บททั้งหมดของ ติดที่ใจมันไม่รัก: บทที่ 1 - บทที่ 6

ตอนที่ 1/1"อื้อ... เฮีย"เสียงร้องครางในลำคอเล็กเปล่งออกมาเบาๆ เย้าอารมณ์ แสร้งทำเป็นต่อต้านฝ่ามือหนา ขาเรียวเล็กหนีบเข้าหากันเพื่อปิดกลีบดอกไม้งามของตัวเองเอาไว้ภายในห้องสีขาวสะอาดตาพร้อมกับกลิ่นเทียนหอมอโรม่าที่เธอเป็นคนจุดทิ้งไว้เองกับมือ เพื่อสร้างบรรยากาศเย้ายวนให้อีกฝ่ายเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ลีลี่ รินลดา เธอถือโอกาสรุกล้ำเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของเพื่อนบ้าน ในขณะที่เจ้าของห้องเขาไม่อยู่ เพราะคนที่ฝากกุญแจบ้านทั้งสองได้ฝากฝังเอาไว้ ในยามนี้ที่พวกท่านเพิ่งออกไปทำธุระต่างจังหวัดด้วย เหลือเพียงลูกชายของเจ้าบ้านที่ยังอยู่ทว่าก่อนหน้านี้ เฮียอรรถ อัครเดช หายหัวไปเที่ยวที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ทิ้งบ้านไว้ให้คนอื่นดูแล เธอเลยจุดประกายความคิดบางอย่างขึ้นมา ก่อนที่จะเดินมาไขกุญแจเข้าบ้านอย่างถือวิสาสะ กระทั่งเมื่อชายหนุ่มลูกเจ้าของบ้านกลับขับรถกลับมาถึงและ... สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นหลังจากนี้"เธอเสียงเบาๆ หน่อยดิ๊" ชายหนุ่มวัย 28 กำลังเอ็ดคนที่เอาแต่ทำเสียงครางดึงระงม ราวกับอยากป่าวประกาศให้คนรู้กันทั้งซอยเขาไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนเข้ามาได้อย่างไร แต่ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกใจนัก เพราะที่ผ่านม

ตอนที่ 1/3หลังจากวันนั้นมานี่ 3 วันแล้ว ที่เกิดเรื่องขึ้นวันนั้น สุดท้ายทั้งคู่ก็หาข้อสรุปกันไม่ได้ คนที่บุกรุกขึ้นบ้านคนอื่นก็ยอมเดินกลับมาบ้านตัวเองด้วยสภาพห่อเหี่ยวไปทั้งตัว ส่วนคนที่อยากจะเอาแต่ตัวลี่ก็ต้องคิดใหม่ จากที่ก่อนหน้านั้นไปกินเหล้าที่บ้านเพื่อนกำลังกรึ่มๆ เมาได้ที่ ก็เกิดอยากเอาลี่ขึ้นมา ทว่าพอฝ่ายนั้นซักไซ้หวังจะเอาเขามาเป็นผัวจริงๆ ให้ได้ จากที่กรึ่มๆ เมา ก็ต้องสร่างขึ้นมาทันตา และแล้วก็เลยคิดใหม่ได้ว่าต่อให้คุณเธอ จะหุ่นสวย ผิวดี ตาคม นมโต และน่าจะเยเย้สักแค่ไหน แต่ถ้าขึ้นชื่อว่าลีลี่เด็กสาวขี้บ่นข้างบ้าน ต่อให้วันนั้นเขาจะปวดค*วยตัวเองจนอยากจะแย่รูใส่แค่ไหนก็ต้องหักห้ามใจ และปล่อยให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้นไม่ได้"ไอ้อรรถ เป็นห่าอะไรวะวันนี้ไม่มีสมาธิเลยนะมึง" ไอ้เชี่ยว หรือน้ำเชี่ยว สายธาร ปัฐมาทร ลูกชายเจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้างและอุปกรณ์การก่อสร้าง หนึ่งในเพื่อนร่วมทีมในสนามบอลคนสนิทเดินถือน้ำขวดมากระแทกใส่อกเขาแบบเล่นทีจริงก็วันนี้แมตช์สำคัญที่ทีมเขากำลังจะเอาแต้มคืนมาได้ หลังจากที่เคยแพ้ทีมนั้นมาสัปดาห์ที่แล้ว แต่แล้วก็แพ้ทีมนั้นอีกรอบด้วยสกอร์ 1-3 เกือบตีไข่ไม

ตอนที่ 2/2"ทรงพลังดั่งเฟอร์รารี่ที่ไม่เคยคิดเบรกกกก"เสียงแหกปากร้องเพลงของภาคภูมิแทบทะลุออกไปถึงดาวอังคาร จนเพื่อนที่นั่งฟังอยู่ถึงกับต้องร้องขอชีวิต มือข้างหนึ่งถือแก้วเหล้าอีกข้างก็จับไมค์ เป็นแบบนี้ทุกงานเมื่อรวมตัวกันเกือบสองทุ่มที่พวกเขายังรวมตัวกันอยู่ที่ร้านเหล้าของเชษฐา พวกเขามาบ่อยจนเจ้าของร้านอย่างเชษฐาต้องทำห้องวีไอพีเพิ่มขึ้นมา รองรับพวกมันโดยเฉพาะ"ไอ้เหี้ยภูมิ นี่มึงร้องหรือมึงแหกปาก" อัครเดชทนไม่ได้กับเสียงของเพื่อน ร้องดังไม่ว่า แต่มันยังร้องไม่ตรงคีย์อีก เหล้าเข้าปากทีไร ครางไมค์คนเดียวทุกทีแล้วเวรกรรมมันก็ตกมาอยู่ที่คนนั่งฟังนี่ไง"ฮ่าๆๆ ไอ้อรรถ ใจจริงมึงอยากลุกขึ้นมาร้องเพลงกับกูล่ะสิ อ่า มาๆๆๆ ลุกขึ้นมาเลยเพื่อน" คนเมาที่ยังถือครองไมค์อยู่พูดขึ้นผ่านเครื่องกระจายเสียง ทว่าคนถูกชวนกลับส่ายหน้าไม่อยากลุก เบี่ยงหน้าไม่สนใจ สัพักภาคภูมิก็แหกปากร้องเพลงของเขาต่อเมาแล้วก็เป็นงี้ เขาชินกับเพื่อนฝูงแล้ว"เออ นี่มึงอย่าลืมนะ พรุ่งนี้พากูไปเอารถด้วย" สายธารสะกิดไหล่เพื่อน ขณะที่อัครเดชยังคงรินเหล้าใส่แก้วแล้วกระดกเข้าปากตัวเองอยู่ สายธารก็กลัวว่าเพื่อนจะเมาจนไม่ยอมตื่นพ