื่อว่าคู่ไหนชนะครั้งนี้ หากเข้ารอบลึกๆ ไปก็อาจจะเจอต้องกันกับทีมของเขาภาพของลีลี่ที่เมินเฉยใส่เขาในช่วงหลายวันที่ผ่านมายังคงวนเวียนอยู่ในหัว ทำให้เขาแทบจะเสียสมาธิทุกครั้งที่พยายามคิดถึงการแข่งขัน“ไง? ตั้งแต่วันนั้นยังไม่ได้คุยกันอีกเหรอวะ” ฉี เพื่อนสนิทของเขาเดินเข้ามาแล้วนั่งลงข้างๆ พร้อมยื่นขวดน้ำมาให้ “ม

ตอนที่ 15/1หมั่บ!เขาคว้าแขนเรียวเล็กมากุมเอาไว้ ทั้งที่ไม่เคยต้องทำแบบนี้มาก่อน แต่ตอนนี้สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือการเมินเฉยของลีลี่“เป็นอะไร? โทรไปก็ไม่รับ ส่งข้อความไปก็ไม่ค่อยอ่าน ร้านก็ไม่เปิด” เขารีบรัวคำถามใส่อีกคนไม่ยั้ง หลายวันที่ผ่านมาเขาคิดไม่ตกเลยว่าลีลี่กำลังทำอะไรอยู่“ปล่อย! เจ็บนะ” คนตัวเล็ดขัดขืน เธอพยายามสะบัดแขนออกจากการกอบกุมของเขาใบหน้านิ่งเฉยของเธอแทบไม่ปลายหางตามองเขาด้วยซ้ำ จะมีก็แต่ตัวเขาเองที่จ้องมองเธอไม่วางสายตา โดยเฉพาะบริเวณใบหน้าเนียนใสที่ตอนนี้มันมีรอยช้ำแดงก่ำที่ขอบตรงขอบตาเธอนอนน้อย หรือร้องไห้ คำตอบที่เขากำลังวิเคราะห์ก็น่าจะเป็นอย่างหลัง“เฮียอธิบายทุกอย่างได้นะลี่ สิ่งที่ลี่เห็นวันนั้น...”“เฮียจะอธิบายทำไม? ในเมื่อลี่กับเฮียเราไม่ได้เป็นอะไรกันอยู่แล้ว ลี่ผิดเอง ที่ผ่านมาลี่คิดเองเออเองมาโดยตลอด”น้ำเสียงสั่นเครือที่แทบจะฟังไม่ได้ความ มันทำให้หัวใจของเขาปวดหนึบอย่างไม่ทราบสาเหตุ“ไม่ลี่...”“ลี่ต้องขอโทษเฮียด้วยซ้ำ ที่ลี่เข้าไปวุ่นวายในชีวิตของเฮียอ่ะ ฮึก... ทั้งๆ ที่รู้ดีมาโดยตลอดว่าเฮียไม่เคยรักลี่เลย ตั้งแต่เด็กยันโต เฮียก็ชัดเจนจนไม่รู้ว่า

ตอนที่ 15/3“แน่ใจนะอรรถว่าต้องการแบบนี้จริงๆ แล้วลี่ล่ะ?” จีรนันท์ถามลูกสาวอีกครั้ง เธออยากได้ยินจายกปากของลูกสาวตัวเองมากกว่ามือหนายอมปล่อยมือลีลี่ให้เป็นอิสระ ก่อนที่จะปล่อยให้คนตัวเล็กที่หลบอยู่ทางด้านหลังของเขาได้มีโอกาสเงยหน้ามาขึ้นพูดบ้าง“ลี่...ไม่รู้ม๊า ฮึก” เพราะภายในใจของเธอตอนนี้มันสับสนไปหมด ในหัวมันตีกันระหว่างหัวใจกับสมอง ถ้าเป็นหัวใจเธอจะตอบไปทันทีเลยว่าต้องการเฮียอรรถ ทว่าสมองกลับไม่ได้เป็นไปแบบนั้น เธอยังมีเสียงค้านขึ้นอยู่เพราะบาดแผลและความเจ็บปวดในวันนั้นเป็นส่วนสำคัญให้เธอคิดลังเล“เฮียอยากให้เธอรู้ว่าเฮียจะไม่เปลี่ยนใจ” ชายหนุ่มจ้องเข้ามาในดวงตาที่สั่นไหวของเธออีกครั้ง ไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดมันจริงแท้มากแค่ไหน เธอไม่อาจจะจะเชื่อใจของเธอได้เหมือนเดิม“ลี่ไม่พร้อม ลี่ตัดสินใจตอนนี้ไม่ได้ม๊า ฮึกก! ลี่ไม่พร้อม...” ลีลี่ส่ายหน้าไปมา เสียงสะอื้นกลับขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้มันหนักมากกว่าเดิม จนเธออยากจะวิ่งเข้าไปในบ้านตั้งแต่ตอนนี้“เกิดอะไรขึ้นลี่ เล่าให้แม่ฟังได้ไหมลูก?” ท่าทีที่แสดงออกมาของลูกสาวทำให้เธอต้องคิดหนัก ถ้าเด็กหนุ่มพูดมาขนนาดนี้แล้ว หากเป็นเมื่อก่อนลีลี่ค

ตอนที่ 16/2หลังจากที่แม่และพ่อแยกย้ายไปห้องของตัวเอง ความเงียบในบ้านทำให้ลีลี่รู้สึกเหมือนแบกโลกทั้งใบไว้บนบ่า เธอพยายามกลั้นน้ำตา แต่สุดท้ายมันก็เอ่อล้นออกมาอยู่ดีพี่หนานเดินเข้ามานั่งข้างๆ เธอในห้องนั่งเล่น ลีลี่ไม่พูดอะไร แค่เอื้อมมือมากุมมือกันและกันเอาไว้ให้แน่น"ลี่...พี่รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับแก แต่ที่แกบอกว่าอยากปล่อยให้มันผ่านไป คือแกคิดดีแล้วจริงๆ เหรอ?"ลีลี่ไม่ตอบ เธอเอาแต่ก้มหน้าและกัดริมฝีปากเพื่อระงับความอ่อนไหวที่มันกำลังเริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง"ลี่ไม่รู้พี่หนาน แต่ตอนนี้ลี่ไม่มั่นใจเฮียอรรถเลยอ่ะ มันรู้สึกแบบ...ผิดหวังไปหมด" เสียงของลีลี่เบาหวิว ยิ่งพูดก็ยิ่งนึกถึงคืนนั้น ภาพของเฮียอรรถในสภาพเมาแทบไม่ได้สติ กับผู้หญิงที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนเก่า..."พี่ไม่รู้หรอกนะว่าก่อนหน้าที่แกต้องเป็นแบบนี้ แกไปรู้ ไปเห็นอะไรมา คือถ้าแกไม่พูด พี่ก็ช่วยแก้ปัญหาให้ไม่ได้ จะแนะนำอะไรให้ก็ไม่ได้"ลีลี่เงยหน้าขึ้นมองพี่หนาน ดวงตาของเธอแดงก่ำ "พี่หนาน ลี่เสียใจ...เสียใจที่เห็นเฮียอยู่กับแฟนเก่าของเขา"“แฟนเก่า? คือยังไง?”“คือ...” ลีลี่เริ่มเล่าถึงเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นเรื่องที

ตอนที่ 17/1ลีลี่นั่งทานมื้อค่ำท่ามกลางบรรยากาศคึกครื้นในช่วงเย็นของบ้านเฮียอรรถ เธอรู้สึกแปลกแยกจากเสียงหัวเราะและบทสนทนาเบา ๆ รอบโต๊ะอาหาร ผู้ใหญ่หลายคนในครอบครัวของอรรถร่วมวงกัน พร้อมหน้าพร้อมตา มีทั้งม๊าเอื้อง ป๊าสันต์ รวมถึงญาติ ๆ อีกหลายคน ทุกคนดูมีความสุข แต่ลีลี่กลับรู้สึกเหมือนเกร็งๆ ทำตัวไม่ถูกปลายหางตาคู่สวยเหลือบมองเฮียอรรถที่นั่งอยู่ข้างๆ ตัวเอง เขายิ้มและหัวเราะกับเรื่องตลกของป๊าสันต์ ในขณะที่บางครั้งเขาก็หันมามองเธอพร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้รับ“ลี่ ทานข้าวเยอะ ๆ นะลูก วันนี้ม๊าตั้งใจทำอาหารเองเลยนะ ฉลองให้นักกีฬาดีเด่นซะหน่อย” แม่ของอรรถพูดขึ้นขณะตักแกงจืดมาใส่จานของลีลี่“ขอบคุณจ้ะม๊า” ลีลี่ตอบเบา ๆ ก่อนจะหันไปจิ้มข้าวในจานหลังจากมื้อค่ำจบลง เฮียอรรถเดินเข้ามาหาเธอ ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ตรงใต้ต้นมะขามใหญ่หน้าบ้านของเขา ซึ่งมันก็มืดสลัวพอสมควร เพราะหลังจากทานข้าวเสร็จก็เดินออกมาส่งญาติผู้ใหญ่ของเฮียอรรถกลับบ้านกันไปแล้ว ก่อนกลับพวกท่านยังเอ่ยปากชมเธอไม่หยุด คงจะเป็นเพราะม๊าเอื้องกับป๊าสันต์ไปพูดเรื่องของเธอให้พวกญาติๆ ฟัง“นี่ เดี๋ยวนี้ทำตัวเป็นหุ่นไล่กาตั้งแต